Book 3, Mountain Range of Magical B

Book 3, Mountain Range of Magical Beasts – Chapter 10, The Mountain Range of Magical Beasts (part 2)

Within the countless peaks of the Mountain Range of Magical Beasts were innumerable ageless trees and forests that made travel through the range very difficult. What made it even more difficult was the constant need to pass through one peak and ravine after another, or perhaps take a circular path.

“When traveling within the Mountain Range of Magical Beasts, don’t carve out a path through the pre-existing thorns and brush. It’s best to take an alternate path.” Doehring Cowart continued to provide the benefit of his experience to Linley.

Linley listened carefully as he proceeded forward.

“Remember, the biggest mistake you can make in the Mountain Range of Magical Beasts is to constantly make noise. This will cause many magical beasts to pay attention to you. Even if you are forced to make some noise, you need to immediately leave the nearby area.” Doehring Cowart continued. “Remember, if you are injured, you must immediately do your best to staunch any loss of blood. The stench of blood will attract beasts as well. The noses of magical beasts are far more sensitive than we humans.”

Linley nodded.

The massive crowns of countless trees covered the entire sky. Looking at them, Linley was reminded of some information that he had gleaned from books at the Ernst Institute. In a place like this, where even the sun was all but blocked out, one had to learn how to distinguish north, south, east, and west.

As agile as a monkey, Linley leapt past a series of disorderly tree roots and vine growths, but just as he walked past…

“Whoah.” Linley sucked in a cold breath as he saw something not too far away.

The corpses of three men and two women were a few dozen meters away from him. The five corpses had not yet rotted much, but the bite marks on them were very visible. The corpses had all been dismembered. A male corpse had half its leg eaten, and a giant hole ripped in its belly, with his severed intestines laying strewn about. Half of a female corpse’s head had been eaten, leaving behind a single eyeball and a white skull bone with a few strands of hair attached.

Linley’s face turned pale, and he forgot to breathe.

“They should’ve died three or four days ago.” Doehring Cowart appeared next to Linley, carefully inspecting the corpses. His face was still quite calm. “Linley, take a close look. On the chest of every single person, there are some similar, unremarkable wounds. If my guess is correct, these five should’ve been killed by humans, and most likely, by a single person.”

Linley started.

“Doehring Cowart, you’re saying that a person killed them?” Linley looked at Doehring Cowart, shocked.

Doehring Cowart smiled calmly. “Linley, this is your first visit to the Mountain Range of Magical Beasts. Once you’ve been here a bit longer, you will come to realize that in the Mountain Range of Magical Beasts, in addition to dealing with the attacks of local beasts, you also have to guard against the attacks of other humans.”

“The attacks of humans? Why would other humans attack?” Linley felt a bit of rage beginning to grow in his heart.

In the Mountain Range of Magical Beasts, the local monsters already held a huge advantage by virtue of their countless numbers. He didn’t expect that the humans here would fight amongst themselves as well, instead of helping each other.

“This is very normal. Why do humans venture into this mountain range? The vast majority come here in the hopes of acquiring magicite cores. If they kill a magical beast, they will only acquire a single core, but if they kill a human being, that person might have several magicite cores in their backpack, or even more.” Doehring Cowart stroked his white beard.

Linley finally understood.

Greed!

It was all due to greed. Some people here wanted to easily acquire a large number of magicite cores, and indeed, killing the other human beings here was a good way to do so.

“Linley, you must be careful. Based on what I’m seeing, the person who killed these five must possess astounding ability. If you look closely at these people’s clothing, you can see that four of them should be warriors, while one of them was a magus. But all five of them were killed at about the same time by a clean blow through the heart. The ruthless precision of this assault is chilling. However, since we don’t know how strong these five people were, it’s hard to estimate the strength of their killer.” Doehring Cowart frowned. “But for these five to be willing and able to brave the dangers of the Mountain Range of Magical Beasts suggests that they were not weak. From this alone, we can safely say that the person who killed them is, at the very least, no weaker than you.”

Linley stepped forward to take a closer look, then nodded in agreement.

The killing blows were very clean and direct.

“This is still just the outer perimeter of the mountain range. Hurry on in.” Doehring Cowart laughed.

