Youngjae picked at his food, pushin

Youngjae picked at his food, pushing things around as the faint sound of the clock on the wall tick tick ticked. By the time he was able to actually get himself to take a bite of the microwaved meal, it was cold. He forced himself to swallow the small bite of food before pushing the tray away, feeling like he'd throw up if he ate any more. It was disgusting, everything he ate was absolutely disgusting. His footsteps echoed as he walked through the dark, quiet apartment and made his way towards the bedroom. He crawled under the blankets, moving to lie on his side. When was the last time he'd properly eaten? Bathed? Or even left the apartment? He wasn't living anymore.

Youngjae was breathing but he wasn't alive. He refused to see anyone, even Himchan despite the older man's attempts to get him to open the door. He wouldn't, he refused, telling the older man to go away. It was cruel and it was wrong to do that to Himchan but in his mind – he was doing the right thing. If he disconnected with everyone in his life, maybe Daehyun would leave them alone. It made sense in his tired mind. He could still remember it perfectly, the look of horror on his friend's face when he'd seen the damage, and for the first time, he had witnessed Himchan lose his cool, threatening to find Jung Daehyun and kill him himself. It had taken Youngjae bursting into tears and begging him to please just lie back down in his hospital bed to finally get the older to calm down. He meant it, he was serious; Himchan wanted to kill Daehyun.

The bruises were faint and the cuts were healing but, he didn't feel any better. Every inch of him still ached in pain and he wasn't sure if it was physical or mental pain that was making him suffer so badly. Maybe, it was a mixture of both. He was tired but all he'd done recently was sleep. It never was a peaceful sleep either, his mind always taunting him with nightmares until he woke up screaming or crying. It was agony, pure agony. Youngjae stayed in bed for a while, his mind going completely blank as he stared at the dark ceiling before he finally sighed and decided to at least shower. Maybe it would make him feel better. Maybe, but probably not.

He fixed himself a warm bath, stripping off his clothing and climbing in. A soft sigh passed his lips as the warm water soothed his tired body, if only a little bit. Memories of the baths he'd taken with Daehyun replayed in his mind as he washed his hair. The gentleness, the soft kisses on the back of his neck and shoulders, the way the older would just holdhim until finally they'd move to the bedroom and make love.

Youngjae slid lower into the tub before finally pinching his nose and going under the water. He wanted to die, god, he wanted to die. He held his breath until his lungs ached; coming up from the water and gasping for air. The man pushed his wet hair out of his face, panting softly and wishing he could have just stayed under forever. He looked over towards the door hearing the floor boards creaking and his hand gripped the edge of the tub tightly as he waited and listened closer.

A minute passed.

Then another.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Youngjae รับที่อาหาร ผลักดันสิ่งรอบ ๆ เป็นนาฬิกาเสียงเบาขีดขีดผนังที่ ticked โดยเวลาเขาได้รับตัวเองจะกัดอาหาร microwaved มันก็เย็น เขาบังคับตัวเองกลืนกัดเล็ก ๆ ของอาหารก่อนที่จะผลักดันถาด รู้สึกเหมือนเขาจะโยนขึ้นถ้าได้กินอีก มันน่าขยะแขยง ทุกอย่างที่เขากินได้น่าขยะแขยงจริง ๆ เท้าของเขาได้พูดย้ำกับเขาเดินผ่านอพาร์ทเมนท์มืด เงียบ และทำทางของเขาไปยังห้องนอน เขาตระเวนภายใต้ผ้าห่ม ย้ายไปอยู่บนด้านข้างของเขา เมื่อมีการรับประทานในครั้งสุดท้ายที่เขาจะถูกต้อง อาบน้ำหรือไม่ หรือซ้ายอพาร์ทเมนท์ได้หรือไม่ เขาไม่ได้อาศัยอยู่อีกต่อไป

Youngjae ไม่หายใจ แต่ไม่ได้มีชีวิตอยู่ เขาปฏิเสธที่จะเห็นทุกคน Himchan ว่าแม้ความพยายามของคนรุ่นเก่าให้เขาเปิดประตู เขาจะไม่ เขา ปฏิเสธ บอกคนเก่าจะหายไป มันโหดร้าย และผิดเพื่อที่ Himchan แต่ในจิตใจของเขา – เขาได้ทำในสิ่งที่ดี ถ้าเขาเชื่อมต่อกับทุกคนในชีวิต ที Daehyun จะปล่อยไว้ มันทำให้ความรู้สึกในจิตใจของเขาเหนื่อย เขาอาจยังคงจำสมบูรณ์ ลักษณะของสยองขวัญหน้าเพื่อนของเขา เมื่อเขาได้เห็นความเสียหาย ครั้งแรก เขาได้เห็น Himchan เสียเย็นของเขา คุกคาม Jung Daehyun และฆ่าเขาเอง มันมีมา Youngjae ชีวิตชีวาไหล และขอทานเขาจะเพียงแค่นอนกลับมาในเตียงโรงพยาบาลในที่สุด ได้รับเก่าสงบ เขาหมายถึง จะ กำลังร้ายแรง Himchan อยากฆ่า Daehyun

