home, so perhaps she thinks I can h

home, so perhaps she thinks I can help him.'
When he arrived home, he found the housekeeper very
confused about Colin's health.
'He's very strange, sir,' said Mrs Medlock. 'He looks
better, it's true, but some days he eats nothing at all, and other days he eats just like a healthy boy. He used to scream even at the idea of fresh air, but now he spends all his time
outside in his wheelchair, with Miss Mary and Dickon Sowerby. He's in the garden at the moment.'
'In the garden!' repeated Mr Craven. Those were the words of the dream! He hurried out of the house and towards the place which he had not visited for so long. He
found the door with the climbing plant over it, and stood outside, listening, for a moment.
'Surely I can hear voices inside the garden?' he thought. 'Aren't there children whispering, laughing, running in there? Or am I going mad?'
And then the moment came, when the children could not stay quiet. There was wild laughing and shouting, and the door was thrown open. A boy ran out, a tall, healthy,
handsome boy, straight into the man's arms. Mr Craven stared into the boy's laughing eyes.
'Who -What? Who?' he cried.
Colin had not planned to meet his father like this. But
perhaps this was the best way, to come running out with his cousin and his friend.
'Father,' he said, 'I'm Colin. You can't believe it! I can't believe it myself. It was the garden, and Mary and Dickon

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บ้าน ดังนั้นบางทีเธอคิดว่า สามารถช่วยเขา '
เมื่อเขามาถึงบ้าน เขาได้พบแม่ที่บ้านมาก
สับสนเกี่ยวกับสุขภาพของโคลิน.
' คงจะแปลกมาก รัก กล่าวว่า นางเม็ดล็อค ' เขาดู
ดี มันเป็นความจริง แต่บางวันที่เขากินอะไรเลย และวันอื่น ๆ เขากินเหมือนเด็กที่มีสุขภาพดี เคยร้องแม้แต่ในความคิดของอากาศ แต่ตอนนี้ เขาใช้เวลาทั้งหมด
นอกในรถเข็นของเขา นางสาวมารีย์และ Dickon Sowerby เขาอยู่ในสวนในขณะนั้น '
'ในสวน ' ซ้ำนาย Craven นั้นเป็นคำพูดของฝัน เขารีบออก จากบ้าน และไป ยังสถานที่ซึ่งเขาก็ไม่ได้ไปเยี่ยมสำหรับนาน เขา
พบประตูกับพืชเลื้อยไต่ขึ้น และยืนนอก ฟัง ขณะการ
'ย่อมได้ยินเสียงเสียงภายในสวนหรือไม่' เขาคิด ' ไม่มีเด็กวิสเปอริง การหัวเราะ การทำงานมีหรือไม่ หรือฉันจะบ้าหรือ?'
แล้ว ช่วงเวลาที่ มา เมื่อเด็กไม่สามารถอยู่เงียบ มีป่าหัวเราะและ shouting และถูกโยนประตูเปิด เด็กผู้ชายวิ่งออก สูง สุขภาพ,
เด็กผู้ชายหล่อ ตรงเข้าแผ่นดินของมนุษย์ นาย Craven เริ่มเป็นเด็กผู้ชายใน laughing ตา.
' ที่-อะไร ใคร?' เขาก็ร้อง
โคลินไม่ได้มีวางแผนไปพบกับพ่อของเขาเช่นนี้ แต่
ทีนี้ได้ดีสุด ทำงานมาออกกับลูกพี่ลูกน้องของเขาและเพื่อนของเขา.
'พ่อ เขากล่าวว่า, ' ฉันโคลิน คุณไม่เชื่อ ฉันไม่เชื่อมันตัวเอง การ์ เด้น และ Mary และ Dickon

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ้าน ดังนั้นบางทีเธออาจจะคิดว่าฉันสามารถช่วยเขา . '
เมื่อถึงบ้านก็พบว่าแม่บ้านมาก
สับสนเกี่ยวกับสุขภาพของโคลิน .
เขามันแปลกมากครับ ' คุณนาย Medlock ’ เขาดู
ดีกว่าก็จริง แต่บางวัน เขากินอะไรเลย และวันอื่น ๆ เขาก็กินเหมือนผู้ชายสุขภาพดี เขาเคยร้อง แม้ในความคิดของอากาศบริสุทธิ์ แต่ตอนนี้เขาใช้เวลาทั้งหมดของเขาเวลา
นอกในรถเข็นของเขานางสาวแมรี่และดิกค่อนริดจ์ . เขาอยู่ที่สวนในขณะนี้ . '
ถ้าสวน ! ซ้ำ นายขี้ขลาด คำแห่งความฝัน ! เขารีบออกจากบ้าน และไปสู่สถานที่ซึ่งเขาไม่ได้มาเยี่ยมนาน เขา
พบประตูที่มีไม้เลื้อยผ่านมันและยืนอยู่ข้างนอก ฟัง สักครู่ . .
'surely ผมได้ยินเสียงจากข้างในสวน ? เขาคิด' ไม่มีเด็กกระซิบ , หัวเราะ , วิ่งอยู่ในนั้น หรือจะให้ฉันบ้า ?
จากนั้นก็มาถึง เมื่อเด็กไม่สามารถอยู่เงียบๆ มีป่าหัวเราะ และตะโกน แล้วประตูก็ถูกเปิดออก เด็กชายวิ่งออกมา , สูง , สุขภาพ ,
หนุ่มหล่อๆ ตรงชายแขน นายคราเวนจ้องเข้าไปในดวงตาของเด็กชายหัวเราะ .
ใคร - อะไร ? ใคร ?
เขาร้องไห้คอลินได้วางแผนที่จะเจอพ่อแบบนี้ แต่
บางทีนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดเพื่อวิ่งออกมากับญาติของเขาและเพื่อน 'father
, ' เขากล่าวว่า ' ผมคอลลิน คุณไม่อยากจะเชื่อ ผมไม่อยากจะเชื่อตัวเอง มันเป็นสวน และแมรี่ และดิกค่อน