Linley nodded, then continued on his journey deeper into the Mountain Range of Magical Beasts. On his journey, the sight of corpses of both men and monsters became quite common, as well as many rusted weapons. Linley also occasionally ran into a few weak monsters.

Nightfall. Linley and the little Shadowmouse were resting while each munched on a leg of boar. Linley was seated on the ground, while the little Shadowmouse was seated on his shoulder.

“At night, one cannot light a fire in the Mountain Range of Magical Beasts.” Doehring Cowart once again instructed.

“Understood, Grandpa Doehring.” Linley knew quite a bit about the basics of survival here. This place was no ordinary wilderness, and the beasts here would not be afraid of fire.

Seated on the ground, Linley calmed himself down and closed his eyes, while beginning to sense the flow of earth essence and wind essence around him. The feeling of elemental essence around him was akin to the feeling of being in one’s parents’ embrace.

Due to his exceptional affinity with earth essence and wind essence, Linley could sense them quite clearly.

“The Pulse of the Earth. The Flow of the Wind.” A peaceful smile was on Linley’s face, as he began to drift off into sleep. Linley had total confidence that any tremors on the ground caused by something approaching, or any disturbances in the wind caused by something moving rapidly to him, would immediately awaken him.

These were the abilities possessed by earth magi and wind magi.

The night slowly grew deeper. Curled in front of Linley, the little Shadowmouse ‘Bebe’ also began to emit extremely light, quiet snoring sounds. The night wind grew cool as well, but right now, it was summer in the Mountain Range of Magical Beasts. Only at night would it feel cool and refreshing. In the day, it felt stiflingly hot.

Late at night. All was dark.

“Rustle, rustle.” The soft sounds of something rustling against the grass could be heard.

A pair of powerfully built Windwolves with gleaming blue fur were pacing about within the forest. Their green-tinted eyes were carefully inspecting their surroundings as their powerful limbs silently stalked through the area.

Their cruel white fangs gleamed with a cold light in the night.

