These two modes of politics, then,

These two modes of politics, then, both based on the notion
of equal respect, come into conflict. For one, the principle
of equal respect requires that we treat people in a difference-
blind fashion. The fundamental intuition that humans
command this respect focuses on what is the same in all. For
the other, we have to recognize and even foster particularity.
The reproach the first makes to the second is just that it violates
the principle of nondiscrimination. The reproach the
second makes to the first is that it negates identity by forcing
people into a homogeneous mold that is untrue to them.
This would be bad enough if the mold were itself neutral—
nobody’s mold in particular. But the complaint generally
goes further. The claim is that the supposedly neutral set of
difference-blind principles of the politics of equal dignity is
in fact a reflection of one hegemonic culture. As it turns out,
then, only the minority or suppressed cultures are being
forced to take alien form. Consequently, the supposedly fair
and difference-blind society is not only inhuman (because
suppressing identities) but also, in a subtle and unconscious
way, itself highly discriminatory.19
This last attack is the cruelest and most upsetting of all.
The liberalism of equal dignity seems to have to assume that
there are some universal, difference-blind principles. Even
though we may not have defined them yet, the project of

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งสองโหมดของการเมืองแล้วทั้งขึ้นอยู่กับความคิด
ของการเคารพเท่ากันมาสู่ความขัดแย้ง สำหรับหนึ่งในหลักการ
ของการเคารพเท่ากับว่าเราต้องปฏิบัติต่อผู้คนใน difference-
แฟชั่นตาบอด สัญชาตญาณพื้นฐานที่มนุษย์
เคารพในคำสั่งนี้มุ่งเน้นไปที่สิ่งที่เหมือนกันในทุก สำหรับ
ที่อื่น ๆ ที่เรามีการรับรู้และแม้พิลึกอุปถัมภ์.
ตำหนิแรกทำให้อันดับสองก็คือว่ามันเป็นการละเมิด
หลักการของ nondiscrimination ตำหนิ
ที่สองทำให้แรกก็คือว่ามันขัดแย้งเอกลักษณ์ด้วยการบังคับให้
คนเข้าไปในแม่พิมพ์ที่เป็นเนื้อเดียวกันว่าเป็นความจริงกับพวกเขา.
นี้จะไม่ดีพอถ้าแม่พิมพ์เป็นตัวเอง neutral-
แม่พิมพ์ไม่มีใครโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่โดยทั่วไปการร้องเรียน
ไปไกล เรียกร้องก็คือชุดที่เป็นกลางที่คาดคะเนของ
หลักการความแตกต่างของคนตาบอดการเมืองของศักดิ์ศรีที่เท่าเทียมกันคือ
ในความเป็นจริงสะท้อนให้เห็นถึงวัฒนธรรม hegemonic ในฐานะที่เป็นมันจะเปิดออก
แล้วเพียงวัฒนธรรมชนกลุ่มน้อยหรือเก็บกดที่ถูก
บังคับให้ใช้รูปแบบของมนุษย์ต่างดาว ดังนั้นควรจะเป็นธรรม
ในสังคมและความแตกต่างตาบอดไม่ได้เป็นเพียงมนุษย์ (เพราะ
ความแค้นตัวตน) แต่ยังอยู่ในที่ละเอียดอ่อนและหมดสติ
วิธีที่ตัวเองสูง discriminatory.19
โจมตีครั้งล่าสุดเป็นร้ายโหดร้ายและส่วนใหญ่ของทั้งหมด.
เสรีนิยมเท่ากัน ศักดิ์ศรีดูเหมือนว่าจะมีที่จะคิดว่า
มีบางสากลหลักการแตกต่างตาบอด แม้
แม้ว่าเราอาจจะไม่ได้กำหนดไว้พวกเขายังโครงการของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหล่านี้สองรูปแบบของการเมือง แล้ว ทั้งตามความคิด
เคารพเท่าเทียมกัน เข้ามาอยู่ในความขัดแย้ง หนึ่ง หลักการ
เท่ากับต้องการให้เราปฏิบัติต่อผู้คนเคารพในความแตกต่าง -
ตาบอดแฟชั่น สัญชาตญาณพื้นฐานว่ามนุษย์
คำสั่งส่วนนี้เน้นสิ่งที่จะเหมือนกันทั้งหมด สำหรับ
อื่น ๆ เราต้องรู้จัก และแม้แต่การ
อุปถัมภ์ตำหนิแรกทำให้ในวินาทีนั้นมันละเมิดหลักการของ nondiscrimination
. ตำหนิ
ที่สองให้แรกคือว่ามันขัดแย้งกับตัวตน โดยการบังคับให้คนเป็นเนื้อเดียวกัน ปั้น

ความจริงเหล่านั้น นี้จะแย่อยู่แล้ว ถ้าราตัวเองเป็นกลาง -
ไม่มีใครแม่พิมพ์โดยเฉพาะ แต่การร้องเรียนโดยทั่วไป
ยืนยงอ้างว่าเป็นกลางคาดคะเนของชุด
ความแตกต่างตาบอดหลักการการเมืองของศักดิ์ศรีเท่าเทียมกันคือ
ในความเป็นจริงสะท้อนให้เห็นหนึ่งเจ้า วัฒนธรรม ปรากฏว่า
จากนั้นเพียงส่วนน้อย หรือว่าวัฒนธรรมถูก
บังคับให้ใช้รูปแบบของมนุษย์ต่างดาว ดังนั้น สมมุติว่ายุติธรรม
และสังคมตาบอดความแตกต่างไม่ได้เป็นเพียงมนุษย์ ( เพราะ
ปราบปรามตัวตน ) แต่ยังในสีสันและหมดสติ
วิธี ตัวเองสูง เลือกปฏิบัติ 19
โจมตีนี้เป็น upsetting และโหดร้ายที่สุดของทั้งหมด .
เสรีนิยมของศักดิ์ศรีเท่าเทียมกัน ดูเหมือนจะต้องถือว่า
มีบางความแตกต่างหลักสากลคนตาบอด . แม้
ถึงแม้ว่าเราอาจไม่ได้กำหนดไว้ แต่โครงการ