ผมได้ดูการ์ตูนเรื่องสุสานหิ่งห้อย ในเรื่องไม่ได้เสนอเฉพาะความรุนแรงจากสงครามเท่านั้น มีแค่เพียงฉากเริ่มต้นของเรื่องเท่านั้นที่เครื่องบินทิ้งระเบิดลงที่โกเบแล้วมีผู้ได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิต ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือแม่ของเซตะและเซตสึโกะ-ตัวเอกของเรื่อง นอกจากนั้นเป็นการนำเสนอวิถีชีวิตของสองพี่น้องที่มีญาติก็เหมือนไม่มี จนต้องหนีออกมาอยู่ในอุโมงค์หลบภัยกันสองคน เป็นจุดเริ่มแรกที่แสดงให้เห็นถึงความรุนแรงที่มองไม่เห็น จะเห็นได้ชัดเจนในฉากที่ทานอาหาร ทั้ง ๆ ที่เงินส่วนหนึ่งที่ใช้จ่ายภายในบ้านก็มาจากการขายสมบัติของแม่ แต่เด็กทั้งสองคนได้กินแต่ซุปวิญญาณเนื้อ ส่วนลูก ๆ ของป้ากลับได้กินอาหารอย่างดี ฉากที่ผมรู้สึกสะเทือนใจอย่างมากคือฉากที่พี่ชายถูกซ้อมเนื่องจากไปขโมยอาหารให้น้องสาวทาน แต่สุดท้ายเซตสึโกะก็เสียชีวิตเนื่องจากร่างกายขาดสารอาหาร แม้แต่คนในสังคมยังไว้เนื้อเชื่อใจกันไม่ได้ ต้องปากกัดตีนทีบเพื่อที่ให้ตัวเองอยู่รอด หากตัวเองใจดีเกินไปก็กลัวว่าจะถูกเอารัดเอาเปรียบ แต่สิ่งที่ผมประทับใจ คือ ได้เห็นความรักที่พี่มีแต่น้องอย่างมาก ทำให้ผมร้องไห้ตามไปด้วย