Previous Chapter Next Chapter

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Book 3, Mountain Range of Magical Beasts – Chapter 10, The Mountain Range of Magical Beasts (part 2)Within the countless peaks of the Mountain Range of Magical Beasts were innumerable ageless trees and forests that made travel through the range very difficult. What made it even more difficult was the constant need to pass through one peak and ravine after another, or perhaps take a circular path.“When traveling within the Mountain Range of Magical Beasts, don’t carve out a path through the pre-existing thorns and brush. It’s best to take an alternate path.” Doehring Cowart continued to provide the benefit of his experience to Linley.Linley listened carefully as he proceeded forward.“Remember, the biggest mistake you can make in the Mountain Range of Magical Beasts is to constantly make noise. This will cause many magical beasts to pay attention to you. Even if you are forced to make some noise, you need to immediately leave the nearby area.” Doehring Cowart continued. “Remember, if you are injured, you must immediately do your best to staunch any loss of blood. The stench of blood will attract beasts as well. The noses of magical beasts are far more sensitive than we humans.”Linley nodded.The massive crowns of countless trees covered the entire sky. Looking at them, Linley was reminded of some information that he had gleaned from books at the Ernst Institute. In a place like this, where even the sun was all but blocked out, one had to learn how to distinguish north, south, east, and west.ที่คล่องตัวเป็นลิง Linley หลุดออกมาผ่านชุดของรากต้นไม้ที่ทุลักทุเลและเจริญเติบโตของเถาวัลย์ เพียงแต่ขณะที่มันเดินอดีต..."Whoah" Linley ดูดลมเย็นเขาเห็นสิ่งที่ไม่ไกลเกินไปศพของชายสามและหญิงสองโหลพักเขาได้ ศพ 5 ก็ไม่ได้ rotted มาก แต่เครื่องกัดบนพวกเขาได้เห็นมาก ศพที่มีทั้งหมดถูก dismembered ศพชายหาดครึ่งเลกของกิน และหลุมยักษ์ที่คัดลอกในท้องของ กับลำไส้ของเขา severed วาง strewn เกี่ยวกับ ครึ่งหัวของศพหญิงมีรับประทาน ออกจากหลังตาเดียวและกระดูกกะโหลกศีรษะขาว มีกี่ strands ของผมที่แนบใบหน้าของ Linley เปิดซีด และเขาลืมหายใจ"พวกเขาควรได้ตายสาม หรือสี่วันที่ผ่านมา" Doehring Cowart ปรากฏถัดจาก Linley รอบคอบตรวจสอบศพ ใบหน้าของเขายังคงค่อนข้างสงบ " Linley ดูปิด บนหน้าอกของทุกคนเดียว มีแผลบางคล้าย unremarkable ถ้าฉันเดาถูก ห้าเหล่านี้ควรได้ถูกฆ่า โดยมนุษย์ และคล้าย โดยคนเดียว"Linley เริ่มต้น"Doehring Cowart คุณกำลังบอกว่า คนฆ่าพวกเขา" Linley มอง Doehring Cowart ตกใจDoehring Cowart ยิ้มเบา ๆ "Linley นี่คือครั้งแรกไปเทือกเขาของขลังสัตว์ เมื่อคุณได้รับที่นี่ยาวเป็นบิต คุณจะมารู้ว่า ในเทือกเขาของมหัศจรรย์สัตว์ป่า นอกจากจัดการกับการโจมตีของสัตว์ท้องถิ่น คุณยังสามารถปกป้องจากการโจมตีของมนุษย์อื่น ๆ "“The attacks of humans? Why would other humans attack?” Linley felt a bit of rage beginning to grow in his heart.In the Mountain Range of Magical Beasts, the local monsters already held a huge advantage by virtue of their countless numbers. He didn’t expect that the humans here would fight amongst themselves as well, instead of helping each other.“This is very normal. Why do humans venture into this mountain range? The vast majority come here in the hopes of acquiring magicite cores. If they kill a magical beast, they will only acquire a single core, but if they kill a human being, that person might have several magicite cores in their backpack, or even more.” Doehring Cowart stroked his white beard.Linley finally understood.Greed!It was all due to greed. Some people here wanted to easily acquire a large number of magicite cores, and indeed, killing the other human beings here was a good way to do so.“Linley, you must be careful. Based on what I’m seeing, the person who killed these five must possess astounding ability. If you look closely at these people’s clothing, you can see that four of them should be warriors, while one of them was a magus. But all five of them were killed at about the same time by a clean blow through the heart. The ruthless precision of this assault is chilling. However, since we don’t know how strong these five people were, it’s hard to estimate the strength of their killer.” Doehring Cowart frowned. “But for these five to be willing and able to brave the dangers of the Mountain Range of Magical Beasts suggests that they were not weak. From this alone, we can safely say that the person who killed them is, at the very least, no weaker than you.”Linley stepped forward to take a closer look, then nodded in agreement.The killing blows were very clean and direct.“This is still just the outer perimeter of the mountain range. Hurry on in.” Doehring Cowart laughed.Linley nodded, then continued on his journey deeper into the Mountain Range of Magical Beasts. On his journey, the sight of corpses of both men and monsters became quite common, as well as many rusted weapons. Linley also occasionally ran into a few weak monsters.Nightfall. Linley and the little Shadowmouse were resting while each munched on a leg of boar. Linley was seated on the ground, while the little Shadowmouse was seated on his shoulder.“At night, one cannot light a fire in the Mountain Range of Magical Beasts.” Doehring Cowart once again instructed.“Understood, Grandpa Doehring.” Linley knew quite a bit about the basics of survival here. This place was no ordinary wilderness, and the beasts here would not be afraid of fire.Seated on the ground, Linley calmed himself down and closed his eyes, while beginning to sense the flow of earth essence and wind essence around him. The feeling of elemental essence around him was akin to the feeling of being in one’s parents’ embrace.Due to his exceptional affinity with earth essence and wind essence, Linley could sense them quite clearly.“The Pulse of the Earth. The Flow of the Wind.” A peaceful smile was on Linley’s face, as he began to drift off into sleep. Linley had total confidence that any tremors on the ground caused by something approaching, or any disturbances in the wind caused by something moving rapidly to him, would immediately awaken him.These were the abilities possessed by earth magi and wind magi.The night slowly grew deeper. Curled in front of Linley, the little Shadowmouse ‘Bebe’ also began to emit extremely light, quiet snoring sounds. The night wind grew cool as well, but right now, it was summer in the Mountain Range of Magical Beasts. Only at night would it feel cool and refreshing. In the day, it felt stiflingly hot.Late at night. All was dark.
“Rustle, rustle.” The soft sounds of something rustling against the grass could be heard.

