They were new patients to me, all I

They were new patients to me, all I had was the name, Olson. Please come down as soon as you can, my daughter is very sick.
When I arrived I was met by the mother, a big startled looking woman, very clean and apologetic who merely said, Is this the doctor? and let me in. In the back, she added. You must excuse us, doctor, we have her in the kitchen where it is warm. It is very damp here sometimes.
The child was fully dressed and sitting on her father's lap near the kitchen table. He tried to get up, but I motioned for him not to bother, took off my overcoat and started to look things over. I could see that they were all very nervous, eyeing me up and down distrustfully. As often, in such cases, they weren't telling me more than they had to, it was up to me to tell them; that's why they were spending three dollars on me.
The child was fairly eating me up with her cold, steady eyes, and no expression to her face whatever. She did not move and seemed, inwardly, quiet; an unusually attractive little thing, and as strong as a heifer in appearance. But her face was flushed, she was breathing rapidly, and I realized that she had a high fever. She had magnificent blonde hair, in profusion. One of those picture children often reproduced in advertising leaflets and the photogravure sections of the Sunday papers.
She's had a fever for three days, began the father and we don't know what it comes from. My wife has given her things, you know, like people do, but it don't do no good. And there's been a lot of sickness around. So we tho't you'd better look her over and tell us what is the matter.
As doctors often do I took a trial shot at it as a point of departure. Has she had a sore throat?
Both parents answered me together, No . . . No, she says her throat don't hurt her.
Does your throat hurt you? added the mother to the child. But the little girl's expression didn't change nor did she move her eyes from my face.
Have you looked?
I tried to, said the mother, but I couldn't see.
As it happens we had been having a number of cases of diphtheria in the school to which this child went during that month and we were all, quite apparently, thinking of that, though no one had as yet spoken of the thing.
Well, I said, suppose we take a look at the throat first. I smiled in my best professional manner and asking for the child's first name I said, come on, Mathilda, open your mouth and let's take a look at your throat.
Nothing doing.
Aw, come on, I coaxed, just open your mouth wide and let me take a look. Look, I said opening both hands wide, I haven't anything in my hands. Just open up and let me see.
Such a nice man, put in the mother. Look how kind he is to you. Come on, do what he tells you to. He won't hurt you.
At that I ground my teeth in disgust. If only they wouldn't use the word "hurt" I might be able to get somewhere. But I did not allow myself to be hurried or disturbed but speaking quietly and slowly I approached the child again.
As I moved my chair a little nearer suddenly with one catlike movement both her hands clawed instinctively for my eyes and she almost reached them too. In fact she knocked my glasses flying and they fell, though unbroken, several feet away from me on the kitchen floor.
Both the mother and father almost turned themselves inside out in embarrassment and apology. You bad girl, said the mother, taking her and shaking her by one arm. Look what you've done. The nice man . . .
For heaven's sake, I broke in. Don't call me a nice man to her. I'm here to look at her throat on the chance that she might have diphtheria and possibly die of it. But that's nothing to her. Look here, I said to the child, we're going to look at your throat. You're old enough to understand what I'm saying. Will you open it now by yourself or shall we have to open it for you?
Not a move. Even her expression hadn't changed. Her breaths however were coming faster and faster. Then the battle began. I had to do it. I had to have a throat culture for her own protection. But first I told the parents that it was entirely up to them. I explained the danger but said that I would not insist on a throat examination so long as they would take the responsibility.
If you don't do what the doctor says you'll have to go to the hospital, the mother admonished her severely.
Oh yeah? I had to smile to myself. After all, I had already fallen in love with the savage brat, the parents were contemptible to me. In the ensuing struggle they grew more and more abject, crushed, exhausted while she surely rose to magnificent heights of insane fury of effort bred of her terror of me.
