An acclaimed bestseller and interna

An acclaimed bestseller and international sensation, Patrick Suskind’s classic novel provokes a terrifying examination of what happens when one man’s indulgence in his greatest passion—his sense of smell—leads to murder.

In the slums of eighteenth-century France, the infant Jean-Baptiste Grenouille is born with one sublime gift—an absolute sense of smell. As a boy, he lives to decipher the odors of Paris, and apprentices himself to a prominent perfumer who teaches him the ancient art of mixing precious oils and herbs. But Grenouille’s genius is such that he is not satisfied to stop there, and he becomes obsessed with capturing the smells of objects such as brass doorknobs and fresh-cut wood. Then one day he catches a hint of a scent that will drive him on an ever-more-terrifying quest to create the “ultimate perfume”—the scent of a beautiful young virgin. Told with dazzling narrative brilliance, Perfume is a hauntingly powerful tale of murder and sensual depravity.

Translated from the German by John E. Woods.

Review
?A fable of criminal genius?. Remarkable."? The New York Times
Language Notes
Text: English (translation)
Original Language: German
From the Inside Flap
An acclaimed bestseller and international sensation, Patrick Suskind's classic novel provokes a terrifying examination of what happens when one man's indulgence in his greatest passion-his sense of smell-leads to murder.

In the slums of eighteenth-century France, the infant Jean-Baptiste Grenouille is born with one sublime gift-an absolute sense of smell. As a boy, he lives to decipher the odors of Paris, and apprentices himself to a prominent perfumer who teaches him the ancient art of mixing precious oils and herbs. But Grenouille's genius is such that he is not satisfied to stop there, and he becomes obsessed with capturing the smells of objects such as brass doorknobs and frest-cut wood. Then one day he catches a hint of a scent that will drive him on an ever-more-terrifying quest to create the "ultimate perfume"-the scent of a beautiful young virgin. Told with dazzling narrative brillance, Perfume is a hauntingly powerful tale of murder and sensual depravity.

Translated by John E. Woods

"A fable of crimial genius.... Remarkable."
-- The New York Times

"Superb storytelling all the way...the climax is a savage shocker."
-- The Plain Dealer

"An astonishing performance, a masterwork of artistic conception and execution. A totally gripping page-turner."
-- The San Francisco Chronicle
From the Back Cover
“Superb storytelling all the way…the climax is a savage shocker.”– The Cleveland Plain Dealer
About the Author
Patrick Süskind was born in Ambach, near Munich, in 1949. He studied medieval and modern history at the University of Munich. His first play, The Double Bass, was written in 1980 and became an international success. It was performed in Germany, in Switzerland, at the Edinburgh Festival, in London, and at the New Theatre in Brooklyn. His first novel, Perfume became an internationally acclaimed bestseller. He is also the author of The Pigeon and Mr. Summer's Story, and a coauthor of the enormously successful German television series Kir Royal. Mr. Süskind lives and writes in Munich.
Excerpt. © Reprinted by permission. All rights reserved.
1

In eighteenth-century France there lived a man who was one of the most gifted and abominable personages in an era that knew no lack of gifted and abominable personages. His story will be told here. His name was Jean-Baptiste Grenouille, and if his name-in contrast to the names of other gifted abominations, de Sade's, for instance, or Saint-Just's, Fouch?'s, Bonaparte's, etc.-has been forgotten today, it is certainly not because Grenouille fell short of those more famous blackguards when it came to arrogance, misanthropy, immorality, or, more succinctly, to wickedness, but because his gifts and his sole ambition were restricted to a domain that leaves no traces in history: to the fleeting realm of scent.

In the period of which we speak, there reigned in the cities a stench barely conceivable to us modern men and women. The streets stank of manure, the courtyards of urine, the stairwells stank of moldering wood and rat droppings, the kitchens of spoiled cabbage and mutton fat; the unaired parlors stank of stale dust, the bedrooms of greasy sheets, damp featherbeds, and the pungently sweet aroma of chamber pots. The stench of sulfur rose from the chimneys, the stench of caustic lyes from the tanneries, and from the slaughterhouses came the stench of congealed blood. People stank of sweat and unwashed clothes; from their mouths came the stench of rotting teeth, from their bellies that of onions, and from their bodies, if they were no longer very young, came the stench of rancid cheese and sour milk and tumorous disease. The rivers stank, the marketplaces stank, the churches stank, it stank beneath the bridges and in the palaces. The peasant stank as did the priest, the apprentice as did his master's wife, the whole of the aristocracy stank, even the king himself stank, stank like a rank lion, and the queen like an old goat, summer and winter. For in the eighteenth century there was nothing to hinder bacteria busy at decomposition, and so there was no human activity, either constructive or destructive, no manifestation of germinating or decaying life that was not accompanied by stench.

