Sure. For me, it was an interesting

Sure. For me, it was an interesting experience. Both great and at the same time—hmm, I don’t want to say traumatic, but very different in terms of lifestyle. Since I was very young, I’d loved traveling. I wanted to travel. So when my family decided to make the move to Canada, I was really excited. But I have to say, I wasn’t really prepared. I had no idea where is Canada, America, England—they’re all the same to me at that age.
So when we moved and my dad had initially made the move. He went ahead of us. He got a job. He found a place for us to live. And then, I arrived with my mom and my other sisters. There were five girls and we arrived at the airport. And my first memory is looking out, mid-December in Montreal—we arrived at Montreal airport—, looking out, and seeing this white thing covering the ground and thinking, “What is that? Why is it so white?” And I remember saying to my dad as he drove up to drive us home, “Let’s play in that. I want to play in that. What is that?” So that was my first memory of Canada of the snow.
And it was fun. It was great arriving in December but at the same time, it was very cold. Personally, I’m not somebody that likes the cold too much, but having the warmth of my family in the midst of that cold made it worth it. It was awesome.
And then at school, making the transition was a little harder. At that time, the school we went to, there were not a lot of minorities. So, I think some of the teachers and some of the students weren’t sure how to get accustomed to us, and we weren’t sure what to expect either. But everyone tried their best and we flourished. And I went on to high school and then to university. And one of the things was having my teachers—like we were talking about before, recognized the potential in me and my sisters and really encouraging us, and being with my classmates and making friends and having fun with them .
And during that time, it was the late ‘90s, and there were a lot of transitions going on in other parts of the world. So people from different countries, like I remember we had a lot of people from Bosnia because of the war coming to my high school, and from other parts of the world, from Asia, so it was a really multicultural school—high school that I went to. So learning about other cultures through my friends, too, made it really worth it.
So I’m certainly glad that my family made the move. It’s opened up amazing opportunities for me as well. And being able to come now to Japan and teach English, that was because of that. So yeah, although it was hard in ways that I hadn’t imagined, but it was so worth it. And I’be grown and I’be had so many awesome experiences that yeah, I’m really thankful for it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แน่ สำหรับฉัน มันเป็นประสบการณ์น่าสนใจ ทั้งดี และ ในเวลาเดียวกัน — อืมม ไม่อยากจะพูดกับบาดแผล วิถีชีวิตแต่แตกมากขึ้น ตั้งแต่น้อยมาก ฉันได้รักการเดินทาง ผมต้องการเดินทาง ดังนั้น เมื่อครอบครัวตัดสินใจที่จะทำการย้ายไปแคนาดา