The father tried his best, and he was a big man but the fact that she was his daughter, his shame at her behavior and his dread of hurting her made him release her just at the critical times when I had almost achieved success, till I wanted to kill him. But his dread also that she might have diphtheria made him tell me to go on, go on though he himself was almost fainting, whi

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาเป็นผู้ป่วยใหม่ให้ฉัน ทั้งหมดที่ผมมีชื่อ โอลสัน กรุณามาลงทันทีคุณสามารถ ลูกมีอาการป่วยมากเมื่อฉันมาถึง ฉันก็พบจากแม่ ใหญ่สะดุ้งมอง ผู้หญิง สะอาดและขออภัยที่กล่าวเพียง เป็นหมอ และให้ฉันใน หลัง เธอเพิ่ม คุณต้องแก้ตัว แพทย์ เรามีเธออยู่ในห้องครัวอบอุ่น ได้แต่ที่นี่บางครั้งเด็กก็แต่งตัวเต็มที่ และนั่งบนตักพ่อของเธอใกล้ตารางห้องครัว เขาพยายามลุกขึ้น แต่ผมแล้วกวักมือเรียกเขาไม่รำคาญ จึงปิดผิวด้านนอกของฉัน และเริ่มมอง สิ่งที่มากกว่า ฉันสามารถดูได้ว่า พวกเขาทั้งหมดมากประสาท eyeing ฉันขึ้นลง distrustfully มักจะ ในกรณี พวกเขาไม่ได้บอกว่า มากกว่า ที่พวกเขาจะ มันเป็นได้ถึงผมที่จะบอกพวกเขา เป็นเหตุผลที่พวกเขาได้ใช้สามดอลลาร์กับฉันเด็กถูกค่อนข้างกินฉัน กับเธอเย็น มั่นคง ไม่แสดงออกที่ใบหน้าของเธอไม่ว่ากัน เธอไม่ย้าย และดู เหมือน อย่างภายใน เงียบ สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ น่าสนใจผิดปกติ และเข้มแข็งเช่น heifer ในลักษณะนี้ แต่เป็นล้างใบหน้าของเธอ เธอคือหายใจอย่างรวดเร็ว และฉันรู้ว่า เธอมีไข้ เธอมีผมสีบลอนด์ที่สวยงาม สลอน เด็กรูปภาพเหล่านั้นอย่างใดอย่างหนึ่งมักจะทำซ้ำในแผ่นพับโฆษณาและส่วน photogravure ของกระดาษวันอาทิตย์เธอมีไข้สามวัน เริ่มต้นบิดา และเราไม่รู้ว่ามันมาจาก ภรรยาของฉันได้ให้สิ่งของเธอ รู้ เหมือนคนทำ แต่มันไม่ทำไม่ดี และมีเป็นจำนวนมากเจ็บป่วยทั่ว ดังนั้นเรา tho't คุณจะยิ่งมองเธอมากกว่า และบอกเราเป็นอะไรกันอย่างแพทย์มัก ผมเอาลองถ่ายภาพที่มันเป็นจุดที่เดินทาง เธอมีอาการเจ็บคอมารดาตอบกัน ไม่มี... ไม่ เธอกล่าวว่า ลำคอของเธอไม่ทำร้ายเธอไม่คอของคุณเจ็บคุณ เพิ่มแม่เด็ก แต่สาวน้อยของนิพจน์ไม่ได้เปลี่ยนแปลง หรือไม่เธอก็ย้ายดวงตาของเธอจากใบหน้าของฉันมีคุณดูฉันพยายาม กล่าวว่า แม่ แต่ไม่เห็นมันเกิดขึ้นเราก็มีหลายกรณีของโรคคอตีบในโรงเรียนซึ่งเด็กคนนี้ไประหว่างเดือน และเราทั้งหมด ค่อนข้างเห็นได้ชัดว่า คิดว่า แม้ว่าไม่มีใครมีที่ยังพูดของสิ่งดี กล่าว สมมติเรามาดูคอแรก ผมยิ้มในอาชีพของฉันที่ดีที่สุด และถามชื่อของเด็กบ้าง มา Mathilda เปิดปากของคุณ และลองมาดูที่คอของคุณไม่มีอะไรทำอึ้ง มา