And of course the stench was foulest in Paris, for Paris was the largest city of France. And in turn there was a spot in Paris under the sway of a particularly fiendish stench: between the rue aux Fers and the rue de la Ferronnerie, the Cimeti?re des Innocents to be exact. For eight hundred years the dead had been brought here from the H?tel-Dieu and from the surrounding parish churches, for eight hundred years, day in, day out, corpses by the dozens had been carted here and tossed into long ditches, stacked bone upon bone for eight hundred years in the tombs and charnel houses. Only later-on the eve of the Revolution, after several of the grave pits had caved in and the stench had driven the swollen graveyard's neighbors to more than mere protest and to actual insurrection-was it finally closed and abandoned. Millions of bones and skulls were shoveled into the catacombs of Montmartre and in its place a food market was erected.

Here, then, on the most putrid spot in the whole kingdom, Jean-Baptiste Grenouille was born on July 17, 1738. It was one of the hottest days of the year. The heat lay leaden upon the graveyard, squeezing its putrefying vapor, a blend of rotting melon and the fetid odor of burnt animal horn, out into the nearby alleys. When the labor pains began, Grenouille's mother was standing at a fish stall in the rue aux Fers, scaling whiting that she had just gutted. The fish, ostensibly taken that very morning from the Seine, already stank so vilely that the smell masked the odor of corpses. Grenouille's mother, however, perceived the odor neither of the fish nor of the corpses, for her sense of smell had been utterly dulled, besides which her belly hurt, and the pain deadened all susceptibility to sensate impressions. She only wanted the pain to stop, she wanted to put this revolting birth behind her as quickly as possible. It was her fifth. She had effected all the others here at the fish booth, and all had been stillbirths or semi-stillbirths, for the bloody meat that emerged had not differed greatly from the fish guts that lay there already, nor had lived much longer, and by evening the whole mess had been shoveled away and carted off to the graveyard or down to the river. It would be much the same this day, and Grenouille's mother, who was still a young woman, barely in her mid-twenties, and who still was quite pretty and had almost all her teeth in her mouth and some hair on her head and-except for gout and syphilis and a touch of consumption-suffered from no serious disease, who still hoped to live a while yet, perhaps a good five or ten years, and perhaps even to marry one day and as the honorable wife of a widower with a trade or some such to bear real children . . . Grenouille's mother wished that it were already over. And when the final contractions began, she squatted down under the gutting table and there gave birth, as she had done four times before, and cut the newborn thing's umbilical cord with her butcher knife. But then, on account of the heat and the stench, which she did not perceive as such but only as an unbearable, numbing something-like a field of lilies or a small room filled with too many daffodils-she grew faint, toppled to one side, fell out from under the table into the street, and lay there, knife in hand.

Tumult and turmoil. The crowd stands in a circle around her, staring, someone hails the police. The woman with the knife in her hand is still lying in the street. Slowly she comes to.

What has happened to her?

"Nothing."

What is she doing with that knife?

"Nothing."

Where does the blood on her skirt come from?

"From the fish."

She stands up, tosses the knife aside, and walks off to wash.

And then, unexpectedly, the infant under the gutting table begins to squall. They have a look, and beneath a swarm of flies and amid the offal and fish heads they discover the newborn child. They pull it out. As prescribed by law, they give it to a wet nurse and arrest the mother. And since she confesses, openly admitting that she would definitely have let the thing perish, just as she had with those other four by the way, she is tried, found guilty of multiple infanticide, and a few weeks later decapitated at the place de Gr?ve.

