Predicting emotional eating from em

Predicting emotional eating from emotional awareness
In our sample of obese women, we found that the level of emotional
awareness positively and significantly predicted the use of emotional eating (see Fig. 1b). This finding was unexpected based
on the previous literature of clinical samples. Despite the fact that
the percentages of explained variance were small in our study,
they were significantly different from previous findings that link
emotional eating with poor interoceptive awareness (Ouwens
et al., 2009; van Strien, 2006; van Strien et al., 2005), increased
alexithymia symptoms (van Strien, 2006), reduced emotional clarity
(Larsen et al., 2006) and a lower attention to emotions (Moon &
Berenbaum, 2009). As previously mentioned, all prior studies were
conducted using self-report questionnaires, whereas we used a
performance-based instrument. Among our sample of obese patients
(who had less emotional awareness than the control group),
those with the highest emotional competencies used more emotional
eating. Bruch’s (1973) psychosomatic theory and, more recently, the
Stice model (1994, 2001) as extended by van Strien et al. (2005)
suggest that the use of emotional eating is primarily due to a lack
of interoceptive awareness. The absence of this result in our study
suggests that other hypotheses explain the use of emotional eating.
One can suppose that the predominant use of emotional eating in
people who are obese could be explained by a limited repertoire of
emotion regulation strategies or the persistent use of one emotion
regulation strategy. Whiteside et al. (2007) already reported greater
difficulties in accessing emotion regulation strategies, which
might affect the presence of compulsive eating behaviors. Spoor,
Bekker, van Strien, and van Heck (2007) also suggest that emotional
eaters have fewer efficient emotion regulation strategies.
We believe conducting additional research on the ability of obese
patients to access and efficient emotion regulation strategies is
necessary.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำนายกินอารมณ์จากการรับรู้อารมณ์ในตัวอย่างของเราของผู้หญิงอ้วน เราพบว่าระดับของอารมณ์รับรู้บวก และมีนัยสำคัญทำนายการใช้อารมณ์กิน (ดูรูป 1b) ค้นหานี้ไม่ได้คาดคิดขึ้นในวรรณกรรมก่อนหน้านี้ของตัวอย่างทางการแพทย์ ทั้ง ๆ ที่เปอร์เซ็นต์ของความแปรปรวนที่อธิบายได้เล็กน้อยในการศึกษาของเราพวกเขาก็แตกต่างจากผลการวิจัยก่อนหน้านี้ที่เชื่อมโยงอารมณ์กับการรับรู้ต่ำ interoceptive (Ouwenset al. 2009 van Strien, 2006 รถตู้ Strien et al. 2005) เพิ่มขึ้นอาการ alexithymia (van Strien, 2006), ลดอารมณ์ชัด(เสน et al. 