ฉันโจอีเมอร์คิวรี เพียงแค่เปิดปากของคุณกว้าง และให้ฉันดู ดู ผมพูดเปิดมือทั้งสองที่กว้าง ผมไม่ได้อะไรในมือของฉัน เพียงเปิด และให้ฉันดูดีคน ใส่ในแม่ ดู ชนิดว่าเขาอยู่กับคุณ โธ่ ทำสิ่งที่เขาบอกคุณ เขาจะไม่ทำร้ายคุณเวลาที่ ฉันบดฟันด้วยความโกรธ ถ้าเพียงแต่พวกเขาจะไม่ใช้คำว่า "เจ็บปวด" ผมอาจรับไว้ แต่ผมไม่อนุญาตให้ตัวเองต้องรีบ หรือถูกรบกวน แต่พูดอย่างเงียบ ๆ และช้า ๆ เข้าหาเด็กอีกครั้งเป็นผมย้ายเก้าอี้ของฉันเล็กน้อยเอื้อมก็ มีการเคลื่อนไหว catlike หนึ่ง ทั้งมือของเธอข่วนสัญชาตญาณสำหรับตาของฉัน และเธอเกือบถึงพวกเขาเกินไป ในความเป็นจริงเธอเคาะแว่นตาของฉันบิน และลด ลงพวกเขา แม้ว่า ไม่เสียหายหลายฟุตห่างจากผมบนพื้นห้องครัวทั้งแม่และพ่อเกือบจะเปิดตัวภายในออกในความลำบากใจและขอโทษ คุณสาว คุณแม่ เธอ และจับเธอ โดยแขนข้างหนึ่งกล่าว ดู สิ่งที่คุณได้ทำ คนดี...สำหรับแก่สวรรค์ ผมยากจนใน ไม่โทรหาฉันเป็นคนดีของเธอ ผมอยู่ที่นี่เพื่อดูที่ลำคอของเธอในโอกาสที่เธออาจมีโรคคอตีบ และอาจจะตายของมัน แต่ที่ไม่มีอะไรกับเธอ ดู ที่นี่ ผมพูดกับเด็ก เรากำลังจะไปดูที่คอของคุณ คุณอายุพอที่จะเข้าใจสิ่งที่ฉันพูด คุณจะเปิดก็ตอนนี้เอง หรือเราจะมีการเปิดสำหรับคุณไม่ย้าย แสดงว่าจะไม่เปลี่ยนแปลง ลมหายใจของเธออย่างไรก็ตามกำลังมาเร็วขึ้น และเร็ว จากนั้น เริ่มการต่อสู้ ผมจะทำมัน ผมต้องมีวัฒนธรรมคอสำหรับป้องกันตนเอง แต่ก่อน ผมบอกพ่อแม่มันก็ขึ้นอยู่กับพวกเขา ฉันอธิบายอันตราย แต่บอกว่า ผมจะไม่ยืนยันในการตรวจคอตราบใดที่พวกเขาจะใช้ความรับผิดชอบถ้าคุณไม่ทำอะไรแพทย์กล่าวว่า คุณจะต้องไปโรงพยาบาล แม่ตักเตือนเธอรุนแรงอ๋อ ใช่ ผมยิ้มกับตัวเอง หลังจากที่ทุก ฉันมีแล้วตกหลุมรักกับสารเลวอำมหิต พ่อแม่ถูก contemptible กับผม ในการต่อสู้ถัดมาพวกเขาเติบโตขึ้นและแร้นแค้น บด ขณะที่เธอหมดย่อมให้ความโกรธบ้าความพยายามอันสูงพันธุ์ของความหวาดกลัวของเธอของฉันพ่อพยายามดีที่สุดของเขา เขาเป็นคนใหญ่ แต่ความจริงที่ว่า เธอเป็นลูกสาวของเขา เขาอับอายที่พฤติกรรมและกลัวเขาทำร้ายเธอทำให้เขาปล่อยเธอที่เมื่อผมเกือบประสบความสำเร็จ ความสำเร็จครั้งสำคัญจนอยากจะฆ่าเขา แต่กลัวของเขาที่เธออาจมีโรคคอตีบที่ทำให้เขาบอกไป ไปแต่ตัวเขาเองถูกเกือบหน้ามืด นัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาเป็นผู้ป่วยใหม่กับผมผมก็มีแค่ชื่อโอลสัน กรุณาลงมาเร็วที่สุดเท่าที่คุณสามารถเป็นลูกสาวของฉันป่วยมาก.
เมื่อฉันมาถึงฉันได้พบกับแม่หญิงตกใจมองขนาดใหญ่ที่สะอาดมากและขอโทษที่เพียงกล่าวมานี้เป็นหมอ? และแจ้งให้เราใน. ในด้านหลังเธอเข้ามา คุณต้องแก้ตัวเราแพทย์เรามีเธอในห้องครัวที่มันเป็นความอบอุ่น มันเป็นอย่างที่นี่ชื้นบางครั้ง.
