The hypothesis is a sensible predic

The hypothesis is a sensible prediction that is based on the results of the income-SWBrelationship (Easterlin (1974), Powdthavee (2010), Stevenson and Wolfers (2008)). At leastat the individual level, higher income is associated with higher SWB. Hence, total individualconsumption, should have a similar effect on SWB. After all, consumption is the realization ofthe choice opportunities that are granted by income.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมติฐานนี้เป็นการคาดการณ์ที่สมเหตุสมผลซึ่งอยู่บนพื้นฐานของผลลัพธ์ของความสัมพันธ์ระหว่างรายได้กับ SWB (Easterlin (1974), Powdthavee (2010), Stevenson and Wolfers (2008)) อย่างน้อยในระดับบุคคล รายได้ที่สูงขึ้นจะสัมพันธ์กับ SWB ที่สูงขึ้น ดังนั้นการบริโภคโดยรวมของแต่ละคนจึงควรมีผลกับ SWB เช่นเดียวกัน ท้ายที่สุดแล้ว การบริโภคคือการตระหนักถึงโอกาสในการเลือกที่ได้รับจากรายได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติฐานนี้เป็นการคาดการณ์ที่สมเหตุสมผลจากผลลัพธ์ของรายได้ SWB
ความสัมพันธ์ (Easterlin (1974) แป้งทวี (2010) Stevenson and Wolfers (2008)). อย่างน้อย
ในระดับปัจเจกบุคคล รายได้ที่สูงขึ้นมีความสัมพันธ์กับความสุขเชิงอัตวิสัยที่สูงขึ้น ดังนั้น
การบริโภค น่าจะมีผลกระทบใกล้เคียงกับ SWB หลังจากที่ทุกการบริโภคเป็น
โอกาสทางเลือกที่รายได้มอบให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมมติฐานนี้เป็นการคาดการณ์ที่สมเหตุสมผลตามผลของรายได้-ความเป็นอยู่ที่ดี
ความสัมพันธ์( easterling ( 1974 ),Powdthavee ( 2010 ),Stevenson and wolfs ( 2008 ) อย่างน้อยที่สุด
ในระดับบุคคลรายได้ที่สูงขึ้นเกี่ยวข้องกับความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ดังนั้นบุคคลโดยรวม
การบริโภคควรมีผลกระทบที่คล้ายคลึงกันต่อความเป็นอยู่ที่ดี อย่างไรก็ตามการบริโภค
ทางเลือกที่ได้รับจากรายได้