Brad?""You bet. The second ingredie

Brad?"
"You bet. The second ingredient selected by a bunch of fishmongers who choose their attitude, is something that is familiar to any kid. We just forget its importance as we become older and more serious . Brad, tell your mom what you do at recess."
Brad looked over the top of the tuna that was pinning him to the edge of the counter and said, "Play."
Mary Jane opened her journal and made a new note:
PLAY! Her mind flashed back to the scene at the market she witnessed on that first day. She had been looking at a playground with adult kids at recess. A Throwing fish, kidding with each other and the customers, calling out orders, repeating the calls. The place had been electric.
"Don’t misunderstand,"said Lonnie." This is a real business which is run to make a prof it. This business pays a lot of salaries, and we take the business seriously, but we discovered we could be serious about business and still have fun with the way we conducted business. You know, not get all uptight, but let things flow. What many of our customers think of as entertainment is just a bunch of adult kids having a good time, but doing it in a respectful manner.
"And the benefits are many. We sell a lot of fish. We have low turnover. We enjoy work that can be very tedious . We have become great friends, like the players on a winning team. We have a lot of pride in what we do and the way we do it. And we have become world famous. All from doing some thing which Brad does without much thought. We know how t o play!"
Brad said, "Hey, Mom, why don’t you bring the people at work to Lonnie so he can teach them how to play?
MAKE THEIR DAY
Suddenly some one addressed Mary Jane from the side. "Hey, reporter lady, want to buy a fish?" One of Lonnie’s associates had come over and was holding a huge fish head in his hand. "I’ll give you a great deal on this one. It’s missing a few parts but the price is right." He made the fish’s mouth into a smile and said, "I call it smiling sushi. just a penny." And he looked at her with a crazy, crooked smile.
Lonnie was laughing and, of course, Brad wanted to hold it. Stacy was hiding behind Mom’s legs. Mary Jane took out a penny and gave it to the fish guy they called "Wolf " She didn't need to ask why they called him Wolf His hair was unruly and his eyes tracked everything as if it were prey. This wolf was clearly domesticated, however, and if such a thing were possible, Wolf had a grandfatherly air about him. Wolf put the smiling sushi in a bag and gave it to Brad, who was beaming. Shy Stacy piped up for the first time that morning and said she wanted one, too. Wolf brought over two more. Now they all had a smiling sushi.
Lonnie said, "Thanks, Wolf. You just showed us the third ingredient in creating a high-energy, world famous market."
"He did?"
"Think back to the first two times you were here, Mary Jane. What stands out in your mind?"
"I remember a young redheaded woman, about twenty years old. She got up on the plat form and tried to catch a fish. Of course she found them a little slippery and missed twice. But she had a ball."
"Why was that so memorable?"
"She was so animated, so alive. And the rest of us in the crowd identified with her. We could imagine ourselves in her place."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบรด "
" คุณเดิมพัน ส่วนผสมที่สองเลือกโดยพวงของพ่อค้าที่เลือกทัศนคติของพวกเขาเป็นสิ่งที่มีความคุ้นเคยกับเด็ก ๆ เราก็ลืมความสำคัญในฐานะที่เราโตขึ้นและรุนแรงมากขึ้น แบรดบอกคุณแม่ของคุณสิ่งที่คุณทำที่ย่อมุม. "
แบรดมองไปด้านบนของปลาทูน่าที่ถูกตรึงเขาไปที่ขอบของเคาน์เตอร์และกล่าวว่า" เล่น. "
แมรี่เจนเปิดสมุดบันทึกและทำบันทึกใหม่: เล่น
! ใจของเธอแวบกลับไปยังที่เกิดเหตุที่ตลาดที่เธอเห็นในวันแรกที่ เธอได้รับการมองหาที่สนามเด็กเล่นกับเด็ก ๆ ผู้ใหญ่ที่ช่อง การขว้างปาปลาล้อเล่นกับแต่ละอื่น ๆ และลูกค้าเรียกออกคำสั่งซ้ำโทร สถานที่ที่ได้รับไฟฟ้า.