A pair of powerfully built Windwolves with gleaming blue fur were pacing about within the forest. Their green-tinted eyes were carefully inspecting their surroundings as their powerful limbs silently stalked through the area.

Their cruel white fangs gleamed with a cold light in the night.

Previous Chapter Next Chapter

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เล่ม 3 เทือกเขาของสัตว์วิเศษ - บทที่ 10 เทือกเขาของสัตว์วิเศษ (ตอน 2) ภายในยอดนับไม่ถ้วนของเทือกเขาของสัตว์วิเศษต้นไม้ตลอดนับไม่ถ้วนและป่าไม้ที่ทำให้การเดินทางผ่านช่วงที่ยากมาก สิ่งที่ทำให้มันยิ่งยากก็คงต้องไปผ่านหนึ่งสูงสุดและหุบหลังจากที่อื่นหรืออาจใช้เส้นทางวงกลม. "เมื่อเดินทางภายในเทือกเขาของสัตว์วิเศษไม่แกะสลักออกเส้นทางผ่านที่มีอยู่ก่อน หนามและแปรง มันเป็นเรื่องที่ดีที่สุดที่จะใช้เส้นทางอื่น. "Doehring Cowart อย่างต่อเนื่องเพื่อให้ได้รับประโยชน์จากประสบการณ์ของเขาที่จะ Linley. Linley ฟังอย่างระมัดระวังในขณะที่เขาเดินไปข้างหน้า. "จำไว้ว่าความผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดที่คุณสามารถทำในเทือกเขาของสัตว์วิเศษที่จะทำให้การอย่างต่อเนื่อง สัญญาณรบกวน นี้จะทำให้สัตว์วิเศษมากมายที่จะให้ความสนใจกับคุณ แม้ว่าคุณจะถูกบังคับให้ทำให้เสียงบางอย่างที่คุณจำเป็นต้องรีบออกมาจากพื้นที่ใกล้เคียง. "Doehring Cowart อย่างต่อเนื่อง "จำไว้ว่าถ้าคุณได้รับบาดเจ็บทันทีที่คุณต้องทำดีที่สุดของคุณที่จะหยุดยั้งการสูญเสียใด ๆ ของเลือด กลิ่นเหม็นของเลือดจะดึงดูดสัตว์ได้เป็นอย่างดี จมูกของสัตว์ที่มีมนต์ขลังอยู่ห่างไกลความสำคัญมากขึ้นกว่าที่มนุษย์เรา. " Linley พยักหน้า. มงกุฎของต้นไม้ขนาดใหญ่นับไม่ถ้วนปกคลุมทั่วท้องฟ้า มองไปที่พวกเขา Linley นึกถึงข้อมูลบางอย่างที่เขาได้รวบรวมจากหนังสือที่เอิร์นส์สถาบัน ในสถานที่เช่นนี้ที่แม้แต่ดวงอาทิตย์ถูกบล็อกออกทั้งหมด แต่อย่างใดอย่างหนึ่งได้เรียนรู้วิธีการที่จะแยกแยะความแตกต่างทางทิศเหนือทิศใต้ทิศตะวันออกและทิศตะวันตก. ในฐานะที่เป็นเปรียวเป็นลิง Linley กระโจนผ่านชุดของรากของต้นไม้เป็นระเบียบและการเจริญเติบโตเถา แต่ขณะที่เขาเดินผ่านมา ... "whoah." Linley ดูดลมหายใจเย็นในขณะที่เขาได้เห็นสิ่งที่ไม่ไกลเกินไป. ศพของชายสามคนและผู้หญิงสองคนเป็นโหลไม่กี่เมตรห่างจากเขา ห้าศพยังไม่เน่ามาก แต่รอยกัดบนพวกเขามองเห็นได้มาก ศพได้รับทุกชิ้นส่วน ศพชายขาได้ครึ่งหนึ่งกินและหลุมยักษ์ฉีกในท้องของตนกับลำไส้ของเขาถูกตัดวางกระจายเกลื่อน ครึ่งหนึ่งของหัวศพของผู้หญิงที่ได้รับการกินทิ้งไว้ข้างหลังลูกตาเดียวและกระดูกกะโหลกศีรษะสีขาวที่มีเส้นบางส่วนของผมที่แนบมา. ใบหน้า