Soo Yon rested her head on the desk

Soo Yon rested her head on the desk while the rest of the nurses and doctors hustled in the emergency room. A multiple accident routed fifteen patients to their hospital at the exact moment her shift was supposed to end.She hated times like this.Gathering her strength, Soo Yon stood up and decided to hell with the rest of the weekend. This was more important.“HAN SOO YON!” She heard her mother scream behind her back.Harvard has already accepted. She was going to a place where she can be herself. She was not looking back.“HAN SOO YON!” She could the desperation from her mother’s pleas.Soo Yon didn’t look back.This was her change to do something for herself, to be something for herself. There were no expectations to live up to. She only had to do one thing.Live.She got used to working part time that it came handy in college. She even tutored Americans who wanted to learn Korean on her free time. It was hard at first, but at least Soo Yon didn’t have to hide. She has been accepted as an openly gay student. Her roommate, Clarisse, was a straight German girl who wasn’t even afraid to be in the same room as her. It was a refreshing start for Soo Yon who endured so much torment till graduation. Those books she read, those long hours in the library paid off for her. Now she was where she can be herself for the first time.Support groups were available in school. She didn’t have problems with bullies. She wondered why she wasn’t born in this part of the world. But then she gave thanks to her homeland. Her resolve, determination and perseverance would be lacking if not for the things she had gone through.Everything happens for a reason. Soo Yon would remind herself.Some day she would make Korea proud. She would make them proud in a way they would accept.Acceptance wasn’t a problem in the US. Soo Yon found herself being swooned over for her wit. People would say there was something with her eyes and her lips. Soo Yon would just smile. She only wanted to know if someone still wanted her. That someone happened to be a million miles away probably not even thinking about her.She found herself weaving to patients four and five but when she got to number seven, her eyes widened.“Do I know you?” She asked not entirely sure if she was dreaming about being back in Korea.“Soo Yon sumbae! It’s me, An Chae-Yool!” The girl greeted her arms embracing Soo Yon.“I…”“I’m glad it’s you. We’ve been looking for you… God we’ve been looking everywhere for you….”Soo Yon could see the tears in the girl’s eyes. As it happened a boy appeared with a sad smile on his face to soothe the girl’s sobs.