The effect of crude protease from P

The effect of crude protease from Pacific white shrimp hepatopancreas at different levels and various hydrolysis times on the recovery of carotenoprotein from Pacific white shrimp shells is shown in Fig. 1A. At the same hydrolysis time, the recovery of carotenoproteins increased with increasing protease levels (p0.05). The limited amount of protein substrate for hydrolysis reaction by crude protease most likely contributed to the plateau observed when crude protease above 20 units/g shrimp shells was used. The results indicated that the addition of crude protease from Pacific white shrimp hepatopancreas was effective in increasing the recovery of carotenoproteins from shrimp shell. For all protease levels used, the rapid hydrolysis of protein was observed within the first 60 min. Thereafter, a slower rate of hydrolysis was found up to 120 min. No differences in protein recovery were observed after 120 min (p>0.05). This was in accordance with the slower rate of hydrolysis after 60 min. This typical curve was also reported by Klomklao et al. (2009) when trypsin from bluefish was used for recovery of carotenoproteins from black tiger shrimp shells. Furthermore, the increase in trypsin concentration (0–1.2 units/g shrimp shells) resulted in an increase in recovered proteins ( Klomklao et al., 2009). Trypsin was used to extract carotenoprotein from brown shrimp shell waste and showed the maximum recovery (55%) of carotenoid pigment in 4 h at (28±2 °C). Pepsin and papain yielded 50% recovery when the same hydrolysis time was used ( Chakrabarti, 2002). Armenta and Guerrero-Legarreta (2009) reported that fermented carotenoproteins from Pacific white shrimp waste were hydrolysed with a combination of protease and lipase. Protein recovery was used as an indicator for the cleavage of peptide bond, and the release of the carotenoprotein ( Sila, Nasri, & Bougatef, 2012).

When total carotenoid contents of carotenoproteins extracted from Pacific white shrimp shells without and with the aid of crude protease at different levels were determined (Fig. 1B), similar trends were found to those of carotenoprotein recovery (Fig. 1A). No marked changes in carotenoid content were observed after 60 min of hydrolysis (p>0.05). At the same hydrolysis time, total carotenoid contents of shrimp shells hydrolysed with crude