Elites in such societies typically

Elites in such societies typically still relied for their wealth on “extra-economic” power, on legal, political, or military superiority and coercion. Public office, for instance, was a major source of income.

Even commercial success depended largely on superiority in negotiating separate markets (as distinct from competitiveness in an integrated market) — by means, for example, of dominance in shipping and command of trade routes, as well as monopolies and trading privileges granted by governments, to say nothing of direct military force often deployed by private companies.
เ
These commercial societies might engage in substantial production and might even achieve significant technical innovations, but these had less to do with improving competitiveness than with increasing output to take advantage of a growing market.

Declining market opportunities were likely to be met by the withdrawal of investment from production — in contrast to capitalism, where declining market opportunities can actually intensify rather than weaken the need to respond to market imperatives.


So when western European economies descended into crisis after 1660, wealthy elites in the Dutch Republic disinvested from land and eventually from industrial production. By the mid-eighteenth century non-productive rentiers would account for by far the greatest wealth. This was in sharp contrast to what was happening in England at the same time. In earlier years,


England had in some respects lagged behind its European neighbors in commercial development. But the English economy — especially the agricultural sector —was the first in history in which production was directly driven by the imperatives of competition, profit-maximization, and capital accumulation.
A substantial class of English agricultural producers mainly tenant farmers, had emerged on the ruins of the peasantry, which had seen its land expropriated. Separated from their means of subsistence, these agrarian capitalists were dependent on the market, and whatever their own consumption needs, were therefore required to meet those imperatives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร่ำรวยในสังคมดังกล่าวโดยทั่วไปยังคงอาศัยสำหรับความมั่งคั่ง อำนาจ "พิเศษเศรษฐกิจ" เกี่ยวกับกฎหมาย การเมือง หรือความเหนือกว่าทางทหาร และการบังคับ สำนักงานสาธารณะ เช่น เป็นแหล่งรายได้สำคัญ แม้ความสำเร็จขึ้นอยู่กับความเหนือกว่าในการเจรจาต่อรองตลาดแยก (as distinct from ในการแข่งขันในการตลาดแบบบูรณาการ) ส่วนใหญ่ — โดยหมายถึง เช่น การปกครองในการจัดส่งและเส้น ทางการค้า เป็น monopolies และสิทธิ์ซื้อขาย โดยรัฐบาล พูดอะไรของทหารโดยตรงมักจะจัดวาง โดยบริษัทเอกชนเ สังคมเชิงพาณิชย์เหล่านี้อาจมีส่วนร่วมในการผลิตมาก และแม้แต่อาจบรรลุนวัตกรรมทางเทคนิคที่สำคัญ แต่เหล่านี้มีน้อยต้องทำการปรับปรุงในการแข่งขันกว่าด้วยการเพิ่มผลลัพธ์การใช้ประโยชน์จากตลาดเติบโต โอกาสทางการตลาดลดลงมีแนวโน้มที่จะพบ โดยการถอนเงินลงทุนจากการผลิตซึ่งตรงข้ามกับทุนนิยม ซึ่งลดลงโอกาสทางการตลาดสามารถจริงกระชับ มากกว่าลดลงจำเป็นต้องตอบสนองตลาด imperativesดังนั้น เมื่อเศรษฐกิจยุโรปตะวันตกเสด็จไปยังวิกฤตหลัง 1660 ร่ำรวยมั่งคั่งในสาธารณรัฐดัตช์ disinvested จากดิน และในที่สุด จากอุตสาหกรรมการผลิต โดยศตวรรษกลาง eighteenth rentiers ผลิตผลจะบัญชีสำหรับโดยความมั่งคั่งมากที่สุด นี้เป็นความเปรียบต่างความคมชัดกับสิ่งที่เกิดขึ้นในอังกฤษในเวลาเดียวกัน ในปีก่อนหน้านี้ England had in some respects lagged behind its European neighbors in commercial development. But the English economy — especially the agricultural sector —was the first in history in which production was directly driven by the imperatives of competition, profit-maximization, and capital accumulation.A substantial class of English agricultural producers mainly tenant farmers, had emerged on the ruins of the peasantry, which had seen its land expropriated. Separated