เด็กแต่งตัวได้อย่างเต็มที่และนั่งอยู่บนตักของพ่อของเธอซึ่งอยู่ใกล้กับโต๊ะในครัว เขาพยายามที่จะลุกขึ้น แต่ฉัน motioned สำหรับเขาจะไม่รำคาญถอดเสื้อคลุมของฉันและเริ่มที่จะมองสิ่งที่มากกว่า ฉันจะได้เห็นว่าพวกเขาทั้งหมดประสาทมาก eyeing ฉันขึ้นและลง distrustfully มักจะเป็นในกรณีดังกล่าวพวกเขาไม่ได้บอกฉันมากกว่าที่พวกเขาจะต้องมันก็ขึ้นอยู่กับผมที่จะบอกพวกเขา; ว่าทำไมพวกเขามีค่าใช้จ่ายสามดอลลาร์กับฉัน.
สำหรับเด็กที่ได้รับการอย่างเป็นธรรมการกินฉันขึ้นกับความหนาวเย็นตามั่นคงของเธอและการแสดงออกไปที่ใบหน้าของเธอไม่มีอะไรก็ตาม เธอไม่ได้ย้ายและลำบากใจ, เงียบ; สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าสนใจผิดปกติและเป็นที่แข็งแกร่งเป็นวัวสาวในลักษณะ แต่ใบหน้าของเธอได้รับการล้างเธอก็หายใจอย่างรวดเร็วและฉันรู้ว่าเธอมีไข้สูง เธอมีผมสีบลอนด์ที่สวยงามในความฟุ่มเฟือย เด็กคนหนึ่งของภาพเหล่านั้นมักจะทำซ้ำในแผ่นพับโฆษณาและส่วนภาพของเอกสารอาทิตย์.
เธอมีไข้สามวันเริ่มพระบิดาและเราไม่ทราบว่ามันมาจาก ภรรยาของผมได้ให้สิ่งที่เธอคุณรู้ว่าชอบคนที่ทำ แต่ไม่ได้ทำไม่ดี และมีจำนวนมากของความเจ็บป่วยรอบ ดังนั้นเราจึง tho't คุณควรที่จะมองเธอและบอกเราว่าเป็นเรื่อง.
ในฐานะที่เป็นแพทย์มักจะทำผมเอายิงทดลองที่มันเป็นจุดของการออกเดินทาง มีเธอมีอาการเจ็บคอ?
ทั้งพ่อและแม่ตอบฉันด้วยกันไม่มี . . ไม่มีเธอบอกว่าลำคอของเธอไม่ทำร้ายเธอ.
ไม่ลำคอของคุณทำร้ายคุณ? เพิ่มแม่กับเด็ก แต่การแสดงออกของสาวน้อยไม่ได้เปลี่ยนหรือพวกเธอย้ายดวงตาของเธอจากใบหน้าของฉัน.
มีคุณดู?
ฉันพยายามที่จะกล่าวว่าแม่ แต่ผมมองไม่เห็น.
มันเกิดขึ้นเราได้รับมีจำนวนของกรณีของ โรคคอตีบในโรงเรียนที่เด็กคนนี้ไปในช่วงเดือนที่และเราทุกคนค่อนข้างเห็นได้ชัดว่าคิดว่าแม้ว่าจะไม่มีใครได้เป็นยังพูดของสิ่งที่.
ดีฉันกล่าวว่าสมมติว่าเราจะดูที่ลำคอเป็นครั้งแรก ฉันยิ้มในลักษณะมืออาชีพที่ดีที่สุดของฉันและขอชื่อแรกของเด็กที่ผมกล่าวมาในเฉียบคมเปิดปากของคุณและให้มาดูที่ลำคอของคุณ.
ทำอะไร.
อ๊ะมาผมเกลี้ยกล่อมเพียงแค่เปิดปากของคุณกว้าง และแจ้งให้เราใช้เวลาดู มองฉันกล่าวว่าการเปิดมือทั้งสองข้างกว้างฉันไม่ได้อะไรในมือของฉัน เพียงแค่เปิดขึ้นและให้ฉันเห็น.