protease was higher than those without crude protease (p0.05). For carotenoproteins extracted using high protease levels (20 and 30 unit/g sample), carotenoid content decreased in both samples when hydrolysis time was more than 120 min (p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของรติเอสดิบจากสีขาวแปซิฟิกกุ้ง hepatopancreas ในระดับต่าง ๆ และเวลาไฮโตรไลซ์ต่าง ๆ ในการกู้คืน carotenoprotein จากแปซิฟิกกุ้งขาวหอยจะแสดงใน Fig. 1A ขณะเดียวกันไฮโตรไลซ์ การฟื้นตัวของ carotenoproteins เพิ่มกับเพิ่มระดับรติเอส (p < 0.05) อย่างไรก็ตาม ไม่มีความแตกต่างในการกู้คืนได้อย่างเห็นได้ชัดเมื่อใช้รติเอสระดับ 20 และ 30 (ตัวอย่าง หน่วย/g) (p > 0.05) จำนวนจำกัดของพื้นผิวโปรตีนสำหรับไฮโตรไลซ์ปฏิกิริยาโดยรติเอสดิบส่วนคล้ายกับราบสูงที่สังเกตเมื่อใช้รติเอสดิบข้างต้น 20 หน่วย/กรัมกุ้งหอย ผลระบุว่า แห่งรติเอสดิบจาก hepatopancreas กุ้งขาวมีประสิทธิภาพในการเพิ่มการกู้คืน carotenoproteins จากเปลือกกุ้ง สำหรับรติเอสทุกระดับใช้ ไฮโตรไลซ์อย่างรวดเร็วของโปรตีนที่พบใน 60 นาทีแรก หลังจากนั้น ไฮโตรไลซ์อัตราช้าพบถึง 120 นาที ไม่มีความแตกต่างในการกู้คืนโปรตีนได้สังเกตหลังจาก 120 นาที (p > 0.05) นี้เป็นไปตามอัตราช้าลงของไฮโตรไลซ์หลัง 60 นาที เส้นโค้งปกตินี้ยังรายงานโดย Klomklao et al. (2009) ทริปซินจาก bluefish ถูกใช้เมื่อการกู้คืน carotenoproteins จากเปลือกกุ้งกุลาดำ นอกจากนี้ เพิ่มความเข้มข้นของทริปซิน (0 – 1.2 หน่วย/กรัมกุ้งหอย) ส่งผลให้เกิดการเพิ่มขึ้นในการกู้คืนโปรตีน (Klomklao et al., 2009) ทริปซินได้ใช้สารสกัด carotenoprotein จากเปลือกกุ้งสีน้ำตาล และแสดงให้เห็นการฟื้นตัวสูงสุด (55%) ของรงควัตถุ carotenoid ใน h 4 ที่ (28±2 ° C) เพพซินและเอนไซม์ปาเปนผลกู้ 50% เมื่อใช้ไฮโตรไลซ์กัน (Chakrabarti, 2002) Armenta และโร-Legarreta (2009) รายงานว่า carotenoproteins ร้าจากกุ้งขาวมี hydrolysed กับรติเอสและเอนไซม์ไลเปส กู้คืนโปรตีนถูกใช้เป็นตัวบ่งชี้ความแตกแยกของเพปไทด์ และรุ่น carotenoprotein (ศิลา เมียร์ & Bougatef, 2012)เมื่อเนื้อหา carotenoid รวมของ carotenoproteins สกัด จากกุ้งขาว หอยมี และไม่ มีความช่วยเหลือของรติเอสดิบในระดับต่าง ๆ ได้ถูกกำหนด (Fig. 1B) พบแนวโน้มที่คล้ายกับการกู้คืน carotenoprotein (Fig. 1A) เปลี่ยนแปลงไม่ทำเครื่องหมายในเนื้อหา carotenoid ได้สังเกตหลังจาก 60 นาทีของไฮโตรไลซ์ (p > 0.05) กันไฮโตรไลซ์ เนื้อหา carotenoid รวมเปลือกกุ้ง hydrolysed กับรติเอสดิบได้สูงกว่าที่ไม่มีน้ำมันรติเอส (p < 0.05) บังเอิญ ไม่มีความแตกต่างในเนื้อหารวม carotenoid เห็นได้ชัดระหว่าง carotenoproteins จากเปลือกกุ้งขาวสกัด ด้วยน้ำมันรติเอสที่เปลือกกุ้ง หน่วย/g 20 และ 