THEORETIC FRAMEWORKThis study is gu

THEORETIC FRAMEWORK
This study is guided by Lazarus’s cognitive-motivational-
relational theory, supplemented with theory on coping with chronic illness. In our model of coping in patients with COPD (Fig 1) it is assumed that there is a continual interplay between mediators such as subjective appraisals of stressful events, coping strategies, and short-term outcomes such as psychological distress reactions. Antecedents such as demographic characteristics and disease factors are influencing these processes. Coping consists of cognitive and behavioral efforts to manage specific external and internal demands and any conflicts between them that are appraised as
taxing or exceeding the patient’s resources. Although
coping is directed at the regulation of psychological
distress, coping also directly follows the patient’s cognitive appraisal of the situation. Lazarus defines cognitive appraisal as an “evaluative process,” by which people ascribe meaning to an encounter or event with respect to their wellbeing. Lazarus and colleagues identify two basic kinds of appraisal, primary and secondary, that rep-resent the process whereby people ascribe and evaluate this meaning. Primary appraisal is the evaluation of what is at stake for a person’s well-being. Here a person reflects: Am I in trouble or being
benefited now and in the future, and in what way?
Stress appraisals include threat, harm, loss, or challenge.
14 Secondary appraisal concerns the perceived coping options available to an individual in managing a specific event.14 The essential question for a person is what might and can be done to manage the situation and what is the likelihood that a given coping option will accomplish what it is supposed to in the context of other internal and/or external demands. Coping has two major functions: to deal directly with the problem and attempt to actively manage or alter the problem causing the distress
(problem-focused coping), and to regulate the emotional
response to the problem (emotion-focused coping). According to our model, coping is viewed as a reciprocal process. Appraisals and coping processes are assumed to influence resulting psychological distress reactions, both of which in turn can influence and change appraisal and coping processes reciprocally. Appraisal and coping processes are considered to be mediators because they are not present as variables at the onset, but arise out
of the transactional context. Thus, they are regarded
as tentative and changeable cognitive constructs
that emerge and reemerge out of ongoing transactions
on the basis of conditions in the environment and within the person.