AbstractMassive outbreaks of porcin

Abstract
Massive outbreaks of porcine epidemic diarrhea virus (PEDV) recurred in South Korea in 2013–2014 and affected approximately 40% of the swine breeding herds across the country, incurring a tremendous financial impact on producers and consumers. Despite the nationwide use of commercially available attenuated and inactivated vaccines in South Korea, PEDV has continued to plague the domestic pork industry, raising concerns regarding their protective efficacies and the need for new vaccine development. In a previous study, we isolated and serially cultivated a Korean PEDV epidemic strain, KOR/KNU-141112/2014, in Vero cells. With the availability of a cell culture-propagated PEDV strain, we are able to explore vaccination and challenge studies on pigs. Therefore, the aim of the present study was to produce an inactivated PEDV vaccine using the KNU-141112 strain and evaluate its effectiveness in neonatal piglets. Pregnant sows were immunized intramuscularly with the inactivated adjuvanted monovalent vaccine at six and three weeks prior to farrowing. Six-day-old piglets born to vaccinated or unvaccinated sows were challenged with the homogeneous KNU-141112 virus. The administration of the inactivated vaccine to sows greatly increased the survival rate of piglets challenged with the virulent strain, from 0% to approximately 92% (22/24), and significantly reduced diarrhea severity including viral shedding in feces. In addition, litters from unvaccinated sows continued to lose body weight throughout the experiment, whereas litters from vaccinated sows started recovering their daily weight gain at 7 days after the challenge. Furthermore, strong neutralizing antibody responses to PEDV were verified in immunized sows and their offspring, but were absent in the unvaccinated controls. Altogether, our data demonstrated that durable lactogenic immunity was present in dams administrated with the inactivated vaccine and subsequently conferred critical passive immune protection to their own litters against virulent PEDV infection.
Keywords
Porcine epidemic diarrhea virus; Field isolate; Inactivated vaccine; Protective efficacy

1. Introduction
Porcine epidemic diarrhea (PED) is a highly contagious and deadly swine disease that is characterized by watery diarrhea, vomiting, severe dehydration, and high mortality rates in neonatal piglets (Lee, 2015 and Saif et al., 2012). Although this enteric disease was first recognized in England in 1971, it was not identified until 1978 when a coronavirus was described as the etiological agent of PED (Oldham, 1972 and Pensaert and Debouck, 1978). PED virus (PEDV) is a member of the genus Alphacoronavirus within the family Coronaviridae of the order Nidovirales ( Pensaert and Debouck, 1978 and Lee, 2015). PEDV is a large, enveloped virus that contains a single-stranded positive-sense RNA genome of approximately 28 kb with a 5′ cap and a 3′ polyadenylated tail ( Pensaert and Debouck, 1978 and Saif et al., 2012). The PEDV genome is composed of a 5′ untranslated region (UTR), at least 7 open reading frames (ORF1a, ORF1b, and ORFs 2–6), and a 3′ UTR (Kocherhans et al., 2001). The two large ORF1a and ORF1b encode two replicase polyproteins (pp), 1a and 1ab, which are later proteolytically processed into mature non-structural proteins. The remaining ORFs in the 3′ terminal region code for four major structural proteins, namely, the spike (S), membrane (M), envelope (E), and nucleocapsid (N) proteins ( Duarte and Laude, 1994, Lai et al., 2007 and Lee, 2015). Among these, the S glycoprotein has been considered an appropriate viral gene for sequencing in order to investigate genetic relatedness and molecular epidemiology of PEDV isolates ( Chen et al., 2014, Gerber et al., 2014, Lee et al., 2010, Lee and Lee, 2014 and Oh et al., 2014). On the basis of phylogenetic analysis of the S gene, PEDV can be genetically divided into 2 groups: genogroup 1 (G1; classical or recombinant and low-pathogenic) and genogroup 2 (G2; field epidemic or pandemic and high-pathogenic), each of which is composed of two subgroups, 1a and 1b, and 2a and 2b, respectively ( Lee, 2015, Lee et al., 2010, Lee and Lee, 2014 and Oh et al., 2014).
