including desire, effort and consummatory pleasure (Hamilton,
1960). This equivocal conceptualization makes anhedonia measurement
difficult and imprecise. As Treadway and Zald (2011)
assert “heterogeneity at the level of symptom definition is at least
as problematic as…issues of comorbidity…” thus, refining this
construct is imperative if we hope to understand the neurobiological
underpinnings of anhedonia. Consequently, it may be more
helpful to explicitly use anhedonia as an umbrella term for impairment
of hedonic function over a spectrum of behaviors re-
flecting initial interest/desire (wanting a reward), anticipation
(expectation of a reward), motivation (initial energy expenditure
to attain a reward), effort (sustained energy expenditure to attain
reward), and consummatory pleasure (enjoyment of reward).
The four main validated self-report measures used in clinical
research to assess anhedonia are the Snaith–Hamilton Pleasure
Scale (SHAPS) (Snaith et al., 1995), the Fawcett–Clark Pleasure
Capacity Scale (FCPS) (Fawcett et al., 1983), the Revised Chapman
Physical Anhedonia Scale (CPAS) and the Chapman Social Anhedonia
Scale (CSAS) (Chapman et al., 1976). Ideally, a scale quantifying
anhedonia in the context of MDD should be able to detect
state versus trait differences, measure different aspects of anhedonia,
distinguish between anhedonia and related constructs, and
be appropriate for use in samples with a range of cultural beliefs
and preferences (generalizability). These four measures differ in
their ability to address these factors
including desire, effort and consummatory pleasure (Hamilton,1960). This equivocal conceptualization makes anhedonia measurementdifficult and imprecise. As Treadway and Zald (2011)assert “heterogeneity at the level of symptom definition is at leastas problematic as…issues of comorbidity…” thus, refining thisconstruct is imperative if we hope to understand the neurobiologicalunderpinnings of anhedonia. Consequently, it may be morehelpful to explicitly use anhedonia as an umbrella term for impairmentof hedonic function over a spectrum of behaviors re-flecting initial interest/desire (wanting a reward), anticipation(expectation of a reward), motivation (initial energy expenditureto attain a reward), effort (sustained energy expenditure to attainreward), and consummatory pleasure (enjoyment of reward).The four main validated self-report measures used in clinicalresearch to assess anhedonia are the Snaith–Hamilton PleasureScale (SHAPS) (Snaith et al., 1995), the Fawcett–Clark PleasureCapacity Scale (FCPS) (Fawcett et al., 1983), the Revised ChapmanPhysical Anhedonia Scale (CPAS) and the Chapman Social AnhedoniaScale (CSAS) (Chapman et al., 1976). Ideally, a scale quantifyinganhedonia in the context of MDD should be able to detectstate versus trait differences, measure different aspects of anhedonia,distinguish between anhedonia and related constructs, andbe appropriate for use in samples with a range of cultural beliefsand preferences (generalizability). These four measures differ intheir ability to address these factors
การแปล กรุณารอสักครู่..
รวมทั้งความปรารถนา ความพยายาม และ consummatory ความสุข ( แฮมิลตัน
1960 ) แนวความคิดที่กำกวมทำให้เบื่อหน่ายการวัด
ยากและไม่แน่ชัด และเป็น treadway zald ( 2011 )
" ที่สามารถยืนยันได้ในระดับความละเอียดของอาการเป็นอย่างน้อย
เป็นปัญหา . . . ปัญหาของกฤษณา . . . . . . . " ดังนั้น การกลั่นแบบนี้
สร้างขวางถ้าเราหวังว่าจะเข้าใจ neurobiological
ความเชื่อของการเบื่อหน่าย ดังนั้นมันอาจจะมากขึ้น
ประโยชน์อย่างชัดเจนใช้น้อยเป็นคำที่ร่มสำหรับบกพร่อง
ของความชอบฟังก์ชันคลื่นของการ re -
flecting ความสนใจเบื้องต้น / ปรารถนา ( อยากได้รางวัล ) , ความคาดหมาย
( ได้รับรางวัล ) , แรงจูงใจเบื้องต้น ( การใช้พลังงาน
บรรลุความพยายาม ( รางวัล ) พลังงานที่ยั่งยืนสำหรับการบรรลุ
รางวัล )consummatory และความสุข ( ความสุขของการให้รางวัล )
4 หลัก ผ่าน 5 มาตรการที่ใช้ในการวิจัยทางคลินิก
ประเมินเบื่อหน่ายเป็นคนอื่น–แฮมิลตันความสุข
ขนาด ( shaps ) ( คนอื่น et al . , 1995 ) , ฟอว์เซตต์–คลาร์กความสุข
ความจุขนาด ( fcps ) ( ฟอว์เซตต์ et al . , 1983 ) แก้ไขแชปแมน
ทางกายภาพน้อยขนาด ( โครงสร้าง ) และแชปแมนเบื่อหน่าย
สังคมมาตราส่วน ( csas ) ( Chapman et al ., 1976 ) ใจกลาง มาตราส่วนค่า
ซึมเศร้าในบริบทของ mdd ควรจะสามารถตรวจสอบสภาพและวัดความแตกต่าง
ลักษณะด้านต่าง ๆ ซึมเศร้า เบื่อหน่าย และเกี่ยวข้องกับ
แยกแยะระหว่างโครงสร้าง และเหมาะสมสำหรับใช้ในตัวอย่าง
กับช่วงของความเชื่อทางวัฒนธรรมและการตั้งค่า ( 1 ) เหล่านี้สี่มาตรการแตกต่างกันใน
ความสามารถที่อยู่ปัจจัยเหล่านี้
การแปล กรุณารอสักครู่..