ขอดถูกลม และตัดถูกรักษา ได้ เขาไม่ได้รู้สึกใด ๆ ที่ดีกว่า ทุกตารางนิ้วของเขายังคง ached อาการเจ็บปวด และไม่แน่ใจว่า ถ้ามันเป็นจริง หรือจิต ความเจ็บปวดที่ถูกทำให้เขาทุกข์ทรมานนั้น บางที เป็นส่วนผสมของทั้งสอง เขาเหนื่อย แต่เขาทำทั้งหมดเพิ่งถูกป ไม่ก็นอนหลับสงบอย่างใดอย่างหนึ่ง จิตใจของเขาเสมอ taunting เขา มีฝันร้ายจนเขาตื่นกรีดร้อง หรือร้องไห้ มันทุกข์ทรมาน ทุกข์ทรมานบริสุทธิ์ Youngjae อยู่ในเตียงในขณะที่ จิตใจของเขาไปทั้งหมดว่างเป็นเขาจ้องไปที่มืดเพดานก่อนเขาก็ถอนหายใจ และตัดสินใจอาบน้ำน้อย บางทีมันจะทำให้เขารู้สึกดีขึ้น อาจจะ แต่คงไม่

เขาคงตัวน้ำอุ่น ปอกออกจากเสื้อผ้าของเขา และปีนเขาใน แยกกันนุ่มที่ผ่านริมฝีปากของเขาเป็นน้ำเหมาะร่างกายของเขาเหนื่อย ถ้าเพียงเล็กน้อย ความทรงจำของโรงอาบน้ำที่เขามีมากับ Daehyun โซร์เป็นเขาล้างผมของเขา มนต์เสนห์ที่ จูบนุ่มด้านหลังคอและไหล่ เขารักแบบเก่าจะเพียง holdhim จนในที่สุด พวกเขาจะย้ายไปห้องนอน และทำให้

Youngjae ฝ่อต่ำกว่าลงในอ่างน้ำก่อนจับจมูกของเขา และไปใต้น้ำ เขาอยากตาย พระเจ้า เขาอยากตาย เขาจัดขึ้นเขาลมหายใจจนปอดของเขา ached ขึ้นมาจากน้ำ และ gasping สำหรับอากาศ คนผลักดันผมเปียกของเขาออกจากใบหน้าของเขา panting เบา ๆ และประสงค์เขาไม่ได้เพียงอยู่ภายใต้ตลอดไป เขามองผ่านไปทางประตูได้ยินบอร์ดชั้น creaking และมือ gripped ขอบอ่างน้ำแน่นเขารอ และฟังใกล้กัน