30 ทุกครั้งไฮโตรไลซ์ (p > 0.05) การสกัดโดยใช้ระดับรติเอสสูง (20 และ 30 หน่วย/กรัมตัวอย่าง) carotenoproteins, carotenoid เนื้อหาลดลงในตัวอย่างทั้งสองเมื่อไฮโตรไลซ์เวลา กว่า 120 นาที (p < 0.05) เนื้อหา carotenoid รวมกับไฮโตรไลซ์เวลาเพิ่มที่ลดลงนี้ถูกสันนิษฐานว่าเนื่องจากการลดลงของความมั่นคงของ carotenoids ผล ฟรี carotenoids ที่เกี่ยวข้องกับโปรตีนสามารถเพิ่มเติมออก และมีแนวโน้มที่จะเกิดออกซิเดชัน Carotenoproteins จากหัวกุ้งได้กู้ โดย autolysis ที่ 50 ° C และ pH 8.0 รายงานเนื้อหาสูงสุด carotenoid ที่ carotenoprotein เมื่อ autolysis ได้ดำเนินการใน 4 h (Sowmya et al., 2011) สำหรับ carotenoprotein ที่สกัดจากเปลือกกุ้งสีน้ำตาล carotenoid กู้สูงกว่าเพพซินพบทริปซิน และเอนไซม์ปาเปน เมื่อไฮโตรไลซ์กันถูกนำมาใช้ (Chakrabarti, 2002) โลเปซ Cano et al. (1987) รายงานว่า เอนไซม์ proteolytic ที่เคยรบกวนพันธบัตรโปรตีน – carotenoid เพิ่มการกู้คืน carotenoid ดังนั้น เงื่อนไขเหมาะสมสำหรับ carotenoprotein สกัดโดยรติเอสดิบได้ 20 หน่วย/กรัมกุ้งหอย ด้วยไฮโตรไลซ์เวลา 120 นาทีที่ 60 องศาเซลเซียส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของโปรติเอสจากน้ำมันดิบแปซิฟิกตับกุ้งขาวในระดับที่แตกต่างกันและเวลาการย่อยต่างๆในการฟื้นตัวของ carotenoprotein แปซิฟิกจากเปลือกกุ้งขาวที่มีการแสดงในรูป 1A ในเวลาเดียวกันการย่อยสลาย, การฟื้นตัวของ carotenoproteins เพิ่มขึ้นด้วยระดับโปรติเอสที่เพิ่มขึ้น (p <0.05) แต่ไม่มีความแตกต่างในการกู้คืนเป็นที่เห็นได้ชัดเมื่อระดับโปรติเอส 20 และ 30 (ยูนิต / กรัมตัวอย่าง) ถูกนำมาใช้ (p> 0.05) จำนวนเงินที่ จำกัด ของพื้นผิวโปรตีนสำหรับปฏิกิริยาโดยน้ำย่อยน้ำมันดิบส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีส่วนที่ราบสูงสังเกตเมื่อน้ำย่อยน้ำมันดิบสูงกว่า 20 หน่วย / กรัมเปลือกกุ้งถูกนำมาใช้ ผลการวิจัยพบว่าการเพิ่มขึ้นของราคาน้ำมันดิบน้ำย่อยจากแปซิฟิกตับกุ้งขาวคือประสิทธิภาพในการเพิ่มการกู้คืนของ carotenoproteins จากเปลือกกุ้ง ระดับโปรติเอสทั้งหมดใช้การย่อยอย่างรวดเร็วของโปรตีนที่ถูกพบในครั้งแรก 60 นาที หลังจากนั้นเป็นต้นมาอัตราที่ช้าลงของการย่อยสลายก็พบได้ถึง 120 นาที ความแตกต่างในการกู้คืนโปรตีนไม่ถูกตั้งข้อสังเกตหลังจาก 120 นาที (p> 0.05) นี้เป็นไปตามอัตราที่ช้าลงของการย่อยสลายหลังจาก 60 นาที เส้นโค้งนี้โดยทั่วไปยังถูกรายงานโดย Klomklao et al, (2009) เมื่อ trypsin จากบลูฟิชถูกนำมาใช้สำหรับการกู้คืน carotenoproteins จากเปลือกกุ้งลายเสือสีดำ นอกจากนี้การเพิ่มขึ้นของความเข้มข้น trypsin (ที่ 0-1.2 หน่วย / กรัมเปลือกกุ้ง) ส่งผลให้เกิดการเพิ่มขึ้นของโปรตีนกู้คืน (Klomklao et al., 2009) trypsin ถูกใช้ในการดึง carotenoprotein