from their means of subsistence, these agrarian capitalists were dependent on the market, and whatever their own consumption needs, were therefore required to meet those imperatives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชนชั้นในสังคมดังกล่าวมักจะอาศัยยังคงความมั่งคั่งของพวกเขาใน "พิเศษเศรษฐกิจ" อำนาจในทางกฎหมายทางการเมืองหรือความเหนือกว่าทางทหารและการบังคับขู่เข็ญ สำนักงานสาธารณะเช่นเป็นแหล่งที่มาของรายได้. แม้จะประสบความสำเร็จในเชิงพาณิชย์ขึ้นส่วนใหญ่อยู่ในความเหนือกว่าในการเจรจาแยกตลาด (แตกต่างจากการแข่งขันในตลาดแบบบูรณาการ) - โดยวิธีการยกตัวอย่างเช่นการปกครองในการจัดส่งและคำสั่งของเส้นทางการค้า เช่นเดียวกับการผูกขาดและสิทธิการซื้อขายที่ได้รับจากรัฐบาลที่จะพูดอะไรของกำลังทางทหารโดยตรงมักจะนำไปใช้โดย บริษัท เอกชน. เสังคมในเชิงพาณิชย์เหล่านี้อาจมีส่วนร่วมในการผลิตอย่างมีนัยสำคัญและยังอาจบรรลุนวัตกรรมทางเทคนิคอย่างมีนัยสำคัญ แต่เหล่านี้มีน้อยจะทำอย่างไรกับการปรับปรุง . การแข่งขันกว่าด้วยการเพิ่มผลผลิตเพื่อใช้ประโยชน์จากตลาดที่กำลังเติบโตที่ลดลงโอกาสทางการตลาดที่มีแนวโน้มที่จะได้พบกับการถอนตัวของการลงทุนจากการผลิต - ในทางตรงกันข้ามกับระบบทุนนิยมที่ลดลงโอกาสทางการตลาดจริงสามารถกระชับมากกว่าลดลงจำเป็นที่จะต้องตอบสนองต่อตลาด ตอบสนองความต้องการ. ดังนั้นเมื่อเศรษฐกิจของยุโรปตะวันตกลงไปสู่วิกฤตหลัง 1660 ชนชั้นสูงที่ร่ำรวยในสาธารณรัฐดัตช์ disinvested จากแผ่นดินและในที่สุดจากการผลิตภาคอุตสาหกรรม โดยช่วงกลางศตวรรษที่สิบแปด rentiers ที่ไม่ใช่การผลิตจะบัญชีสำหรับความมั่งคั่งโดยไกลที่ยิ่งใหญ่ที่สุด นี่คือในคมชัดกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในประเทศอังกฤษในเวลาเดียวกัน ในปีก่อนหน้านี้อังกฤษมีในบางประการล้าหลังประเทศเพื่อนบ้านในยุโรปในการพัฒนาเชิงพาณิชย์ แต่เศรษฐกิจภาษาอังกฤษ - โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาคการเกษตร -was ครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่ได้รับแรงหนุนผลิตโดยตรงโดยการตอบสนองความต้องการของการแข่งขันผลกำไรสูงสุดและการสะสมทุน. ชั้นที่สำคัญของการผลิตทางการเกษตรภาษาอังกฤษส่วนใหญ่เกษตรกรเช่าได้โผล่ออกมาใน ซากปรักหักพังของชาวนาซึ่งได้เห็นที่ดินเวนคืน แยกออกมาจากวิธีการของการดำรงชีวิตเหล่านี้นายทุนกรขึ้นอยู่กับตลาดและสิ่งที่ต้องการการบริโภคของตัวเองจึงต้องตอบสนองความจำเป็นเหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชนชั้นในสังคมโดยทั่วไปยังคงอาศัยในความมั่งคั่งของพวกเขาใน " พลังเศรษฐกิจพิเศษ " ในทางกฎหมาย การเมือง หรือการทหาร ที่เหนือกว่าและการบีบบังคับ สำนักงานสาธารณะ เช่น เป็นแหล่งที่มาหลักของรายได้แม้ความสำเร็จเชิงพาณิชย์ขึ้นอยู่กับส่วนใหญ่ในที่เหนือกว่าในการเจรจาต่อรองตลาดแยก ( ที่แตกต่างจากการแข่งขันในตลาดแบบบูรณาการ - หมายความว่า ตัวอย่าง ของการปกครอง ในการจัดส่งและควบคุมเส้นทางการค้า ตลอดจนการผูกขาดการค้า และสิทธิพิเศษที่ได้รับจากรัฐบาล ไม่มีอะไรจะพูดกับทหารโดยตรงมักจะใช้โดย บริษัท เอกชนจะได้สังคมธุรกิจเหล่านี้อาจมีส่วนร่วมในการผลิตมาก และอาจจะบรรลุนวัตกรรมทางเทคนิคที่สำคัญ แต่เหล่านี้มีน้อยจะทำอย่างไรกับการปรับปรุง competitiveness กว่ากับผลผลิตเพิ่มขึ้น เพื่อใช้ประโยชน์จากตลาดที่กำลังเติบโตปฏิเสธโอกาสที่ตลาดมีแนวโน้มที่จะถูกพบโดยการถอนการลงทุนจากการผลิต - ในทางตรงกันข้ามกับทุนนิยม ที่ปฏิเสธโอกาสที่ตลาดจะเพิ่มขึ้นมากกว่าลดลง ต้องตอบสนองที่รวดเร็วของตลาดดังนั้นเมื่อเศรษฐกิจตะวันตกยุโรปตกสู่วิกฤตหลัง 1660 , elites ที่ร่ำรวยในสาธารณรัฐดัตช์ disinvested จากที่ดิน และในที่สุดจากการผลิตอุตสาหกรรม โดยศตวรรษที่ 18 กลางโนนมีประสิทธิภาพ rentiers จะบัญชีสำหรับโดยไกลความมั่งคั่งยิ่งใหญ่ นี้คือในคมชัดกับสิ่งที่เกิดขึ้นในอังกฤษในเวลาเดียวกัน ในก่อนปีอังกฤษได้ในบางประการ ล้าหลังประเทศเพื่อนบ้านในยุโรปในการพัฒนาเชิงพาณิชย์ แต่ภาษาอังกฤษ เศรษฐกิจ โดยเฉพาะภาคเกษตร - เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่มีการผลิตโดยตรงมาจากความสัมพันธ์ของการแข่งขันการทำกำไรสูงสุด และการสะสมทุน .บริษัทคลาสของผู้ผลิตทางการเกษตร เกษตรกรส่วนใหญ่เป็นผู้เช่า โผล่บนซากปรักหักพังของชาวไร่ ซึ่งได้เห็นดินแดนเวนคืน . ของพวกเขาแยกออกจากวิธีการยังชีพ , นายทุนการเกษตรเหล่านี้ขึ้นอยู่กับตลาดและสิ่งที่ความต้องการการบริโภคของตนเอง ดังนั้นต้องเจอหน้าที่เหล่านั้น