2006) และมีความสนใจต่ำอารมณ์ (มูน &Berenbaum, 2009) กล่าวว่าก่อนหน้านี้ การศึกษาก่อนหน้านี้ทั้งหมดได้ดำเนินการโดยใช้แบบสอบถามรายงานด้วยตนเอง ในขณะที่เราใช้เป็นยึดเครื่องมือ ในตัวอย่างของผู้ป่วยโรคอ้วนของเรา(ที่มีการรับรู้อารมณ์น้อยกว่ากลุ่มควบคุม),ผู้ที่ มีความสามารถทางอารมณ์ที่สูงใช้อารมณ์มากขึ้นรับประทานอาหาร ของ Bruch (1973) ทฤษฎีหวะและ เมื่อเร็ว ๆ นี้ การรุ่น Stice (1994, 2001) เป็นขยายโดย van Strien et al. (2005)แนะนำว่า การใช้อารมณ์ในการกินเป็นหลักเนื่องจากการขาดของการรับรู้ interoceptive กรณีที่ไม่มีผลในการศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่า สมมติฐานอื่น ๆ ที่อธิบายการใช้อารมณ์ในการกินหนึ่งสามารถสมมติว่า ใช้โดดเด่นกินอารมณ์ในคนที่เป็นโรคอ้วนอาจสามารถอธิบายได้ ด้วยเป็นบุคลิกที่จำกัดของกลยุทธ์การควบคุมอารมณ์หรือใช้อารมณ์หนึ่งถาวรการควบคุมกลยุทธ์ Whiteside et al. (2007) รายงานแล้วมากขึ้นความยากลำบากในการเข้าถึงอารมณ์ควบคุมกลยุทธ์ ซึ่งอาจมีผลต่อการปรากฏตัวของบีบบังคับพฤติกรรมการรับประทานอาหาร SpoorBekker, van Strien และรถตู้ Heck (2007) ยังแนะนำว่า อารมณ์เสพมีกลยุทธ์ควบคุมอารมณ์มีประสิทธิภาพน้อยลงเราเชื่อว่าการทำการวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสามารถของอ้วนผู้ป่วยสามารถเข้าถึงและกลยุทธ์การควบคุมอารมณ์ประสิทธิภาพเป็นจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำนายการรับประทานอาหารอารมณ์จากการรับรู้อารมณ์
ในตัวอย่างของผู้หญิงที่เป็นโรคอ้วนของเราเราพบว่าระดับของอารมณ์
ความตระหนักในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญและคาดการณ์การใช้งานของการรับประทานอาหารอารมณ์ (ดูรูปที่ 1b.) การค้นพบนี้ได้รับการที่ไม่คาดคิดตาม
ในวรรณคดีก่อนหน้านี้ของกลุ่มตัวอย่างทางคลินิก แม้จะมีความจริงที่ว่า
ร้อยละของความแปรปรวนอธิบายมีขนาดเล็กในการศึกษาของเรา
พวกเขาอย่างมีนัยสำคัญที่แตกต่างจากผลการวิจัยก่อนหน้านี้ที่เชื่อมโยง
การรับประทานอาหารอารมณ์กับความตระหนัก interoceptive ยากจน (Ouwens
et al, 2009;. รถตู้ Strien, 2006. รถตู้ Strien et al, 2005 ) เพิ่มขึ้น
อาการ alexithymia (Van Strien 2006) ลดลงความชัดเจนทางอารมณ์
(เสน et al., 2006) และให้ความสนใจกับอารมณ์ความรู้สึกที่ต่ำกว่า (ดวงจันทร์และ
Berenbaum 2009) ดังที่ได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ทั้งหมดศึกษาก่อนถูก
ดำเนินการโดยใช้แบบสอบถามด้วยตนเองรายงานในขณะที่เราใช้
เครื่องมือที่ใช้ในการปฏิบัติงานตาม ในบรรดาตัวอย่างของเราของผู้ป่วยโรคอ้วน
(ที่มีการรับรู้อารมณ์น้อยกว่ากลุ่มควบคุม)
ผู้ที่มีความสามารถทางอารมณ์ที่สูงที่สุดที่ใช้อารมณ์มากขึ้น
การรับประทานอาหาร (1973) ทฤษฎีจิตใจ Bruch และเมื่อเร็ว ๆ นี้ที่
รุ่น Stice (1994, 2001) เป็นขยายโดยรถตู้ Strien et al, (2005)
ชี้ให้เห็นว่าการใช้งานของการรับประทานอาหารอารมณ์เป็นสาเหตุหลักมาจากการขาด
ความตระหนัก interoceptive กรณีที่ไม่มีผลในการศึกษาของเรา
แสดงให้เห็นว่าสมมติฐานอื่น ๆ ที่อธิบายการใช้ของการรับประทานอาหารอารมณ์.