จากเปลือกกุ้งเสียสีน้ำตาลและแสดงให้เห็นว่าการฟื้นตัวสูงสุด (55%) ของเม็ดสี carotenoid 4 ชั่วโมงที่ (28 ± 2 ° C) น้ำย่อยและปาเปนผลการกู้คืน 50% เมื่อเวลาย่อยสลายเดียวกันถูกใช้ (Chakrabarti, 2002) Armenta และเกร์เรโร-Legarreta (2009) รายงานว่า carotenoproteins หมักจากขยะกุ้งขาวแปซิฟิกถูกย่อยด้วยการรวมกันของโปรติเอสและไลเปส การกู้คืนโปรตีนถูกนำมาใช้เป็นตัวบ่งชี้สำหรับความแตกแยกของพันธบัตรเปปไทด์และการเปิดตัวของ carotenoprotein ที่ (ศิลาร์นาสรี่และ Bougatef 2012). เมื่อเนื้อหา carotenoid รวมของ carotenoproteins สกัดจากแปซิฟิกเปลือกกุ้งขาวโดยไม่ต้องและด้วยความช่วยเหลือของน้ำมันดิบ โปรติเอสในระดับที่แตกต่างกันได้รับการพิจารณา (รูป. 1B) แนวโน้มที่คล้ายกันพบว่าผู้ที่อยู่ในการกู้คืน carotenoprotein (รูป. 1A) ไม่มีการเปลี่ยนแปลงการทำเครื่องหมายในเนื้อหา carotenoid ถูกตั้งข้อสังเกตหลังจาก 60 นาทีของการย่อยสลาย (p> 0.05) ในขณะเดียวกันการย่อยสลายเนื้อหา carotenoid รวมของเปลือกกุ้งย่อยด้วยน้ำย่อยน้ำมันดิบสูงกว่าผู้ที่ไม่มีน้ำย่อยดิบ (p <0.05) บังเอิญไม่แตกต่างกันในเนื้อหารวม carotenoid เป็นที่เห็นได้ชัดระหว่าง carotenoproteins แปซิฟิกจากเปลือกกุ้งขาวสกัดด้วยเอนไซม์โปรติเอน้ำมันดิบที่ 20 และ 30 หน่วย / กรัมเปลือกกุ้งตลอดเวลาการย่อยสลาย (p> 0.05) สำหรับ carotenoproteins สกัดโดยใช้ระดับโปรติเอสสูง (20 และ 30 หน่วย / กรัมตัวอย่าง) เนื้อหา carotenoid ลดลงในตัวอย่างทั้งสองเมื่อเวลาย่อยสลายได้มากกว่า 120 นาที (p <0.05) การลดลงของเนื้อหารวม carotenoid ที่มีเวลาการย่อยสลายก็คงจะเพิ่มขึ้นเนื่องจากการลดลงของความมั่นคงของ carotenoids เป็นผลให้ carotenoids ฟรีที่เกี่ยวข้องกับโปรตีนที่จะถูกปล่อยออกมามากขึ้นและมีแนวโน้มที่จะเกิดออกซิเดชัน Carotenoproteins จากหัวกุ้งหายเว้าตรงที่ 50 องศาเซลเซียสและ pH 8.0 เนื้อหา carotenoid สูงสุดใน carotenoprotein มีรายงานเมื่อย่อยตัวเองได้รับการดำเนินการสำหรับ 4 ชั่วโมง (sowmya et al., 2011) สำหรับ carotenoprotein สกัดจากเปลือกกุ้งสีน้ำตาล, trypsin แสดงให้เห็นว่าการกู้คืนที่สูงขึ้นของ carotenoid กว่าน้ำย่อยและปาเปนเมื่อเวลาย่อยสลายเดียวกันถูกนำมาใช้ (Chakrabarti, 2002) คาโนโลเปซ-et al, (1987) รายงานว่าเอนไซม์โปรตีนถูกนำมาใช้เพื่อทำลายพันธบัตรโปรตีน carotenoid ซึ่งจะเป็นการเพิ่มการกู้คืน carotenoid ดังนั้นสภาวะที่เหมาะสมในการสกัดโดย carotenoprotein น้ำย่อยน้ำมันดิบเป็น 20 หน่วย / กรัมเปลือกกุ้งที่มีเวลาย่อยสลาย 120 นาทีที่ 60 องศาเซลเซียส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของปริมาณโปรตีนจากกุ้งขาวกุ้งในระดับที่แตกต่างกัน และต่าง ๆย่อยสลายครั้งในการกู้คืนของ carotenoprotein จากกุ้งขาวเปลือกที่แสดงในรูปที่ 1A