Complexity is increasingly the hall

Complexity is increasingly the hallmark in environmental management practices of sandy shorelines. This arises primarily from meeting growing public demands (e.g., real estate, recreation) whilst recon- ciling economic demands with expectations of coastal users who have modern conservation ethics. Ideally, shoreline management is underpinned by empirical data, but selecting ecologically-meaningful metrics to accurately measure the condition of systems, and the ecological effects of human activities, is a complex task. Here we construct a framework for metric selection, considering six categories of issues that authorities commonly address: erosion; habitat loss; recreation; fishing; pollution (litter and chemical contaminants); and wildlife conservation. Possible metrics were scored in terms of their ability to reflect environmental change, and against criteria that are widely used for judging the performance of ecological indicators (i.e., sensitivity, practicability, costs, and public appeal). From this analysis, four types of broadly applicable metrics that also performed very well against the indicator criteria emerged:
1.) traits of bird populations and assemblages (e.g., abundance, diversity, distributions, habitat use); 2.) breeding/reproductive performance sensu lato (especially relevant for birds and turtles nesting on bea- ches and in dunes, but equally applicable to invertebrates and plants); 3.) population parameters and distributions of vertebrates associated primarily with dunes and the supralittoral beach zone (tradi- tionally focused on birds and turtles, but expandable to mammals); 4.) compound measurements of the abundance/cover/biomass of biota (plants, invertebrates, vertebrates) at both the population and assemblage level. Local constraints (i.e., the absence of birds in highly degraded urban settings or lack of dunes on bluff-backed beaches) and particular issues may require alternatives. Metrics e if selected and
applied correctly e provide empirical evidence of environmental condition and change, but often do not

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความซับซ้อนมากขึ้นเป็นจุดเด่นในการปฏิบัติการจัดการสิ่งแวดล้อมของพื้นที่ชายฝั่งทะเลทราย คีย์หลักจากการประชุมความต้องการสาธารณะ (เช่น อสังหาริมทรัพย์ พักผ่อนหย่อนใจ) เติบโตในขณะที่ความต้องการทางเศรษฐกิจกระทบ ciling กับความคาดหวังของผู้ใช้ชายฝั่งที่มีจริยธรรมอนุรักษ์สมัยใหม่ เชิญ การจัดการชายฝั่งได้รับการค้ำจุนข้อมูลประจักษ์ ได้เลือกวัดอย่างมีเงื่อนไขของระบบ และระบบนิเวศผลกระทบของกิจกรรมมนุษย์วัดได้อย่างถูกต้อง เป็นงานซับซ้อน ที่นี่เราสร้างกรอบสำหรับเลือกวัด พิจารณาปัญหาที่หน่วยงานโดยทั่วไปอยู่ 6 ประเภท: กัดเซาะ ขาดทุนอยู่อาศัย พักผ่อนหย่อนใจ fishing มลพิษ (แคร่และสารเคมีสารปนเปื้อน); และอนุรักษ์สัตว์ป่า สามารถวัดได้คะแนนในด้านความสามารถใน การเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อม reflect และเงื่อนไขที่ใช้สำหรับตัดสินประสิทธิภาพของตัวบ่งชี้ระบบนิเวศ (เช่น ความไว ยาว ต้นทุน และอุทธรณ์สาธารณะ) จากการวิเคราะห์นี้ 4 ประเภทของใช้ทั่วไปวัดที่ยัง ทำดีกับเกณฑ์ตัวบ่งชี้ปรากฏขึ้น:ลักษณะ 1) นกและ assemblages (เช่น อุดมสมบูรณ์ ความหลากหลาย การ กระจาย อยู่อาศัยใช้); ประสิทธิภาพการสืบพันธุ์/พันธุ์ 2) ลลาลา sensu (โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับนกและเต่าวิวสามารถบดินทร์บำรุงทรวงอก และ ใน ดันส์ แต่ใช้เท่า ๆ กันกับ invertebrates และพืช), พารามิเตอร์ของประชากรและการกระจายของ vertebrates สัมพันธ์หลักกับดันส์และโซนบี supralittoral 3) (เน้นนกและเต่า tionally tradi ขยายได้แต่การเลี้ยงลูกด้วยนม), วัดผสม 4) ของมากมาย/ปก/ชีวมวลของสิ่ง (พืช invertebrates, vertebrates) ในระดับประชากรและผสมผสาน ข้อจำกัดเฉพาะ (เช่น การขาดงานของนกในเมืองค่าเสื่อมโทรมสูง) หรือขาดดันส์บนชายหาดบลัฟฟ์แอ่นและประเด็นเฉพาะอาจต้องเลือก วัดอีถ้าเลือก และใช้อย่างอีให้ประจักษ์หลักฐานสภาพสิ่งแวดล้อมและการเปลี่ยนแปลง แต่มักจะไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความซับซ้อนเพิ่มมากขึ้นเป็นจุดเด่นในการจัดการด้านสิ่งแวดล้อมของชายฝั่งทราย นี้เกิดขึ้นส่วนใหญ่มาจากความต้องการที่เพิ่มขึ้นการประชุมสาธารณะ (เช่นอสังหาริมทรัพย์นันทนาการ) ในขณะที่ความต้องการทางเศรษฐกิจ recon- ciling กับความคาดหวังของผู้ใช้ชายฝั่งทะเลที่มีจริยธรรมในการอนุรักษ์ที่ทันสมัย จะเป็นการดีที่การจัดการชายฝั่งได้รับการค้ำจุนจากข้อมูลเชิงประจักษ์ แต่การเลือกตัวชี้วัดที่มีความหมายทางด้านนิเวศวิทยาแม่นยำในการวัดสภาพของระบบและผลกระทบทางนิเวศของกิจกรรมของมนุษย์เป็นงานที่ซับซ้อน ที่นี่เราสร้างกรอบการทำงานสำหรับการเลือกตัวชี้วัดพิจารณาหกประเภทของปัญหาที่หน่วยงานทั่วไปที่อยู่: การกัดเซาะ; การสูญเสียที่อยู่อาศัย; นันทนาการ สายชิง; มลพิษ (ครอกและสารปนเปื้อนสารเคมี); และการอนุรักษ์สัตว์ป่า ตัวชี้วัดที่เป็นไปได้ถูกยิงในแง่ของความสามารถในการสะท้อนการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมและต่อหลักเกณฑ์ที่มีการใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการตัดสินผลการดำเนินงานของตัวชี้วัดทางนิเวศวิทยา (เช่นความไวความเหมาะสมค่าใช้จ่ายและการอุทธรณ์มหาชน) จากการวิเคราะห์นี้สี่ประเภทของตัวชี้วัดที่ใช้บังคับในวงกว้างที่ยังดำเนินการเป็นอย่างดีกับเกณฑ์ตัวบ่งชี้ที่โผล่ออกมา:
1) ลักษณะของประชากรนกและ assemblages (เช่นความอุดมสมบูรณ์ความหลากหลายกระจายการใช้งานที่อยู่อาศัย); 2. ) การเพาะพันธุ์ / การสืบพันธุ์วงศ์ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับนกและเต่าทำรังบน ches bea- และเนินทราย แต่อย่างเท่าเทียมกันเพื่อบังคับแบคทีเรียและพืช); 3. ) ค่าพารามิเตอร์ของประชากรและการกระจายของสัตว์มีกระดูกสันหลังส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับเนินทรายและโซนชายหาด supralittoral (tradi- มุ่งเน้น tionally นกและเต่า แต่ขยายได้ถึงเลี้ยงลูกด้วยนม); 4) การตรวจวัดสารประกอบของความอุดมสมบูรณ์ / ปก / มวลชีวภาพของสิ่งมีชีวิต (พืชสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังกระดูกสันหลัง) ทั้งประชากรและระดับการชุมนุม ข้อ จำกัด ของท้องถิ่น (เช่นกรณีที่ไม่มีของนกในการตั้งค่าในเมืองเสื่อมโทรมสูงหรือขาดเนินทรายบนชายหาดตรงไปตรงมาได้รับการสนับสนุน) และโดยเฉพาะอย่างยิ่งประเด็นที่อาจต้องมีทางเลือก ตัวชี้วัดที่ e ถ้าเลือกและ
นำไปใช้อย่างถูกต้องให้อีหลักฐานเชิงประจักษ์ของสภาพสิ่งแวดล้อมและการเปลี่ยนแปลง แต่มักจะไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความซับซ้อนมากขึ้นจุดเด่นในการจัดการสิ่งแวดล้อมและการปฏิบัติของทรายชายฝั่ง . นี้เกิดขึ้นหลักจากการประชุมความต้องการเติบโตสาธารณะ ( นันทนาการเช่นอสังหาริมทรัพย์ , ) ในขณะที่ Recon - ciling ความต้องการทางเศรษฐกิจกับความคาดหวังของผู้ใช้ชายฝั่งที่มีจริยธรรมการอนุรักษ์สมัยใหม่ ใจกลาง การจัดการชายฝั่งมีการสนับสนุนด้วยข้อมูลเชิงประจักษ์แต่การเลือกตัวชี้วัดทางด้านนิเวศวิทยาที่มีความหมายแม่นยำในการวัดสภาพของระบบ และระบบนิเวศ ผลกระทบของกิจกรรมมนุษย์ เป็นงานที่ซับซ้อน ที่นี่เราสร้างกรอบสำหรับการเลือกตัวชี้วัด , หกประเภทของปัญหาที่เจ้าหน้าที่พิจารณาโดยทั่วไปที่อยู่ : กัดเซาะ ; การสูญเสียถิ่นอาศัย ; นันทนาการ ; จึงชิง ; มลพิษ ( ครอกและสารปนเปื้อน )และการอนุรักษ์สัตว์ป่า ตัวชี้วัดที่เป็นไปได้ที่ถูกยิงในแง่ของความสามารถของพวกเขาที่จะเป็นflเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมฯลฯ และเทียบกับเกณฑ์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายเพื่อตัดสินประสิทธิภาพตัวชี้วัดสิ่งแวดล้อม ( เช่น ความไว และปฏิบัติ ต้นทุน และการอุทธรณ์สาธารณะ ) จากการวิเคราะห์นี้สี่ประเภทของรูปที่ใช้วัดก็แสดงได้ดีมากกับ ตัวบ่งชี้ เกณฑ์ชุมนุม :
1 . ) ลักษณะของประชากรนก และทะเลของทะเล เช่น ความอุดมสมบูรณ์ ความหลากหลาย การใช้สิ่งแวดล้อม ) 2 . ) พันธุ์ / สมรรถภาพการสืบพันธุ์เซ็นสุ lato ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับนกและเต่าทำรังในบี - เชสและเนินทรายแต่สามารถใช้ได้อย่างเท่าเทียมกันสัตว์และพืช ) ; 3ประชากรและการกระจายของสัตว์มีกระดูกสันหลัง ) พารามิเตอร์ที่เกี่ยวข้องเป็นหลักด้วยเนินทรายและโซนหาดซุปราลิททอรัล ( Tradi - tionally เน้นนกและเต่า แต่ขยายได้ถึงสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ) 4 ) สารการวัดความอุดมสมบูรณ์ / ปก / มวลชีวภาพของสิ่งมีชีวิต ( พืช , สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง , สัตว์ ) ที่ทั้งประชากรและระดับวงศ์ ปัญหาท้องถิ่น ( เช่นการขาดงานของนกในเมืองหรือการตั้งค่าสูงเสื่อมโทรมขาดทรายบนชายหาดและการสนับสนุน ) และประเด็นที่อาจต้องใช้ทางเลือก ตัวชี้วัด ถ้าเลือกใช้อย่างถูกต้องและ E
E มีหลักฐานเชิงประจักษ์ของสภาพแวดล้อมและการเปลี่ยนแปลง แต่มักจะไม่ได้