Linley หันซีดและเขาลืมที่จะหายใจ. "พวกเขาควรจะได้เสียชีวิตเมื่อสามหรือสี่วันที่ผ่านมา . "Doehring Cowart ปรากฏถัดจาก Linley อย่างระมัดระวังตรวจสอบศพ ใบหน้าของเขาก็ยังคงค่อนข้างเงียบสงบ "Linley ใช้มองใกล้ บนหน้าอกของทุกคนเพียงคนเดียวที่มีบางส่วนที่คล้ายกันแผลธรรมดา ถ้าฉันเดาถูกต้องเหล่านี้ห้าควรจะได้รับการฆ่าโดยมนุษย์และส่วนใหญ่โดยคนเดียว. " Linley เริ่มต้น. "Doehring Cowart คุณกำลังจะบอกว่าคนที่ฆ่าพวกเขา?" Linley มองที่ Doehring Cowart, ตกใจ. Doehring Cowart ยิ้มอย่างใจเย็น "Linley นี้เป็นครั้งแรกของคุณกับเทือกเขาของสัตว์วิเศษ เมื่อคุณได้มาอยู่ที่นี่อีกนานคุณจะได้รู้ว่าเทือกเขาของสัตว์วิเศษที่นอกเหนือไปจากการจัดการกับการโจมตีของสัตว์ท้องถิ่นที่คุณยังมีการป้องกันการโจมตีของมนุษย์คนอื่น ๆ . " " การโจมตีของมนุษย์? ทำไมมนุษย์คนอื่น ๆ จะมีการโจมตี "Linley รู้สึกบิตของความโกรธจุดเริ่มต้นที่จะเติบโตในหัวใจของเขา. ในเทือกเขาของสัตว์วิเศษ, มอนสเตอร์ในท้องถิ่นจัดขึ้นแล้วเป็นประโยชน์มากโดยอาศัยอำนาจของตัวเลขที่นับไม่ถ้วนของพวกเขา เขาไม่ได้คาดหวังว่ามนุษย์ที่นี่จะต่อสู้ระหว่างตัวเองเช่นกันแทนที่จะช่วยกัน. "ซึ่งเป็นเรื่องปกติมาก ทำไมมนุษย์ร่วมในเทือกเขานี้หรือไม่? ส่วนใหญ่มาที่นี่ในความหวังของการแสวงหาแกน magicite หากพวกเขาฆ่าสัตว์ที่มีมนต์ขลังพวกเขาเท่านั้นที่จะได้รับหลักเดียว แต่ถ้าพวกเขาฆ่ามนุษย์คนที่อาจจะมีหลายแกน magicite ในกระเป๋าเป้สะพายหลังของพวกเขาหรือแม้กระทั่งมากขึ้น. "Doehring Cowart ลูบเคราสีขาวของเขา. Linley ความเข้าใจในที่สุดความโลภ! มันเป็นทั้งหมดเนื่องจากความโลภ บางคนที่นี่ต้องการที่จะได้อย่างง่ายดายได้รับเป็นจำนวนมากของแกน magicite และแน่นอนฆ่ามนุษย์คนอื่น ๆ นี่เป็นวิธีที่ดีที่จะทำเช่นนั้น. "Linley, คุณจะต้องระมัดระวัง จากสิ่งที่ฉันเห็นคนที่เสียชีวิตเหล่านี้ห้าจะต้องมีความสามารถที่น่าอัศจรรย์ ถ้าคุณมองอย่างใกล้ชิดที่เสื้อผ้าของคนเหล่านี้คุณจะเห็นว่าสี่ของพวกเขาควรจะเป็นนักรบในขณะที่หนึ่งในนั้นคือจอมเวท แต่ทั้งหมดห้าของพวกเขาถูกฆ่าตายที่เกี่ยวกับเวลาเดียวกันโดยเป็นระเบิดที่สะอาดผ่านการเต้นของหัวใจ หินที่มีความแม่นยำของการโจมตีนี้จะหนาวเหน็บ แต่เนื่องจากเราไม่ทราบวิธีการที่แข็งแกร่งเหล่านี้ห้าคนก็ยากที่จะประเมินความแข็งแรงของนักฆ่าของพวกเขา. "Doehring Cowart ขมวดคิ้ว "แต่สำหรับเหล่านี้ห้าที่จะเต็มใจและสามารถที่จะกล้าอันตรายของเทือกเขาของสัตว์วิเศษที่แสดงให้เห็นว่าพวกเขาไม่อ่อนแอ จากนี้เพียงอย่างเดียวอย่างปลอดภัยเราสามารถพูดได้ว่าคนที่ฆ่าพวกเขาเป็นอย่างน้อยที่สุดไม่อ่อนแอกว่าคุณ. " Linley