เวลาการย่อยสลายเดียวกัน การฟื้นตัวของระดับโปร carotenoproteins เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) อย่างไรก็ตามไม่มีความแตกต่างในการฟื้นตัวได้ชัดเจนเมื่อระดับโปรตีน 20 และ 30 ( หน่วยตัวอย่าง / g ) ตามลำดับ ( P > 0.05 ) จำกัดวัสดุย่อยสลายโปรตีนหยาบจากปฏิกิริยาเอสมากที่สุดส่วนที่ราบสูงที่สังเกตเมื่อดิบโปรข้างบน 20 หน่วย / กรัมเปลือกกุ้งที่ใช้ผลการศึกษาพบว่า นอกจากสกัดโปรตีนจากกุ้งขาวกุ้งมีประสิทธิภาพในการเพิ่มการกู้คืน carotenoproteins จากเปลือกกุ้ง สำหรับทุกระดับสามารถใช้เอนไซม์อย่างรวดเร็วของโปรตีนภายในแรก 60 นาที หลังจากนั้น สำหรับอัตราการย่อยได้ถึง 120 นาทีไม่มีความแตกต่างในการฟื้นตัวของโปรตีนที่พบหลังจาก 120 นาที ( p > 0.05 ) นี้สอดคล้องกับอัตราที่ช้าลงของการย่อยสลายหลังจาก 60 นาที เส้นโค้งปกตินี้ถูกรายงานโดย klomklao et al . ( 2009 ) เมื่อเอนไซม์จากบลูฟิชถูกใช้สำหรับการกู้คืนของ carotenoproteins จากกุ้งกุลาดำหอย นอกจากนี้ การเพิ่มความเข้มข้นของเอนไซม์ ( 0 – 12 หน่วย / กรัมเปลือกกุ้ง ) มีผลทำให้มีการเพิ่มโปรตีนในการกู้คืน ( klomklao et al . , 2009 ) ใช้สารสกัดจากเอนไซม์ carotenoprotein สีน้ำตาลเปลือกกุ้งเสียและมีการกู้คืนสูงสุด ( ร้อยละ 55 ) ของเม็ดสีแคโรทีนอยด์ใน 4 H ( 28 ± 2 ° C ) เพพซินและปาเปนจากการกู้คืน 50% เมื่อเวลาการย่อยสลายเดียวกันถูกใช้ ( chakrabarti , 2002 )และ armenta เกอร์เรโร legarreta ( 2009 ) รายงานว่า carotenoproteins หมักจากเศษกุ้งกุ้งขาวเป็นซอสปรุงรสที่มีการรวมกันของเอนไซม์โปรตีเอส และไลเปส . การกู้คืนโปรตีนถูกใช้เป็นตัวบ่งชี้สำหรับการแยกออกของพันธะเพปไทด์ และการเปิดตัวของ carotenoprotein ( ศีล&กุญชร , ,

bougatef , 2012 )เมื่อรวมปริมาณแคโรทีนอยด์ที่สกัดได้จากเปลือกกุ้งขาว carotenoproteins โดยไม่มีความช่วยเหลือของโปรตีนหยาบในระดับต่าง ๆ ( รูปที่ 1A ) พบว่า แนวโน้มที่คล้ายกันพบว่าผู้กู้ carotenoprotein ( รูปที่ 1A ) ไม่มีเครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงในเนื้อหาที่พบหลังจาก 60 นาทีของการ ( P > 0.05 ) ในเวลาการย่อยสลายเดียวกันแคโรทีนอยด์รวมเนื้อหาของน้ำตาลกับเปลือกกุ้งดิบโปรตีนสูงกว่าโดยไม่ดิบติ ( P < 0.05 ) บังเอิญว่า ไม่มีความแตกต่างกันในเนื้อหาทั้งหมดสามารถระหว่าง carotenoproteins จากกุ้งขาวเปลือกดิบที่สกัดด้วยเอนไซม์โปรติเอส 20 และ 30 หน่วย / กรัมเปลือกกุ้งครั้งย่อยทั้งหมด ( P > 0.05 )สำหรับ carotenoproteins สกัดโดยใช้เอนไซม์โปรติเอสระดับสูง ( 20 และ 30 หน่วย / กรัมในตัวอย่าง ) , แคโรทีนปริมาณลดลงในทั้งสองตัวอย่างเมื่อเวลาย่อยสลายได้มากกว่า 120 นาที ( p < 0.05 ) ลดปริมาณแคโรทีนอยด์รวมกับการเพิ่มเวลาเป็น สันนิษฐานว่าเพราะการลดลงในเสถียรภาพของ carotenoids . อย่างไรก็ดี