"ไม่ผิด" ลอนนี่กล่าวว่า"นี่คือธุรกิจจริงซึ่งดำเนินการที่จะทำให้มันดร. ธุรกิจนี้จ่ายเงินเดือนจำนวนมากและเรานำธุรกิจอย่างจริงจัง แต่เราค้นพบว่าเราอาจจะร้ายแรงเกี่ยวกับธุรกิจและยังได้สนุกกับวิธีที่เราดำเนินธุรกิจ คุณรู้ว่าได้รับตกใจทั้งหมด แต่ให้การไหลเวียนของสิ่ง. สิ่งที่หลายของลูกค้าของเราคิดว่าเป็นความบันเทิงเป็นเพียงพวงของเด็กที่ผู้ใหญ่มีช่วงเวลาที่ดี,แต่การทำในลักษณะที่เคารพ.
"และผลประโยชน์เป็นจำนวนมาก. เราขายจำนวนมากของปลา. เรามีผลประกอบการต่ำ. เราสนุกกับการทำงานที่สามารถน่าเบื่อมาก. เราได้กลายเป็นเพื่อนที่ดีเช่นเดียวกับผู้เล่นในทีมที่ชนะ . เรามีจำนวนมากของความภาคภูมิใจในสิ่งที่เราทำและวิธีที่เราทำมัน. และเราได้กลายเป็นที่โด่งดังไปทั่วโลก. ทั้งหมดจากการทำสิ่งที่แบรดไม่ได้โดยไม่ต้องคิดว่ามากบาง. เรารู้วิธีที่จะเล่น! "
แบรดพูดว่า "เฮ้แม่ทำไมคุณไม่นำคนที่ทำงานให้กับลอนนี่เพื่อให้เขาสามารถสอนให้พวกเขารู้วิธีการเล่น? ทำให้

วันของพวกเขาก็บางคนที่แมรี่เจนจากด้านข้าง." เฮ้ผู้หญิงนักข่าว, ต้องการที่จะซื้อปลา? "เป็นหนึ่งใน บริษัท ร่วมลอนนี่ได้มาและถือหัวปลาขนาดใหญ่ในมือของเขา." ฉันจะให้คุณจัดการที่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างใดอย่างหนึ่ง มันหายไปบางส่วน แต่ราคาที่ถูกต้อง"เขาทำปากของปลาเป็นรอยยิ้มและพูดว่า" ผมเรียกมันยิ้มซูชิ เพียงแค่เงิน. "และเขาก็มองไปที่เธอด้วยรอยยิ้มบ้าคดเคี้ยว.
ลอนนี่หัวเราะและแน่นอนแบรดต้องการที่จะถือมัน. สเตซี่ถูกซ่อนอยู่หลังขาของแม่แมรี่เจนเอาเงินและมอบมันให้กับคนที่แต่งตัวประหลาดปลาที่พวกเขาเรียกว่า "หมาป่า" เธอไม่ต้องถามว่าทำไมพวกเขาเรียกเขาว่าหมาป่าผมของเขาเป็นดื้อด้านและดวงตาของเขาติดตามทุกอย่างราวกับว่ามันเป็นเหยื่อ หมาป่านี้โดดเด่นอย่างเห็นได้ชัดอย่างไรและถ้าสิ่งนั้นเป็นไปได้หมาป่ามีอากาศ grandfatherly เกี่ยวกับตัวเขา หมาป่าใส่ซูชิยิ้มในถุงและมอบมันให้กับแบรดที่กำลังยิ้มแย้มแจ่มใสขี้อาย stacy ประปาขึ้นเป็นครั้งแรกในเช้าวันนั้นและกล่าวว่าเธอต้องการอย่างใดอย่างหนึ่งมากเกินไป หมาป่านำมาอีกสองคน ตอนนี้พวกเขาทุกคนมีรอยยิ้มซูชิ.
ลอนนี่กล่าวว่า "ขอบคุณหมาป่า. คุณเพียงแค่แสดงให้เราเห็นส่วนผสมที่สามในการสร้างพลังงานสูง, ตลาดโลกที่มีชื่อเสียง."
"เขาไม่?"
