Long, long ago, there once lived a

Long, long ago, there once lived a king and a queen who had a daughter. One day, when the daughter went walking in the garden, a tremendous storm suddenly came up and carried her away with it. Now the storm had come from the bird with nine heads, who had robbed the princess, and brought her to his cave. The king did not know whither his daughter had disappeared, so he had proclaimed throughout the land: “Whoever brings back the princess may have her for his bride!”

Now a youth had seen the bird as he was carrying the princess to his cave. This cave, though, was in the middle of a sheer wall of rock. One could not climb up to it from below, nor could one climb down to it from above. And as the youth was walking around the rock, another youth came along and asked him what he was doing there. So the first youth told him that the bird with nine heads had carried off the
When he was thus employed he saw an enormous genius, white with rage, coming towards him, with a scimitar in his hand.

"Arise," he cried in a terrible voice, "and let me kill you as you have killed my son!"

As he uttered these words he gave a frightful yell. The merchant, quite as much terrified at the hideous face of the monster as at his words, answered him tremblingly, "Alas, good sir, what can I have done to you to deserve death?"

"I shall kill you," repeated the genius, "as you have killed my son."

"But," said the merchant, "how can I have killed your son? I do not know him, and I have never even seen him."

"When you arrived here did you not sit down on the ground?" asked the genius, "and did you not take some dates from your wallet, and whilst eating them did not you throw the stones about?"

"Yes," said the merchant, "I certainly did so."

"Then," said the genius, "I tell you you have killed my son, for whilst you were throwing about the stones, my son passed by, and one of them struck him in the eye and killed him. So I shall kill you."

"Ah, sir, forgive me!" cried the merchant.

"I will have no mercy on you," answered the genius.

"But I killed your son quite unintentionally, so I implore you to spare my life."

"No," said the genius, "I shall kill you as you killed my son," and so saying, he seized the merchant by the arm, threw him on the ground, and lifted his sabre to cut off his head.

The merchant, protesting his innocence, bewailed his wife and children, and tried pitifully to avert his fate. The genius, with his raised scimitar, waited till he had finished, but was not in the least touched.

Scheherazade, at this point, seeing that it was day, and knowing that the Sultan always rose very early to attend the council, stopped speaking.

"Indeed, sister," said Dinarzade, "this is a wonderful story."

"The rest is still more wonderful," replied Scheherazade, "and you would say so, if the sultan would allow me to live another day, and would give me leave to tell it to you the next night."

Schahriar, who had been listening to Scheherazade with pleasure, said to himself, "I will wait till to-morrow; I can always have her killed when I have heard the end of her story."

All this time the grand-vizir was in a terrible state of anxiety. But he was much delighted when he saw the Sultan enter the council-chamber without giving the terrible command that he was expecting.

The next morning, before the day broke, Dinarzade said to her sister, "Dear sister, if you are awake I pray you to go on with your story."

The Sultan did not wait for Scheherazade to ask his leave. "Finish," said he, "the story of the genius and the merchant. I am curious to hear the end."

So Scheherazade went on with the story. This happened every morning. The Sultana told a story, and the Sultan let her live to finish it.

When the merchant saw that the genius was determined to cut off his head, he said: "One word more, I entreat you. Grant me a little delay; just a short time to go home and bid my wife and children farewell, and to make my will. When I have done this I will come back here, and you shall kill me."

"But," said the genius, "if I grant you the delay you ask, I am afraid that you will not come back."

"I give you my word of honour," answered the merchant, "that I will come back without fail."

"How long do you require?" asked the genius.

"I ask you for a year's grace," replied the merchant. "I promise you that to-morrow twelvemonth, I shall be waiting under these trees to give myself up to you."

On this the genius left him near the fountain and disappeared.

The merchant, having recovered from his fright, mounted his horse and went on his road.

When he arrived home his wife and children received him with the greatest joy. But instead of embracing them he began to weep so bitterly that they soon guessed that something terrible was the matter.

"Tell us, I pray you," said his wife, "what has happened."

"Alas!" answered her husband, "I have only a year to live."