ผมตื่นเต้นจริง ๆ แต่ไม่ต้อง จริง ๆ ไม่ได้เตรียม ผมมีความคิดประเทศแคนาดา อเมริกา อังกฤษ — พวกเขากำลังทั้งหมดเหมือนกันกับฉันที่อายุนั้น ดังนั้นเมื่อเราย้าย และพ่อได้เริ่มทำการย้าย เขาไปก่อนเรา เขามีงาน เขาพบสถานที่ที่เราอาศัยอยู่ แล้ว ฉันมากับแม่ของฉันและของฉันน้องสาว มีห้าสาว และเรามาถึงที่สนามบิน และความทรงจำแรกกำลังออก กลางเดือนธันวาคมในมอนทรีออล — เพราะที่มอนทรีออลแอร์พอร์ต —, มองออก และเห็นสิ่งนี้ขาวครอบคลุมการ คิด และพื้น "นั่นคืออะไร ทำไมเป็นสีขาวดังนั้น" และผมอย่าลืมว่า พ่อของฉันเป็นเขาขับรถได้ขับรถเราบ้าน "ลอง เล่นในที่นั้น อยากจะเล่นในที่ นั่นคืออะไร" ดังนั้น ที่ถูกความทรงจำแรกของแคนาดาของหิมะ และมันก็สนุก ก็ดีมาถึงในเดือนธันวาคม แต่ในเวลาเดียวกัน มันก็เย็นมาก ส่วนตัว ฉันไม่ใครสักคนที่ชอบเย็นมากเกินไป แต่มีความอบอุ่นของครอบครัวกลางเย็นนั้นทำให้มันคุ้มค่า เป็นที่น่ากลัว แล้ว โรงเรียน ทำการเปลี่ยนแปลงยากเล็กน้อย ในขณะที่ โรงเรียนเราไป ไม่มีของคมิ ดังนั้น ผมคิดว่า ของครู และนักเรียนบางคนไม่แน่ใจว่าวิธีการได้คุ้นเคยกับเรา และเราไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คาดหวังอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ทุกคนพยายามดีที่สุด และเราเจริญรุ่งเรือง และฉันไป กับโรงเรียนมัธยม และมหาวิทยาลัย และสิ่งหนึ่งที่มีครูของฉัน — เหมือนเรากำลังพูดถึงก่อน รู้ศักยภาพในการฉัน และของฉันน้องสาวจริง ๆ ส่งเสริมเรา และอยู่กับเพื่อนร่วมชั้นของฉัน และทำให้เพื่อน และสนุกสนานกับการ และในช่วงเวลานั้น มันเป็นสาย ' 90s และมีจำนวนมากของการเปลี่ยนที่เกิดขึ้นในส่วนอื่น ๆ ของโลก คนอื่น ๆ จากต่างประเทศ เช่นจำเราได้มากจากบอสเนียเนื่องจากสงครามมาโรงเรียนของฉัน และจากส่วนอื่น ๆ ของโลก จากเอเชีย ดังนั้นมันเป็นโรงเรียนวัฒนธรรมนานาชาติจริง ๆ ซึ่งโรงเรียนที่ผมไป เพื่อ เรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมอื่น ๆ ผ่านเพื่อนของฉัน เกินไป ทำให้มันจริง ๆ คุ้ม ดังนั้นฉันดีใจแน่นอนว่า ครอบครัวทำให้ย้าย เปิดโอกาสมหัศจรรย์สำหรับฉันเช่นกัน และที่กำลังจะมาตอนนี้ญี่ปุ่น และสอนภาษาอังกฤษ ที่ เพราะการที่ ดังนั้นใช่ แม้ว่ามันยากที่ผมไม่ได้จินตนาการ แต่ก็ได้คุ้มกัน และ I'be โตและ I'be มีประสบการณ์น่ากลัวมากที่ใช่ ฉันขอบคุณจริง ๆ มัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แน่ใจ สำหรับผมแล้วมันเป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจ ทั้งที่ดีและในเวลาเดียวกัน-อืมผมไม่อยากจะบอกว่าบาดแผล แต่ที่แตกต่างกันมากในแง่ของการดำเนินชีวิต ตั้งแต่ผมยังเด็กมากผมรักการเดินทาง ผมอยากที่จะเดินทางไป ดังนั้นเมื่อครอบครัวของฉันตัดสินใจที่จะให้ย้ายไปยังประเทศแคนาดาผมตื่นเต้นจริงๆ แต่ผมต้องบอกว่าผมไม่ได้จัดทำจริงๆ ผมมีความคิดที่เป็นแคนาดา, อเมริกา, อังกฤษพวกเขากำลังทั้งหมดเช่นเดียวกับผมที่ว่าอายุ.
ดังนั้นเมื่อเราย้ายและพ่อของฉันได้ทำในขั้นต้นการย้าย เขาเดินไปข้างหน้าของเรา เขาได้งาน เขาพบว่าสถานที่ที่เราจะมีชีวิตอยู่ แล้วผมมาถึงกับแม่และน้องสาวอื่น ๆ ของฉันของฉัน มีห้าสาวได้และเรามาถึงที่สนามบิน และหน่วยความจำแรกของฉันคือการมองออกกลางเดือนธันวาคมในมอนทรีออ-เรามาถึงที่สนามบินมอนทรีออมองออกและเห็นสิ่งนี้สีขาวครอบคลุมพื้นดินและคิดว่า "สิ่งที่ว่าคืออะไร? ทำไมมันจึงเป็นสีขาวเพื่อ? "และผมจำได้ว่าพูดกับพ่อของฉันในขณะที่เขาขับรถขึ้นที่จะขับรถบ้านเรา" เราเล่นในที่ ผมต้องการที่จะเล่นในที่ คืออะไร? "เพื่อให้เป็นหน่วยความจำแรกของแคนาดาของหิมะ.
