Alston (2013) states that Barbier’s

Alston (2013) states that Barbier’s career was varied and included working as a talented journalist and illustrator for La Gazette du Bon Ton, published between 1912 and 1925, and La Vie Parisienne. Barbier is considered a pioneer at this time for his use of stencils or “pochoirs” in order to publish his colour-plates.
Alston (2013) comments that Barbier designed costumes and sets for iconic costume designer Erte, including work for the 1924 film “Monsieur Beaucaire”, in which Rudolp Valentino stared. The New York times gave Barbier a extraordinary review
“magnificent… such spectacular costumes and set design have never been seen before.”
Barbier continued to develop his career journey by producing advertising artwork for Cartier, Renault and Elizabeth Arden. Upon his death aged fifty in 1932, his collection of works were auctioned at the Hotel Drouot in Paris. Alston (2013) observes that Barbier’s talent drifted into obscurity until the exhibition George Barbier, The Birth of Art Deco was held in 2008 at the Fortuny Museum in Venice. Alston (2013) adds that ironically during an article published in 1923 in La Gazette du Bon Ton, Barbier stated
“Venice is a city that is both absurd and enchanting. She reminds me of a small case covered with shells, a music box with her sounds, like the insides of a guitar, overflowing with the songs of birds that soar up from the windows, their languid voices quivering and singing over the canals,”
Therefore a very fitting tribute to exhibit his work in a city he admired.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัสเซิล (2013) อเมริกาว่า อาชีพของ Barbier ถูกแตกต่างกัน และรวมทำงานเป็นนักข่าวที่มีความสามารถ และนักวาดภาพประกอบสำหรับลาข่าว du บอนตัน เผยแพร่ระหว่างปี 1912 และ 1925 และ La Vie Parisienne Barbier ถือเป็นผู้บุกเบิกในเวลานี้สำหรับการใช้งานของคุณลักษณะหรือ "pochoirs" เพื่อเผยแพร่สีแผ่นของเขาความคิดเห็นรัสเซิล (2013) ที่ Barbier ออกแบบเครื่องแต่งกาย และสำหรับผู้ออกแบบสัญลักษณ์ Erte รวมถึงการทำงานสำหรับในปี 1924 ภาพยนตร์ "Monsieur Beaucaire" ในวาเลนติโน Rudolp ที่จ้องมอง นิวยอร์กไทม์ให้ Barbier รีวิวพิเศษ"สวย...สวยงามเครื่องแต่งกายและชุดการออกแบบดังกล่าวมีไม่เคยเห็นมาก่อน"Barbier ยังคงพัฒนาเดินทางอาชีพของเขา โดยการผลิตงานโฆษณาสำหรับ Cartier เรโนลต์ และพาโยต์ เมื่อตายอายุห้าสิบใน 1932 เก็บงานได้ประมูลที่โดรอูต์โอโรงแรมในปารีส รัสเซิล (2013) สังเกตพรสวรรค์ Barbier ที่ลอยเข้ามาในความสับสนจนถึงนิทรรศการ George Barbier เกิดอาร์ตถูกจัดขึ้นในปี 2008 ที่พิพิธภัณฑ์ Fortuny ในเวนิส ระบุ Barbier รัสเซิล (2013) เพิ่มว่า แดกดันระหว่างบทความเผยแพร่ใน 1923 ในลาข่าว du บอนตัน"เวนิสเป็นเมืองที่มีทั้งไร้สาระ และมีเสน่ห์ เธอนึกถึงการเคสขนาดเล็กปกคลุมไป ด้วยเปลือกหอย กล่องดนตรีที่ มีเสียงของเธอ เช่น insides ของกีต้าร์ ขลัง ด้วยเพลงของนกที่ทะยานขึ้นจาก windows พวกเขาอ่อนกำลังเสียงสั่นและร้องเพลงเหนือคลองดังนั้นการยึดมากส่วยการจัดแสดงงานของเขาในเมืองเขาชื่นชม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แอลตัน (2013) กล่าวว่าอาชีพ Barbier ก็แตกต่างกันและรวมถึงการทำงานเป็นนักข่าวที่มีความสามารถและนักเขียนการ์ตูนสำหรับ La ราชกิจจานุเบกษา du Bon Ton, เผยแพร่ระหว่าง 1,912 และ 1,925 และ La Vie Parisienne Barbier ถือเป็นผู้บุกเบิกในขณะนี้สำหรับการใช้งานของเขาลายฉลุหรือ "pochoirs" เพื่อที่จะเผยแพร่สีจานของเขา.
แอลตัน (2013) แสดงความคิดเห็นว่า Barbier ออกแบบเครื่องแต่งกายและชุดสำหรับสัญลักษณ์ออกแบบเครื่องแต่งกาย Erte รวมถึงการทำงานสำหรับภาพยนตร์ 1924 " นาย Beaucaire "ซึ่ง Rudolp วาเลนติโน่จ้อง ครั้งที่นิวยอร์กให้ Barbier ความคิดเห็นที่ไม่ธรรมดา
"ที่งดงาม ... เครื่องแต่งกายที่งดงามดังกล่าวและการออกแบบชุดไม่เคยเห็นมาก่อน."
Barbier ต่อการพัฒนาอาชีพของเขาเดินทางโดยการผลิตงานศิลปะการโฆษณาสำหรับคาร์เทีย, เรโนลต์และ Elizabeth Arden เรื่องการตายของเขาอายุห้าสิบในปี 1932 คอลเลกชันของเขาในงานประมูลที่ Hotel Drouot ในปารีส แอลตัน (2013) ตั้งข้อสังเกตว่าพรสวรรค์ Barbier ลอยเข้าไปในความสับสนจนนิทรรศการจอร์จ Barbier, เกิดของอาร์ตเดโคที่จัดขึ้นในปี 2008 ที่พิพิธภัณฑ์ Fortuny ในเวนิซ แอลตัน (2013) กล่าวว่าในช่วงแดกดันบทความที่ตีพิมพ์ในปี 1923 ใน La ราชกิจจานุเบกษา du Bon Ton, Barbier กล่าว
"เวนิสเป็นเมืองที่มีทั้งไร้สาระและมีเสน่ห์ เธอทำให้ผมนึกถึงกรณีที่ขนาดเล็กที่ปกคลุมไปด้วยเปลือกหอย, กล่องดนตรีกับเสียงของเธอเช่นเดียวกับอวัยวะภายในของกีตาร์ที่ล้นไปด้วยเพลงของนกที่ทะยานขึ้นจากหน้าต่างเสียงเนือยของพวกเขาสั่นและร้องเพลงเหนือคลอง "
ดังนั้น บรรณาการเหมาะสมมากที่จะแสดงผลงานของเขาในเมืองที่เขาชื่นชม