The brown plant hopper (BPH) Nilapa

The brown plant hopper (BPH) Nilaparvata lugens Stål (Homopera: Delphacidae), one of major rice pests throughout Asia, is an important vector of rice viruses such as rice grassy stunt virus (RGSV) and ragged stunt (RS) (Nault and Ammar, 1989; Matsumura, 2001). It is well- known that the strategy for controlling BPH has relied on chemical insecticides for a long time (Chung et al., 1982; Liu et al., 2003). However, the large use of these compounds has caused BPH to develop resistance and detrimental impact on natural enemies (Tanaka et al., 2000; Preetha et al., 2010). The high levels of imidacloprid resistance are suspected of being causative of severe BPH outbreaks during 2005 to 2007 (Jin et al., 2008), and natural parasitoids and predators in paddies are more sensitive to most chemical insecticides than the plant hoppers (Croft and Brown, 1975; Croft, 1990). So there is an urgent need to find alternative measures that may be friendly to environment.
A number of entomopathogenic fungi are already commercially available, which offer an environmentally safe and economically viable alternative to chemical control (Peveling and Demba, 1997; Faria and Wraight, 2007). At present, Beauveria bassiana Vuillemin, Metarhizium anisopliae Sorokin, Metarhizium flavoviride Gams and Rozsypal, which were studied intensively have potential to develop biological control for sucking pests, such as aphids (Vandenberg et al., 2001; Shan and Feng,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงงานน้ำตาลฮอปเปอร์ (ต่อมลูกหมากโต) Nilaparvata lugens Stål (Homopera: Delphacidae), ศัตรูข้าวที่สำคัญทั่วเอเชีย เป็นเวกเตอร์สำคัญของไวรัสข้าวเช่นข้าวหญ้าแกนไวรัส (RGSV) และแกน ragged (RS) (Nault และอัม 1989 Matsumura, 2001) มันเป็นอย่างดีรู้จักว่า กลยุทธ์การควบคุมต่อมลูกหมากได้พึ่งสารเคมียาฆ่าแมลงเป็นเวลานาน (Chung et al. 1982 Liu et al. 2003) อย่างไรก็ตาม ใช้ขนาดใหญ่ของสารเหล่านี้ทำให้เกิดต่อมลูกหมากโตความต้านทานและผลกระทบที่อันตรายต่อศัตรูธรรมชาติ (ทานากะและ al. 2000 Preetha et al. 2010) ระดับสูงของความต้านทานของ imidacloprid ถูกสงสัยว่าเป็นสาเหตุการของการระบาดรุนแรงของต่อมลูกหมากในช่วง 2005 ถึง 2007 (จิน et al. 2008), และธรรมชาติ parasitoids และล่าในนามีความไวต่อยาฆ่าแมลงเคมีสุดกว่ากรวยพืช (Croft และน้ำตาล 1975 ครอฟท์ 1990) เพื่อให้ มีการจำเป็นเร่งด่วนเพื่อหามาตรการทางเลือกที่อาจเป็นมิตรสิ่งแวดล้อมจำนวนของเชื้อรา entomopathogenic อยู่แล้วในเชิงพาณิชย์ ซึ่งมีสิ่งแวดล้อม และเศรษฐกิจทางเลือกในการควบคุมสารเคมี (Peveling และเดมบา 1997 เนสฟาเรียและ Wraight, 2007) ใน ปัจจุบัน Beauveria bassiana Vuillemin, Metarhizium anisopliae Sorokin, Metarhizium flavoviride Gams และ Rozsypal ซึ่งมีศึกษาอย่างมีศักยภาพในการพัฒนาควบคุมสำหรับดูดแมลง เช่นเพลี้ย (Vandenberg et al. 2001 ฉานและฮ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพลี้ยกระโดดสีน้ำตาล (BPH) Nilaparvata lugens Stål (Homopera: Delphacidae) หนึ่งในศัตรูข้าวที่สำคัญทั่วเอเชียเป็นเวกเตอร์ที่สำคัญของไวรัสข้าวเช่นไวรัสข้าวหญ้าผาดโผน (RGSV) และใบหงิก (RS) (Nault และ Ammar 1989; มัตสึ, 2001) เป็นที่ทราบกันดีว่ากลยุทธ์ในการควบคุมเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลได้อาศัยในยาฆ่าแมลงสารเคมีเป็นเวลานาน (Chung et al, 1982;.. หลิว, et al, 2003) อย่างไรก็ตามการใช้ขนาดใหญ่ของสารเหล่านี้ได้ก่อให้เกิดเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลในการพัฒนาความต้านทานและผลกระทบที่เป็นอันตรายกับศัตรูธรรมชาติ (ทานากะ et al, 2000;.. Preetha et al, 2010) ระดับสูงของความต้านทาน imidacloprid จะสงสัยว่าเป็นสาเหตุของการระบาดของเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลอย่างรุนแรงในช่วง 2005-2007 (Jin et al., 2008) และตัวเบียนธรรมชาติและล่าในนามีความสำคัญมากขึ้นในที่สุดยาฆ่าแมลงสารเคมีกว่ากรวยพืช (Croft และสีน้ำตาล 1975; นา 1990) ดังนั้นจึงมีความจำเป็นเร่งด่วนที่จะหามาตรการทางเลือกที่อาจจะเป็นมิตรกับสภาพแวดล้อม.
