One of the most serious effects of

One of the most serious effects of overpopulation is food shortage. Food shortage is a condition when a country cannot fulfill their food needs by its own national production. The country must import foods from other countries such as rice, corn, sugar, and flour. In the real condition, Indonesia experienced food shortage in last 3 years. Indonesia had to stock rice from Vietnam and Thailand to fulfill the national consumption. Consequently, Indonesia spent out more than 500 billion rupiah to pay for the import. Because of the food shortage, Indonesia has to sacrifice other’s fund allocation to cover the national food needs. Another serious effect of overpopulation is unemployment. Unemployment is happened because the working opportunities are less than the number of people who enter the working age. Moreover, additional people in working age are not followed by the additional skills or competence. Hence, the number of unemployment in Indonesia is increasing year by year; it is dominated by the age 18 to 25 years old.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งในผลกระทบที่ร้ายแรงที่สุดของ overpopulation คือขาดแคลนอาหาร ขาดแคลนอาหารเป็นเงื่อนไขเมื่อประเทศไม่สามารถตอบสนองความต้องการอาหาร โดยการผลิตของตนเองแห่งชาติ ประเทศต้องนำเข้าอาหารจากประเทศอื่น ๆ เช่นข้าว ข้าวโพด น้ำตาล แป้ง ในสภาพจริง อินโดนีเซียประสบปัญหาการขาดแคลนอาหารใน 3 ปี อินโดนีเซียมีสินค้าข้าวจากเวียดนามและไทยเพื่อตอบสนองการใช้ชาติ ดังนั้น อินโดนีเซียเวลามามากกว่า 500 พันล้านรูเปียชำระสำหรับการนำเข้า เนื่องจากขาดแคลนอาหาร อินโดนีเซียมีการเสียสละของกองทุนการปันส่วนเพื่อครอบคลุมความต้องการอาหารแห่งชาติ ผลร้ายแรงของ overpopulation คือ ว่างงาน ว่างงานเกิดขึ้นเนื่องจากโอกาสในการทำงานน้อยกว่าจำนวนผู้คนที่ใส่อายุทำงาน นอกจากนี้ เพิ่มเติมคนในวัยทำงานตาม โดยเพิ่มทักษะหรือความสามารถ ด้วยเหตุนี้ หมายเลขของการว่างงานในอินโดนีเซียจะเพิ่มขึ้นทุกปี มันถูกครอบงำ ด้วยอายุ 18 ถึง 25 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในผลที่ร้ายแรงที่สุดของการล่าคือการขาดแคลนอาหาร ปัญหาการขาดแคลนอาหารเป็นเงื่อนไขเมื่อประเทศที่ไม่สามารถตอบสนองความต้องการอาหารของพวกเขาโดยการผลิตแห่งชาติของตัวเอง ประเทศที่ต้องนำเข้าอาหารจากประเทศอื่น ๆ เช่นข้าว, ข้าวโพด, น้ำตาลและแป้ง อยู่ในสภาพที่แท้จริงของประเทศอินโดนีเซียที่มีประสบการณ์การขาดแคลนอาหารในช่วง 3 ปีที่ผ่านมา อินโดนีเซียมีข้าวสต็อกจากเวียดนามและไทยเพื่อตอบสนองการบริโภคแห่งชาติ ดังนั้นอินโดนีเซียใช้จ่ายออกมากกว่า 500,000,000,000 รูเปียห์ที่จะจ่ายสำหรับการนำเข้า เพราะขาดแคลนอาหารอินโดนีเซียมีการเสียสละการจัดสรรกองทุนอื่น ๆ เพื่อให้ครอบคลุมความต้องการอาหารของชาติ อีกผลกระทบที่ร้ายแรงของการล่าคือการว่างงาน ส่วนอัตราการว่างงานเกิดขึ้นเพราะโอกาสการทำงานน้อยกว่าจำนวนของผู้ที่เข้าสู่วัยทำงานที่ นอกจากนี้ยังมีคนอื่นในวัยทำงานไม่ได้ตามมาด้วยทักษะเพิ่มเติมหรือความสามารถ ดังนั้นจำนวนของการว่างงานในประเทศอินโดนีเซียจะเพิ่มขึ้นทุกปี; มันถูกครอบงำโดยอายุ 18 ถึง 25 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งในผลกระทบที่ร้ายแรงที่สุดของมีคนมากไป คือ ขาดแคลนอาหาร ขาดแคลนอาหารเป็นเงื่อนไขเมื่อประเทศหนึ่งไม่สามารถตอบสนองความต้องการของพวกเขาโดยการผลิตอาหารของประเทศตนเอง ประเทศที่ต้องนำเข้าอาหารจากประเทศอื่น ๆ เช่น ข้าว ข้าวโพด น้ำตาล และแป้ง ตามสภาพจริง , อินโดนีเซีย ที่มีประสบการณ์อาหารขาดแคลนในช่วง 3 ปี อินโดนีเซียมีการสต็อกข้าวจากเวียดนามและไทย เพื่อตอบสนองการบริโภคแห่งชาติ จากนั้น อินโดนีเซีย ใช้เวลามากกว่า 500 พันล้านรูเปียห์เพื่อจ่ายค่านำเข้า เนื่องจากขาดแคลนอาหาร อินโดนีเซียได้เสียสละอื่น ๆกองทุนจัดสรรเพื่อให้ครอบคลุมความต้องการอาหารแห่งชาติ อีกผลกระทบที่ร้ายแรงของมีคนมากไป คือการว่างงาน การว่างงานเกิดขึ้นเพราะโอกาสการทำงานจะน้อยกว่าจำนวนคนที่เข้าสู่วัยทำงาน นอกจากนี้ เพิ่มเติมคนในวัยทำงานไม่ตามด้วยเพิ่มเติม ทักษะ หรือความสามารถ ดังนั้น ตัวเลขการว่างงานในอินโดนีเซียจะเพิ่มขึ้นทุกปี มันถูกครอบงำโดยอายุ 18 ถึง 25 ปี