Then he told them wha

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยาว นานมาแล้ว มีอาศัยกษัตริย์และพระราชินีที่มีลูกสาวด้วย วันหนึ่ง เมื่อลูกสาวไปเดินในสวน มีพายุอย่างมากก็ขึ้นมา และดำเนินการของเธอกับมัน ขณะนี้ พายุได้มาจากนกด้วยหัวเก้า ปล้นเจ้าหญิง และพาเธอไปถ้ำของเขา กษัตริย์ไม่ทราบ whither ของเขาลูกสาวหายไป เพื่อให้เขาได้รับการประกาศในแผ่นดิน: "ใครก็ตามนำกลับเจ้าหญิงอาจมีเธอสำหรับเจ้า"ขณะนี้ เยาวชนได้เห็นนกเขาพกเจ้าหญิงของเขาถ้ำ ถ้ำนี้ แม้ว่า เป็นกลางผนังโปร่งของหิน หนึ่งอาจไม่ปีนมันจากด้านล่าง หรืออาจหนึ่งปีนลงมาจากด้านบนมัน และเยาวชนได้เดินรอบ ๆ หิน เยาวชนอื่นมา และขอให้เขาสิ่งที่เขาทำมี เพื่อเยาวชนครั้งแรกบอกว่า นก มีหัวเก้าได้ดำเนินการปิดการ เมื่อเขาถูกจึงจ้าง เขาเห็นอัจฉริยะมีมหาศาล ขาว ด้วยความโกรธ มา เขา ด้วยดาบในมือของเขา"เกิดขึ้น เขาร้องในเสียงน่ากลัว, " และให้ฉันฆ่าคุณคุณได้ฆ่าลูกชายของฉัน"ตามที่เขาพูดคำเหล่านี้ เขาให้เป็นเยลล์ frightful ร้านค้า ค่อนข้างมากกลัวเวลาหน้าไม่เป็นใจของมอนสเตอร์เป็นที่คำพูดของเขา เขาสั่น "อนิจจา รักดี สามารถฉันทำอะไรให้คุณสมควรตาย""ฉันจะฆ่าคุณ ซ้ำ genius "ตามที่คุณได้ฆ่าลูกชายของฉัน""แต่ กล่าวว่า ผู้ค้า "วิธีสามารถฉันได้ ฆ่าลูกชายของคุณ ไม่รู้เขา และผมเคยเห็นเขา""เมื่อคุณมาถึงที่นี่ ไม่ได้นั่งลงบนพื้นดิน" คำถามอัจฉริยะ "และคุณไม่ได้ใช้บางวันจากกระเป๋าสตางค์ของคุณ และในขณะที่รับประทานนั้น ไม่ไม่คุณโยนหินเกี่ยวกับ""Yes กล่าวว่า ผู้ค้า "แน่นอนค่ะดังนั้น""แล้ว กล่าวว่า เป็นอัจฉริยะ "ฉันบอกคุณคุณได้ฆ่าลูกชายของฉัน สำหรับในขณะที่คุณถูกทิ้งเกี่ยวกับหิน ผ่านลูกชายของฉัน และหนึ่งของพวกเขาหลงเขาในตา และฆ่าเขา ดังนั้น ฉันจะฆ่าคุณ""Ah ที่รัก ที่รัก" ร้องไห้ผู้ค้า"ฉันจะมีไม่มีความเมตตาคุณ ตอบอัจฉริยะ"แต่ฉันฆ่าลูกชายของคุณค่อนข้างตั้งใจ ดังนั้นฉันวิงวอนให้ชีวิตของฉัน""ไม่ กล่าวว่า เป็นอัจฉริยะ "ฉันจะฆ่าคุณคุณฆ่าลูกชายของฉัน และดังนั้นการพูด เขายึดร้านค้า โดยแขน โยนเขาบนพื้นดิน และยกรุ่น sabre ของเขาตัดศีรษะของเขาร้านค้า ประท้วงบริสุทธิ์ bewailed ภรรยาและลูก ๆ ของเขา และน่าสมเพชพยายามหลีกเลี่ยงชะตากรรมของเขา อัจฉริยะ กับดาบของเขายกขึ้น รอจนจบ แต่ก็ไม่ได้อยู่ในสัมผัสน้อยScheherazade ที่จุดนี้ เห็นว่ามันเป็นวัน และรู้ว่า สุลต่านเสมอดอกกุหลาบแรกเข้าสภา หยุดพูด"แน่นอน น้อง สาว, " กล่าวว่า "นี้เป็นเรื่องดี" Dinarzade"ส่วนเหลือจะยังคงมากที่ยอดเยี่ยม ตอบกลับ Scheherazade, " และคุณจะบอกว่า นั้น ถ้าสุลต่านจะให้ฉันมีชีวิตอยู่อีกวัน และจะให้ฉันทิ้งไว้ให้บอกคุณคืนถัดไป "Schahriar ที่ได้รับฟัง Scheherazade มีความสุข กล่าวกับตัวเอง "ฉันจะรอจนกว่าการเหล่า ฉันมีเสมอเธอฆ่าเมื่อผมเคยได้ยินตอนท้ายของเรื่องราวของเธอ"เวลานี้แกรนด์-vizir เป็นในสถานะน่ากลัวของความวิตกกังวล แต่เขาก็ยินดีมากเมื่อเขาเห็นสุลต่านป้อนสภาหอการค้าโดยไม่ให้คำสั่งที่น่ากลัวที่เขาคาดหวังว่าเช้าวันถัดไป ก่อนวันยากจน Dinarzade กล่าวว่า น้องสาวของเธอ, "น้องสาวที่รัก ถ้าคุณกำลังตื่นอยู่ อธิษฐานคุณจะไปกับเรื่องราวของคุณ"สุลต่านก็ไม่รอช้าสำหรับ Scheherazade ขอลาของเขา "เสร็จสิ้น พระองค์ตรัสว่า "เรื่องราวของอัจฉริยะและร้านค้า "ผมอยากรู้ฟังสิ้นสุด"ดังนั้น Scheherazade ไปกับเรื่องราว นี้เกิดขึ้นทุกเช้า ซูลที่เล่าเรื่องราว และสุลต่านให้เธออาศัยอยู่จะจบเมื่อผู้ขายเห็นว่า เป็นอัจฉริยะก็ตั้งใจจะตัดหัวของเขา เขากล่าวว่า: "หนึ่งในคำอื่น ๆ ฉันฉะอ้อน ดุด่าคุณ ให้ฉันล่าช้าเล็กน้อย เวลาเพียงสั้น ๆ ไปอำลาเด็กและภรรยาที่บ้าน และฉัน ประมูล และ เพื่อให้ฉันจะ เมื่อฉันได้กระทำนี้ ฉันจะมาที่นี่กลับ และคุณจะฆ่าฉัน""แต่ กล่าวว่า อัจฉริยะ, ''ถ้าผมให้คุณการหน่วงเวลาคุณถาม ฉันกลัวว่า คุณจะไม่กลับมา""ผมให้เกียรติ คำของฉัน" ตอบผู้ค้า "ว่า ผมจะกลับมาให้ได้""นานแค่ไหนคุณต้อง" ถามอัจฉริยะ"ฉันขอคุณพระคุณของปี ตอบกลับผู้ค้า "สัญญาคุณว่าสู่ twelvemonth ฉันจะรอใต้ต้นไม้เหล่านี้เพื่อให้ตัวเองขึ้นอยู่กับคุณ"นี้ เป็นอัจฉริยะเหลือเขาใกล้น้ำพุ และหายไปร้านค้า มีการกู้คืนจากเขาตกใจ ติดม้าของเขา และไปบนถนนของเขาเมื่อเขามาถึงบ้าน ภรรยาและลูก ๆ ของเขารับเขา มีความสุขมากที่สุด แต่แทนที่จะกอดพวกเขา เขาเริ่มร้องให้ดี ๆ ว่า จะเร็ว ๆ นี้คาดเดาได้ว่า สิ่งที่น่ากลัวคือเรื่อง"บอก อธิษฐานคุณ กล่าวว่า ภรรยาของเขา "อะไรขึ้น"สามีของเธอ "ฉันมีเพียงปีชีวิต" คำตอบ "ใช่"แล้วเขาบอก wha