By that time the child had already changed wet nurses three times. No one wanted to keep it for more than a couple of days. It was too greedy, they said, sucked as much as two babies, deprived the other sucklings of milk and them, the wet nurses, of their livelihood, for it was impossible to make a living nursing jus

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็น bestseller รางวัลและความรู้สึกนานาชาติ นวนิยายคลาสสิกของ Patrick Suskind เรียกสอบน่ากลัวของสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งใจของคนในความรักของเขามากที่สุด — เขารู้สึกกลิ่น — นำไปสู่การฆาตกรรม ใน slums ฝรั่งเศสราช ทารก Grenouille ฌ็อง-บาติสต์เป็นเกิดมาพร้อมกับของขวัญคลายหนึ่งซึ่งความรู้สึกแบบสัมบูรณ์ของกลิ่น เป็นผู้ชาย เขาอยู่เพื่อถอดรหัสกลิ่นปารีส และฝึกตัวเองให้ perfumer เด่นที่สอนเขาศิลปะโบราณของผสมมีค่าน้ำมันและสมุนไพร แต่อัจฉริยะของ Grenouille จะให้เขาไม่พอใจกับหยุดมี และเขากลายเป็นหลัง ด้วยการจับกลิ่นของวัตถุเช่นการตัดไม้และทองเหลือง doorknobs แล้ว วันหนึ่งเขาจับของกลิ่นที่จะขับเขาในเควสเคยเพิ่มเติมน่ากลัวเพื่อสร้าง "น้ำหอมที่ดีที่สุด" คือกลิ่นของพรหมจารีสาวสวย บอก ด้วยความโชติช่วงที่บรรยายนี่ น้ำหอมเป็นเรื่องมีประสิทธิภาพหลงใหลฆาตกรรมและกระตุ้นความรู้สึกติดอยู่ในกิเลส แปลจากภาษาเยอรมันโดยป่า E. จอห์นตรวจทาน? นิทานของอัจฉริยะทางอาญา โดดเด่นด้วย " เดอะนิวยอร์กไทมส์หมายเหตุภาษาข้อความ: ภาษาอังกฤษ (แปล) ภาษาต้นฉบับ: เยอรมันจากภายในแผ่นพับเป็น bestseller รางวัลและความรู้สึกนานาชาติ นวนิยายคลาสสิกของ Patrick Suskind เรียกสอบน่ากลัวของสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งใจของคนในกลิ่นนำไปสู่ฆ่าความรักพระของเขามากที่สุด In the slums of eighteenth-century France, the infant Jean-Baptiste Grenouille is born with one sublime gift-an absolute sense of smell. As a boy, he lives to decipher the odors of Paris, and apprentices himself to a prominent perfumer who teaches him the ancient art of mixing precious oils and herbs. But Grenouille's genius is such that he is not satisfied to stop there, and he becomes obsessed with capturing the smells of objects such as brass doorknobs and frest-cut wood. Then one day he catches a hint of a scent that will drive him on an ever-more-terrifying quest to create the "ultimate perfume"-the scent of a beautiful young virgin. Told with dazzling narrative brillance, Perfume is a hauntingly powerful tale of murder and sensual depravity. Translated by John E. Woods "A fable of crimial genius.... Remarkable." -- The New York Times"Superb storytelling all the way...the climax is a savage shocker." -- The Plain Dealer"An astonishing performance, a masterwork of artistic conception and execution. A totally gripping page-turner." -- The San Francisco ChronicleFrom the Back Cover“Superb storytelling all the way…the climax is a savage shocker.”– The Cleveland Plain DealerAbout the AuthorPatrick Süskind was born in Ambach, near Munich, in 1949. He studied medieval and modern history at the University of Munich. His first play, The Double Bass, was written in 1980 and became an international success. It was performed in Germany, in Switzerland, at the Edinburgh Festival, in London, and at the New Theatre in Brooklyn. His first novel, Perfume became an internationally acclaimed bestseller. He is also the author of The Pigeon and Mr. Summer's Story, and a coauthor of the enormously successful German television series Kir Royal. Mr. Süskind lives and writes in Munich.Excerpt. © Reprinted by permission. All rights reserved.1 In eighteenth-century France there lived a man who was one of the most gifted and abominable personages in an era that knew no lack of gifted and abominable personages. His story will be told here. His name was Jean-Baptiste Grenouille, and if his name-in contrast to the names of other gifted abominations, de Sade's, for instance, or Saint-Just's, Fouch?'s, Bonaparte's, etc.-has been forgotten today, it is certainly not because Grenouille fell short of those more famous blackguards when it came to arrogance, misanthropy, immorality, or, more succinctly, to wickedness, but because his gifts and his sole ambition were restricted to a domain that leaves no traces in history: to the fleeting realm of scent. In the period of which we speak, there reigned in the cities a stench barely conceivable to us modern men and women. The streets stank of manure, the courtyards of urine, the stairwells stank of moldering wood and rat droppings, the kitchens of spoiled cabbage and mutton fat; the unaired parlors stank of stale dust, the bedrooms of greasy sheets, damp featherbeds, and the pungently sweet