นาทีผ่าน

อีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยองเลือกที่อาหารของเขาผลักดันสิ่งรอบตัวเป็นเสียงลมของนาฬิกาบนผนังติ๊กติ๊กติ๊ก โดยเวลานี้เขาก็สามารถที่จะได้รับจริงตัวเองที่จะกัดของอาหาร microwaved มันหนาว เขาบังคับตัวเองที่จะกลืนกัดเล็ก ๆ ของอาหารก่อนที่จะผลักดันถาดออกไปรู้สึกเหมือนเขาจะโยนขึ้นถ้าเขากินอีกต่อไป มันเป็นที่น่ารังเกียจทุกอย่างที่เขากินเป็นที่น่ารังเกียจอย่างยิ่ง เสียงฝีเท้าของเขาสะท้อนในขณะที่เขาเดินผ่านความมืดพาร์ทเมนท์ที่เงียบสงบและทำทางของเขาไปสู่ห้องนอน เขาคลานภายใต้ผ้าห่มย้ายไปอยู่บนด้านข้างของเขา เมื่อครั้งสุดท้ายที่เขาจะต้องกิน? อาบน้ำ? หรือแม้กระทั่งการออกจากอพาร์ทเม้นหรือไม่ เขาไม่ได้มีชีวิตอยู่อีกต่อไปยองหายใจ แต่เขาก็ไม่ได้มีชีวิตอยู่ เขาปฏิเสธที่จะเห็นใครแม้ฮิมชานแม้จะมีความพยายามที่พี่ชายของเขาที่จะได้รับในการเปิดประตู เขาจะไม่เขาปฏิเสธบอกพี่ชายจะไปให้พ้น มันเป็นสิ่งที่โหดร้ายและมันเป็นความผิดที่จะทำแบบนั้นกับฮิมชาน แต่ในใจของเขา - เขากำลังทำสิ่งที่ถูกต้อง ถ้าเขาตัดการเชื่อมต่อกับทุกคนในชีวิตของเขาอาจจะ Daehyun จะปล่อยให้พวกเขาคนเดียว มันทำให้ความรู้สึกในใจของเขาเหนื่อย เขายังคงจำมันได้อย่างสมบูรณ์แบบรูปลักษณ์ของความน่ากลัวบนใบหน้าของเพื่อนของเขาเมื่อตอนที่เขาไม่เคยเห็นความเสียหายและเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นฮิมชานสูญเสียเย็นของเขาขู่ว่าจะหา Jung Daehyun และฆ่าเขาเอง มันได้รับยองระเบิดเป็นน้ำตาและขอร้องให้เขาพอใจเพียงแค่นอนลงเตียงในโรงพยาบาลของเขาจนได้รับเก่าที่จะสงบลง เขาหมายถึงมันเขาเป็นร้ายแรง ฮิมชานอยากจะฆ่า Daehyun รอยฟกช้ำเป็นลมและการตัดได้รักษา แต่เขาไม่ได้รู้สึกที่ดีกว่า นิ้วของเขาทุกยังคงปวดในความเจ็บปวดและเขาก็ไม่แน่ใจว่าถ้ามันเป็นความเจ็บปวดทางร่างกายหรือจิตใจที่ทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานเพื่อไม่ดี บางทีมันเป็นส่วนผสมของทั้งสอง เขาเหนื่อย แต่ทั้งหมดที่เขาต้องการทำเมื่อเร็ว ๆ นี้ก็คือการนอนหลับ มันไม่เคยเป็นโรคนอนไม่หลับทั้งความคิดของเขามักจะด่าว่าเขาด้วยฝันร้ายจนกว่าเขาจะตื่นขึ้นมากรีดร้องหรือร้องไห้ มันเป็นความทุกข์ทรมานด้วยความเจ็บปวดบริสุทธิ์ ยองอยู่ในเตียงในขณะที่ความคิดของเขาจะว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์ในขณะที่เขาจ้องที่เพดานมืดก่อนที่ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจและตัดสินใจที่จะอาบน้ำอย่างน้อย บางทีมันจะทำให้เขารู้สึกดีขึ้น บางทีอาจจะไม่ แต่เขาคงที่ตัวเองอาบน้ำอุ่นถอดเสื้อผ้าของเขาและปีนเขา In. ถอนหายใจเบา ๆ ผ่านริมฝีปากของเขาเป็นน้ำอุ่นเพื่อผ่อนคลายร่างกายที่อ่อนล้าของเขาถ้าเพียงนิด ๆ หน่อย ๆ ความทรงจำของอาบน้ำเขาจะถ่ายด้วย Daehyun ย้อนในใจของเขาในขณะที่เขาล้างผมของเขา อ่อนโยน, จูบอ่อนที่ด้านหลังของลำคอและไหล่ของเขาด้วยวิธีเก่าก็จะ holdhim จนในที่สุดพวกเขาต้องการย้ายไปยังห้องนอนและให้ความรักยองเลื่อนต่ำลงไปในอ่างก่อนที่จะจับจมูกของเขาและจะอยู่ภายใต้ น้ำ เขาอยากจะตายพระเจ้าที่เขาอยากจะตาย เขาถือลมหายใจของเขาจนปอดของเขาปวด; ขึ้นมาจากน้ำและ gasping สำหรับอากาศ คนที่ผลักดันให้ผมเปียกของเขาออกจากใบหน้าของเขาหอบเบา ๆ และหวังว่าเขาจะมีอยู่เพียงภายใต้ตลอดไป เขามองไปสู่การได้ยินประตูพื้นกระดานลั่นดังเอี๊ยดและมือของเขาจับขอบอ่างแน่นในขณะที่เขารอคอยและได้ฟังอย่างใกล้ชิดนาทีผ่านไปแล้วอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยองแจเลือกอาหารของเขาผลักดันสิ่งรอบ ๆเหมือนเสียงลมของนาฬิกาบนผนังติ๊กติ๊ก ticked . โดยเวลาที่เขาสามารถที่จะได้รับจริงตัวเองไปกัดของอาหาร microwaved , มันหนาว เขาบังคับให้กลืนกัดเล็ก ๆก่อนผลักถาดอาหารออกไป รู้สึกเหมือนจะอ้วก ถ้าเค้ากินอีก มันน่าขยะแขยงทุกอย่างที่เค้ากินมันช่างน่ารังเกียจ เสียงฝีเท้าของเขาสะท้อนขณะที่เขาเดินผ่านที่มืด เงียบ อพาร์ทเม้นท์ และทำให้ทางของเขาไปยังห้องนอน เขาคลานอยู่ใต้ผ้าห่ม ย้ายไปอยู่ข้างเดียวกับเขา เมื่อครั้งล่าสุดที่เขาจะถูกกิน ? อาบน้ำ ? หรือแม้กระทั่งออกจากอพาร์ทเมนต์ เขาไม่ได้อยู่อีกต่อไป