จำนวนของเชื้อราแมลงมีอยู่แล้วในเชิงพาณิชย์ซึ่งมีทางเลือกที่ปลอดภัยต่อสิ่งแวดล้อมและศักยภาพทางเศรษฐกิจในการควบคุมสารเคมี (Peveling และเดมบา, 1997; Faria และ Wraight, 2007) ในปัจจุบัน Beauveria bassiana Vuillemin, Metarhizium anisopliae โซโรคิน, Metarhizium flavoviride Gams และ Rozsypal ซึ่งได้รับการศึกษาอย่างมีศักยภาพในการพัฒนาการควบคุมทางชีวภาพสำหรับดูดแมลงศัตรูพืชเช่นเพลี้ยอ่อน (Vandenberg et al, 2001;. ฉานและฮ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรวยพืชสีน้ำตาล Nilaparvata lugens ( BPH ) เซนต์ปี L ( homopera : เดลฟาซิดี้ ) , หนึ่งในหลักศัตรูข้าวทั่วเอเชียเป็นเวกเตอร์ที่สำคัญของข้าว เช่น ข้าว หญ้าแกนไวรัสไวรัส ( rgsv ) และโรคจู๋ ( RS ) ( nault และอัมมาร , 1989 ; มัตสึมุระ , 2001 ) มันเป็นที่รู้จักกันดีว่ากลยุทธ์การควบคุมเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลได้อาศัยสารเคมียาฆ่าแมลงเป็นเวลานาน ( Chung et al . , 1982 ; Liu et al . , 2003 ) อย่างไรก็ตาม การใช้ขนาดใหญ่ของสารประกอบเหล่านี้ได้ก่อให้เกิดผลกระทบต่อการพัฒนาความต้านทานเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลและศัตรูธรรมชาติ ( ทานากะ et al . , 2000 ; preetha et al . , 2010 ) ระดับของความต้านทานอิมิดาโคลพริดเป็นผู้ต้องสงสัยว่าเป็นเหตุของการระบาดเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลอย่างรุนแรงในช่วงปี 2548 ถึง 2550 ( จิน et al . , 2008 ) และตัวเบียนทางธรรมชาติและผู้ล่าในนาข้าวมีความไวต่อสารฆ่าแมลงสารเคมีมากที่สุดกว่าพืชกรวย ( Croft และบราวน์ 1975 ; Croft , 1990 ) ดังนั้นจึงเป็นความจำเป็นอย่างเร่งด่วน เพื่อหามาตรการทางเลือกที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมจำนวนของแมลงที่ตาย เชื้อราก็สามารถใช้ได้ในเชิงพาณิชย์ ซึ่งเสนอทางเลือกที่ปลอดภัยต่อสิ่งแวดล้อมและศักยภาพทางเศรษฐกิจเพื่อควบคุมสารเคมี และ เดมบา peveling , 1997 ; ฟาเรีย และ wraight , 2007 ) ปัจจุบัน บิวเวอเรียบาเซียน่า vuillemin Metarhizium anisopliae เซอโรคิ้น , , และเชื้อรา Metarhizium flavoviride Gams rozsypal ซึ่งได้ศึกษาและมีศักยภาพที่จะพัฒนาสารชีวภาพในการควบคุมศัตรูพืชสำหรับดูด เช่น เพลี้ยอ่อน ( แวนเดนเบิร์ก et al . , 2001 ; ฉานกับฟง