ดังกล่าวเป็นคนดีใส่ในแม่ ดูวิธีการชนิดที่เขาอยู่กับคุณ Come on, ทำสิ่งที่เขาบอกให้คุณ เขาจะไม่ทำร้ายคุณ.
ในพื้นดินที่ผมฟันของฉันด้วยความขยะแขยง ถ้าเพียง แต่พวกเขาจะไม่ใช้คำว่า "เจ็บ" ผมอาจจะสามารถที่จะได้รับจากที่ไหนสักแห่ง แต่ผมไม่ยอมให้ตัวเองที่จะรีบหรือรบกวน แต่พูดอย่างเงียบ ๆ และช้าผมเข้าหาเด็กอีกครั้ง.
ขณะที่ผมย้ายเก้าอี้ของฉันใกล้ชิดเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่ ๆ ก็มีการเคลื่อนไหว catlike หนึ่งมือทั้งสองข้างของเธอเล็บสัญชาตญาณสำหรับตาของฉันและเธอเกือบจะถึงพวกเขามากเกินไป ในความเป็นจริงเธอเคาะแก้วของฉันบินและพวกเขาลดลง แต่ติดต่อกันหลายฟุตห่างจากฉันบนพื้นห้องครัว.
ทั้งแม่และพ่อของตัวเองเกือบจะเปิดภายในออกมาในความลำบากใจและขอโทษ คุณสาวร้ายกล่าวว่าแม่ของเธอและการสั่นของเธอด้วยแขนข้างหนึ่ง ดูสิ่งที่คุณทำ คนที่ดี . .
สำหรับประโยชน์ของสวรรค์, I broke ใน. อย่าเรียกฉันเป็นคนดีกับเธอ ฉันมาที่นี่เพื่อดูที่ลำคอของเธอโอกาสที่เธออาจจะมีโรคคอตีบและอาจจะตายจากมัน แต่ที่ไม่มีอะไรกับเธอ ดูที่นี่ผมพูดกับเด็กที่เรากำลังจะไปดูที่ลำคอของคุณ คุณโตพอที่จะเข้าใจสิ่งที่ฉันพูด คุณจะเปิดได้ในขณะนี้ด้วยตัวเองหรือเราจะต้องเปิดมันสำหรับคุณ
ไม่ย้าย แม้การแสดงออกของเธอไม่เคยเปลี่ยน ลมหายใจของเธอ แต่ที่กำลังจะมาเร็วขึ้นและเร็ว จากนั้นการต่อสู้ที่จะเริ่มต้น ฉันมีที่จะทำมัน ฉันจะต้องมีวัฒนธรรมคอสำหรับการป้องกันตัวเองของเธอ แต่ครั้งแรกที่ผมบอกพ่อแม่ว่ามันเป็นขึ้นอยู่กับพวกเขา ผมอธิบายอันตราย แต่บอกว่าฉันจะไม่ยืนยันในการตรวจสอบคอตราบเท่าที่พวกเขาจะต้องรับผิดชอบ.
ถ้าคุณไม่ได้ทำสิ่งที่แพทย์บอกว่าคุณจะต้องไปโรงพยาบาลแม่ของเธอตำหนิอย่างรุนแรง
โอ้ใช่? ผมต้องยิ้มกับตัวเอง หลังจากที่ทั้งหมดฉันได้ลดลงแล้วในความรักกับเด็กเหลือขอโหดพ่อแม่ที่ถูกรังเกียจให้ฉัน ในการต่อสู้ต่อมาพวกเขาเติบโตขึ้นและน่าสังเวชมากขึ้นบดหมดในขณะที่เธอก็ลุกขึ้นไปที่ความสูงอันงดงามของความโกรธบ้าของความพยายามพันธุ์ของความหวาดกลัวของฉันของเธอ.