aroma of chamber pots. The stench of sulfur rose from the chimneys, the stench of caustic lyes from the tanneries, and from the slaughterhouses came the stench of congealed blood. People stank of sweat and unwashed clothes; from their mouths came the stench of rotting teeth, from their bellies that of onions, and from their bodies, if they were no longer very young, came the stench of rancid cheese and sour milk and tumorous disease. The rivers stank, the marketplaces stank, the churches stank, it stank beneath the bridges and in the palaces. The peasant stank as did the priest, the apprentice as did his master's wife, the whole of the aristocracy stank, even the king himself stank, stank like a rank lion, and the queen like an old goat, summer and winter. For in the eighteenth century there was nothing to hinder bacteria busy at decomposition, and so there was no human activity, either constructive or destructive, no manifestation of germinating or decaying life that was not accompanied by stench. And of course the stench was foulest in Paris, for Paris was the largest city of France. And in turn there was a spot in Paris under the sway of a particularly fiendish stench: between the rue aux Fers and the rue de la Ferronnerie, the Cimeti?re des Innocents to be exact. For eight hundred years the dead had been brought here from the H?tel-Dieu and from the surrounding parish churches, for eight hundred years, day in, day out, corpses by the dozens had been carted here and tossed into long ditches, stacked bone upon bone for eight hundred years in the tombs and charnel houses. Only later-on the eve of the Revolution, after several of the grave pits had caved in and the stench had driven the swollen graveyard's neighbors to more than mere protest and to actual insurrection-was it finally closed and abandoned. Millions of bones and skulls were shoveled into the catacombs of Montmartre and in its place a food market was erected. Here, then, on the most putrid spot in the whole kingdom, Jean-Baptiste Grenouille was born on July 17, 1738. It was one of the hottest days of the year. The heat lay leaden upon the graveyard, squeezing its putrefying vapor, a blend of rotting melon and the fetid odor of burnt animal horn, out into the nearby alleys. When the labor pains began, Grenouille's mother was standing at a fish stall in the rue aux Fers, scaling whiting that she had just gutted. The fish, ostensibly taken that very morning from the Seine, already stank so vilely that the smell masked the odor of corpses. Grenouille's mother, however, perceived the odor neither of the fish nor of the corpses, for her sense of smell had been utterly dulled, besides which her belly hurt, and the pain deadened all susceptibility to sensate impressions. She only wanted the pain to stop, she wanted to put this revolting birth behind her as quickly as possible. It was her fifth. She had effected all the others here at the fish booth, and all had been stillbirths or semi-stillbirths, for the bloody meat that emerged had not differed greatly from the fish guts that lay there already, nor had lived much longer, and by evening the whole mess had been shoveled away and carted off to the graveyard or down to the river. It would be much the same this day, and Grenouille's mother, who was still a young woman, barely in her mid-twenties, and who still was quite pretty and had almost all her teeth in her mouth and some hair on her head and-except for gout and syphilis and a touch of consumption-suffered from no serious disease, who still hoped to live a while yet, perhaps a good five or ten years, and perhaps even to marry one day and as the honorable wife of a widower with a trade or some such to bear real children . . . Grenouille's mother wished that it were already over. And when the final contractions began, she squatted down under the gutting table and there gave birth, as she had done four times before, and cut the newborn thing's umbilical cord with her butcher knife. But then, on account of the heat and the stench, which she did not perceive as such but only as an unbearable, numbing something-like a field of lilies or a small room filled with too many daffodils-she grew faint, toppled to one side, fell out from under the table into the street, and lay there, knife in hand.
Tumult and turmoil. The crowd stands in a circle around her, staring, someone hails the police. The woman with the knife in her hand is still lying in the street. Slowly she comes to.