"คิดกลับไปที่สองคนแรก ครั้งคุณได้ที่นี่แมรี่เจน. อะไรยืนออกในใจของคุณ? "
" ผมจำได้ว่าเป็นผู้หญิงผมแดงหนุ่มสาวประมาณยี่สิบปี เธอลุกขึ้นไปในแบบฟอร์มพลัดและพยายามที่จะจับปลา แน่นอนเธอก็พบว่าพวกเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ ลื่นและพลาดเป็นครั้งที่สอง แต่เธอก็มีลูก. "
" ทำไมคือการที่น่าจดจำเพื่อ? "
" เธอเป็นภาพเคลื่อนไหวเพื่อให้มีชีวิตอยู่ดังนั้น และส่วนที่เหลือของเราในฝูงชนที่ระบุไว้กับเธอ เราสามารถจินตนาการตัวเองในสถานที่ของเธอ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แบรด"
"คุณเดิมพัน ส่วนผสมที่สองที่เลือก โดยพวงของ fishmongers เลือกทัศนคติของพวกเขา เป็นสิ่งที่คุ้นเคยกับเด็กใด ๆ เราเพียงแค่ลืมความสำคัญกับเรากลายเป็นรุ่นเก่า และรุนแรงมากขึ้น Brad บอกคุณแม่ของคุณสิ่งที่คุณทำที่ย่อมุม"
แบรดมองผ่านด้านบนของปลาทูน่าที่ถูกตรึงเขาไปขอบของตัวนับ และกล่าว ว่า "การเล่น"
แมรี่เจนเปิดสมุดรายวันของเธอ และทำบันทึกย่อใหม่:
เล่น ใจของเธอกลับมาถ่ายฉากที่เธอเห็นในวันแรกที่ตลาด เธอได้รับการมองที่นี่กับเด็กผู้ใหญ่ที่ย่อมุม Throwing ปลา ล้อเล่นกับแต่ละอื่น ๆ และลูกค้า เรียกใบสั่งซื้อ การเรียกซ้ำ ที่ได้รับไฟฟ้า.
"หลงไม่ผิด กล่าวว่า Lonnie"นี่คือธุรกิจจริงซึ่งทำให้เป็นศาสตราจารย์ ธุรกิจนี้จ่ายจำนวนมากเงินเดือน และเราทำธุรกิจอย่างจริงจัง แต่เราค้นพบเราอาจจะรุนแรงเกี่ยวกับธุรกิจ และยัง ได้สนุกกับวิธีเราดำเนินธุรกิจ คุณทราบ รับกระแสสิ่ง uptight ทั้งหมด แต่ให้ คิดอะไรมากลูกค้าของเราว่า เป็นความบันเทิง เพียงพวงของเด็กผู้ใหญ่ที่มีช่วงเวลาที่ดี แต่ทำในความเคารพลักษณะ
"และผลประโยชน์เป็นจำนวนมาก เราขายของปลา เรามีการหมุนเวียนต่ำ เราสนุกกับงานที่น่าเบื่อมาก เราได้กลายเป็นเพื่อนที่ดี เช่นผู้เล่นทีมชนะ เรามีความภาคภูมิใจในสิ่งที่เราทำ และวิธีเราทำได้ และเราได้กลายเป็นโลกที่มีชื่อเสียง ทั้งหมดจากการทำบางสิ่งที่แบรดไม่โดยไม่ต้องคิดมาก เราทราบวิธีเล่น t o"
แบรดกล่าวว่า, " Hey หม่อม ทำไมไม่คุณให้คนที่ทำงาน Lonnie เพื่อเขาสามารถสอนให้เล่น?
ของพวกทำเขาวัน
ก็บางอยู่แมรี่เจนจากด้านข้าง"Hey โปรแกรมรายงานเลดี้ ต้องการซื้อปลา" หนึ่งของสมาคมของ Lonnie มาผ่าน และถูกกดหัวปลาขนาดใหญ่ในมือของเขา "ฉันจะให้คุณกับโปรโมชั่นนี้ หายไปหลายส่วน แต่ราคาถูก"เขาทำปากของปลาเป็นรอยยิ้ม และกล่าว ว่า "ฉันเรียกว่ายิ้มซูชิ เพียงเงิน" และเขามองเธอ ด้วยความบ้า คดยิ้ม
Lonnie ถูกหัวเราะ และ แน่นอน แบรดอยากเก็บมันไว้ Stacy หลบซ่อนตัวอยู่หลังขาของแม่ แมรี่เจนเอาออกเงิน และให้ปลาผู้ชายที่พวกเขาเรียกว่า "Wolf" เธอไม่ต้องถามว่า ทำไมพวกเขาเรียกเขาหมาป่าผมเขามีวินัย และตาของเขาติดตามทุกอย่างนั้นเหยื่อ หมาป่านี้ได้ชัดเจน domesticated อย่างไรก็ตาม และถ้าสิ่งเป็นไปได้ หมาป่ามีอากาศ grandfatherly เกี่ยวกับเขา หมาป่าใส่ซูชิขนาดเล็กในถุง และให้แบรด ที่ถูก beaming Stacy อายส่งผ่านค่าครั้งแรกตอนเช้านั้น และกล่าวว่า เธอต้องหนึ่ง มากเกินไป หมาป่าที่นำมาเพิ่มเติม 2 ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดมีการยิ้มซูชิ.
