Mango (Mangifera indica L.) is one

Mango (Mangifera indica L.) is one of the choicest fruit crops of tropical and sub-tropical regions of the world. Its popularity and importance can easily be realized by the fact that it is often referred to as ‘King of Fruits’ in the tropical world. India is the largest producer of mango in the world, contributing 40.48% of the total world mango production ( Anonymous, 2013). Mango has been under cultivation in India since 4000 years and over 1200 varieties are said to exist in the country. The cultivated mango varieties in India, exhibit an unusual diversity of fruit forms, flavours and tastes ( Mukherjee, 1948). At present, 20–30 land races are cultivated commercially, the majority of which are area-specific. Northern, eastern, western and southern regions of India are recognized as distinct mango growing regions, though some cultivars are grown over wider areas ( Yadav and Rajan, 1993).

Photosynthesis is the basis for growth, development and yield in plants, but perennial trees like mango have a very low orchard efficiency (Chacko and Randhawa, 1971). Earlier studies on different mango genotypes showed significant variation in gas exchange parameters, production and translocation of photosynthates which are important in meeting the urgent requirement of sink (Singh and Rajan, 2009). Leaf morphological characters are important to support photosynthesis and both can influence the plant growth strategies of different tree species (Takayoshi et al., 2001). In mango, Kalyan et al. (2012) observed a variation in foliage density, shape of lamina, leaf nature, leaf apex, the colour of new and matured leaves and arrangement of major veins which can be helpful in differentiation among cultivars. The photosynthetic potential of leaves is reported to be inherited (Ojima et al., 1969). It is also reported that, photosynthesis, has a strong association with chlorophyll content, photosynthate production, total sugar concentration and specific leaf weight (SLW) in mango and other crops (Saini and Joshi, 1989, Nii et al., 1995, Guru et al., 1999 and Singh and Rajan, 2009). At the same time, leaf epicuticular wax is one of the important factors, which influence the energy balance of leaves by preventing the overheating of leaves and thereby affect photosynthesis (Armando et al., 2012). The amount of epicuticular wax is positively correlated with tolerance to a variety of abiotic stresses due to its role in regulating gas exchange, leaf temperature and light reflectance properties (David and James, 1978 and Mansour et al., 2007).

