Previous studies have been undertak

Previous studies have been undertaken on erosion plots in six main areas of the Middle Hills: Fakot (Uttar Pradesh, India; Anon, 1984); Nagarkot (Kathmandu Valley, Nepal: Maskey & Joshi, 1991); Banpale (near Pokhara, Nepal: Mulder, 1978; Impat, 1981); Naini Tal (northwest India: Pandey, Pathak, & Singh, 1984); Tamagi (near Pokhara: Impat, 1981); Kulekhani (Nepal: Upadhaya, Sthapit, & Shrestha, 1991); Bhandar and Bimti (edge of high mountains, eastern Nepal: Ries, 1994); and at Pakhribas (eastern Nepal: Sherchan, Gurung, & Chand, 1991). However, not all of these plots were cultivated using traditional techniques. Some of these studies have been summarized and evaluated by Ramsay (1985) and Bruijnzeel and Bremmer (1989). The majority of the studies used bounded plots of between 14 and 80 m2. Taking all plots together, there is a poor correlation between runoff and soil loss. The Kulekhani plots have high runoff but low soil losses, and the plots at Chyandanda, Nagarkot, have almost 50 times the soil loss under the same levels of runoff. Soil losses under traditional tillage practices ranged from 0.6 to 14 t ha–1 on outwardsloping terraces in the Nargakot area, and up to 35 t ha–1 on inward-sloping terraces developed in red soils in the Pakhribas area. In both areas the terraces were cultivated traditionally with maize and millet. With the exception of the Pakhribas site, the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการดำเนินการศึกษาก่อนหน้านี้บนผืนกัดเซาะในพื้นที่หลัก 6 ภูเขากลาง: Fakot (อุตตระประเทศ อินเดีย อานนท์ 1984); นาการ์คอท (หุบเขากาฐมาณฑุ เนปาล: Maskey & Joshi, 1991); Banpale (ใกล้โปขระ เนปาล: Mulder, 1978 Impat, 1981); Naini ทัล (ตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดีย: Pandey, Pathak, & สิงห์ 1984); Tamagi (ใกล้โปขระ: Impat, 1981); Kulekhani (เนปาล: Upadhaya, Sthapit, & Shrestha, 1991); Bhandar และ Bimti (ขอบของภูเขาสูง เนปาลตะวันออก: Ries, 1994); และ Pakhribas (เนปาลตะวันออก: Sherchan กูรุง & แชนด์ 1991) อย่างไรก็ตาม ไม่ทั้งหมดของที่ดินเหล่านี้ถูกปลูกโดยใช้เทคนิคแบบดั้งเดิม บางการศึกษาเหล่านี้มีการสรุป และประเมิน โดยแรมเซย์ (1985) และ Bruijnzeel และ Bremmer (1989) ส่วนใหญ่ของการศึกษาที่ใช้ล้อมรอบผืนระหว่าง 14 และ 80 m2 การผืนทั้งหมดเข้าด้วยกัน มีความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างไหลบ่าและดินขาดทุน ผืน Kulekhani มีไหลบ่าสูง แต่ขาดทุนที่ดินต่ำ และผืนที่ Chyandanda นาการ์คอท มีเกือบ 50 ครั้งสูญเสียดินใต้ที่ไหลบ่าในระดับเดียวกัน ดินขาดทุนภายใต้ปฏิบัติ tillage ดั้งเดิมอยู่ในช่วงจาก 0.6 14 t ฮา – 1 บนระเบียง outwardsloping ใน Nargakot และสูง สุด 35 t ฮา – 1 บนระเบียงลาดเอียงเข้าข้างในได้รับการพัฒนาในดินเนื้อปูนแดงในพื้นที่ Pakhribas ในทั้งสองพื้นที่ ระเบียงได้โลหะแบบดั้งเดิมกับข้าวโพดและฟ่าง ยกเว้นเว็บไซต์ Pakhribas