Lonnie กล่าว "ขอบคุณ ดาวเคราะห์ คุณเพียงพบเราส่วนผสมที่สามในการสร้างการตลาดที่มีชื่อเสียง high-energy โลก"
"พระองค์"
"คิดไปครั้งแรกครั้งสองครั้ง แมรี่เจน สิ่งเด่นในใจของคุณ"
"ผมจำได้ว่า redheaded สาว ประมาณยี่สิบปี เธอมีค่าบนแบบ plat และพยายามที่จะจับปลา แน่นอนเธอพบพวกเขาพลาด และลื่นเล็กน้อยสองครั้ง แต่เธอมีลูก"
"เหตุเป็นที่น่าจดจำดังนั้น"
"เธอได้เคลื่อนไหวเพื่อให้ เพื่อชีวิต และส่วนเหลือของเราในฝูงชนที่มีเธอ เราสามารถจินตนาการตนเองที่เธอ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Brad ' s หรือไม่?"
",เงินเดิมพันกองกลาง. ส่วนประกอบที่สองที่ถูกเลือกโดยกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งของตลาดสดที่เลือกทัศนคติของพวกเขาเป็นบางสิ่งบางอย่างที่มีความคุ้นเคยเป็นอย่างดีสำหรับเด็กๆ เราลืมความสำคัญของมันเป็นเรากลายเป็นรุ่นเก่าและความรุนแรงยิ่งขึ้น Brad ' s บอกให้แม่ของคุณคือสิ่งที่คุณทำในส่วนเว้า."
Brad ' s มองออกไปเห็นด้านบนสุดของปลาทูน่าที่เป็น User Pinning ให้เขาขอบของเคาน์เตอร์และพูดว่า"เล่น"
แมรี่เจนเปิดให้บริการวารสารของเธอและทำบันทึกใหม่:
เล่น ใจเธอก็พุ่งกลับไปให้กับฉากที่ตลาดที่เธอเห็นในวันแรกว่า เธอได้รับกำลังมองหาที่สนามเด็กเล่นที่พร้อมด้วยเด็กๆผู้ใหญ่ที่ส่วนเว้า ปลากระตุ้งกระติ้งที่แค่ล้อเล่นด้วยกันและลูกค้าที่โทรออกจากการสั่งซื้อซ้ำการโทร. สถานที่ซึ่งได้รับการไฟฟ้า.
"ไม่เข้าใจ"ว่า"ลอนนี่"นี่คือธุรกิจในแบบเรียลไทม์ซึ่งมีการเรียกใช้ในการทำให้ศาสตราจารย์ที่โรงแรม ธุรกิจนี้จะจ่ายจำนวนมากของเงินเดือนและเราจะดำเนินธุรกิจอย่างจริงจังแต่เราพบเราไม่สามารถจะเป็นเรื่องร้ายแรงเกี่ยวกับธุรกิจและยังคงมีความสุขสนุกสนานกับวิธีที่เราทำธุรกิจ คุณไม่รู้ว่าจะได้เครียดเกลียดโกรธทั้งหมดแต่ปล่อยให้สิ่งต่างๆการไหลของน้ำ สิ่งที่ลูกค้าหลายรายของเราคิดว่าเป็นความบันเทิงอยู่ห่างพวกของเด็กผู้ใหญ่มีเวลาที่ดีแต่การทำในลักษณะที่ สุภาพ .