Many mango cultivars are being popularly grown in different agro-ecological regions of India for several decades. However, limited studies have been carried out on leaf morphological and physiological characteristics of these cultivars. Such studies are not only important for the identification of species, but also to determine their genetic divergence. Therefore, the present investigation was conducted to determine the variation in leaf morphological and physiological characteristics across the selected mango cultivars, popularly grown in different agro-climatic regions of India.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มะม่วง (Mangifera indica L.) เป็นหนึ่งในพืชผลไม้ choicest ภูมิภาคย่อยเขตร้อน และเขตร้อนของโลก ความนิยมและความสำคัญของมันสามารถได้ถูกรับรู้ความจริงที่ว่ามันมักจะเรียกว่า 'กษัตริย์ของผลไม้' โลกร้อน อินเดียเป็นผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดในโลก มะม่วงสนับสนุน 40.48% ของการผลิตมะม่วงรวมโลก (ไม่ระบุชื่อ 2013) มะม่วงแล้วภายใต้การเพาะปลูกในประเทศอินเดียตั้งแต่ 4000 ปี และมากกว่า 1200 สายพันธุ์กล่าวว่า มีอยู่ในประเทศ พันธุ์มะม่วงที่ปลูกในอินเดีย แสดงความผิดปกติหลากหลายรูปแบบผลไม้ รสชาติ และรสนิยม (Mukherjee, 1948) ปัจจุบัน แข่งขันที่ดิน 20-30 ได้ปลูกในเชิงพาณิชย์ ส่วนใหญ่ที่เป็นพื้นที่เฉพาะ ภาคเหนือ ตะวันออก ตะวันตก และภาคใต้ของอินเดียมีการรับรู้เป็นเติบโตภูมิภาค มะม่วงหมดแม้ว่าบางพันธุ์ปลูกมากกว่าพื้นที่กว้าง (Yadav และระจัน 1993)การสังเคราะห์ด้วยแสงเป็นพื้นฐานสำหรับการพัฒนา การเจริญเติบโต และผลผลิตในพืช ได้ต้นไม้ยืนต้นเช่นมะม่วงมีประสิทธิภาพต่ำมากออร์ชาร์ด (Chacko และ Randhawa, 1971) การศึกษาก่อนหน้าการศึกษาจีโนไทป์ต่าง ๆ มะม่วงแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในพารามิเตอร์การแลกเปลี่ยนแก๊ส ผลิต และการสับเปลี่ยนของ photosynthates ซึ่งมีความสำคัญในการประชุมความต้องการเร่งด่วนของอ่าง (สิงห์และระจัน 2009) ใบของอักขระเป็นสิ่งสำคัญในการสนับสนุนการสังเคราะห์ด้วยแสง และทั้งสองสามารถมีผลกระทบต่อกลยุทธ์การเจริญเติบโตพืชพันธุ์ต้นไม้ต่าง ๆ (ทะกะโยะชิและ al., 2001) ในมะม่วง คัลยานไชย et al. (2012) สังเกตการเปลี่ยนแปลงในรูปร่างของ lamina ธรรมชาติใบไม้ ใบไม้ apex สีใหม่ และ matured ใบไม้และการเรียงตัวของเส้นเลือดใหญ่ซึ่งจะเป็นประโยชน์ในการสร้างความแตกต่างระหว่างพันธุ์ ความหนาแน่นของใบ มีรายงานเป็น photosynthetic ใบไม้จะ สืบทอดมา (จิมะ et al., 1969) แต่ก็ยังมีรายงานว่า การสังเคราะห์ด้วยแสง มีความสัมพันธ์ที่แข็งแรง ด้วยคลอโรฟิลล์เนื้อหา ผลิต photosynthate ความเข้มข้นของน้ำตาลรวม และน้ำหนักเฉพาะใบไม้ (SLW) ในมะม่วงและพืชอื่น ๆ (Joshi, 1989 และ Saini Nii และ al., 1995 กูรู et al., 1999 และสิงห์ และระ จัน 2009) ในเวลาเดียวกัน ขี้ผึ้ง epicuticular ลีฟเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญ ซึ่งอิทธิพลของใบไม้ โดยป้องกันการไหลออก และผลการสังเคราะห์ด้วยแสง (ด็อกเตอร์อาร์มานโด et al., 2012) จำนวนเทียน epicuticular เป็นบวก correlated มีไปเครียด abiotic เนื่องจากบทบาทของมันในการควบคุมการแลกเปลี่ยนแก๊ส อุณหภูมิของใบ และคุณสมบัติแบบสะท้อนแสงไฟ (David และ James, 1978 และ Mansour et al., 2007)มะม่วงหลายพันธุ์กำลังนิยมปลูกในภูมิภาคต่าง ๆ ระบบนิเวศเกษตรของอินเดียสำหรับหลายทศวรรษที่ผ่านมา อย่างไรก็ตาม การศึกษาจำกัดมีการดำเนินการใบสัณฐาน และสรีรวิทยาลักษณะของพันธุ์เหล่านี้ ศึกษาดังกล่าวได้ไม่เฉพาะสิ่งสำคัญสำหรับการระบุพันธุ์ แต่ยังกำหนด divergence ของพันธุกรรม ดังนั้น สอบสวนปัจจุบันได้ดำเนินการกำหนดการเปลี่ยนแปลงในลักษณะสัณฐาน และสรีรวิทยาใบไม้ข้ามพันธุ์มะม่วงเลือก นิยมปลูกในภาคเกษตร climatic ต่าง ๆ ของอินเดีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มะม่วง (Mangifera indica L. ) เป็นหนึ่งในพืชผลไม้ choicest ของภูมิภาคเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนของโลก ความนิยมและความสำคัญสามารถรับรู้ด้วยความจริงที่ว่ามันมักจะเรียกว่าเป็น 'ราชาแห่งผลไม้' ในโลกเขตร้อน อินเดียเป็นผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดของมะม่วงในโลกที่เอื้อ 40.48% ของการผลิตมะม่วงโลกรวม (ไม่ประสงค์ออกนาม 2013) มะม่วงได้รับภายใต้การเพาะปลูกในอินเดียมาตั้งแต่ปี 4000 และมากกว่า 1,200 สายพันธุ์ที่จะกล่าวว่ามีอยู่ในประเทศ ปลูกมะม่วงพันธุ์ในอินเดียแสดงความหลากหลายในรูปแบบที่ผิดปกติของผลไม้รสชาติและรสนิยม (เคอ 1948) ในปัจจุบันการแข่งขัน 20-30 ที่ดินที่ปลูกในเชิงพาณิชย์ส่วนใหญ่ที่มีพื้นที่เฉพาะ ภาคเหนือภาคตะวันออกภาคตะวันตกและภาคใต้ของประเทศอินเดียได้รับการยอมรับว่าเป็นมะม่วงที่แตกต่างกันพื้นที่ปลูก แต่บางสายพันธุ์มีการเจริญเติบโตมากกว่าพื้นที่ที่กว้างขึ้น (ดัฟและราจาน, 1993). การสังเคราะห์แสงเป็นพื้นฐานสำหรับการเจริญเติบโตของการพัฒนาและผลผลิตในพืช แต่ต้นไม้ยืนต้น เช่นมะม่วงมีสวนผลไม้ที่มีประสิทธิภาพที่ต่ำมาก (Chacko และ Randhawa, 1971) การศึกษาก่อนหน้านี้เมื่อยีนที่แตกต่างกันมะม่วงแสดงให้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการแลกเปลี่ยนก๊าซพารามิเตอร์การผลิตและการโยกย้ายของ photosynthates ที่มีความสำคัญในการประชุมความต้องการเร่งด่วนของอ่างล้างจาน (ซิงห์และราจาน 2009) ใบลักษณะทางสัณฐานวิทยาที่มีความสำคัญที่จะสนับสนุนการสังเคราะห์แสงและทั้งสองจะมีผลต่อกลยุทธ์การเจริญเติบโตของพืชของต้นไม้ชนิดที่แตกต่างกัน (Takayoshi et al., 2001) ในมะม่วง Kalyan et al, (2012) ตั้งข้อสังเกตการเปลี่ยนแปลงในความหนาแน่นของใบเป็นรูปทรงของแผ่นลักษณะใบปลายใบสีของใหม่และครบกำหนดใบและการจัดเรียงของเส้นเลือดที่สำคัญซึ่งจะเป็นประโยชน์ในการสร้างความแตกต่างในหมู่สายพันธุ์ ที่มีศักยภาพการสังเคราะห์แสงของใบมีรายงานจะได้รับมรดก (Ojima et al., 1969) นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าการสังเคราะห์มีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งกับเนื้อหาคลอโรฟิลผลิต photosynthate ความเข้มข้นของน้ำตาลทั้งหมดและน้ำหนักใบเฉพาะ (ช้า) ในมะม่วงและพืชอื่น ๆ (Saini และ Joshi 1989 Nii et al., 1995 ครูและ al., 1999 และซิงห์และราจาน 2009) ในเวลาเดียวกันใบ epicuticular ขี้ผึ้งเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อความสมดุลของพลังงานของใบโดยการป้องกันความร้อนสูงเกินไปของใบและจึงส่งผลกระทบต่อการสังเคราะห์แสง (อาร์มันโด et al., 2012) ปริมาณของขี้ผึ้ง epicuticular มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความอดทนกับความหลากหลายของความเครียด abiotic เนื่องจากการมีบทบาทในการควบคุมการแลกเปลี่ยนก๊าซอุณหภูมิใบและคุณสมบัติการสะท้อนแสง (เดวิดเจมส์, ปี 1978 และ Mansour et al., 2007). สายพันธุ์มะม่วงเป็นจำนวนมาก เป็นผู้ใหญ่ที่นิยมในภูมิภาคเกษตรนิเวศต่าง ๆ ของอินเดียสำหรับหลายทศวรรษ อย่างไรก็ตามการศึกษาที่ จำกัด ได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับใบลักษณะทางสัณฐานวิทยาและสรีรวิทยาของสายพันธุ์เหล่านี้ การศึกษาดังกล่าวไม่เพียง แต่เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการระบุตัวตนของสายพันธุ์ แต่ยังเพื่อตรวจสอบความแตกต่างทางพันธุกรรม