“Ah… Doctor Han, good thing you’re here. I need a ortho-consult. She sustained injuries after the crash. I see bruising, but I want to know if it’s safe to operate. She has a splinter lodged on her left leg.”Soo Yon decides to ask questions later and faces her colleague to get the chart. She starts reading the other pages except for the information page.“Eun Bin Park…” She heard her colleague say.“Her name is Eun Bin Park…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้นแข็งแรงคัดสรรหัวของเธอบนโต๊ะขณะที่ส่วนเหลือของการพยาบาล และแพทย์ hustled ในห้องฉุกเฉิน อุบัติเหตุหลายเส้นห้าผู้ป่วยของโรงพยาบาลในขณะนี้แน่นอนกะเธอควรจะสิ้นสุดเธอเกลียดชังครั้งนี้รวบรวมความแข็งแกร่งของเธอ ดังนั้นแข็งแรงลุกขึ้นยืน และตัดสินใจนรกกับส่วนเหลือของวันหยุด นี้นั้นสำคัญมาก"HAN SOO ยล! " เธอได้ยินแม่ของเธอหลังเธอกลับร้องฮาร์วาร์ดได้ยอมรับ เธอกำลังจะเป็นสถานที่ที่เธอสามารถเป็นตัวเอง เธอถูกไม่มองกลับ"HAN SOO ยล! " เธออาจจะสิ้นหวังจากแม่ของเธอ pleasเพื่อให้แข็งแรงไม่ได้ดูกลับนี้เธอเปลี่ยนไปทำสิ่งที่ตัวเอง เป็นสิ่งที่ตัวเองได้ คาดไม่ถึงอยู่ได้ เธอได้ทำสิ่งหนึ่งLive.She ได้ใช้เวลาส่วนหนึ่งทำงานให้มามีประโยชน์ในวิทยาลัย นอกจากนี้เธอยัง tutored ชาวอเมริกันที่ต้องการเรียนรู้ภาษาเกาหลีของเธอเวลาฟรี มันยากที่แรก แต่น้อยเพื่อให้แข็งแรงไม่มีการซ่อน เธอได้รับการยอมรับเป็นนักเรียนที่เป็นเกย์อย่างเปิดเผย ของเธอเพื่อนร่วมห้อง Clarisse ถูกผู้หญิงเยอรมันตรงที่ไม่กลัวแม้จะอยู่ในห้องเดียวกันเป็นเธอ ก็เริ่มสดชื่นสำหรับเพื่อให้แข็งแรงคนทนทรมานมากจนจบ หนังสือที่เธออ่าน ผู้ชมในไลบรารีจ่ายออกสำหรับเธอ ตอนนี้ เธอเป็นที่เธอสามารถเป็นตัวเองเป็นครั้งแรกกลุ่มสนับสนุนว่างในโรงเรียน เธอไม่ได้มีปัญหากับ bullies เธอสงสัยว่า ทำไมเธอไม่ได้เกิดในส่วนนี้ของโลก แต่แล้ว เธอให้ ด้วยบ้านเกิดของเธอ แก้ไขของเธอ ความมุ่งมั่น และความเพียรพยายามจะขาดถ้า ไม่ได้สำหรับสิ่งที่ เธอได้ผ่านไปแล้วทุกอย่างเกิดขึ้นด้วยเหตุผล เพื่อให้แข็งแรงจะเตือนตัวเองบางวันเธอจะทำให้เกาหลีภูมิใจ เธอจะทำให้พวกเขาภูมิใจในแบบที่พวกเขาจะยอมรับยอมรับไม่มีปัญหาในสหรัฐอเมริกา ดังนั้น แข็งแรงพบตัวเองถูก swooned เหนือปัญญาของเธอ คนจะบอกว่า มีบางสิ่งบางอย่างกับเธอดวงตาและริมฝีปากของเธอ เพื่อให้แข็งแรงจะยิ้ม เธออยากรู้ว่าถ้าคนยังอยากให้เธอ คนที่เกิดขึ้นเป็น ล้านไมล์ไปคงไม่ได้คิดเกี่ยวกับเธอเธอพบตัวเองการทอผ้าให้แก่ผู้ป่วยที่สี่และห้า แต่เมื่อเธอมาถึงเจ็ด widened ตาของเธอ"ฉันรู้คุณ" เธอถามไม่แน่ใจว่าเธอมีฝันเกี่ยวกับการกลับเกาหลี "sumbae ยลดังนั้น มันเป็นฉัน Yool แจ้อัน" แขนเธอกอดได้รับการต้อนรับสาวยง "I. ..""ฉันดีใจที่มีคุณ เราได้รอคุณ... พระเจ้าเราถูกมองทุกท่าน... "ให้แข็งแรงได้เห็นน้ำตาในดวงตาของสาว มันเกิดขึ้นเช่นเด็กที่ปรากฏดีเศร้าปลอบของสาว sobs หน้า"อา... หมอหาน ดีคุณที่นี่ ฉันต้องการ ortho-ที่ปรึกษา เธอไฮบาดเจ็บหลังจากความล้มเหลว ผมเห็นช้ำ แต่อยากทราบว่า จะปลอดภัยในการทำงาน เธอได้เสี้ยนต่อศาลบนขาซ้ายของเธอ"เพื่อให้แข็งแรงตัดสินใจที่จะถามคำถามในภายหลัง และใบหน้าของเธอให้เพื่อนร่วมงานได้รับแผนภูมิ เธอเริ่มอ่านหน้ายกเว้นหน้าข้อมูล"Eun ช่องจอด..." เธอได้ยินเพื่อนร่วมงานของเธอพูด"ชื่อของเธอคือ Park Eun ช่อง..