3. ResultsInteresting results were

3. Results
Interesting results were found for the different particle size tested when using only Pb solution to test the capability of banana cortex for metal retention. It was found that 1 mm particle size material absorbed almost 10% more than the 2 mm particle size (Fig. 1) and considering this result, only 1 mm size was used in further experiments with all cortex.
Fig. 2 shows the removal of metals using banana cortex (2 mm of particle size). As shown, important metal removal were reached in the first load being Pb the one with the best removal percentage (73%) followed by Cd (51%) and finally Cu (37%). After first load, by reusing banana cortex, this material was able to remove Cd with higher rate reaching 84% of the total metal, closely followed by Pb (81%) and finally Cu (45%). This result can be explained by the composition of the banana cortex which is rich in starch and cellulose and it have been reported that these materials can bind better Cd and Pb than other metals (Khalil et al., 2006).
Metal removal using lemon cortex is depicted in Fig. 3. In this case, the overall removal of Pb and Cu increases importantly (97% and 88%, respectively) compared with results using banana cortex whereas overall removal of Cd remained very low (only 15% of the total amount of Cd was removed). For orange cortex, results were similar than lemon reaching up to 96% removal of Pb, 84% of Cu and 36% of Cd when the sample was reloaded three times (Fig. 4). The capacity of biosorption was calculated using Eq. (1) for every cortex and the results are shown in Table 1. As shown, banana cortex was capable to adsorb around 65 mg of Pb and Cd per gram but only 36 mg of Cu per gram. For lemon and orange, the best retention rate was for Pb (77.6 and 76.8 mg/g) then Cu (70.4 and 67.2 mg/g) and finally Cd (12 and 28.8 mg/g).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ผลลัพธ์พบผลลัพธ์ที่น่าสนใจสำหรับทดสอบได้เมื่อใช้วิธีแก้ปัญหา Pb เท่านั้นเพื่อทดสอบความสามารถของเปลือกกล้วยเพื่อรักษาโลหะขนาดอนุภาคแตกต่างกัน พบว่า 1 มม.วัสดุขนาดอนุภาคดูดซึมมากขึ้น กว่า 2 มม.ขนาดอนุภาค (1 รูป) และ พิจารณาผลเกือบ 10% ขนาด 1 มม.เท่านั้นถูกใช้ในการทดลองเพิ่มเติมกับคอร์เทกซ์ทั้งหมดรูปที่ 2 แสดงการกำจัดโลหะที่ใช้เปลือกกล้วย (2 มิลลิเมตรของขนาดอนุภาค) ดังที่ระบุไว้ สำคัญกำจัดโลหะได้ถึงในการโหลดครั้งแรกถูก Pb ที่ มีเปอร์เซ็นต์การกำจัดที่ดีที่สุด (73%) ตาม ด้วยซี (51%) และในที่สุด Cu (37%) หลังจากโหลดแรก โดยนำเปลือกกล้วย วัสดุนี้ก็สามารถเอาแผ่นซีดี มีอัตราสูงขึ้นถึง 84% ของโลหะทั้งหมด อย่างใกล้ชิดตาม ด้วย Pb (81%) และในที่สุด Cu (45%) ผลการค้นหานี้สามารถอธิบายได้ ด้วยองค์ประกอบของเปลือกกล้วยซึ่งอุดมไปด้วยแป้ง และเซลลูโลสและได้รับรายงานว่า วัสดุเหล่านี้สามารถผูกดีกว่าซีดีและ Pb มากกว่าโลหะอื่น ๆ (ลแมค et al. 2006)Metal removal using lemon cortex is depicted in Fig. 3. In this case, the overall removal of Pb and Cu increases importantly (97% and 88%, respectively) compared with results using banana cortex whereas overall removal of Cd remained very low (only 15% of the total amount of Cd was removed). For orange cortex, results were similar than lemon reaching up to 96% removal of Pb, 84% of Cu and 36% of Cd when the sample was reloaded three times (Fig. 4). The capacity of biosorption was calculated using Eq. (1) for every cortex and the results are shown in Table 1. As shown, banana cortex was capable to adsorb around 65 mg of Pb and Cd per gram but only 36 mg of Cu per gram. For lemon and orange, the best retention rate was for Pb (77.6 and 76.8 mg/g) then Cu (70.4 and 67.2 mg/g) and finally Cd (12 and 28.8 mg/g).