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นานนานมาแล้วมีครั้งหนึ่งเคยอาศัยอยู่ที่พระมหากษัตริย์และพระราชินีที่มีลูกสาวคนหนึ่ง วันหนึ่งเมื่อลูกสาวไปเดินในสวนพายุอันยิ่งใหญ่ขึ้นมาอย่างกระทันหันและดำเนินการของเธอไปด้วย ตอนนี้พายุได้มาจากนกกับเก้าหัวที่เคยปล้นเจ้าหญิงและพาเธอไปอยู่ที่ถ้ำของเขา พระมหากษัตริย์ไม่ได้รู้ว่าลูกสาวของเขาซึ่งได้หายไปเพื่อให้เขาได้ประกาศไปทั่วแผ่นดิน: "ใครก็ตามที่นำกลับเจ้าหญิงอาจมีเธอสำหรับเจ้าสาวของเขา"

ตอนนี้เยาวชนได้เห็นนกขณะที่เขากำลังแบกเจ้าหญิงไปอยู่ที่ถ้ำของเขา ถ้ำแห่งนี้ แต่เป็นในช่วงกลางของผนังที่แท้จริงของหิน หนึ่งไม่สามารถปีนขึ้นไปได้จากด้านล่างหรือใครจะปีนลงไปจากข้างต้น และเป็นเยาวชนที่ถูกเดินไปรอบ ๆ หินเยาวชนอื่นมาพร้อมและถามเขาว่าสิ่งที่เขาทำมี ดังนั้นเยาวชนครั้งแรกเขาบอกว่านกกับเก้าหัวได้ดำเนินการปิด
เมื่อเขาจึงว่าจ้างเขาเห็นอัจฉริยะขนาดใหญ่สีขาวด้วยความโกรธมาต่อเขาด้วยดาบในมือของเขา.

"ลุกขึ้น" เขาร้องไห้ใน เสียงที่น่ากลัว "และแจ้งให้เราฆ่าคุณในขณะที่คุณได้ฆ่าลูกชายของฉัน!"

ในขณะที่เขาเปล่งคำเหล่านี้เขาให้ตะโกนที่น่าตกใจ พ่อค้ากลัวค่อนข้างมากที่ใบหน้าน่าเกลียดของมอนสเตอร์ ณ วันที่คำพูดของเขาตอบเขางักๆ "อนิจจาเซอร์ที่ดีสิ่งที่สามารถฉันได้ทำเพื่อคุณจะได้รับความตาย?"

"ฉันจะฆ่าคุณ" ซ้ำ อัจฉริยะ "ที่คุณได้ฆ่าลูกชายของฉัน."

" แต่" กล่าวว่าผู้ประกอบการค้า "วิธีสามารถฉันได้ฆ่าลูกชายของคุณหรือไม่ผมไม่ทราบว่าเขาและฉันไม่เคยเห็นแม้แต่เขา."

"เมื่อคุณมาถึงที่นี่คุณ ไม่ได้นั่งลงบนพื้นดิน? " ถามอัจฉริยะ "และคุณไม่ได้ใช้วันจากกระเป๋าสตางค์ของคุณและในขณะที่การรับประทานอาหารที่พวกเขาไม่ได้ที่คุณจะโยนหินเกี่ยวกับ?"

"ใช่" กล่าวว่าผู้ประกอบการค้า "แน่นอนฉันไม่ได้."

"จากนั้น" กล่าวว่า อัจฉริยะ "ฉันบอกคุณว่าคุณได้ฆ่าลูกชายของฉันสำหรับในขณะที่คุณกำลังขว้างปาเกี่ยวกับหินลูกชายของฉันผ่านไปและหนึ่งของพวกเขาหลงเขาในสายตาและฆ่าเขา. ดังนั้นฉันจะฆ่าคุณ."

"อาเซอร์ ยกโทษให้ฉัน! " ร้องผู้ประกอบการค้า.

"ผมจะมีความเมตตาไม่เกี่ยวกับคุณ" ตอบอัจฉริยะ.

" แต่ฉันฆ่าลูกชายของคุณค่อนข้างไม่ได้ตั้งใจดังนั้นฉันวิงวอนท่านจะไว้ชีวิตของฉัน."

"ไม่มี" อัจฉริยะกล่าวว่า "ฉันจะฆ่าคุณ ในขณะที่คุณฆ่าลูกชายของฉัน "และบอกว่าเขายึดพ่อค้าแขนโยนเขาลงบนพื้นดินและยกดาบตัดศีรษะของเขา.

พ่อค้าประท้วงความบริสุทธิ์ของเขาพิลาปภรรยาและลูกของเขาและพยายาม อย่างน่าสมเพชที่จะหลีกเลี่ยงชะตากรรมของเขา อัจฉริยะด้วยดาบยกเขารอจนเขาเสร็จ แต่ไม่ได้อยู่ในอย่างน้อยสัมผัส.