Although PED has been described in Europe and Asia, the most serious epizootics have occurred predominantly in Asian swine-producing countries over the past two decades. Despite a notorious reputation in Asia, PED was not globally well recognized until the disease struck the United States in early 2013. Since its incursion into the US, PEDV has rapidly spread nationwide and to neighboring countries, sustaining enormous damages in pig health and the pork industry (Mole, 2013, Stevenson et al., 2013 and Vlasova et al., 2014). Soon thereafter, severe PED epidemics recurred in South Korea, Japan, and Taiwan, and US prototype-like G2b PEDV strains were responsible for recent outbreaks in these countries (Lee and Lee, 2014, Lin et al., 2014 and Suzuki et al., 2015). More recently, PEDV re

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อการระบาดใหญ่ของโรคท้องร่วงระบาดหมูไวรัส (PEDV) จันทรคราสในเกาหลีใต้ในปี 2556 – 2557 และได้รับผลกระทบประมาณ 40% ของสุกรในฝูงพันธุ์ทั่วประเทศ ดังเป็นอย่างมากทางการเงินผลกระทบต่อผู้ผลิตและผู้บริโภค แม้ มีการใช้ทั่วประเทศวัคซีน attenuated และใช้งานจำหน่ายในเกาหลีใต้ PEDV มีต่อการเกิดภัยพิบัติในหมูในประเทศอุตสาหกรรม กังวลเกี่ยวกับประสิทธิภาพการป้องกันและความต้องการพัฒนาวัคซีนใหม่ ในการศึกษาก่อนหน้านี้ เราแยก และ serially ปลูกการระบาด PEDV เกาหลีสายพันธุ์ กอ KNU-141112/มาส ในเซลล์แอนนา ด้วยความพร้อมของเซลล์แพร่กระจายวัฒนธรรม PEDV สายพันธุ์ เราจะสามารถสำรวจวัคซีน และท้าการศึกษาในสุกร ดังนั้น จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือการ ผลิตวัคซีน PEDV การใช้งานโดยใช้สายพันธุ์ KNU 141112 และประเมินประสิทธิภาพในทารกแรกเกิดทรูด ลักษณะท้องที่ immunized เข้ากล้ามเนื้อกับวัคซีน monovalent adjuvanted ใช้งานที่หก ถึงสามสัปดาห์ก่อนปัญหาในเล้าคลอด ทรูดหกวันเก่าที่เกิดมาเพื่อรับการฉีดวัคซีน หรือ unvaccinated ลักษณะถูกท้าทายกับไวรัส KNU 141112 เป็นเนื้อเดียวกัน การบริหารวัคซีนใช้งานในลักษณะการเพิ่มอัตราการอยู่รอดของทรูดท้าทายกับสายพันธุ์ virulent จาก 0% ถึงประมาณ 92% (22/24), อย่างมาก และลดความรุนแรงของโรคอุจจาระร่วงรวมทั้งส่องไวรัสในอุจจาระ นอกจากนี้ ครอกจาก unvaccinated ลักษณะต่อการสูญเสียน้ำหนักตัวตลอดการทดลอง ในขณะที่ครอกจากฉีดกันลักษณะเริ่มกู้คืนน้ำหนักประจำวันของพวกเขาได้รับใน 7 วันหลังความท้าทาย นอกจากนี้ ตอบแอนติบอดีล้ำแข็งแกร่ง PEDV ถูกตรวจสอบในลักษณะ immunized และลูกหลานของพวกเขา แต่ได้ขาดงานไปในตัวควบคุม unvaccinated ทั้งหมด ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าภูมิคุ้มกัน lactogenic คงทนอยู่ในเขื่อน