ยองแจหายใจ แต่เขาไม่ได้มีชีวิตอยู่ เขาปฏิเสธที่จะพบใครแม้มีความพยายามของฮิมชานชายที่มีอายุมากกว่าเขาจะได้เปิดประตู เขาไม่ เขาไม่ยอม บอกแก่มนุษย์ เพื่อไป มันโหดร้าย มันผิดด้วยเหรอที่ทำแบบนั้นกับฮิมชาน แต่ในใจของเขา และเขาทำสิ่งที่ถูกต้อง ถ้าเขาตัดการเชื่อมต่อกับทุกคนในชีวิตของเขา บางทีแดฮยอนจะปล่อยให้พวกเขาอยู่ตามลำพัง มันทำให้ความรู้สึกในจิตใจที่อ่อนล้าของเขา เขายังสามารถจดจำมันได้อย่างสมบูรณ์แบบลักษณะของความน่ากลัวบนใบหน้าของเพื่อนของเขาเมื่อเขาเห็นความเสียหาย และเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นฮิมชานเสียเย็น ขู่หาจองแดฮยอน และฆ่าเขาด้วยตัวเอง มันมีที่ยองแจปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาและขอร้องให้เขาช่วยนอนลงบนเตียงโรงพยาบาลของเขาในที่สุดได้รับเก่าที่จะสงบลง เขาตั้งใจ เขารุนแรง ฮิมชานต้องการฆ่าแดฮยอน

บาดแผลถูกลมและการตัดการรักษาแต่เขาไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย ทุกนิ้วของเขายังคงเจ็บปวด เจ็บปวด และเขาไม่แน่ใจว่ามันเป็นทางร่างกายหรือจิตใจ ความเจ็บปวดที่ทำให้เขาเจ็บปวดมาก บางที , มันเป็นส่วนผสมของทั้งสอง เขาเหนื่อย แต่ทั้งหมดที่เขาจะทำเร็วๆนี้ คือ นอน มันไม่เคยหลับอย่างเป็นสุขด้วยจิตใจของเขามักจะด่าว่าเขาด้วยฝันร้ายจนเขาตื่นมาร้อง หรือ ร้องไห้ มันคือความทรมาน บริสุทธิ์ ความทรมาน ยองแจอยู่ในเตียงสักพัก จิตใจของเขาไปอย่างสมบูรณ์ในขณะที่เขาจ้องมองเพดานมืดก่อนที่ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจและตัดสินใจน้อยอาบน้ำ บางทีมันอาจจะทำให้เขารู้สึกดีขึ้น อาจจะ แต่อาจไม่ได้

เขาซ่อมตัวอุ่นเปลื้องผ้าเสื้อผ้าของเขาและปีนเขาใน ถอนหายใจเบาๆ ผ่านริมฝีปากอุ่นกาย ร่างกายที่อ่อนล้าของเขา ถ้าเพียงนิดหน่อย ความทรงจำของห้อง เขาจับกับแดฮยอนทบทวนอยู่ในจิตใจของเขาที่เขาล้างเส้นผมของเขา ความอ่อนโยน , จูบเบาๆบนหลังคอ และ ไหล่ ทางเก่าก็ holdhim จนในที่สุด พวกเขาก็ย้ายไปที่ห้องนอนและให้ความรัก

ยองแจเลื่อนต่ำลงในอ่างก่อนที่จะหยิกจมูกของเขาและจะอยู่ใต้น้ำ เขาต้องการที่จะตาย , พระเจ้า , เขาต้องการที่จะตาย เขากลั้นหายใจจนปอดเขาเจ็บปวด ; ขึ้นมาจากน้ำและ gasping สำหรับอากาศ เขาผลักผมที่เปียกออกจากใบหน้าของเขา เสียงหอบเบาๆ และหวังว่าเขาจะอยู่ภายใต้ตลอดไปเค้ามองไปยังประตูได้ยินพื้นกระดานลั่นดังเอี๊ยดและมือของเขาจับขอบอ่างไว้แน่น เมื่อเขารอและฟังอย่างใกล้ชิด นาทีผ่านไป













แล้วอีก