Schoolchildren are taught that the

Schoolchildren are taught that the speed of light is a constant 186,000 miles per second (300,000 km.
per second), but that’s not correct. It is only constant if it is traveling through a medium of constant
density. When light encounters an increase in density, say, when it travels from air to water, it slows
down. Changes in density cause the path of light to bend. When light encounters a decrease in density,
say from water to air, it speeds up. Snell found the ratio of the changes in speed to be the ratio of angle
of incidence to the angle of refraction. This common ratio for a given pair of materials is called the
refractive index. If the incident light is in a vacuum, the speed of light in the second material is called
the absolute refractive index. It is specific for each pair of media. By definition the refractive index of a
vacuum is 1. Air makes little difference to the refraction of light, having an absolute refractive index of
1.0008. The absolute refractive index of water is 1.330, while that of a diamond is 2.42.
Following the teachings of Plato, the ancient Greeks thought that light rays emanated from the eye and
intercepted external objects, which are thus seen by the observer. They also felt the speed of light was
very high, perhaps infinite. The first person to realize that light travels from an object seen to the eye
was the Arab philosopher “Alhazan (Abu’ali al-hasan ibn al-haytham), who published a work on optics
in 1000 C.E. René Descartes was the first person to publish the now familiar version of the law of
refraction in terms of sines in 1637. He apparently was unaware of Snell’s work. In English speaking
countries the principle is known as Snell’s Law, but in France it is named Descartes’ Law.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเรียนได้รับการสอนว่าความเร็วของแสงเป็นค่าคงที่ 186,000 ไมล์ต่อวินาที (300,000 กม.
ต่อวินาที) แต่ที่ไม่ถูกต้อง มันเป็นเพียงคงถ้าถูกเดินทางผ่านสื่อกลางในการคง
ความหนาแน่น เมื่อแสงพบการเพิ่มขึ้นของความหนาแน่นพูดเมื่อมันเดินทางจากอากาศลงไปในน้ำก็จะช้า
ลง การเปลี่ยนแปลงในความหนาแน่นทำให้เกิดเส้นทางของแสงที่จะโค้งงอ เมื่อแสงพบการลดลงของความหนาแน่น,
พูดจากน้ำกับอากาศจะเพิ่มความเร็ว ปราดเปรื่องพบอัตราส่วนของการเปลี่ยนแปลงความเร็วในการที่จะเป็นอัตราส่วนของมุม
ของการเกิดมุมของการหักเห นี้อัตราส่วนทั่วไปสำหรับคู่ที่ได้รับจากวัสดุที่เรียกว่า
ดัชนีหักเห ถ้าแสงที่ตกอยู่ในสูญญากาศ, ความเร็วของแสงในวัสดุสองเรียกว่า
ดัชนีหักเหแน่นอน มันเป็นที่เฉพาะเจาะจงสำหรับคู่ของสื่อแต่ละ ตามคำนิยามดัชนีหักเหของ
สูญญากาศคือ 1 เครื่องทำให้ความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการหักเหของแสงที่มีดัชนีหักเหแน่นอนของ
1.0008 ดัชนีหักเหแน่นอนของน้ำเป็น 1.330 ในขณะที่เพชรเป็น 2.42.
ต่อไปนี้คำสอนของเพลโตกรีกโบราณคิดว่ารังสีของแสงเล็ดลอดออกมาจากตาและ
ดักวัตถุภายนอกซึ่งจะเห็นดังนั้นโดยสังเกตการณ์ พวกเขายังรู้สึกว่าความเร็วของแสงได้
สูงมากที่ไม่มีที่สิ้นสุดบางที คนแรกที่รู้ว่าการเดินทางของแสงจากวัตถุที่เห็นกับตา
เป็นนักปรัชญาอาหรับ "Alhazan (Abu'ali อัลฮะซันอัล-Haytham) ซึ่งตีพิมพ์ผลงานในเลนส์
1000 CE René Descartes เป็นคนแรกที่จะ เผยแพร่รุ่นคุ้นเคยตอนของกฎหมายของ
การหักเหของแสงในแง่ของไซนส์ใน 1637 เขาเห็นได้ชัดว่าไม่ทราบถึงการทำงานของปราดเปรื่อง ในการพูดภาษาอังกฤษ
ประเทศหลักการที่เป็นที่รู้จักกันเป็นกฎหมายปราดเปรื่อง แต่ในประเทศฝรั่งเศสมันเป็นชื่อกฎหมาย Descartes '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เด็กนักเรียนที่ถูกสอนว่าความเร็วของแสงเป็นค่าคงที่ 186 , 000 ไมล์ต่อวินาที ( 300000 km .
ต่อวินาที ) แต่ที่ไม่ถูกต้อง มันเป็นเพียงคงที่ถ้ามันเดินทางผ่านตัวกลางที่มีความหนาแน่นคงที่

เมื่อแสงที่พบเพิ่มขึ้นในความหนาแน่น , กล่าวว่า , เมื่อมันเดินทางจาก อากาศ น้ำ มันช้า
ลง การเปลี่ยนแปลงความหนาแน่นเพราะเส้นทางของแสงที่โค้งงอเมื่อแสงพบลดความหนาแน่น
พูดจากน้ำกับอากาศเร็วขึ้น ชาวประมงพบอัตราส่วนของการเปลี่ยนแปลงความเร็วเป็น อัตราส่วนของมุม
อุบัติการณ์กับมุมของการหักเหของแสง นี้โดยทั่วไปเพื่อให้คู่ของวัสดุเรียกว่า
ดัชนีการหักเห . ถ้าแสงเกิดขึ้นในสูญญากาศ ความเร็วของแสงในวัสดุที่สองเรียกว่า
ดัชนีการหักเหแบบสัมบูรณ์มันเป็นเฉพาะสำหรับแต่ละคู่ของสื่อ โดยความหมายดรรชนีหักเหของ
สูญญากาศ 1 อากาศไม่เหมือนกันกับการหักเหของแสง มีดัชนีหักเหของแน่นอน
1.0008 . ดัชนีการหักเหของแสงที่แน่นอนของน้ำคือ 1.330 , ในขณะที่ของเพชรคือ 2.42 .
ดังคำสอนของเพลโต ชาวกรีกโบราณคิดว่าแสงรังสี emanated จากตาและ
พบวัตถุภายนอก ซึ่งจะทำให้เห็นโดยผู้สังเกตการณ์ พวกเขายังรู้สึกว่าความเร็วแสงคือ
สูงมากอาจจะไม่มีที่สิ้นสุด คนแรกที่ต้องตระหนักว่า แสงเดินทางจากวัตถุ เห็นกับตา
เป็นนักปราชญ์อาหรับ " ( อัลฮะซัน อิบนุ อัล abu'ali ลฮาเซน haytham ) ซึ่งตีพิมพ์ผลงานในทัศนศาสตร์
1000 ใช้ในRen é Descartes เป็นคนแรกที่เผยแพร่รุ่นตอนนี้คุ้นเคยของกฎหมายของ
การหักเหของแสงในแง่ของด้านใน 1637 . เขาไม่ทราบว่าฉลาดทำงาน ในการพูดภาษาอังกฤษ
ประเทศหลักที่เป็นที่รู้จักกันเป็นผู้ขนส่ง แต่ในประเทศฝรั่งเศสมันเป็นชื่อ Descartes ' กฎหมาย