administrated ใช้งานวัคซีนและพระราชทานต่อมาสำคัญแฝงภูมิคุ้มกันป้องกันตนครอก virulent PEDV โรคคำสำคัญไวรัสโรคท้องร่วงระบาดหมู ฟิลด์แยก วัคซีนใช้งาน ประสิทธิภาพการป้องกัน1. บทนำPorcine epidemic diarrhea (PED) is a highly contagious and deadly swine disease that is characterized by watery diarrhea, vomiting, severe dehydration, and high mortality rates in neonatal piglets (Lee, 2015 and Saif et al., 2012). Although this enteric disease was first recognized in England in 1971, it was not identified until 1978 when a coronavirus was described as the etiological agent of PED (Oldham, 1972 and Pensaert and Debouck, 1978). PED virus (PEDV) is a member of the genus Alphacoronavirus within the family Coronaviridae of the order Nidovirales ( Pensaert and Debouck, 1978 and Lee, 2015). PEDV is a large, enveloped virus that contains a single-stranded positive-sense RNA genome of approximately 28 kb with a 5′ cap and a 3′ polyadenylated tail ( Pensaert and Debouck, 1978 and Saif et al., 2012). The PEDV genome is composed of a 5′ untranslated region (UTR), at least 7 open reading frames (ORF1a, ORF1b, and ORFs 2–6), and a 3′ UTR (Kocherhans et al., 2001). The two large ORF1a and ORF1b encode two replicase polyproteins (pp), 1a and 1ab, which are later proteolytically processed into mature non-structural proteins. The remaining ORFs in the 3′ terminal region code for four major structural proteins, namely, the spike (S), membrane (M), envelope (E), and nucleocapsid (N) proteins ( Duarte and Laude, 1994, Lai et al., 2007 and Lee, 2015). Among these, the S glycoprotein has been considered an appropriate viral gene for sequencing in order to investigate genetic relatedness and molecular epidemiology of PEDV isolates ( Chen et al., 2014, Gerber et al., 2014, Lee et al., 2010, Lee and Lee, 2014 and Oh et al., 2014). On the basis of phylogenetic analysis of the S gene, PEDV can be genetically divided into 2 groups: genogroup 1 (G1; classical or recombinant and low-pathogenic) and genogroup 2 (G2; field epidemic or pandemic and high-pathogenic), each of which is composed of two subgroups, 1a and 1b, and 2a and 2b, respectively ( Lee, 2015, Lee et al., 2010, Lee and Lee, 2014 and Oh et al., 2014).