I know people very few because I’m

I know people very few because I’m not dare to talking to anyone first. Even in the classroom, I’m not dare to speak or make eye contact with the teacher. Because I’m shy and I’m not dare. Because I thought all that I have a bad shape (overweight) and ugly. Because I notice beautiful people was recognized by people. That it different form me, every day I talk to people that I know but since the first.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันรู้ว่าคนน้อย เพราะฉันไม่กล้าพูดกับคนแรก แม้ในห้องเรียน ฉันไม่กล้าพูด หรือสบตากับครู เพราะฉันขี้อาย และฉันไม่กล้า เพราะคิดว่า ทั้งหมดที่มีรูปร่างที่ดี (น้ำหนักเกิน) และน่าเกลียด เพราะผมสังเกตคนสวย ถูกรับรู้ โดยคน ว่า มันแตกต่างกันแบบฉัน ทุกวันคุย กับคนที่ฉันรู้ แต่ ตั้งแต่แรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันรู้ว่าคนน้อยมากเพราะฉันไม่กล้าที่จะพูดคุยกับทุกคนเป็นครั้งแรก แม้จะอยู่ในห้องเรียนฉันไม่กล้าที่จะพูดหรือสบตากับครู เพราะผมขี้อายและฉันไม่กล้า เพราะผมคิดว่าทุกสิ่งที่ฉันมีรูปร่างที่ไม่ดี (น้ำหนักเกิน) และน่าเกลียด เพราะผมสังเกตเห็นคนสวยได้รับการยอมรับจากผู้คน นั่นมันเป็นรูปแบบที่แตกต่างกันผมทุกวันผมพูดคุยกับคนที่ฉันรู้ แต่ตั้งแต่แรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมรู้จักคนน้อยมาก เพราะผมไม่กล้าที่จะพูดกับใครก่อน แม้แต่ในห้องเรียน ฉันก็ไม่กล้าที่จะพูดหรือสบตากับอาจารย์ เพราะผมอาย ฉันไม่กล้า เพราะผมคิดว่าทั้งหมดที่ผมมีรูปร่างที่ไม่ดี ( อ้วน ) และน่าเกลียด เพราะผมสังเกตเห็นผู้คนที่สวยงามได้รับการยอมรับโดยคน ว่ามันแตกต่างจากฉันทุกๆวันผมคุยกับคนที่ผมรู้ตั้งแต่ก่อน