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรอบ THEORETICการศึกษานี้เป็นคำแนะนำจากของท่านกลับรับรู้-หัด-เชิงทฤษฎี เสริมกับทฤษฎีในการรับมือกับโรคเรื้อรัง ในรูปแบบของเราเผชิญในผู้ป่วยที่มีแอนเดอรส์ (ฟิก 1) มันจะสันนิษฐานว่า มีล้ออย่างต่อเนื่องระหว่างอักเสบที่ประเมินตามอัตวิสัยของเหตุการณ์เครียด ฝรั่ง และผลระยะสั้นเช่นปฏิกิริยาความทุกข์ทางจิตใจเช่น Antecedents ลักษณะประชากรและโรคปัจจัยมีอิทธิพลต่อกระบวนการเหล่านี้ เผชิญกับประกอบด้วยความพยายามรับรู้ และพฤติกรรมการจัดการความต้องการภายนอก และภายในเฉพาะและความขัดแย้งใด ๆ ระหว่างพวกเขาที่จะประเมินเป็นtaxing หรือเกินกว่าทรัพยากรของผู้ป่วย ถึงแม้ว่าเผชิญเป็นผู้กำกับที่ข้อบังคับของจิตใจความทุกข์ เผชิญยังตรงตามการประเมินของผู้ป่วยรับรู้สถานการณ์ของ ลาซากำหนดประเมินรับรู้เป็น "evaluative กระบวนการ ตามที่คน ascribe ความหมายพบหรือเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพที่ดีของพวกเขา ลาซาและเพื่อนร่วมงานระบุสองพื้นฐานชนิดประเมิน รอง และหลักที่พนักงานส่งกระบวนการโดย ascribe และประเมินความหมายนี้ หลักการประเมินเป็นการประเมินผลของสิ่งที่อยู่ในภาวะเสี่ยงสำหรับบุคคล ที่นี่คนสะท้อน: ฉันในปัญหาหรือไม่รับประโยชน์ขณะนี้ และในอนาคต และวิธีการใดประเมินความเครียดรวมถึงความเสี่ยง อันตราย สูญหาย หรือความท้าทายรอง 14 การประเมินเกี่ยวข้องกับตัวรับรู้รับมือพร้อมบุคคลในการจัดการ event.14 เฉพาะที่คำถามที่จำเป็นสำหรับบุคคลคือ อะไรอาจ และสามารถทำได้เพื่อจัดการกับสถานการณ์และโอกาสที่ตัวรับมือให้จะทำอะไรมันควรจะในบริบทของความต้องการภายใน หรือภายนอกอื่นๆ คืออะไร ทซึ่งมีสองหลักฟังก์ชัน: การจัดการกับปัญหาโดยตรง และพยายามที่จะจัดการ หรือแก้ไขปัญหาที่สาเหตุของความทุกข์กำลัง(ปัญหาเน้นเผชิญ), และ การควบคุมอารมณ์ตอบปัญหา (เน้นอารมณ์เผชิญ) ตามแบบจำลองของเรา เผชิญดูเป็นกระบวนการซึ่งกันและกัน การประเมินผลและกระบวนการเผชิญจะถือว่ามีผลต่อการเกิดความทุกข์ทางจิตใจปฏิกิริยา ซึ่งทั้งสองจะสามารถมีอิทธิพลต่อ และเปลี่ยนกระบวนการเพื่อประเมินผลและรับมือ reciprocally กระบวนการประเมินและเผชิญกับกำลังจะ อักเสบเนื่องจากพวกเขาไม่มีอยู่เป็นตัวแปรอย่าง แต่เกิดออกของบริบททรานแซคชัน ดังนั้น พวกเขาจะถือเป็นโครงสร้างที่รับรู้แน่นอน และไม่แน่นอนที่เกิด และ reemerge ออกจากธุรกรรมอย่างต่อเนื่องตามเงื่อนไข ในสภาพแวดล้อม และบุคคล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรอบทฤษฎี
การศึกษาครั้งนี้เป็นแนวทางโดยลาซารัสของความรู้ความเข้าใจ motivational-
ทฤษฎีสัมพันธ์เสริมด้วยทฤษฎีในการรับมือกับการเจ็บป่วยเรื้อรัง ในรูปแบบของเราในการรับมือในผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรัง (รูปที่ 1) มันจะสันนิษฐานว่ามีปฏิสัมพันธ์อย่างต่อเนื่องระหว่างผู้ไกล่เกลี่ยเช่นการประเมินอัตนัยของเหตุการณ์เครียดกลวิธีการเผชิญปัญหาและผลในระยะสั้นเช่นปฏิกิริยาความทุกข์ทางจิตใจ บุคคลดังกล่าวเป็นลักษณะทางประชากรและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเกิดโรคกระบวนการเหล่านี้ ประกอบด้วยการเผชิญปัญหาของความพยายามในการคิดและพฤติกรรมในการจัดการความต้องการที่เฉพาะเจาะจงภายในและภายนอกและความขัดแย้งใด ๆ ระหว่างพวกเขาที่ได้รับการประเมินเป็น
เดินทางโดยรถแท็กซี่หรือเกินทรัพยากรของผู้ป่วย แม้ว่าจะ
เผชิญปัญหาเป็นผู้กำกับที่กฎระเบียบของทางด้านจิตใจ
ความทุกข์เผชิญปัญหาโดยตรงต่อไปนี้การประเมินความรู้ความเข้าใจของผู้ป่วยของสถานการณ์ ลาซารัสกำหนดประเมินความรู้ความเข้าใจในฐานะที่เป็น "กระบวนการประเมิน" โดยเหตุผลที่ผู้คนมีความหมายที่จะพบหรือเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับคุณภาพชีวิตของพวกเขา ลาซารัสและเพื่อนร่วมงานระบุสองชนิดพื้นฐานของการประเมินประถมศึกษาและมัธยมศึกษาที่ตัวแทน-กระบวนการอีกครั้งโดยคนเหตุผลและประเมินความหมายนี้ ประเมินหลักคือการประเมินผลของสิ่งที่อยู่ที่เสาเข็มสำหรับคนที่เป็นอยู่ที่ดี นี่คือบุคคลที่สะท้อนให้เห็นถึง: ฉันมีปัญหาหรือการ
ได้รับประโยชน์ในขณะนี้และในอนาคตและในสิ่งที่ทาง?
การประเมินความเครียดรวมถึงภัยคุกคามที่เป็นอันตรายต่อการสูญเสียหรือความท้าทาย.