แต่โบราณได้รับการอธิบายในยุโรปและเอเชีย epizootics ร้ายแรงที่สุดเกิดเป็นประเทศเอเชียผลิตสุกรมากกว่าสองทศวรรษ แม้ มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ในเอเชีย PED ไม่ดีทั่วโลกรู้จักจนโรคหลงไทยในต้นปีหน้า ตั้งแต่มันบุกรุกเข้าไปในสหรัฐอเมริกา PEDV ได้อย่างรวดเร็วแพร่กระจายไปทั่วประเทศ และ ประเทศเพื่อนบ้าน ความเสียหายใหญ่หลวงเครือที่อยู่ในหมูสุขภาพและอุตสาหกรรมหมู (ตุ่น 2013, Vlasova et al. 2014 และสตีเวนสัน et al. 2013) เร็ว ๆ นี้หลังจากนั้น ระบาดรุนแรงเป็ดจันทรคราส และเกาหลี ใต้ ญี่ปุ่น ไต้หวัน และสหรัฐอเมริกาเหมือนต้นแบบ G2b PEDV สายพันธุ์ที่ถูกล่าระบาดในประเทศเหล่านี้ (ลีและลี 2014, Lin et al. 2014 และ Suzuki et al. 2015) เมื่อเร็ว ๆ นี้ PEDV re

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
การระบาดใหญ่ของโรคระบาดสุกรท้องร่วงไวรัส (PEDV) ซ้ำแล้วซ้ำเล่าในเกาหลีใต้ใน 2013-2014 และได้รับผลกระทบประมาณ 40% ของฝูงสุกรพ่อแม่พันธุ์ทั่วประเทศที่เกิดขึ้นส่งผลกระทบทางการเงินอย่างมากต่อผู้ผลิตและผู้บริโภค แม้จะมีการใช้งานทั่วประเทศของวัคซีนเชื้อและการใช้งานใช้ได้ในเชิงพาณิชย์ในเกาหลีใต้ PEDV ได้อย่างต่อเนื่องทำให้เกิดภัยพิบัติอุตสาหกรรมเนื้อหมูในประเทศเพิ่มความกังวลเกี่ยวกับประสิทธิผลในการป้องกันของพวกเขาและความจำเป็นในการพัฒนาวัคซีนใหม่ ในการศึกษาก่อนหน้านี้เราแยกและลำดับปลูก PEDV สายพันธุ์แพร่ระบาดของเกาหลี, KOR / KNU-141112/2014 ในเวโรเซลล์ ด้วยความพร้อมของสายพันธุ์ PEDV เซลล์วัฒนธรรมแพร่กระจายเรามีความสามารถที่จะสำรวจการฉีดวัคซีนและความท้าทายการศึกษาเกี่ยวกับสุกร ดังนั้นวัตถุประสงค์ของการศึกษาในปัจจุบันคือการผลิตวัคซีน PEDV ยกเลิกการใช้สายพันธุ์ KNU-141112 และประเมินประสิทธิภาพในลูกสุกรแรกเกิด แม่สุกรตั้งครรภ์ได้รับวัคซีนเข้ากล้ามเนื้อกับการใช้งานวัคซีน adjuvanted monovalent ที่หกและสามสัปดาห์ก่อนที่จะคลอด ลูกสุกรหกวันเก่าเกิดมาเพื่อแม่สุกรฉีดวัคซีนวัคซีนหรือถูกท้าทายด้วยเนื้อเดียวกัน KNU-141112 ไวรัส การบริหารงานของการฉีดวัคซีนป้องกันการใช้งานเพื่อแม่สุกรเพิ่มขึ้นอย่างมากอัตราการรอดตายของลูกสุกรท้าทายกับความเครียดรุนแรงจาก 0% ถึงประมาณ 92% (22/24) และลดลงอย่างมีนัยสำคัญความรุนแรงท้องเสียรวมทั้งการไหลของไวรัสในอุจจาระ นอกจากนี้ลูกครอกจากแม่สุกรได้รับวัคซีนอย่างต่อเนื่องที่จะสูญเสียน้ำหนักตัวตลอดการทดลองในขณะที่บาดเจ็บจากการฉีดวัคซีนสุกรเริ่มฟื้นตัวน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นของพวกเขาทุกวันที่ 7 วันหลังจากที่ท้าทาย นอกจากนี้การตอบสนองที่แข็งแกร่งแอนติบอดีเพื่อ PEDV ถูกตรวจสอบในแม่สุกรวัคซีนและลูกหลานของพวกเขา แต่ไม่อยู่ในการควบคุมที่ไม่ได้รับวัคซีน พรึบข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าการสร้างภูมิคุ้มกันที่แข็งแรงทนทาน lactogenic ถูกนำเสนอในเขื่อนปกครองกับวัคซีนเชื้อตายและต่อมามีการประชุมการป้องกันภูมิคุ้มกันที่สำคัญ passive เพื่อลูกครอกของตัวเองจากการติดเชื้อรุนแรง PEDV.