ดังนั้นการตรวจสอบในปัจจุบันได้ดำเนินการเพื่อตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในใบก้านและลักษณะทางสรีรวิทยาข้ามสายพันธุ์มะม่วงที่เลือกปลูกแพร่หลายในภูมิภาคเกษตรภูมิอากาศที่แตกต่างกันของประเทศอินเดีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มะม่วงเขียวเสวย L . ) เป็นไม้ผลเขตร้อนและ choicest ของย่อยเขตร้อนภูมิภาคของโลก ความนิยมและความสำคัญที่สามารถตระหนักโดยข้อเท็จจริงที่ว่ามันมักจะเรียกว่าเป็น ' ราชาแห่งผลไม้ในโลกเขตร้อน อินเดียเป็นผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดของมะม่วงในโลก สาเหตุ 40.48 % ของทั้งหมดของโลก การผลิตมะม่วง ( นิรนาม , 2013 )มะม่วงที่ได้รับภายใต้การเพาะปลูกในอินเดียตั้งแต่ 4 , 000 ปี และกว่า 1200 พันธุ์กล่าวว่าอยู่ในประเทศ การปลูกมะม่วงพันธุ์ในประเทศอินเดียมีความหลากหลายมีที่ผิดปกติของรูปแบบผลไม้รสชาติและรสนิยม ( ชี พ.ศ. 2491 ) ปัจจุบัน 20 – 30 ที่ดินแข่งปลูกในเชิงพาณิชย์ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นพื้นที่เฉพาะเจาะจง ภาคเหนือ , ตะวันออกตะวันตกและภาคใต้ภูมิภาคของอินเดียได้รับการยอมรับว่าเป็นภูมิภาคที่ปลูกมะม่วงที่แตกต่างกัน แต่บางคนที่ปลูกบริเวณกว้าง ( yadav และราชัน , 1993 )

และเป็นพื้นฐานสำหรับการพัฒนา การเจริญเติบโตและผลผลิตในพืช แต่ต้นไม้ยืนต้น เช่น มะม่วงมีประสิทธิภาพต่ำมาก ( และสวนผลไม้ chacko randhawa 1971 )ก่อนหน้านี้ศึกษาพันธุ์มะม่วงแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญการเปลี่ยนแปลงพารามิเตอร์การแลกเปลี่ยนแก๊ส การผลิต และการเคลื่อนย้ายของ photosynthates ซึ่งมีความสำคัญในการประชุมความต้องการเร่งด่วนของอ่าง ( ซิงห์และราชัน , 2009 )ใบ ลักษณะทางสัณฐานวิทยาเป็นสิ่งสำคัญที่จะสนับสนุนการสังเคราะห์แสงและทั้งสองสามารถมีอิทธิพลต่อการเจริญเติบโตของพืชชนิดต่าง ๆในต้นไม้ ( ทาคาโยชิ et al . , 2001 ) ในมะม่วง Mey et al . ( 2012 ) สังเกตการเปลี่ยนแปลงความหนาแน่นของใบ รูปร่างของใบ ลักษณะใบปลายใบสีใหม่และผู้ใหญ่และการจัดเรียงของเส้นใบหลักซึ่งจะเป็นประโยชน์ในความแตกต่างระหว่างพันธุ์ ศักยภาพการสังเคราะห์แสงของใบรายงานจะสืบทอด ( ojima et al . , 1969 ) นอกจากนี้ยังมีรายงานว่า การสังเคราะห์แสงได้แข็งแรงกับสมาคม photosynthate คลอโรฟิลล์ , การผลิต ,ปริมาณน้ำตาลทั้งหมดและน้ำหนักใบเฉพาะ ( ช้า ) ในมะม่วง และพืชอื่น ๆ ( และไซ Joshi , 1989 , ดังนั้น et al . , 1995 , กูรู et al . , 1999 และซิงห์และราชัน , 2009 ) ในเวลาเดียวกัน , ใบ epicuticular ขี้ผึ้งเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อสมดุลของพลังงานของใบ โดยป้องกันการ overheating และจึงมีผลต่อการสังเคราะห์แสงของใบ ( อาร์มันโด et al . , 2012 )จำนวน epicuticular ขี้ผึ้ง มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความอดทน ความหลากหลายของสิ่งมีชีวิต ความเครียด เนื่องจากบทบาทในการควบคุมการแลกเปลี่ยนก๊าซ อุณหภูมิของใบและคุณสมบัติการสะท้อนแสง ( เดวิด เจมส์ , 1978 และ Mansour et al . , 2007 ) .

หลายพันธุ์นิยมปลูกมะม่วงเป็นเกษตรในระบบนิเวศที่แตกต่างกันหลายภูมิภาคของอินเดีย ทศวรรษที่ผ่านมา อย่างไรก็ตามการศึกษา จำกัด ได้ดำเนินการในลักษณะทางสัณฐานวิทยาและสรีรวิทยาของใบของสายพันธุ์เหล่านี้ การศึกษาดังกล่าวจะไม่เพียง แต่ที่สำคัญในการจำแนกชนิด แต่ยังเพื่อตรวจสอบความแตกต่างทางพันธุกรรมของพวกเขา ดังนั้นการสอบสวนในปัจจุบัน มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการเปลี่ยนแปลงทางสัณฐานวิทยาและสรีรวิทยาในใบผ่านคัดสรรมะม่วงพันธุ์ นิยมปลูกในพื้นที่เกษตรภูมิอากาศที่แตกต่างกันของอินเดีย