พ่อพยายามที่ดีที่สุดของเขาและเขาก็เป็นชายร่างใหญ่ แต่ความจริงที่ว่าเธอ เป็นลูกสาวของเขาความอัปยศของเขาที่พฤติกรรมของเธอและความกลัวของเขาทำร้ายเธอทำให้เขาปล่อยเธอเพียงในเวลาที่สำคัญเมื่อฉันได้ประสบความสำเร็จเกือบจะประสบความสำเร็จจนฉันอยากจะฆ่าเขา แต่ความกลัวของเขายังว่าเธออาจจะมีโรคคอตีบทำให้เขาบอกให้ฉันไปต่อไปในแม้ว่าเขาเองก็เกือบจะเป็นลม WHI

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขามีผู้ป่วยใหม่ให้ฉัน ฉันก็ชื่อ โอลสัน กรุณามาเร็วที่สุดเท่าที่คุณสามารถ , ลูกสาวไม่สบายมากเมื่อผมมาถึง ผมได้พบกับแม่ใหญ่ตกใจมองผู้หญิง สะอาดมาก และเสียใจที่เพียงกล่าวว่า นี่หมอใช่ไหมครับ ให้ฉันเข้าไป อยู่ด้านหลัง เธอกล่าว คุณต้องขอโทษหมอเราให้เธออยู่ในครัวก็อบอุ่น มันเป็นชื้นที่นี่บางครั้งเด็กมันครบเครื่อง และนั่งบนตักของพ่อใกล้ๆโต๊ะครัว เขาพยายามลุกขึ้น แต่ก็ motioned สำหรับเขาที่จะไม่รบกวน ถอดเสื้อกันหนาวของฉันและเริ่มที่จะมองสิ่งต่างๆมากกว่า ผมเห็นได้ว่าพวกเขากำลังทั้งหมดกังวลจับตามองฉัน ขึ้นและลงอย่างไม่น่าไว้ใจ . เป็นบ่อยๆ ในบางกรณีที่พวกเขาไม่ได้บอกฉันมากขึ้นกว่าที่พวกเขาได้ มันขึ้นอยู่กับผมที่จะบอกพวกเขา นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาใช้ 3 เหรียญเลยเด็กที่ค่อนข้างกินฉันกับเธอ เย็น นิ่ง ดวงตา และไม่แสดงออกถึงใบหน้าของเธอก็ตาม เธอไม่ย้าย และดูเหมือนว่า ภายในเงียบสงบ มีเพียงเล็กน้อยที่น่าสนใจ ผิดปกติ และแข็งแกร่งเหมือนวัวอยู่ในลักษณะ แต่ใบหน้าเธอหน้าแดง เธอหายใจอย่างรวดเร็ว แล้วฉันก็คิดได้ว่า เป็นไข้สูง เธอมีเส้นผมสีบลอนด์ที่สวยงามในความฟุ่มเฟือย หนึ่งในบรรดาภาพเด็กมักจะทำซ้ำในแผ่นพับโฆษณาและอัดภาพ ส่วนเอกสารวันอาทิตย์เธอมีไข้ 3 วัน เริ่มที่ พ่อ และเราก็ไม่รู้ว่ามันมาจาก ภรรยาของฉันได้รับสิ่งที่เธอรู้มั้ย เหมือนที่คนอื่นทำกัน แต่มันไม่ทำ ไม่ ดี และมีมากของโรคอยู่ เราเลย โทไม่ควรจะมองเธอและบอกเราว่ามันเรื่องอะไรกันเป็นหมอที่ทำบ่อยๆผมเอาไปทดลองยิง มันเป็นจุดของการเดินทาง เธอเจ็บคอ ?พ่อแม่ตอบชั้น ด้วยกัน ไม่ . . . . . . . ไม่ เธอพูดในลำคอ อย่าทำร้ายเธอไม่คอของคุณทำให้คุณเจ็บ เป็นแม่ของเด็ก แต่การแสดงออกของเด็กไม่ได้เปลี่ยนหรือเธอเลื่อนสายตาจากใบหน้าของฉันคุณเห็นแล้วใช่มั้ยฉันพยายามจะพูดว่า แม่ แต่ผมมองไม่เห็นมันเกิดขึ้นที่เราได้รับมีจำนวนของกรณีของโรคคอตีบในโรงเรียนที่เด็กไปในช่วงเดือนที่ แล้วเราก็ค่อนข้างเห็นได้ชัดว่าคิดแบบนั้น แต่ไม่มีใครเคยเป็นเลยพูดแบบนี้ผมบอกว่า