คำ
Porcine ไวรัสแพร่ระบาดของโรคท้องร่วง; แยกสนาม inactivated วัคซีน; การรับรู้ความสามารถป้องกัน

1 บทนำ
Porcine การแพร่ระบาดของโรคอุจจาระร่วง (PED) เป็นโรคสุกรสูงและโรคติดต่อร้ายแรงที่มีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยน้ำท้องเสียอาเจียนขาดน้ำอย่างรุนแรงและอัตราการตายสูงในลูกสุกรแรกเกิด (ลี 2015 และฟัล et al., 2012) แม้ว่าโรคลำไส้นี้ได้รับการยอมรับเป็นครั้งแรกในประเทศอังกฤษในปี 1971 มันก็ไม่ได้ระบุถึง 1978 เมื่อ coronavirus อธิบายว่าเป็นตัวแทนสาเหตุของ PED (โอลด์ 1972 และ Pensaert และ Debouck, 1978) PED ไวรัส (PEDV) เป็นสมาชิกของสกุล Alphacoronavirus ภายในครอบครัว Coronaviridae ของการสั่งซื้อ Nidovirales นี้ (Pensaert และ Debouck 1978 และลี, 2015) PEDV มีขนาดใหญ่ห่อหุ้มไวรัสที่มีบวกความรู้สึกจีโนมอาร์เอ็นเอสายเดี่ยวสายประมาณ 28 KB ที่มี 5 'หมวกและ 3 หาง polyadenylated (Pensaert และ Debouck 1978 และฟัล et al., 2012) จีโนม PEDV ประกอบด้วย 5 'ไม่ได้แปลภูมิภาค (UTR) อย่างน้อย 7 เฟรมเปิดอ่าน (ORF1a, ORF1b และ ORFs 2-6) และ 3' UTR (Kocherhans et al., 2001) ทั้งสอง ORF1a ขนาดใหญ่และ ORF1b เข้ารหัสสอง polyproteins เรพลิ (PP), 1a และ 1AB ซึ่งมีการประมวลผลในภายหลัง proteolytically เข้าโปรตีนที่ไม่ใช่โครงสร้างผู้ใหญ่ ส่วนที่เหลืออีก ORFs ใน 3 'รหัสพื้นที่สถานีสี่โปรตีนโครงสร้างหลักคือเข็ม (s), เมมเบรน (M), ซองจดหมาย (E) และนิวคลีโอ (N) โปรตีน (อาร์เตและเกียรตินิยม 1994 Lai et al, . 2007 และลี, 2015) กลุ่มคนเหล่านี้, S ไกลโคโปรตีนที่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นยีนของไวรัสที่เหมาะสมสำหรับการจัดลำดับในการสั่งซื้อเพื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมและระบาดวิทยาโมเลกุลของเชื้อ PEDV (Chen et al., 2014 Gerber et al., 2014 Lee et al., 2010 ลี และลีโอปี 2014 และ et al., 2014) บนพื้นฐานของการวิเคราะห์สายวิวัฒนาการของ S ยีนที่ PEDV สามารถแบ่งออกพันธุกรรมเป็น 2 กลุ่ม genogroup 1 (G1; คลาสสิกหรือ recombinant และต่ำที่ทำให้เกิดโรค) และ genogroup 2 (G2 สนามโรคระบาดหรือโรคระบาดและสูงที่ทำให้เกิดโรค) แต่ละ ซึ่งประกอบด้วยสองกลุ่มย่อย 1A และ 1B และ 2A และ 2B ตามลำดับ (ลีในปี 2015 ลี et al., 2010 ลีและลีปี 2014 และโอ้ et al., 2014).
แม้ว่า PED ได้รับการอธิบายใน ยุโรปและเอเชีย epizootics ที่ร้ายแรงที่สุดที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่ในประเทศในเอเชียที่ผลิตสุกรที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมา แม้จะมีชื่อเสียงกระฉ่อนในเอเชีย PED ไม่ได้รับการยอมรับทั่วโลกให้เข้ากันจนเป็นโรคหลงสหรัฐอเมริกาในช่วงต้นปี 2013 เนื่องจากการโจมตีของมันเข้ามาในสหรัฐ PEDV