การ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาก่อนหน้านี้ได้รับการดำเนินการในแปลงการกัดเซาะในพื้นที่ที่หกหลักของฮิลส์กลาง: Fakot (อุตตรประเทศอินเดียอานนท์, 1984); นากาโก๊ด (หุบเขากาฐมา ณ ฑุประเทศเนปาล: Maskey และ Joshi, 1991); Banpale (ใกล้โปขระ, เนปาล: Mulder 1978; Impat, 1981); Naini Tal (ทิศตะวันตกเฉียงเหนืออินเดีย: Pandey, Pathak และซิงห์, 1984); Tamagi (ใกล้โปขระ: Impat, 1981); Kulekhani (เนปาล: Upadhaya, Sthapit ​​และ Shrestha, 1991); Bhandar และ Bimti (ขอบของภูเขาสูงทางทิศตะวันออกของเนปาล: Ries, 1994); และ Pakhribas (ตะวันออกเนปาล: Sherchan, Gurung และพรีม, 1991) แต่ไม่ทั้งหมดของแปลงเหล่านี้ได้รับการปลูกฝังโดยใช้เทคนิคแบบดั้งเดิม บางส่วนของการศึกษาเหล่านี้ได้รับการสรุปและประเมินผลโดย Ramsay (1985) และ Bruijnzeel และ Bremmer (1989) ส่วนใหญ่ของการศึกษาที่ใช้ล้อมรอบแปลงระหว่างวันที่ 14 และ 80 m2 การแปลงทั้งหมดเข้าด้วยกันมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีระหว่างที่ไหลบ่าและการสูญเสียดิน แปลง Kulekhani มีการไหลบ่าสูง แต่การสูญเสียดินต่ำและแปลงที่ Chyandanda, นากาโก๊ด, มีเกือบ 50 ครั้งการสูญเสียดินภายใต้ระดับเดียวกันของการไหลบ่า การสูญเสียดินภายใต้การปฏิบัติดินแบบดั้งเดิมตั้งแต่ 0.6-14 ตันต่อเฮกตาร์ 1 outwardsloping ระเบียงในพื้นที่ Nargakot และได้ถึง 35 ตันต่อเฮกตาร์ 1 บนระเบียงภายในลาดพัฒนาในดินสีแดงในพื้นที่ Pakhribas ในพื้นที่ทั้งสองระเบียงได้รับการปลูกฝังประเพณีที่เกี่ยวข้องกับข้าวโพดและข้าวฟ่าง ด้วยข้อยกเว้นของเว็บไซต์ Pakhribas ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาก่อนหน้านี้ได้ดำเนินการในการแปลงในหกพื้นที่หลักของเนินกลาง : fakot ( อุตตร , อินเดีย ; นนท์ , 1984 ) ; นาคากอต ( หุบเขากาฐมาณฑุ , เนปาล : maskey & Joshi , 1991 ) banpale ( ใกล้ Pokhara เนปาล : มัลเดอร์ , 1978 ; รีบอะไรนักนะ , 1981 ) naini Tal ( ภาคตะวันตกเฉียงเหนืออินเดีย pathak : เดย์ , , &ซิงห์ , 1984 ) tamagi ( ใกล้ Pokhara : รีบอะไรนักนะ , 1981 ) kulekhani ( เนปาล : upadhaya sthapit & shrestha , , ,1991 ) ; bhandar และ bimti ( ขอบของภูเขาสูง , เนปาล : ries , 1994 ) ; และใน pakhribas ( เนปาล : sherchan กุรุง , & Chand , 1991 ) อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ทั้งหมดของแปลงเหล่านี้ปลูกโดยใช้เทคนิคแบบดั้งเดิม บางส่วนของการศึกษาเหล่านี้ได้ถูกสรุปและประเมินผลโดย แรมซีย์ ( 1985 ) และ bruijnzeel และ เบรมเมอร์ ( 1989 )ส่วนใหญ่ของการศึกษาที่ใช้หลักการแปลงระหว่าง 14 และ 80 ตารางเมตร จะแปลงด้วยกัน มีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีระหว่างน้ำไหลบ่าและการสูญเสียดิน การ kulekhani แปลงได้ออกมาสูง แต่การสูญเสียดินต่ำ และแปลงที่ chyandanda นาคากอต , , มีเกือบ 50 ครั้ง สูญเสียดินในระดับเดียวกันของน้ำท่า การสูญเสียดินดินภายใต้การปฏิบัติแบบดั้งเดิมมีค่าตั้งแต่ 06 กับ 14 T ฮา– 1 ใน outwardsloping ระเบียงในพื้นที่นากาก็และได้ถึง 35 T ฮา– 1 ด้านในระเบียงลาดพัฒนาดินสีแดงใน pakhribas บริเวณ ทั้งในพื้นที่ระเบียงปลูกตามด้วยข้าวโพดและข้าวฟ่าง . ด้วยข้อยกเว้นของ pakhribas

เว็บไซต์