ถ้าเราดูคอก่อน ผมยิ้มในลักษณะมืออาชีพที่ดีที่สุดของฉันและถามชื่อของเด็กบอกว่า ไม่เอาน่า มาทิลด้า อ้าปาก และลองไปดูที่คอของคุณไม่มีอะไรทำเอาน่า ฉันเกลี้ยกล่อม เพียงแค่เปิดปากของคุณกว้างและให้ฉันดูนะ ผมบอกว่าเปิดทั้งสองข้างกว้าง ผมไม่ได้อะไรเลยในมือ เปิดให้ฉันดูเป็นคนดี ให้แม่ใน ดูว่าพวกเขาจะให้คุณ เอาน่า ทำตามที่เค้าบอกนะ เขาจะไม่ทำร้ายคุณที่ชั้นพื้นดินกัดฟันอย่างไม่สบอารมณ์ ถ้าเพียง แต่พวกเขาจะไม่ใช้คำว่า " เจ็บ " ผมอาจจะไปที่อื่น แต่ผมไม่อนุญาตให้ตัวเองจะรีบหรือรบกวนแต่พูดเบาๆ และช้าๆ ผมมาหาลูกอีกขณะที่ผมย้ายเก้าอี้ของฉันเล็กน้อยใกล้ก็ด้วยหนึ่งที่เหมือนแมวเคลื่อนไหวทั้งมือข่วนสัญชาตญาณตาของฉันและเธอเกือบถึงพวกเขาด้วย ในความเป็นจริงเธอเคาะแว่นบินและพวกเขาลดลง แม้ไม่ถูกทำลาย หลายฟุตห่างจากฉันบนพื้นครัวทั้งแม่และพ่อเกือบเอาตัวเองออกมาอย่างอึดอัดและขอโทษ ผู้หญิงไม่ดี บอกว่า แม่พาเธอและจับมือเธอด้วยแขนข้างเดียว ดูสิ่งที่คุณทำ ผู้ชายที่ดี . . . . . . .เพื่อเห็นแก่สวรรค์ ฉันทำพังเอง อย่าเรียกฉันว่าผู้ชายดี ๆ ล่ะ ฉันมาที่นี่เพื่อดูที่คอของเธอในโอกาสที่เธออาจจะมีโรคคอตีบและอาจจะตายได้ แต่มันไม่มีความหมายอะไรกับเธอ นี่ ฉันพูดกับเด็ก เราต้องมองไปที่ลำคอ คุณก็โตพอที่จะเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด คุณจะเปิดมันเดี๋ยวนี้เอง หรือเราต้องเปิดมันสำหรับคุณ ?ไม่ย้าย แม้สีหน้าของเธอยังไม่เปลี่ยน ลมหายใจของเธอ แต่จะมาเร็วขึ้น และเร็วขึ้น แล้วการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น ฉันต้องทำมัน ผมมีคอวัฒนธรรมเพื่อการคุ้มครองตัวเธอเอง แต่อย่างแรกฉันบอกพ่อแม่ว่ามันขึ้นอยู่กับพวกเขา ผมอธิบายว่า อันตราย แต่บอกว่าจะไม่ยืนยันในคอสอบตราบเท่าที่พวกเขาจะรับผิดชอบเองถ้าคุณไม่ทำตามที่หมอบอกว่าคุณต้องไปโรงพยาบาล แม่เตือนเธออย่างรุนแรงโอ้ ใช่ ? ฉันต้องยิ้มกับตัวเอง หลังจากที่ทั้งหมดฉันได้ตกหลุมรักกับไอ้โหด พ่อแม่รังเกียจฉัน ในการต่อสู้ที่พวกเขาเติบโตมากขึ้นและตามมาอย่าง ยิ่งบด , เหนื่อยในขณะที่เธอย่อมเพิ่มขึ้นถึงความสูงที่งดงามแห่งความโกรธบ้าคลั่งของความพยายามเพาะพันธุ์ของความหวาดกลัวของเธอนะพ่อพยายามที่ดีที่สุดของเขา และเขาเป็นผู้ชายตัวใหญ่ แต่ความจริงที่ว่าเธอเป็นลูกสาวของเขา ความอับอายในพฤติกรรมของเธอ และกลัวเขาทำร้ายเธอให้เขาปล่อยเธอ แต่ที่สำคัญเวลาที่มีเกือบประสบความสำเร็จ จนผมอยากจะฆ่าเขา แต่เค้ากลัวว่าเธออาจจะมาที่ทำให้เขาบอกให้ไปเถอะ แต่เขาเองก็เกือบจะเป็นลม , whi