ได้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วทั่วประเทศและไปยังประเทศเพื่อนบ้านอย่างยั่งยืนให้เกิดความเสียหายอย่างใหญ่หลวงในการดูแลสุขภาพสุกรและเนื้อหมู อุตสาหกรรม (Mole 2013 สตีเวนสัน et al., 2013 Vlasova et al., 2014) หลังจากนั้นไม่นานโรคระบาด PED รุนแรงซ้ำแล้วซ้ำเล่าในเกาหลีใต้ญี่ปุ่นและไต้หวันและสหรัฐอเมริกาต้นแบบเหมือน G2B สายพันธุ์ PEDV มีความรับผิดชอบสำหรับการระบาดที่ผ่านมาในประเทศเหล่านี้ (ลีและลี 2014 หลิน et al., 2014 และอีกแห่งหนึ่ง et al, , 2015) เมื่อเร็ว ๆ นี้ PEDV อีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อการระบาดใหญ่ของโรคอุจจาระร่วงจากไวรัส ( pedv ) recurred ในเกาหลีใต้ในปี 2013 และ 2014 และได้รับผลกระทบประมาณ 40% ของสุกรพ่อแม่พันธุ์ข้ามประเทศ ก่อให้เกิดผลกระทบอย่างมากทางการเงินต่อผู้ผลิตและผู้บริโภค แม้จะมีการใช้ในเชิงพาณิชย์และทั่วประเทศเป็น inactivated วัคซีนในเกาหลีใต้ pedv ยังคงทำให้เกิดภัยพิบัติอุตสาหกรรมเนื้อหมูในประเทศเพิ่มความกังวลเกี่ยวกับผลป้องกันของพวกเขาและต้องพัฒนาวัคซีนใหม่ ในการศึกษาก่อนหน้านี้ เราแยกปลูกเป็นการระบาดของโรค pedv เกาหลีเมื่อยคอ / knu-141112 / 2014 ในเวโรเซลล์ กับความพร้อมของการเพาะเลี้ยงเซลล์ขยายพันธุ์ pedv สายพันธุ์ที่เราสามารถสำรวจและท้าทายการศึกษาวัคซีนในสุกร ดังนั้น เป้าหมายของการศึกษาคือ เพื่อผลิตวัคซีน inactivated pedv ใช้ knu-141112 เมื่อย และประเมินประสิทธิภาพในการเกิดลูกสุกร . แม่สุกรท้องถูกฉีดด้วยซึ่งทาง adjuvanted กัดวัคซีนที่หกและสามสัปดาห์ก่อนที่โรงเรือน . ลูกสุกรอายุ 6 วันเกิดได้รับวัคซีนหรือ unvaccinated สุกรถูกท้าทายด้วยไวรัส knu-141112 เป็นเนื้อเดียวกัน การบริหารงานของ inactivated วัคซีนสุกรเพิ่มอัตรารอดตายของลูกสุกรท้าทายกับสายพันธุ์ที่รุนแรงมาก จาก 0% ถึงประมาณ 92% ( 22 / 24 ) , และลดอาการท้องร่วงรุนแรง รวมถึงไวรัสในอุจจาระร่วงอย่างมาก นอกจากนี้ จาก unvaccinated ซากสุกรยังคงสูญเสียน้ำหนักตลอดการทดลอง ส่วนซากจากวัคซีนสุกรเริ่มฟื้นตัวเพิ่มน้ำหนักของพวกเขาทุกวันที่ 7 วันหลังจากที่ท้าทาย นอกจากนี้ การตอบสนองที่แข็งแกร่ง neutralizing antibody pedv ถูกตรวจสอบกลุ่มแม่สุกรและลูกหลานของพวกเขา แต่ยังไม่อยู่ในการควบคุม unvaccinated . ทั้งหมด ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าการแลกโทเจนิกทนทานอยู่ในเขื่อนรายหนึ่ง กับวัคซีนและต่อมา ) ซึ่งมีภูมิคุ้มกันความคุ้มครองซากของตนเองเรื่อย ๆต่อการติดเชื้อ pedv รุนแรง .