What has happened to her?

"Nothing."

What is she doing with that knife?

"Nothing."

Where does the blood on her skirt come from?

"From the fish."

She stands up, tosses the knife aside, and walks off to wash.

And then, unexpectedly, the infant under the gutting table begins to squall. They have a look, and beneath a swarm of flies and amid the offal and fish heads they discover the newborn child. They pull it out. As prescribed by law, they give it to a wet nurse and arrest the mother. And since she confesses, openly admitting that she would definitely have let the thing perish, just as she had with those other four by the way, she is tried, found guilty of multiple infanticide, and a few weeks later decapitated at the place de Gr?ve.

By that time the child had already changed wet nurses three times. No one wanted to keep it for more than a couple of days. It was too greedy, they said, sucked as much as two babies, deprived the other sucklings of milk and them, the wet nurses, of their livelihood, for it was impossible to make a living nursing jus

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนังสือที่ขายดีที่ได้รับรางวัลและความรู้สึกระหว่างประเทศนวนิยายคลาสสิกแพทริค Suskind ของกระตุ้นให้เกิดการตรวจสอบที่น่ากลัวของสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งปล่อยตัวคนในความรักของเขาความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขากลิ่นนำไปสู่การฆาตกรรม. ในสลัมของศตวรรษที่สิบแปดฝรั่งเศสทารก Jean-Baptiste Grenouille เกิดมาพร้อมกับหนึ่งในของขวัญประเสริฐรู้สึกแน่นอนของกลิ่น เป็นเด็กเขาอาศัยอยู่ที่จะถอดรหัสกลิ่นไม่พึงประสงค์ของกรุงปารีสและฝึกหัดตัวเองให้โดดเด่น perfumer ที่สอนเขาศิลปะโบราณของการผสมน้ำมันและสมุนไพรที่มีค่า แต่อัจฉริยะ Grenouille เป็นเช่นที่เขาไม่พอใจที่จะหยุดที่นั่นและเขาจะกลายเป็นหมกมุ่นอยู่กับการจับกลิ่นของวัตถุเช่นลูกบิดประตูทองเหลืองและไม้สดตัด แล้ววันหนึ่งเขาจับคำใบ้ของกลิ่นหอมที่จะผลักดันเขาในการแสวงหาที่เคยน่ากลัวมากขึ้นในการสร้าง "น้ำหอมสุดยอด" กลิ่นหอมของสาวสวยบริสุทธิ์ -The บอกเล่าเรื่องที่มีความฉลาดพราวน้ำหอมเป็นเรื่องที่มีประสิทธิภาพได้ดังใจของการฆาตกรรมและศีลธรรมเสื่อมทราม. แปลจากภาษาเยอรมันโดยจอห์นอีวูดส์. ตรวจสอบ? นิทานของอัจฉริยะทางอาญา ?. ที่โดดเด่น "นิวยอร์กไทม์ส. ภาษาหมายเหตุข้อความ: อังกฤษ (แปล) ภาษาต้นฉบับ: เยอรมันจากภายในปรบหนังสือที่ขายดีที่ได้รับรางวัลและความรู้สึกระหว่างประเทศนวนิยายคลาสสิกแพทริค Suskind ของกระตุ้นให้เกิดการตรวจสอบที่น่ากลัวของสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งปล่อยตัวคนในความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา ความรู้สึกของ -his กลิ่นนำไปสู่การฆาตกรรม. ในสลัมของศตวรรษที่สิบแปดฝรั่งเศสทารก Jean-Baptiste Grenouille เกิดมาพร้อมกับหนึ่งประเสริฐของขวัญความรู้สึกแน่นอนของกลิ่น. เป็นเด็กเขาอาศัยอยู่ที่จะถอดรหัสกลิ่นไม่พึงประสงค์ของกรุงปารีส และฝึกหัดตัวเองให้น้ำหอมที่โดดเด่นที่สอนเขาศิลปะโบราณของการผสมน้ำมันที่มีค่าและสมุนไพร. แต่อัจฉริยะ Grenouille เป็นเช่นที่เขาไม่พอใจที่จะหยุดที่นั่นและเขาจะกลายเป็นหมกมุ่นอยู่กับการจับกลิ่นของวัตถุเช่นลูกบิดประตูทองเหลืองและ ไม้ frest ตัด. แล้ววันหนึ่งเขาจับคำใบ้ของกลิ่นหอมที่จะผลักดันเขาในการแสวงหาที่เคยน่ากลัวมากขึ้นในการสร้าง "น้ำหอมสุดยอด" กลิ่นหอมของสาวสวยบริสุทธิ์. บอกกับ Brillance เล่าเรื่องพราว -The น้ำหอม เป็นเรื่องที่มีประสิทธิภาพได้ดังใจของการฆาตกรรมและศีลธรรมเสื่อมทราม. แปลโดยจอห์นอีวูดส์"นิทานของอัจฉริยะ crimial .... ที่โดดเด่น." - นิวยอร์กไทม์ส"เล่าเรื่องทั้งหมดที่ยอดเยี่ยมทาง ... จุดสุดยอดเป็นดุร้าย ขนลุก. " - พ่อค้า"ผลการดำเนินงานที่น่าอัศจรรย์ชิ้นเอกของความคิดทางศิลปะและการดำเนินการ . จับทั้งหมดหน้า Turner " - โครนิเคิซานฟรานซิจากปกหลัง"การเล่าเรื่องที่ยอดเยี่ยมตลอดทาง ... จุดสุดยอดเป็นขนลุกอำมหิต" -. คลีฟแลนด์ธรรมดาพ่อค้าเกี่ยวกับผู้เขียนแพทริค Suskind เกิดใน Ambach ใกล้มิวนิค ในปี 1949 เขาศึกษาประวัติศาสตร์ในยุคกลางและทันสมัยที่มหาวิทยาลัยมิวนิค. เล่นเป็นครั้งแรกของเขาดับเบิลเบสถูกเขียนขึ้นในปี 1980 และกลายเป็นความสำเร็จระดับนานาชาติ. จะได้ดำเนินการในประเทศเยอรมนีในประเทศสวิสเซอร์แลนด์ในงานเทศกาลเอดินเบิร์กในกรุงลอนดอน และที่โรงละครใหม่ใน Brooklyn. นวนิยายเรื่องแรกของเขากลายเป็นน้ำหอมที่ขายดีที่ได้รับรางวัลในระดับสากล. เขายังเป็นผู้เขียนของนกพิราบและนายเรื่องราวของฤดูร้อนและผู้เขียนร่วมของทีวีซีรีส์ที่ประสบความสำเร็จอย่างมากมายเยอรมันร์รอยัล. นาย Suskind ชีวิตและเขียนในมิวนิค. ตัดตอน. ©พิมพ์ซ้ำโดยได้รับอนุญาต. สงวนลิขสิทธิ์. 1 ในศตวรรษที่สิบแปดฝรั่งเศสอาศัยอยู่ที่นั่นคนที่เป็นหนึ่งในบุคคลที่มีพรสวรรค์มากที่สุดและน่ารังเกียจในยุคที่ขาดความรู้ว่าบุคคลที่มีพรสวรรค์ที่น่ารังเกียจและไม่มี เรื่องราวของเขาจะบอกที่นี่ ชื่อของเขาคือ Jean-Baptiste Grenouille และถ้าชื่อในทางตรงกันข้ามเขาชื่อของสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนที่มีพรสวรรค์อื่น ๆ เดอซาดของตัวอย่างเช่นหรือ Saint-เพียงของ Fouch 's มหาราชของ ฯลฯ ได้ถูกลืมวันนี้ก็ เป็นที่แน่นอนไม่ได้เพราะ Grenouille ลดลงระยะสั้นของผู้ที่มีชื่อเสียงมากขึ้น blackguards เมื่อมันมาถึงความหยิ่ง, มนุษย์, ผิดศีลธรรมหรือมากกว่ารัดกุมเพื่อความชั่วร้าย แต่เป็นเพราะของขวัญและความทะเยอทะยาน แต่เพียงผู้เดียวของเขาถูก จำกัด ให้โดเมนที่ใบไม่มีร่องรอยในประวัติศาสตร์: ที่จะหายวับไปในดินแดนของกลิ่นหอม. ในช่วงเวลาของการที่เราพูดมีครอบครองอยู่ในเมืองกลิ่นเหม็นแทบจะเป็นไปได้ที่จะให้เราผู้ชายและผู้หญิงที่ทันสมัย ถนนตังค์ของปุ๋ยสนามหญ้าของปัสสาวะ, บันไดตังค์ซึ่งผุพังของมูลไม้และหนูห้องครัวของกะหล่ำปลีนิสัยเสียและไขมันเนื้อแกะ; อาบอบจันทรคติตังค์ของฝุ่นละอองค้างห้องนอนของแผ่นเลี่ยน featherbeds ชื้นและกลิ่นหอมหวานของ pungently กระโถน กลิ่นเหม็นของกำมะถันเพิ่มขึ้นจากปล่องไฟ, กลิ่นเหม็นของน้ำด่างกัดกร่อนจากฟอกหนังและจากโรงฆ่าสัตว์มากลิ่นเหม็นของเลือดข้น คนตังค์ของเหงื่อและเสื้อผ้าที่ไม่เคยอาบน้ำ; จากปากของพวกเขามากลิ่นเหม็นของฟันผุจากท้องของพวกเขาที่หัวหอมและจากร่างกายของพวกเขาว่าพวกเขาไม่เด็กมากมากลิ่นเหม็นหืนของชีสและนมเปรี้ยวและโรค tumorous แม่น้ำตังค์, ตลาดตังค์คริสตจักรตังค์ก็ตังค์ใต้สะพานและในพระราชวัง ชาวนาตังค์เช่นเดียวกับพระสงฆ์ฝึกงานเช่นเดียวกับภรรยาของนายทั้งขุนนางตังค์แม้แต่กษัตริย์เองเหม็นเหม็นเหมือนสิงโตยศและพระราชินีเช่นแพะเก่าในช่วงฤดูร้อนและฤดูหนาว สำหรับในศตวรรษที่สิบแปดมีอะไรที่จะขัดขวางแบคทีเรียว่างในการสลายตัวและอื่น ๆ ไม่มีกิจกรรมของมนุษย์ทั้งที่สร้างสรรค์หรือทำลายการรวมตัวกันของชีวิตไม่งอกหรือเนื้อที่ที่ไม่ได้มาพร้อมกับกลิ่นเหม็น. และแน่นอนกลิ่นเหม็นก็ส่งกลิ่นเหม็นใน ปารีส, ปารีสเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดของฝรั่งเศส และในทางกลับมีจุดในกรุงปารีสอยู่ใต้อิทธิพลของกลิ่นเหม็นโหดเหี้ยมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง: ระหว่างถนน aux Fers และเดอลา Ferronnerie, Cimeti ใหม่ des บริสุทธิ์เป็นที่แน่นอน? แปดร้อยปีที่ตายแล้วถูกนำมาจาก H? โทร-Dieu และโบสถ์ตำบลรอบแปดร้อยปีในวันวันออกจากศพหลายสิบได้รับการดั้นด้นนี่และโยนลงไปในคูน้ำยาวซ้อนกัน เมื่อกระดูกกระดูกแปดร้อยปีในสุสานและบ้านสุสาน แต่หลังจากนั้นในวันปฏิวัติหลังจากหลายหลุมหลุมฝังศพได้ยุบและกลิ่นเหม็นได้ขับรถเพื่อนบ้านสุสานบวมของให้มากขึ้นกว่าเพียงการประท้วงและการจลาจลที่เกิดขึ้นจริงถูกที่สุดมันก็ปิดและถูกทอดทิ้ง ล้านของกระดูกและกะโหลกศีรษะถูกโกยเข้าไปในสุสานของ Montmartre และในสถานที่ตลาดอาหารที่ถูกสร้างขึ้น. ที่นี่แล้วในจุดที่เน่าเหม็นมากที่สุดในราชอาณาจักร Jean-Baptiste Grenouille เกิดเมื่อวันที่ 17 กรกฏาคม 1738 มันเป็น หนึ่งในวันที่ร้อนที่สุดของปี วางความร้อนสีเทาเมื่อสุสานบีบเอาไอของเลือดไหล, การผสมผสานของแตงโมที่เน่าเปื่อยและกลิ่นเหม็นของฮอร์นสัตว์ที่ถูกเผาไหม้ออกเข้าไปในตรอกซอกซอยในบริเวณใกล้เคียง เมื่อเริ่มปวดแรงงานแม่ Grenouille ก็ยืนอยู่ที่แผงขายปลาในรู aux Fers ปรับไวทิงว่าเธอเสียใจมากเพียง ปลาที่นำมาอย่างเห็นได้ชัดว่าตอนเช้ามากจากแม่น้ำแซนแล้วตังค์เพื่อชั่วว่ากลิ่นสวมหน้ากากกลิ่นศพ แม่ Grenouille อย่างไรการรับรู้กลิ่นทั้งปลาหรือศพสำหรับความรู้สึกของกลิ่นของเธอได้รับทื่ออย่างเต็มที่นอกจากนี้ที่ท้องของเธอเจ็บและปวด