Some commonly used conservation act

Some commonly used conservation actions are as follows:

Habitat preservation – The ideal solution is to protect habitats before they are damaged. This can be achieved through the creation of national parks and marine protected areas. However, it is important to note that many larger species require extensive territories and designated protected areas may not be large enough to support them.
Habitat restoration – Where a habitat has already been degraded it is sometimes possible to restore the habitat by carefully managing the land, removing invasive species and reintroducing native species that had been lost from the area. Some species are bred in captivity or relocated from other areas for this purpose.
Ex-situ conservation – Many endangered species are bred in captivity to preserve their numbers and in some cases it is possible to reintroduce them to the wild. Some species, like the Golden arrow poison frog, have even been deliberately removed from the wild to protect them from the spread of disease and ensure that a small population is preserved. Plant species are often cultivated in nurseries and preserved via the use of seed banks.
Anti-poaching measures – In remote areas guards are sometimes employed to protect endangered species, such as the mountain gorilla, from poachers. This can be a way of involving local communities in the protection of their wildlife whilst also providing some employment opportunities.
Wildlife corridors – Where habitats have been fragmented by divisions such as roads, urban areas or farmland, populations become isolated and are unable to move throughout their natural range to find sufficient resources and mates. Wildlife corridors help to reconnect habitat fragments and maintain genetic diversity.
Laws and policies – Some endangered species are protected by law or trade in them is restricted. CITES (The Convention on International Trade in Endangered Species) is an international agreement between governments to ensure that trade in wild animal and plant specimens does not threaten their survival.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การดำเนินการอนุรักษ์ที่ใช้กันทั่วไปบางอย่างจะเป็นดังนี้:อนุรักษ์อยู่อาศัย – เหมาะคือการ ปกป้องอยู่อาศัยก่อนที่จะเสีย นี้สามารถทำได้ โดยการสร้างอุทยานแห่งชาติและพื้นที่ทางทะเลได้รับการป้องกัน อย่างไรก็ตาม มันจะต้อง ทราบว่า ขนาดใหญ่หลายชนิดจำเป็นต้องมีอาณาเขตครอบคลุมพื้นที่กำหนดป้องกันอาจไม่ใหญ่พอที่จะสนับสนุนบางครั้งอาจทำอยู่อาศัย ด้วยการระมัดระวังการจัดการดิน เอาพันธุ์รุกราน reintroducing พันธุ์พื้นเมืองที่เคยหายไปจากพื้นที่อยู่อาศัยฟื้นฟู – ที่อยู่อาศัยได้แล้วการเสื่อมโทรมก็ได้ บางชนิดมี bred กุม หรือย้ายออกจากพื้นที่อื่น ๆ สำหรับวัตถุประสงค์นี้อนุรักษ์การวิเคราะห์อดีต – พันธุ์จำนวนมากมี bred กุมตัวเลขของพวกเขา และในบางกรณี จำเป็นต้อง reintroduce พวกเขาไปยังป่านั้น บางชนิด เช่นกบพิษศรทอง แม้ตั้งใจหายไปจากป่าเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของโรค และให้แน่ใจว่า ประชากรขนาดเล็กจะถูกรักษาไว้ ชนิดพืชที่ปลูกในลอรี่มัก และรักษาง่าย ๆ ด้วยการใช้ธนาคารเมล็ดPoaching ต่อต้านมาตรการ – ในยามไกลบางครั้งพนักงานป้องกันพันธุ์ เช่นกอริลลาภูเขา ยับยั้งผู้รุกล้ำ สามารถวิธีเกี่ยวข้องกับชุมชนท้องถิ่นในการคุ้มครองสัตว์ป่าของพวกเขาในขณะที่ยัง ให้โอกาสการจ้างงานบางอย่างทางเดินสัตว์ป่า – อยู่อาศัยมีการกระจัดกระจายตามหน่วยงานเช่นถนน เขตเมือง หรือพื้นที่การ เกษตร โดดเดี่ยว และไม่สามารถย้ายตลอดช่วงธรรมชาติของพวกเขาเพื่อค้นหาทรัพยากรที่เพียงพอและเพื่อน ๆ ทางเดินสัตว์ป่าช่วยในการเชื่อมต่อชิ้นส่วนอยู่อาศัย และรักษาความหลากหลายทางพันธุกรรมกฎหมาย และนโยบาย – บางพันธุ์มีป้องกันตามกฎหมาย หรือมีการจำกัดการค้าได้ CITES (อนุสัญญาว่าด้วยการค้าระหว่างประเทศในพันธุ์) เป็นข้อตกลงระหว่างประเทศระหว่างรัฐบาลให้ค้า specimens พืชและสัตว์ป่าที่คุกคามความอยู่รอดของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางคนนิยมใช้อนุรักษ์การกระทำดังนี้