แยบยลที่จุดนี้เห็นว่ามันเป็นวันและทราบว่าสุลต่านเสมอเพิ่มขึ้นมากในช่วงต้นที่จะเข้าร่วมประชุมสภาหยุดพูด .

"แท้จริงน้องสาว" Dinarzade กล่าวว่า "นี่เป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยม."

"ส่วนที่เหลือยังคงยอดเยี่ยมมากขึ้น" ตอบแยบยล "และคุณจะบอกว่าดังนั้นถ้าสุลต่านจะช่วยให้ฉันจะมีชีวิตอยู่อีกวันและจะ . ให้ฉันออกไปบอกให้คุณในคืนถัดไป "

Schahriar ผู้ซึ่งได้รับฟังแยบยลมีความสุขพูดกับตัวเองว่า" ฉันจะรอจนถึงวันพรุ่งนี้ฉันมักจะสามารถมีฆ่าเธอเมื่อฉันเคยได้ยินตอนท้ายของ เรื่องราวของเธอ. "

ตลอดเวลาที่แกรนด์ vizir อยู่ในสภาพที่น่ากลัวของความวิตกกังวล แต่เขาก็มีความยินดีมากเมื่อเขาเห็นสุลต่านเข้าสู่สภาในห้องโดยไม่ให้คำสั่งที่น่ากลัวว่าเขาถูกคาดหวัง.

เช้าวันรุ่งขึ้นก่อนที่วันยากจน Dinarzade พูดกับน้องสาวของเธอ "น้องสาวรักถ้าคุณตื่นผมขออธิษฐาน คุณไปกับเรื่องราวของคุณ. "

สุลต่านไม่รอให้แยบยลที่จะขอลาของเขา "เสร็จสิ้น" เขากล่าว "เรื่องราวของอัจฉริยะและผู้ประกอบการค้า. ผมอยากจะได้ยินสิ้นสุด."

ดังนั้นแยบยลไปกับเรื่องราว เรื่องนี้เกิดขึ้นทุกเช้า . ชายาเล่าเรื่องและสุลต่านปล่อยให้เธอมีชีวิตอยู่จะจบ

เมื่อผู้ประกอบการค้าเห็นว่าเป็นอัจฉริยะก็ตัดสินใจที่จะตัดศีรษะของเขาเขากล่าวว่า. "หนึ่งคำมากขึ้นผมขอวิงวอนคุณให้ฉันมีความล่าช้าเล็กน้อยเพียง ช่วงเวลาสั้น ๆ ที่จะกลับบ้านและการเสนอราคาภรรยาและลูกอำลาของฉันและจะทำให้ความประสงค์ของเรา. เมื่อฉันได้ทำนี้ผมจะกลับมาที่นี่และคุณจะฆ่าฉัน. "

" แต่ "อัจฉริยะกล่าวว่า" ถ้าผมให้ คุณล่าช้าคุณถามผมกลัวว่าคุณจะไม่กลับมา. "

" ผมให้คุณคำของฉันเกียรติ "ตอบผู้ประกอบการค้า" ที่ฉันจะกลับมาโดยไม่ต้องล้มเหลว. "

" คุณไม่จำเป็นต้องใช้เวลานานแค่ไหน? " ถามอัจฉริยะ.

"ผมขอให้คุณพระคุณของปี" ตอบผู้ประกอบการค้า "ผมสัญญาว่าพรุ่งนี้สิบสองเดือนผมจะต้องรอใต้ต้นไม้เหล่านี้เพื่อให้ตัวเองขึ้นอยู่กับคุณ."

เกี่ยวกับเรื่องนี้อัจฉริยะทิ้งเขาใกล้กับน้ำพุและหายไป.

ร้านค้าที่มีการกู้คืนจากความน่ากลัวของเขาติดม้าของเขาและ เดินอยู่บนถนนของเขา.

เมื่อเขากลับมาถึงบ้านภรรยาของเขาและลูก ๆ ของเขาได้รับมีความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุด แต่แทนที่จะกอดพวกเขาเขาเริ่มที่จะร้องไห้เพื่อขมขื่นว่าพวกเขาเร็ว ๆ นี้คาดว่าสิ่งที่น่ากลัวคือเรื่อง.