14 เกี่ยวข้องกับการประเมินมัธยมศึกษาตัวเลือกการเผชิญปัญหาการรับรู้ที่มีอยู่ให้กับบุคคลในการจัดการ event.14 เฉพาะคำถามที่สำคัญสำหรับคนที่เป็นสิ่งที่อาจและสามารถทำได้ในการจัดการสถานการณ์และสิ่งที่น่าจะเป็นตัวเลือกที่ได้รับการเผชิญปัญหาจะประสบความสำเร็จในสิ่งที่มันควรจะอยู่ในบริบทของภายในและอื่น ๆ / หรือความต้องการภายนอก การเผชิญปัญหามีสองหน้าที่หลักคือการจัดการโดยตรงกับปัญหาที่เกิดขึ้นและพยายามที่จะแข็งขันในการจัดการหรือแก้ไขปัญหาที่ก่อให้เกิดความทุกข์
(ปัญหาที่มุ่งเน้นการเผชิญปัญหา) และการควบคุมอารมณ์
การตอบสนองต่อปัญหา (อารมณ์ความรู้สึกที่มุ่งเน้นการเผชิญปัญหา) ตามรูปแบบของเราเผชิญถูกมองว่าเป็นกระบวนการซึ่งกันและกัน ประเมินการเผชิญปัญหาและกระบวนการจะถือว่ามีอิทธิพลส่งผลให้เกิดปฏิกิริยาความทุกข์ทางจิตใจซึ่งทั้งสองจะสามารถมีอิทธิพลต่อการเปลี่ยนแปลงและการประเมินและกระบวนการรับมือกันและกัน การประเมินและกระบวนการการเผชิญปัญหาจะถือว่าเป็นผู้ไกล่เกลี่ยเพราะพวกเขาไม่ได้อยู่เป็นตัวแปรที่เริ่มมีอาการ แต่เกิดขึ้นจาก
บริบทของการทำธุรกรรม ดังนั้นพวกเขาได้รับการยกย่อง
ในฐานะสร้างความรู้ความเข้าใจเบื้องต้นและการเปลี่ยนแปลง
ที่เกิดและฟื้นตัวจากการทำธุรกรรมอย่างต่อเนื่อง
บนพื้นฐานของเงื่อนไขในสภาพแวดล้อมและคนที่อยู่ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีนี้ศึกษาเป็นแนวทางตามกรอบ
-
ลาซารัสรับรู้แรงจูงใจเชิงทฤษฎี เสริมด้วยทฤษฎีในการเผชิญกับความเจ็บป่วยเรื้อรัง ในรูปแบบของการเผชิญปัญหาในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ( ตารางที่ 1 ) เป็นสันนิษฐานว่ามีความต่างระหว่างไกล่เกลี่ย เช่นการประเมินผลแบบต่อเนื่องของเหตุการณ์ความเครียด การเผชิญความเครียดและผลระยะสั้น เช่น ปฏิกิริยาความทุกข์ทางด้านจิตใจ บรรพบุรุษ เช่น ลักษณะทางประชากร และปัจจัย ที่มีอิทธิพลต่อโรค กระบวนการเหล่านี้ การประกอบด้วยความความรู้ความเข้าใจและพฤติกรรมการจัดการความต้องการภายนอกและภายในที่เฉพาะเจาะจงและมีความขัดแย้งระหว่างพวกเขาที่ประเมินเป็นภาษี
หรือเกินทรัพยากรของคนไข้ แม้ว่า
การมุ่งเน้นไปที่การควบคุมของความทุกข์ทางจิตใจ
, การเผชิญความเครียดโดยตรง ดังนี้คนไข้ทฤษฎีความเครียดของสถานการณ์ สามารถกำหนดเป็น " กระบวนการประเมินผลการประเมินทางปัญญา " ที่ผู้คนต่างก็ให้ความหมายกับการเจอเหตุการณ์เกี่ยวกับคุณภาพชีวิตของพวกเขา ลาซารัสและเพื่อนร่วมงานระบุสองชนิดพื้นฐานของการประเมินระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษาที่ตัวแทนส่งกระบวนการ whereby ผู้คนลงความเห็นและประเมินความหมายนี้ การประเมินปฐมภูมิคือการประเมินสิ่งที่เดิมพันเพื่อความเป็นอยู่ที่ดีของบุคคล ที่นี่คนสะท้อน : ฉันมีปัญหาหรือถูก
ประโยชน์ตอนนี้ และในอนาคต และในทางใด ?
การประเมินความเครียดรวมถึงภัยคุกคามอันตรายท้าทายการสูญเสียหรือ .
14 การประเมินเกี่ยวกับการมัธยมศึกษาของตัวเลือกที่ใช้ได้กับบุคคลในการจัดการ event.14 เฉพาะจำเป็น ถามคนเป็นสิ่งที่อาจจะสามารถที่จะจัดการกับสถานการณ์และสิ่งที่เป็นโอกาสที่ได้รับการเลือกจะทำในสิ่งที่มันควรจะอยู่ในบริบทของความต้องการอื่น ๆภายในและ / หรือภายนอก มีปัญหาสองประการ :จะจัดการโดยตรงกับปัญหาและพยายามที่จะกระตือรือร้นในการจัดการหรือแก้ไขปัญหาที่ก่อให้เกิดความทุกข์
( ปัญหาเครียด ) และจะควบคุมการตอบสนองอารมณ์
กับปัญหา ( อารมณ์เครียด ) ตามแบบของเรา การเผชิญปัญหาถูกมองว่าเป็นกระบวนการซึ่งกันและกัน การประเมินการจัดการกระบวนการและมีการสันนิษฐานว่าอิทธิพลที่เกิดปฏิกิริยาความทุกข์ทางจิตวิทยาซึ่งทั้งสองจะสามารถมีอิทธิพลต่อการเปลี่ยนงานและกระบวนการซึ่งกันและกัน . กระบวนการประเมินผลการ จะถือว่าเป็น ผู้ไกล่เกลี่ย เพราะปัจจุบันไม่ได้เป็นตัวแปรในการโจมตี แต่เกิดขึ้นจาก
ของบริบทของทรานแซคชัน ดังนั้น พวกเขาจะถือว่าเป็นเบื้องต้น และสามารถเปลี่ยนแปลงได้ การคิดสร้าง

ที่ออกและกลับมาออกรายการอย่างต่อเนื่อง
บนพื้นฐานของเงื่อนไขในสภาพแวดล้อม และในคน

.