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซู Yon วางหัวของเธอบนโต๊ะในขณะที่ส่วนที่เหลือของพยาบาลและแพทย์รีบในห้องฉุกเฉิน อุบัติเหตุหลายสิบห้าส่งผู้ป่วยไปโรงพยาบาลของพวกเขาในขณะที่แน่นอนกะเธอก็ควรจะ end.She ครั้งเกลียดเหมือน this.Gathering ความแข็งแรงของเธอซู Yon ยืนขึ้นและตัดสินใจที่จะนรกกับส่วนที่เหลือของวันหยุดสุดสัปดาห์ นี้เป็นสิ่งที่สำคัญมากขึ้น. "HAN SOO YON!" เธอได้ยินแม่ของเธอกรีดร้องที่อยู่เบื้องหลัง back.Harvard ของเธอได้รับการยอมรับแล้ว เธอกำลังจะไปสถานที่ที่เธอสามารถเป็นตัวเอง เธอไม่ได้มองย้อนกลับไป. "HAN SOO YON!" เธออาจจะสิ้นหวังจากแม่ของเธอ pleas.Soo Yon ไม่ได้มอง back.This การเปลี่ยนแปลงของเธอที่จะทำอะไรเพื่อตัวเองจะเป็นสิ่งที่ตัวเอง มีความคาดหวังใดที่จะมีชีวิตอยู่กับ เธอเพียง แต่ต้องทำอย่างใดอย่างหนึ่ง thing.Live.She ได้ใช้เวลาในการทำงานส่วนหนึ่งว่ามันมามีประโยชน์ในวิทยาลัย เธอยังเรียนหนังสืออเมริกันที่อยากจะเรียนภาษาเกาหลีในเวลาว่างของเธอ มันเป็นเรื่องยากในตอนแรก แต่อย่างน้อยซู Yon ไม่ต้องซ่อน เธอได้รับการยอมรับว่าเป็นนักศึกษาเกย์อย่างเปิดเผย เพื่อนร่วมห้องของเธอแคลรีเป็นสาวเยอรมันตรงที่ไม่ได้แม้แต่กลัวที่จะอยู่ในห้องเดียวกับเธอ มันเป็นจุดเริ่มต้นความสดชื่นสำหรับซู Yon ที่ทนทุกข์ทรมานมากจนจบการศึกษา หนังสือเหล่านั้นเธออ่านเหล่านั้นเป็นเวลานานในห้องสมุดจ่ายเงินออกสำหรับเธอ ตอนนี้เธอเป็นที่เธอสามารถเป็นตัวเองสำหรับกลุ่ม time.Support ครั้งแรกที่มีอยู่ในโรงเรียน เธอไม่ได้มีปัญหากับคนพาล เธอสงสัยว่าทำไมเธอไม่ได้เกิดขึ้นในส่วนหนึ่งของโลกนี้ แต่แล้วเธอให้ขอบคุณไปยังบ้านเกิดของเธอ การแก้ปัญหาของเธอมุ่งมั่นและความเพียรจะขาดถ้าไม่ได้สำหรับสิ่งที่เธอได้ไป through.Everything เกิดขึ้นด้วยเหตุผล ซู Yon จะเตือนวัน herself.Some เธอจะทำให้เกาหลีภาคภูมิใจ เธอจะทำให้พวกเขาภาคภูมิใจในวิธีที่พวกเขาจะ accept.Acceptance ไม่ได้มีปัญหาในสหรัฐอเมริกา ซู Yon พบว่าตัวเองถูกเป็นลมมากกว่าสำหรับปัญญาของเธอ คนจะบอกว่ามีอะไรบางอย่างกับตาและริมฝีปากของเธอ ซู Yon ก็จะยิ้ม เธอแค่อยากจะรู้ว่าถ้ามีคนยังคงอยากให้เธอ ว่าคนที่เกิดขึ้นจะเป็นล้านห่างออกไปอาจจะไม่ได้คิดเกี่ยวกับ her.She พบว่าตัวเองทอผ้าให้กับผู้ป่วยที่สี่และห้า แต่เมื่อเธอได้ไปที่บ้านเลขที่เจ็ดตาของเธอกว้างขึ้น. "ฉันรู้ว่าคุณ?" เธอถามไม่ได้ทั้งหมดแน่ใจว่า เธอกำลังฝันเกี่ยวกับการกลับมาในเกาหลี. "ซู Yon sumbae! มันฉัน Chae-ยู! "หญิงสาวได้รับการต้อนรับอ้อมแขนของเธอกอดซู Yon." ฉัน ... "" ฉันดีใจที่มันเป็นคุณ เราได้รับการมองหาคุณ ... พระเจ้าที่เราได้รับการมองทุกที่สำหรับคุณ ... . "ซู Yon จะได้เห็นน้ำตาในดวงตาของหญิงสาว ขณะที่มันเกิดขึ้นในเด็กปรากฏตัวขึ้นพร้อมรอยยิ้มเศร้าบนใบหน้าของเขาเพื่อปลอบเสียงสะอื้นของหญิงสาว. "อ่า ... หมอฮันสิ่งที่ดีที่คุณอยู่ที่นี่ ฉันต้อง Ortho-ปรึกษา เธอได้รับบาดเจ็บหลังจากที่การแข่งขัน ผมเห็นรอยช้ำ แต่ผมต้องการที่จะทราบว่ามันปลอดภัยในการทำงาน เธอมีเศษติดอยู่บนขาข้างซ้ายของเธอ. "ซู Yon ตัดสินใจที่จะถามคำถามต่อมาและใบหน้าเพื่อนร่วมงานของเธอจะได้รับแผนภูมิ เธอเริ่มอ่านหน้าอื่น ๆ ยกเว้นหน้าข้อมูล. "Eun Bin สวน ... " เธอได้ยินเสียงเพื่อนร่วมงานของเธอบอกว่า. "ชื่อของเธอคือ Eun Bin พาร์ค ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซู ยอน จับหัวของเธอบนโต๊ะในขณะที่ส่วนที่เหลือของพยาบาลและแพทย์ไล่ต้อนอยู่ในห้องฉุกเฉิน อุบัติเหตุหลายเส้นทาง 15 ผู้ป่วยรพ. ช่วงเวลากะต้องจบ เธอเกลียดช่วงเวลาแบบนี้ รวบรวมความแข็งแกร่งของเธอ ซูยอนลุกขึ้นและตัดสินใจที่จะนรกกับส่วนที่เหลือของวันหยุดสุดสัปดาห์ มันสำคัญมากกว่า " ฮัน ซู ยอน !" เธอได้ยินเสียงแม่ตะโกนลับหลัง ฮาร์วาร์ดได้ยอมรับ เธอจะอยู่ที่ไหน เธอจะฆ่าตัวตาย เธอไม่ได้มองกลับไป ฮัน ซู ยอน ! " เธอจะหมดหวังจากคำขอร้องของแม่ของเธอ ซู ยอน ไม่ได้กลับไปดู นี่เธอเปลี่ยนแปลงอะไรตัวเอง จะมีอะไรให้กับตัวเอง ไม่มีความคาดหวังที่จะอยู่ถึง เธอแค่ต้องทำสิ่งหนึ่งอยู่ เธอได้ใช้เวลาส่วนหนึ่งทำงานมาใช้ในวิทยาลัย เธอยังสอนคนอเมริกันที่อยากเรียนภาษาเกาหลีกับเวลาว่างของเธอ มันเป็นเรื่องยากในตอนแรก แต่อย่างน้อย ซู ยอน ไม่ต้องซ่อน เธอได้รับการยอมรับในฐานะนักเรียนเกย์อย่างเปิดเผย รูมเมทของเธอ แคลริส เป็น ตรง สาวเยอรมันที่ไม่ได้กลัวที่จะอยู่ในห้องเดียวกับเธอมันคือการเริ่มต้นที่สดชื่นสำหรับ ซู ยอน ที่อดทนต่อความทรมานมาก จนจบการศึกษา หนังสือที่เธออ่าน นานหลายชั่วโมงในห้องสมุดจ่ายเงินให้เธอ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน เธอสามารถเป็นตัวเองเป็นครั้งแรก กลุ่มสนับสนุนที่มีอยู่ในโรงเรียน เธอไม่ได้มีปัญหากับอันธพาล เธอสงสัยว่าทำไมเธอถึงไม่ได้เกิดในส่วนหนึ่งของโลกนี้ แต่แล้วเธอก็ให้ขอบคุณ บ้านเกิดของเธอแก้ไขเธอมุ่งมั่นและความเพียรจะขาดถ้าไม่ใช่สิ่งที่เธอเคยทำ ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะมีเหตุผล ซู ยอน จะเตือนเอง สักวันเธอจะทำให้เกาหลีภูมิใจ เธอจะทำให้เขาภูมิใจในวิธีที่พวกเขาจะได้รับการยอมรับ การยอมรับ ไม่ใช่ปัญหาในการเรา ซู ยอน พบว่าตัวเองจะเป็นลมมากกว่าสำหรับปัญญาของเธอจะบอกว่า มีอะไรกับเธอ ดวงตา และริมฝีปาก ซู ยอน ก็จะยิ้ม เธอเพียงต้องการรู้ว่าถ้าใครยังต้องการเธอ คนที่เกิดมาเป็นล้านไมล์อาจจะไม่ได้คิดเรื่องเธอ เธอพบว่าตัวเองการทอผ้าเพื่อผู้ป่วยสี่และห้า แต่เมื่อเธอต้องหมายเลขเจ็ด เธอเบิกตากว้าง . . . " ผมรู้จักคุณเหรอ ?" เธอถามไม่มั่นใจว่าเธอกำลังฝันว่ากำลังกลับมาเกาหลี " โซยอน sumbae ! ฉันเอง , ยูล แช " หญิงสาวทักทายเธอด้วยอ้อมแขนกอดซู - ยอน . . . . . . . . . " " ผมดีใจที่เป็นคุณ เราตามหาคุณ . . . . . . . พระเจ้า เราตามหาเธอซะทั่ว . . . . . . . " โซยอนจะได้เห็นน้ำตาของหญิงสาวมันเกิดขึ้นเด็กปรากฏด้วย เศร้า รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเพื่อปลอบ เสียงสะอื้นของหญิงสาว " อ่า . . . . . . . หมอฮัน เธอมาก็ดีเลย ฉันต้องจ่ายให้ปรึกษา เธอได้รับบาดเจ็บ หลังจากเกิดเหตุ ผมเห็นรอยฟกช้ำ แต่ฉันต้องการที่จะทราบว่ามันปลอดภัยที่จะใช้ เธอมีเศษยื่นขาซ้ายของเธอ " โซยอนตัดสินใจถามทีหลังและใบหน้าเพื่อนร่วมงานของเธอได้รับแผนภูมิเธอเริ่มอ่านหน้าอื่น ๆยกเว้นหน้าข้อมูล " อึนบิน ปาร์ค . . . . . . . " เธอได้ยินเพื่อนร่วมงานของเธอว่า เธอชื่อ ปาร์คอึนบิน . . . . . . . "