"และสิทธิประโยชน์ที่มีจำนวนมาก เราขายจำนวนมากของปลา เรามีรายได้ต่ำ เราจะได้เพลิดเพลินใจไปกับงานที่สามารถจะน่าเบื่อเป็นอย่างมาก เรามีเพื่อนที่ดีเยี่ยมเหมือนกับผู้เล่นในทีมที่ได้รับรางวัลชนะเลิศ เรามีความ ภาคภูมิใจ ในสิ่งที่เราทำและวิธีที่เราทำได้ และเรามีโอกาสได้กลายเป็นมีชื่อเสียงในระดับโลก ทั้งหมดจากการทำในสิ่งที่ไม่ Brad ' s โดยไม่คิดมาก. เรารู้ว่า t o เล่น!"
Brad ' s กล่าวว่า"นี่แม่ทำไมคุณถึงไม่นำพาผู้คนในที่ทำงานให้ลอนนี่เพื่อให้เขาสามารถสอนให้เด็กๆเล่นหรือไม่?

ซึ่งจะช่วยทำให้เป็นวันของพวกเขาก็มีคนส่งมาถึงแมรี่เจนจากทางด้านข้าง "เฮ้ยเลดี้นักข่าวต้องการซื้อปลาหรือไม่?"เป็นหนึ่งในผู้ร่วมของลอนนี่มาและถืออยู่หัวปลาขนาดใหญ่ที่อยู่ในมือของเขา "ผมจะให้คุณข้อตกลงที่ดีเยี่ยมบนหนึ่งแห่งนี้ มันเป็นบางส่วนที่ไม่มีแต่ราคาอยู่"เขาทำให้ปากของปลาที่เข้าไปในยิ้มและกล่าวว่า"ผมเรียกมันว่าซูชิยิ้มไม่ได้อยู่ที่เงิน"และเขามองเธอพร้อมด้วยรอยยิ้มที่คดงอบ้า.
ลอนนี่ก็หัวเราะและแน่นอน Brad ' s ต้องการค้างไว้ นีซึ่งดำรงตำแหน่งได้หลบซ่อนอยู่หลังขาของแม่แมรี่เจนก็ออกมาแม้แต่เพนนีเดียวและให้คนปลาที่เรียกว่า"หมาป่า"เธอไม่จำเป็นต้องถามว่าทำไมเขาเรียกเขาว่า"หมาป่าเส้นผมของเขาก็ประพฤติตนไม่เหมาะสมและสายตาของเขาถูกติดตามทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเหยื่อ หมาป่าแห่งนี้ได้ชัดเจนว่าเชื่องอย่างไรก็ตามและถ้าเรื่องนี้เป็นไปได้ว่าสุนัขป่า grandfatherly อากาศเกี่ยวกับตัวเขา หมาป่าใส่ซูชิยิ้มไว้ในกระเป๋าและให้ Brad ' s ซึ่งเป็นลำเสียงนีซึ่งดำรงตำแหน่งขี้อายช่องสัญญาณดนตรีขึ้นเป็นครั้งแรกเช้าวันนั้นและบอกว่าเธอต้องการหนึ่งมากเกินไป หมาป่านำมาสองมากกว่า ในตอนนี้ห้องพักทั้งหมดมีซูชิยิ้ม.
ลอนนี่กล่าวว่า"ขอบคุณ"หมาป่า คุณเพียงให้พวกเราส่วนประกอบที่สามในการสร้างตลาดมีชื่อเสียงในระดับโลกที่ใช้พลังงานสูงที่"
"เขาหรือไม่?"
"คิดว่ากลับไปสองครั้งแรกที่คุณอยู่ที่นี่แมรี่เจน สิ่งที่โดดเด่นในใจของคุณหรือไม่?"
"ผมจำได้ว่าผู้หญิงคนนั้นบังเอิญแกหยิบหนุ่มคนหนึ่งเกี่ยวกับอายุยี่สิบปี. เธอลุกขึ้นบนแบบฟอร์ม Plat และพยายามจะจับปลาได้ แต่แน่นอนว่าเธอพบว่าพวกเขาน้อยมากที่ถนนลื่นและสายสองครั้ง แต่เธอมีลูก"
"ว่าทำไมความทรงจำที่ได้หรือไม่?"
"เธอก็เคลื่อนไหวมีชีวิตชีวามาก และที่เหลือของเราอยู่ในกลุ่มที่ระบุไว้กับเธอ เราไม่สามารถจินตนาการว่าตัวเองได้ในสถานที่ของเธอ"