หนึ่งสามารถคิดว่าการใช้หลักของการรับประทานอาหารอารมณ์ใน
คนที่เป็นโรคอ้วนอาจจะอธิบายได้ด้วยบุคลิกที่ จำกัด ของ
กลยุทธ์การควบคุมอารมณ์หรือการใช้ถาวรของ หนึ่งอารมณ์
กลยุทธ์การควบคุม ไวท์ไซด์, et al (2007) ได้รายงานไปแล้วมากขึ้น
ความยากลำบากในการเข้าถึงกลยุทธ์การควบคุมอารมณ์ซึ่ง
อาจส่งผลกระทบต่อการปรากฏตัวของพฤติกรรมการรับประทานอาหารที่บีบบังคับ รอยตีน,
Bekker รถตู้ Strien และแวนเฮค (2007) นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่าอารมณ์
เสพมีประสิทธิภาพกลยุทธ์การควบคุมอารมณ์น้อยลง.
เราเชื่อว่าการทำวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสามารถในการเป็นโรคอ้วน
ผู้ป่วยในการเข้าถึงและมีประสิทธิภาพกลยุทธ์การควบคุมอารมณ์เป็น
สิ่งที่จำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำนายจากการรับประทานอาหารอารมณ์รับรู้อารมณ์ในตัวอย่างของเราผู้หญิงอ้วน เราพบว่า ระดับอารมณ์การรับรู้ในเชิงบวกและพยากรณ์การใช้กินอารมณ์ ( ดูรูปที่ 1A ) การค้นพบนี้เป็นสิ่งที่ไม่คาดคิดจากในวรรณคดีก่อนหน้านี้จากตัวอย่างทางคลินิก แม้จะมีความจริงที่ว่าเปอร์เซ็นต์ของการอธิบายความแปรปรวนมีขนาดเล็กในการศึกษาของเราพวกเขาแตกต่างจากก่อนหน้านี้พบว่า ลิงค์การรับประทานอาหารอารมณ์ด้วยสติ interoceptive ยากจน ( ouwenset al . , 2009 ; รถตู้ strien , 2006 ; รถตู้ strien et al . , 2005 ) เพิ่มขึ้นอาการ alexithymia ( รถตู้ strien , 2006 ) , ลดความชัดเจนทางอารมณ์( ลาร์ et al . , 2006 ) และความสนใจลดอารมณ์ ( ดวงจันทร์ &เบเรนบัม , 2009 ) ตามที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ การศึกษาก่อนคือทดลองใช้ 5 ชุด ในขณะที่เราใช้ผลงาน เครื่องมือ ในตัวอย่างของเราป่วยเป็นโรคอ้วน( ใครมีความตระหนักทางอารมณ์น้อยกว่ากลุ่มควบคุม )ผู้ที่มีความสามารถทางอารมณ์สูงสุด ใช้อารมณ์มากกว่ากิน บรุค ( 1973 ) และทฤษฎีทางจิตมากขึ้น เมื่อเร็วๆ นี้รูปแบบ stice ( 1994 , 2001 ) ที่ขยายโดยรถตู้ strien et al . ( 2005 )แนะนำว่าใช้กินอารมณ์เป็นหลักเนื่องจากการขาดของ interoceptive ความตระหนัก ไม่มีผลในการศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าสมมติฐานอื่น ๆ อธิบายการใช้งานของการรับประทานอาหารอารมณ์หนึ่งสามารถคิดว่าโดดใช้กินอารมณ์ในคนที่อ้วนอาจจะอธิบายได้จากละคร จำกัดอารมณ์การควบคุมกลยุทธ์หรือการใช้อารมณ์หนึ่งกลยุทธ์การควบคุม ไวท์ไซด์ et al . ( 2007 ) รายงานแล้วมากกว่าความยากลำบากในการเข้าถึงกลยุทธ์การควบคุมอารมณ์ ซึ่งอาจมีผลต่อการบังคับพฤติกรรมการรับประทานอาหาร รอยเท้า ,strien เบ็กเคอร์ , รถตู้และรถตู้ เฮค ( 2007 ) ยังชี้ให้เห็นว่าอารมณ์เสพอารมณ์มีน้อยมีประสิทธิภาพการควบคุมกลยุทธ์เราเชื่อในการทำวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสามารถของตุ๊ผู้ป่วยสามารถเข้าถึงและกลยุทธ์การควบคุมอารมณ์ที่มีประสิทธิภาพคือที่จำเป็น