คำสำคัญจากการระบาดของโรคท้องร่วง ไวรัส ; สนามแยก ; inactivated วัคซีนป้องกัน ; ประสิทธิภาพ1 . แนะนำจากการระบาดของโรคท้องร่วง ( PED ) เป็นมรณะ และสูงติดต่อสุกรโรคที่เป็นลักษณะเหลว ท้องร่วง อาเจียน รุนแรง dehydration และอัตราการตายสูงในการเกิดลูกสุกร ( ลี , 2015 และอะไรรึเปล่า ฟัล et al . , 2012 ) ถึงแม้ว่าโรคนี้เป็นครั้งแรกที่มีได้รับการยอมรับในอังกฤษในปี 1971 มันไม่ได้ถูกระบุจนกระทั่ง 1978 เมื่อโคโรน่าไวรัสถูกอธิบายว่าทราบตัวแทนของเป็ด ( ดัม , 1972 และ pensaert  และ  debouck , 1978 ) เป็ดไวรัส ( pedv ) เป็นสมาชิกของสกุล alphacoronavirus ภายในครอบครัวควบกล้ำของคำสั่ง nidovirales ( pensaert debouck   และ 1978 และลี , 2015 ) pedv เป็นขนาดใหญ่ที่ห่อหุ้มไวรัส ที่ มี เดียว ติด บวก sense RNA ( ประมาณ 28 ครั้งที่ 5 ได้รับบางครั้งกับหมวกและ 3 นั้น polyadenylated หาง ( pensaert debouck   และ 1978 และฟัล et al . , 2012 ) การ pedv จีโนมประกอบด้วย 5 สาระนั้น เขต ( UTR ) อย่างน้อย 6 open reading frames ( orf1a orf1b , และ orfs 2 – 6 ) , และ 3 UTR ’ ( kocherhans et al . , 2001 ) สองขนาดใหญ่และ orf1a orf1b เข้ารหัสสอง polyproteins replicase ( PP ) , 1A และ 1ab ซึ่งหลังจากนั้น proteolytically แปรรูปเป็นผู้ใหญ่โปรตีนโครงสร้างไม่ orfs ที่เหลือใน 3 สถานี MBC รหัสภูมิภาค 4 โปรตีนโครงสร้างหลักคือ เข็ม ( s ) , เมมเบรน ( M ) , ซอง ( E ) และนิวคลีโอแคพซิด ( N ) โปรตีน ( Duarte และลอ 1994 ลาย et al . , 2007   และลี , 2015 ) ระหว่างนี้ ก็ถือว่าเป็นยีนของโปรตีนของไวรัสที่เหมาะสมสำหรับการติดตามเพื่อหาความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมและระบาดวิทยาระดับโมเลกุลของเชื้อ pedv ( Chen et al . , 2014 , Gerber et al . , 2014 , ลี et al . , 2010 , ลี และ ลี ปี 2014 และอะไรเหรอโอ้ et al . , 2010 ) . บนพื้นฐานของการวิเคราะห์วิวัฒนาการของพันธุกรรมของยีน pedv สามารถแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม genogroup 1 ( G1 ; คลาสสิกหรือโปรตีนต่ำและเชื้อโรค ) และ genogroup 2 ( G2 ; เขตโรคระบาดหรือโรคระบาดและสูง ) ซึ่งแต่ละประกอบด้วยสองกลุ่มย่อย 1A และ 1B และ 2B 2A และ ตามลำดับ ( ลี , 2015 , ลี et al . , 2010 , ลี และ ลี ปี 2014 และอะไรเหรอโอ้ et al . , 2010 )ถึงแม้ว่าเป็ดได้ถูกอธิบายไว้ในยุโรป และเอเชีย epizootics ร้ายแรงที่สุดที่เคยเกิดขึ้นส่วนใหญ่ในเอเชียประเทศที่ผลิตสุกรในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา แม้จะมีชื่อเสียงฉาวโฉ่ในเอเชีย เป็ดไม่ทั่วโลกรู้จักดีจนโรคหลงสหรัฐอเมริกาในต้นปี 2013 นับตั้งแต่การบุกรุกเข้าไป เรา pedv อย่างรวดเร็วแพร่กระจายทั่วประเทศ และประเทศเพื่อนบ้านอย่างยั่งยืนความเสียหายอย่างมากในสุขภาพและอุตสาหกรรมหมู ( หมูตุ่น , 2013 , Stevenson et al . ,    2013 และ vlasova et al . , 2010 ) หลังจากนั้นไม่นาน รุนแรง recurred เป็ดระบาดในเกาหลีใต้ ญี่ปุ่น และไต้หวัน เราชอบภาค pedv ต้นแบบสายพันธุ์ รับผิดชอบการระบาดล่าสุดในประเทศเหล่านี้ ( ลี และ ลี ปี 2014 หลิน et al . ,    2014 และซูซูกิ et al . , 2015 ) บันทึกเพิ่มเติม