และมันก็สนุก มันเป็นที่ดีที่จะมาถึงในเดือนธันวาคม แต่ในเวลาเดียวกันก็หนาวมาก ส่วนตัวผมไม่ชอบคนที่เย็นมากเกินไป แต่มีความอบอุ่นของครอบครัวของฉันในท่ามกลางความเย็นที่ทำให้มันคุ้มค่า มันน่ากลัว.
แล้วที่โรงเรียนทำให้การเปลี่ยนแปลงเป็นเพียงเล็กน้อยยาก ในขณะที่โรงเรียนที่เราไปมีไม่มากของชนกลุ่มน้อย ดังนั้นผมคิดว่าบางส่วนของครูและนักเรียนบางคนก็ไม่แน่ใจว่าจะได้รับคุ้นเคยกับเราและเราไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คาดหวังอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ทุกคนพยายามที่ดีที่สุดของพวกเขาและเราเจริญรุ่งเรือง และผมก็เดินตรงไปยังโรงเรียนมัธยมและจากนั้นไปเรียนที่มหาวิทยาลัย และหนึ่งในสิ่งที่ถูกต้องเหมือนครูของฉันที่เราได้พูดคุยเกี่ยวกับก่อนที่จะได้รับการยอมรับที่มีศักยภาพในตัวผมและน้องสาวของฉันและจริงๆให้กำลังใจเราและอยู่กับเพื่อนร่วมชั้นของฉันและทำให้เพื่อนและมีความสนุกสนานกับพวกเขา.
และในช่วงเวลานั้นมัน เป็นช่วงปลายยุค 90 และมีจำนวนมากของการเปลี่ยนที่เกิดขึ้นในส่วนอื่น ๆ ของโลก ดังนั้นผู้คนจากประเทศที่แตกต่างกันเช่นผมจำได้ว่าเรามีจำนวนมากของผู้คนจากบอสเนียเพราะสงครามมาถึงโรงเรียนมัธยมของฉันและจากส่วนอื่น ๆ ของโลกจากเอเชียจึงเป็นโรงเรียนโรงเรียนมัธยมความหลากหลายทางวัฒนธรรมจริงๆที่ฉัน ไป ดังนั้นการเรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมอื่น ๆ ผ่านทางเพื่อน ๆ ของฉันเกินไปทำให้มันคุ้ม.