"บอกเราผมขออธิษฐานให้คุณ" กล่าวว่าภรรยาของเขา "สิ่งที่เกิดขึ้น."

"อนิจจา!" สามีของเธอตอบว่า "ผมมีเพียงหนึ่งปีจะมีชีวิตอยู่."

จากนั้นเขาก็บอกพวกเขาต่างหาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นานมาแล้ว กาลครั้งหนึ่ง กษัตริย์และพระราชินีที่ได้ลูกสาว วันหนึ่งเมื่อลูกสาวไปเดินในสวน พายุอย่างมากก็มาและพาเธอออกไป ตอนนี้พายุที่ได้มาจากนกเก้าตัวที่เคยปล้นเจ้าหญิง และพาเธอไปถ้ำของเขา กษัตริย์ ไม่รู้ ซึ่งลูกสาวของเขาหายไป เขาจึงได้ประกาศไปทั่วแผ่นดิน " ใครก็ตามที่ทำให้นึกถึงเจ้าหญิงอาจจะเธอสำหรับเจ้าสาวของพระองค์ "ตอนนี้เด็กหนุ่มได้เห็นนกเขาอุ้มเจ้าหญิงไปที่ถ้ำของเขา ถ้ำ , แม้ , อยู่ในช่วงกลางของผนังเลี่ยงของหิน หนึ่งไม่สามารถปีนขึ้นไปจากด้านล่าง หรืออาจจะหนึ่งปีนลงมาจากด้านบน และเยาวชนได้เดินรอบหิน เยาวชนอื่นเข้ามา แล้วถามว่าเขามาทำอะไรที่นี่ ดังนั้น เยาวชนก่อนบอกเขาว่า นกที่มีหัวเก้าแบกออกเมื่อเขาจึงจ้างเขาเห็นอัจฉริยะขนาดใหญ่สีขาว มีความโกรธ เดินมาหาเขา พร้อมกับดาบในมือของเขา" ลุกขึ้น " เขาร้องในเสียงที่น่ากลัว " และให้ฉันฆ่าคุณได้ฆ่าลูกชายของฉันขณะที่เขา uttered คำเหล่านี้เขาก็ตะโกนที่น่ากลัว พ่อค้า ค่อนข้างมาก กลัวที่ใบหน้าที่น่ารังเกียจของสัตว์ประหลาดที่คำพูดของเขาตอบเขาระรัว " อนิจจา ดีครับ อะไรที่ผมสามารถทำเพื่อคุณที่สมควรตาย ?" ฉันจะฆ่าแก " ซ้ำอัจฉริยะ " ตามที่คุณฆ่าลูกชายของฉัน " ." แต่ " พ่อค้าถาม " วิธีสามารถฉันได้ฆ่าลูกชายของคุณ ? ข้าไม่รู้จักเขา และฉันก็ไม่เคยเห็นเขา " ." เมื่อคุณมาถึงที่นี่คุณไม่นั่งลงบนพื้น ? ขอให้อัจฉริยะ " และคุณไม่ได้มีวันที่จากกระเป๋าสตางค์ของคุณและในขณะที่การรับประทานอาหารที่พวกเขาไม่ได้โยนหินล่ะ ? "" ครับ " พ่อค้าถาม " ฉันทำแน่นอน ." แล้วกล่าวว่า " อัจฉริยะ " ฉันบอกคุณคุณจะฆ่าลูกของฉัน ขณะที่นายโยนเกี่ยวกับหิน ลูกชายผ่านไป คนหนึ่งแทงตา และฆ่าเขา ผมจะฆ่าคุณ " ." อ่า ครับ ยกโทษให้ผมด้วย ! ร้องไห้ พ่อค้า" ผมจะไม่มีความเมตตาต่อคุณ " ตอบอัจฉริยะ" แต่ฉันฆ่าลูกชายของคุณค่อนข้างตั้งใจ จึงขอร้องให้ไว้ชีวิตข้า "" ไม่ " อัจฉริยะ " ผมจะฆ่าคุณคุณฆ่าลูกชายของฉัน " และ " เขาจับพ่อค้าโดยแขน โยนเขา บนพื้นดิน และยกดาบของเขาตัดหัวของเขาพ่อค้า การประท้วงความไร้เดียงสาของเขา บีเวลดภรรยาและลูกของเขา