ก้าวไปข้างหน้าจะใช้เวลามองใกล้แล้วพยักหน้าในสัญญา. พัดฆ่าสะอาดมากและตรง"นี่ยังคงเป็นเพียงรอบนอกของเทือกเขา รีบขึ้นใน. "Doehring Cowart หัวเราะ. Linley พยักหน้าแล้วอย่างต่อเนื่องในการเดินทางของเขาอยู่ลึกเข้าไปในเทือกเขาของสัตว์วิเศษ ในการเดินทางของเขาสายตาของศพทั้งชายและมอนสเตอร์กลายเป็นเรื่องธรรมดาเช่นเดียวกับอาวุธสนิมจำนวนมาก Linley บางครั้งก็วิ่งเข้าไปในมอนสเตอร์ที่อ่อนแอไม่กี่. ค่ำ Linley และ Shadowmouse เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ถูกวางอยู่ขณะที่แต่ละเคี้ยวบนขาของหมูป่า Linley นั่งอยู่บนพื้นดินในขณะที่ Shadowmouse เล็ก ๆ น้อย ๆ นั่งอยู่บนไหล่ของเขา. "ในคืนหนึ่งไม่สามารถแสงไฟในเทือกเขาของสัตว์วิเศษ." Doehring Cowart สั่งอีกครั้ง. "เข้าใจปู่ Doehring." Linley รู้ ไม่น้อยเกี่ยวกับพื้นฐานของการอยู่รอดที่นี่ สถานที่แห่งนี้เป็นที่รกร้างว่างเปล่าไม่ธรรมดาและสัตว์ที่นี่จะไม่ต้องกลัวไฟ. นั่งอยู่บนพื้นดิน Linley สงบตัวเองลงและปิดตาของเขาในขณะที่เริ่มต้นที่จะรู้สึกถึงการไหลของดินและสาระสำคัญสาระสำคัญลมรอบ ๆ ตัวเขา ความรู้สึกของธาตุสาระสำคัญรอบ ๆ ตัวเขาก็คล้ายกับความรู้สึกของการอยู่ในอ้อมกอดของพ่อแม่ '. เนื่องจากความสัมพันธ์ที่ยอดเยี่ยมของเขากับสาระสำคัญของโลกและสาระสำคัญลม Linley พวกเขารู้สึกได้ถึงความค่อนข้างชัดเจน. "พัลส์ของโลก การไหลของลม. "รอยยิ้มที่เงียบสงบอยู่บนใบหน้า Linley ในขณะที่เขาเริ่มที่จะลอยออกไปในการนอนหลับ Linley มีความเชื่อมั่นทั้งหมดที่แรงสั่นสะเทือนใด ๆ บนพื้นดินที่เกิดจากสิ่งที่ใกล้เข้ามาหรือการรบกวนใด ๆ ในลมที่เกิดจากสิ่งที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเขาทันทีจะปลุกเขา. เหล่านี้เป็นความสามารถในการครอบครองโดยจอมเวทแผ่นดินและลมจอมเวท. คืนช้าเติบโต ลึก ขดในด้านหน้าของ Linley, Shadowmouse น้อย 'เบเบ้' ก็เริ่มที่จะเปล่งแสงมาก, เสียงกรนที่เงียบสงบ คืนลมเย็นเพิ่มขึ้นเช่นกัน แต่ตอนนี้มันเป็นช่วงฤดูร้อนในเทือกเขาของสัตว์วิเศษ เฉพาะในเวลากลางคืนมันจะรู้สึกเย็นและสดชื่น ในวันที่มันให้ความรู้สึกร้อนหายใจ. ปลายในเวลากลางคืน ทั้งหมดมืด. "Rustle, เสียงกรอบแกรบ." เสียงนุ่มของบางสิ่งบางพึมพำกับหญ้าอาจจะได้ยิน. คู่ของยิ่งสร้าง Windwolves ด้วยขนสีฟ้าเดินไปเดินมาถูกแพรวเกี่ยวกับที่อยู่ในป่า ดวงตาสีเขียวสีของพวกเขาอย่างระมัดระวังตรวจสอบสภาพแวดล้อมของพวกเขาเป็นแขนขาที่มีประสิทธิภาพของพวกเขาอย่างเงียบ ๆ เดินผ่านพื้นที่. เขี้ยวสีขาวของพวกเขาโหดร้าย gleamed กับแสงเย็นในเวลากลางคืน. ก่อนหน้าบทบทต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เล่ม 3 , เทือกเขามหัศจรรย์สัตว์–บทที่ 10 ภูเขาช่วงของสัตว์วิเศษ ( ส่วนที่ 2 )