ดังนั้นฉันดีใจที่แน่นอนว่าครอบครัวของฉันได้ย้าย มันเปิดโอกาสที่น่าตื่นตาตื่นใจสำหรับฉันเช่นกัน และความสามารถที่จะเข้ามาในขณะนี้ไปยังประเทศญี่ปุ่นและสอนภาษาอังกฤษที่ได้รับเนื่องจากการที่ เพื่อใช่แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากในรูปแบบที่ผมไม่ได้คิด แต่มันก็เพื่อให้คุ้มค่า และ I'be เติบโตและ I'be มีประสบการณ์ที่น่ากลัวมากมายที่ใช่ฉันจริงๆขอบคุณสำหรับมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แน่นอน สำหรับผม มันเป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจ ทั้งดี และ ที่ อืมมม เวลาเดียวกัน ผมไม่อยากจะพูดว่า บาดแผล แต่แตกต่างกันมากในแง่ของการใช้ชีวิต ตั้งแต่ฉันยังเด็กมาก ผมรักการเดินทาง ฉันต้องการที่จะเดินทาง ดังนั้นเมื่อครอบครัวตัดสินใจย้ายไปแคนาดา ฉันตื่นเต้นมาก แต่ผมต้องบอกว่า ผมไม่ได้เตรียมมา ฉันมีความคิดที่ไม่มี คือ แคนาดา อเมริกาอังกฤษมันก็เป็นเหมือนกันกับผมที่อายุนะ
ดังนั้นเมื่อเราย้ายและพ่อได้เริ่มทำการย้าย เขาเดินนำหน้าพวกเรา เขาได้งานแล้ว เขาได้พบสถานที่ที่เราอาศัยอยู่ แล้วฉันมาอยู่กับแม่และน้องสาวของฉัน มีห้าสาว และเราก็มาถึงสนามบิน หน่วยความจำแรกของฉันมองออกกลางเดือนธันวาคมในมอนทรีออพวกเรามาถึงที่สนามบินมอนทรีอัล - ค้นหาและเห็นสิ่งสีขาวนี้ครอบคลุมพื้นดินและคิดว่า " นั่นอะไรน่ะ ? ทำไมมันขาว " และผมจำได้ว่าพ่อเขาขับรถขึ้นไปส่งเรากลับบ้าน " ไปเล่นในนั้น ฉันต้องการเล่นในนั้น นั่นอะไร ? " นั่นคือความทรงจำแรกของฉันของแคนาดาของหิมะ
และก็สนุกดีด้วย มันเยี่ยมมากที่เดินทางมาถึงในเดือนธันวาคม แต่ในเวลาเดียวกัน มันหนาวมาก โดยส่วนตัวฉันไม่ใช่คนที่ชอบอากาศหนาวมาก แต่ความอบอุ่นของครอบครัวของฉันในท่ามกลางของความหนาวเย็นที่ทำให้มันคุ้มค่า มันเยี่ยมมาก
แล้วที่โรงเรียน การเปลี่ยนแปลงก็ยากนิดหน่อย ตอนนั้น โรงเรียนที่เราได้ไป มีไม่มากของชนกลุ่มน้อย ดังนั้น ที่ฉันคิดว่า บางส่วนของ ครูและนักเรียนบางส่วนไม่มั่นใจว่าจะได้รับคุ้นเคยกับเราและเราไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คาดหวังเหมือนกัน แต่ทุกคนพยายามอย่างเต็มที่และเราเจริญรุ่งเรือง และผมก็ไปโรงเรียนมัธยมและมหาวิทยาลัย และสิ่งที่มีครูของฉันเหมือนที่เราพูดถึงก่อนหน้านี้ รู้ศักยภาพในตัวผมและพี่สาว และก็ให้กำลังใจเรา และอยู่กับเพื่อน และทำให้เพื่อน ๆและสนุกกับพวกเขา
และในระหว่างนั้นมันเป็นปลาย ' 90s และมีมากของการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในส่วนอื่น ๆของโลก เพื่อให้ผู้คนจากประเทศที่แตกต่างกัน เช่น ผมจำได้ว่าเรามีคนบอสเนียเพราะสงครามมาโรงเรียนของฉันสูงและจากส่วนอื่น ๆของโลกจากเอเชีย มันเป็นวัฒนธรรมจริงๆโรงเรียนมัธยมโรงเรียนที่ฉันไป เพื่อการเรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมอื่น ๆผ่านทางเพื่อนของผมเกินไป ทำให้มันคุ้มค่า
ดังนั้นแน่นอน ผมดีใจที่ครอบครัวได้ย้าย . มันเปิดโอกาสที่น่าตื่นตาตื่นใจสำหรับฉันเช่นกัน และสามารถไปญี่ปุ่น และสอนภาษาอังกฤษ นั่นเป็นเพราะ ใช่ แต่มันเป็นเรื่องยากในทางที่ผมไม่คิด แต่มันคุ้มค่านะ และ i'be โต และ i'be มี ประสบการณ์สุดยอดมากครับฉันจริงๆขอบคุณมัน