สิ่งแวดล้อมการอนุรักษ์–โซลูชั่น เหมาะเพื่อปกป้องที่อยู่อาศัยก่อนที่จะเสียหาย นี้สามารถทำได้ผ่านการสร้างของอุทยานแห่งชาติและพื้นที่คุ้มครองทางทะเล อย่างไรก็ตาม , มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าขนาดใหญ่หลายชนิดต้องการดินแดนที่กว้างขวางและเขตคุ้มครองพื้นที่อาจไม่ใหญ่พอที่จะรองรับพวกเขา
ที่อยู่อาศัยและฟื้นฟูที่อยู่อาศัยได้ถูกย่อยสลายมันบางครั้งก็เป็นไปได้ที่จะเรียกคืนที่อยู่อาศัยโดยรอบคอบ การจัดการที่ดิน การบุกรุกและ reintroducing สายพันธุ์พื้นเมืองชนิดที่ได้สูญหายไปจากพื้นที่ บางชนิดเป็นพันธุ์ในที่เลี้ยง หรือย้ายจากพื้นที่อื่น ๆเพื่อวัตถุประสงค์นี้ .
และการอนุรักษ์สัตว์ใกล้สูญพันธุ์เป็นอดีตหลายพันธุ์เป็นเชลยเพื่อรักษาตัวเลขของพวกเขาและในบางกรณีก็เป็นไปได้ที่จะรื้อฟื้นการป่า บางชนิด เช่น ลูกศรสีทองพิษกบ ได้จงใจเอาออกจากป่าเพื่อปกป้องพวกเขาจากการแพร่กระจายของโรค และให้แน่ใจว่า ประชากรขนาดเล็กที่ถูกรักษาไว้ชนิดพืชมักจะปลูกใน สถานรับเลี้ยงเด็ก และรักษาผ่านการใช้งานของธนาคารเมล็ดพันธุ์ ป้องกันการลักลอบล่าสัตว์–
มาตรการในพื้นที่ห่างไกลยามบางครั้งใช้เพื่อปกป้องสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ เช่น ภูเขากอริลลาจากพวกหัวขโมย นี้จะเป็นวิธีที่เกี่ยวข้องกับชุมชนท้องถิ่นในการคุ้มครองสัตว์ป่าของพวกเขาในขณะที่ยังให้บาง
โอกาสการจ้างงานสัตว์ป่าและถิ่นที่อยู่อาศัย มีทางเดินที่กระจัดกระจายไปตามหน่วยงาน เช่น ถนน พื้นที่เมืองหรือพื้นที่การเกษตร ประชากรกลายเป็นโดดเดี่ยวและไม่สามารถย้ายตลอดช่วงธรรมชาติของพวกเขาเพื่อค้นหาทรัพยากรที่เพียงพอ และเพื่อน ทางเดินสัตว์ป่าช่วยเชื่อมต่อชิ้นส่วนสิ่งแวดล้อมและรักษาความหลากหลายทางพันธุกรรม .
กฎหมายและนโยบาย และบางพันธุ์มีการป้องกันโดยกฎหมายหรือการค้าในพวกเขาจะถูกจำกัด CITES ( อนุสัญญาว่าด้วยการค้าระหว่างประเทศซึ่งชนิด ) เป็นข้อตกลงระหว่างประเทศระหว่างรัฐบาลเพื่อให้แน่ใจว่า การค้าสัตว์ป่า และตัวอย่างพืชไม่คุกคามความอยู่รอดของพวกเขา