deadened ความไวต่อการแสดงผล sensate ทั้งหมด เธอเพียงต้องการความเจ็บปวดที่จะหยุดที่เธออยากจะใส่นี้เกิดรังเกียจด้านหลังของเธอเป็นอย่างที่เป็นไปได้ มันเป็นของเธอที่ห้า เธอได้รับผลกระทบคนอื่น ๆ ทั้งหมดที่นี่ที่บูธปลาและสิ่งที่ได้รับการคลอดหรือคลอดกึ่งสำหรับเนื้อเลือดที่โผล่ออกมาก็ไม่ได้แตกต่างไปอย่างมากจากความกล้าปลาที่วางมีอยู่แล้วและไม่ได้อาศัยอยู่มากอีกต่อไปและตอนเย็น ระเบียบทั้งหมดได้รับการโกยไปและดั้นด้นออกไปสุสานหรือลงไปที่แม่น้ำ มันจะมากเหมือนกันในวันนี้และแม่ของ Grenouille ซึ่งยังคงเป็นหญิงสาวแทบจะไม่อยู่ในวัยยี่สิบกลางของเธอและที่ยังคงค่อนข้างสวยและมีเกือบทุกฟันของเธอในปากของเธอและผมบางอย่างในหัวของเธอ and- ยกเว้นโรคเกาต์และโรคซิฟิลิสและสัมผัสของการบริโภคได้รับความเดือดร้อนจากการไม่มีโรคร้ายแรงที่ยังคงหวังว่าจะมีชีวิตอยู่ในขณะที่ยังอาจจะดีห้าหรือสิบปีและบางทีก็จะแต่งงานวันหนึ่งและเป็นเกียรติภรรยาของพ่อม่ายกับ การค้าหรือบางอย่างที่จะแบกเด็กจริง . . แม่ของ Grenouille หวังว่ามันเป็นไปแล้วกว่า และเมื่อการหดตัวสุดท้ายที่จะเริ่มต้นที่เธอก้มลงใต้โต๊ะคว้านและมีผู้ให้กำเนิดขณะที่เธอเคยทำมาสี่ครั้งก่อนและตัดสายสะดือทารกแรกเกิดของสิ่งมีดเขียงเธอ แต่แล้วในบัญชีของความร้อนและกลิ่นเหม็นที่เธอไม่ได้รับรู้เช่นนี้ แต่เป็นที่ทนไม่ได้บางสิ่งบางอย่างที่ทำให้มึนงงเหมือนสาขาของดอกลิลลี่หรือห้องเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยมากเกินไปแดฟโฟดิ-เธอเติบโตลม, ล้มให้เป็นหนึ่ง ด้านข้างหลุดออกมาจากใต้โต๊ะไปที่ถนนและวางมีดในมือ. Tumult และความวุ่นวาย ฝูงชนที่ยืนอยู่ในวงกลมรอบตัวเธอจ้องมองคนฟากฟ้าตำรวจ ผู้หญิงที่มีมีดอยู่ในมือของเธอยังคงนอนอยู่ในถนน ช้าเธอมาถึง. เกิดอะไรขึ้นกับเธอ? "ไม่มีอะไร." สิ่งที่เธอทำกับมีดที่? "ไม่มีอะไร." เลือดไหนในกระโปรงของเธอมาจากไหน? "จากปลา." เธอยืนขึ้นโยนมีด กันและเดินออกไปล้าง. แล้วโดยไม่คาดคิดทารกใต้โต๊ะคว้านเริ่มโกลาหล พวกเขามีรูปลักษณ์และใต้ฝูงแมลงวันและท่ามกลางเครื่องและหัวปลาพวกเขาค้นพบเด็กแรกเกิด พวกเขาดึงมันออก ตามที่กฎหมายกำหนดพวกเขาให้มันอยู่กับแม่นมและจับกุมแม่ และตั้งแต่ข่มขวัญเธออย่างเปิดเผยยอมรับว่าเธอจะแน่นอนได้ให้สิ่งที่พินาศเช่นเดียวกับที่เธอมีกับคนอื่นอีกสี่โดยวิธีการที่เธอจะพยายามพบความผิดของทารกหลายและไม่กี่สัปดาห์ต่อหัวในสถานที่เด Gr ? ve. โดยเวลาที่เด็กมีการเปลี่ยนแปลงแล้วพยาบาลเปียกสามครั้ง ไม่มีใครอยากที่จะให้มันมานานกว่าสองสามวัน มันเป็นโลภมากเกินไปพวกเขากล่าวว่าดูดมากที่สุดเท่าที่สองทารกที่ถูกลิดรอนยังดูดนมอื่น ๆ ของนมและพวกเขาพยาบาลเปียกของการดำรงชีวิตของพวกเขาเพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ jus พยาบาลที่อยู่อาศัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะที่คุณพยายามจะ