และพยายามไปเพื่อหลีกเลี่ยงชะตากรรมของเขา อัจฉริยะกับเขายกดาบ , รอจนกว่าเขาจะจบ แต่มันก็ไม่สัมผัสScheherazade ณจุดนี้ เห็น ว่า มัน วัน และทราบว่า สุลต่านเสมอกุหลาบแต่เช้าเพื่อเข้าร่วมประชุมสภา หยุด พูดแน่นอน พี่สาว กล่าวว่า dinarzade " นี่คือเรื่องราวมหัศจรรย์”" ที่เหลือก็ยังมากวิเศษ " ตอบ Scheherazade " และคุณจะพูดอย่างนั้น ถ้าท่านจะอนุญาตให้ฉันมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ และจะให้ผมไปบอกมันกับคุณคืนต่อไป "schahriar ที่ได้รับฟัง Scheherazade ด้วยความพอใจ พูดกับตัวเองว่า " ข้าจะรอจนถึงพรุ่งนี้ ฉันจะต้องฆ่าเธอ เมื่อฉันได้ยินตอนจบ เรื่องราวของเธอ " .ตลอดเวลาขุนนางผู้ใหญ่ในประเทศมุสลิมใหญ่ในรัฐที่น่ากลัวของความกังวล แต่เขาก็ยินดีมาก เมื่อเขาเห็นสุลต่านเข้าสภาโดยไม่ต้องให้คำสั่งสาหัสที่เขาคาดหวังเช้าวันรุ่งขึ้น ก่อนวัน แตก dinarzade กล่าวกับน้องสาวของเธอ , " น้องรัก ถ้าเธอตื่นผมขออธิษฐานให้คุณไปบนกับเรื่องราวของคุณ .สุลต่านไม่รอที่จะขอออกจาก Scheherazade ของเขา” จบ " เขากล่าว " เรื่องราวของอัจฉริยะ และพ่อค้า ผมอยากจะได้ยินเสียง " .ดังนั้น Scheherazade ไปกับเรื่องราว นี้เกิดขึ้นทุก ๆเช้า ที่ยังบอกเรื่องราว และสุลต่านปล่อยให้เธอมีชีวิตอยู่เพื่อทำมันให้เสร็จเมื่อพ่อค้าเห็นว่า อัจฉริยะ ตั้งใจที่จะตัดหัวของเขา เขากล่าวว่า : " อีกคำเดียว ฉันอ้อนวอนคุณ อนุมัติล่าช้าเล็กน้อย เพียงเวลาสั้น ๆ กลับไปบ้านภรรยาของฉันและเด็กและการเสนอราคาอำลา และให้ข้าได้ เมื่อฉันทำนี้ผมจะกลับมาที่นี่ และคุณจะฆ่าฉัน "" แต่กล่าวว่า " อัจฉริยะ " ถ้าฉันให้คุณช้า คุณถาม ผมกลัวว่าเธอจะไม่ได้กลับมา "" ผมให้สัญญาแห่งเกียรติยศ " " พ่อค้า " ที่ฉันกลับมาโดยไม่ต้องล้มเหลว . "" นานแค่ไหนที่คุณต้องการ ? ถามว่าอัจฉริยะ" ฉันขอปีเกรซ " ตอบแม่ค้า " . ฉันสัญญาว่าพรุ่งนี้ " ผมก็จะรอใต้ต้นไม้เหล่านี้เพื่อให้ตัวเองเพื่อคุณ”บนนี้อัจฉริยะเหลือเขาใกล้น้ำพุ และหายตัวไปพ่อค้ามีหายจากความตกใจของเขาขึ้นม้าของเขา และเดินบนถนนของเขาเมื่อถึงบ้านภรรยาและลูกของเขาได้รับเขาที่มีความสุขมากที่สุด แต่แทนที่จะกอดเขาเริ่มร้องไห้แล้วขมขื่นที่พวกเขาเร็ว ๆนี้เดาว่าสิ่งที่น่ากลัวคือเรื่อง" บอกเราขอกล่าวว่า " ภรรยา " เกิดอะไรขึ้น "" โธ่ ! " ตอบ สามีของเธอ " ฉันมีเพียงปี อยู่ "แล้วเขาบอกว่าเขาอะ