ภายในหุบนับไม่ถ้วนของเทือกเขาสัตว์วิเศษมีต้นไม้ป่าที่ทำให้อมตะนับไม่ถ้วนและเดินทางผ่านช่วงที่ลำบากมาก สิ่งที่ทำได้ยากยิ่ง คือ คงต้องผ่านยอดเขาหุบและหนึ่งหลังจากที่อื่นหรืออาจใช้เส้นทางที่เป็นวงกลม

" เมื่อเดินทางในช่วงภูเขาสัตว์มหัศจรรย์ อย่าแกะออกเส้นทางผ่านหนามที่มีอยู่ก่อนและแปรง มันที่ดีที่สุดเพื่อใช้เป็นเส้นทางสำรอง” เดอริง cowart อย่างต่อเนื่องเพื่อให้ประโยชน์จากประสบการณ์ของเขา Linley

Linley ฟังอย่างระมัดระวังขณะที่เขาก็ส่งต่อ

" จำไว้ความผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดที่คุณสามารถทำในช่วงภูเขาของสัตว์วิเศษอยู่ตลอดเวลาทำให้เกิดเสียง นี้จะทำให้สัตว์วิเศษมากที่จะสนใจคุณ ถ้าคุณถูกบังคับให้ทำเสียงดัง เธอต้องรีบออกจากพื้นที่ใกล้เคียง เดอริง cowart " อย่างต่อเนื่อง " จำไว้ว่าถ้าคุณได้รับบาดเจ็บ คุณต้องทำของคุณที่ดีที่สุดเพื่อหยุดยั้งการสูญเสียเลือดกลิ่นเลือดจะดึงดูดสัตว์เช่น จมูกของสัตว์วิเศษจะละเอียดอ่อนมากกว่ามนุษย์เรา ลินลีย์พยักหน้า "



มงกุฎขนาดใหญ่ของต้นไม้นับไม่ถ้วนปกคลุมท้องฟ้าทั้งหมด มองพวกเขา Linley นึกถึงข้อมูลที่เขาได้รวบรวมจากหนังสือที่สถาบันพร . ในสถานที่เช่นนี้ ซึ่งแม้ดวงอาทิตย์ได้ทั้งหมดแต่ถูกบล็อกออกคนหนึ่งต้องเรียนรู้วิธีการแยกภาคเหนือ ใต้ ตะวันออก และตะวันตก

ว่องไวเหมือนลิง กระโดดผ่านชุดของ Linley รากต้นไม้ระเนระนาดและเถาเจริญ แต่พอเขาเดินผ่าน . . . . . . .

" ว้าววว " Linley ดูดลมหายใจเย็นเหมือนเขาเห็นบางอย่างที่ไม่ไกลเกินไป

ศพของชายสามคนและผู้หญิง 2 คน ไม่กี่สิบเมตรห่างจากเขา 5 ศพยังไม่เน่ามาก