Correlations between TFI score and

Correlations between TFI score and age, years in education, patient income, duration of illness, number of hospitalizations, and NYHA class were analyzed using Spearman’s rho. Table 4 shows the correlation coefficients from these analyses.

The correlation analyses showed that total frailty and each of its components (physical, psychological, social) increased with advancing patient age. The analyses showed also that the total frailty score and the physical compo-nents score decreased as the number of years in education increased. The total frailty score, as well as the physical and social component scores, increased with duration of illness. Patients who were hospitalized more frequently had higher scores in the total frailty and social frailty components. The total frailty score, as well as the physical and psychological component scores, increased with NYHA class. Finally, the correlation analyses showed no statistically significant relationship between the total frailty score, its components, and patient income.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสัมพันธ์ระหว่างคะแนน TFI และอายุ ปีการศึกษา ผู้ป่วยรายได้ ระยะเวลาของการเจ็บป่วย hospitalizations และ NYHA คลาสได้วิเคราะห์โดยใช้ของ Spearman ครอ ตาราง 4 แสดงค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์จากการวิเคราะห์เหล่านี้วิเคราะห์ความสัมพันธ์พบว่า รวม frailty และประกอบ (ทางกายภาพ จิต ใจ สังคม) เพิ่มขึ้นกับอายุผู้ป่วยก้าวหน้า วิเคราะห์ที่พบยังที่คะแนนรวม frailty และคะแนน nents compo ทางกายภาพลดลงเป็นจำนวนปีในการศึกษาเพิ่มขึ้น คะแนนรวม frailty ตลอดจนส่วนประกอบทางกายภาพ และสังคมคะแนน เพิ่มระยะเวลาของการเจ็บป่วย ผู้ป่วยที่พักบ่อยมีคะแนนสูงในรวม frailty และคอมโพเนนต์ frailty สังคม คะแนนรวม frailty ตลอดจนคะแนนส่วนประกอบทางกายภาพ และจิตใจ เพิ่มคลา NYHA ในที่สุด วิเคราะห์ความสัมพันธ์พบว่าไม่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติความสัมพันธ์ระหว่างคะแนนรวม frailty การประกอบ และรายได้ผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสัมพันธ์ระหว่างคะแนน TFI และอายุปีในการศึกษารายได้ผู้ป่วยระยะเวลาการเจ็บป่วยจำนวนโรงพยาบาลและชั้น NYHA ถูกวิเคราะห์โดยใช้โรสเปียร์แมน ตารางที่ 4 แสดงค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์จากการวิเคราะห์เหล่านี้. ความสัมพันธ์การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าอ่อนแอรวมและแต่ละส่วนประกอบ (ร่างกายจิตใจสังคม) เพิ่มขึ้นด้วยความก้าวหน้าอายุของผู้ป่วย การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่ายังมีความอ่อนแอรวมคะแนนและคะแนน Compo-nents ทางกายภาพลดลงตามจำนวนของปีที่ผ่านมาในการศึกษาเพิ่มขึ้น คะแนนความอ่อนแอรวมเช่นเดียวกับคะแนนองค์ประกอบทางกายภาพและทางสังคมที่เพิ่มขึ้นกับระยะเวลาของการเจ็บป่วย ผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาในโรงพยาบาลบ่อยครั้งมากขึ้นมีคะแนนที่สูงขึ้นในความอ่อนแอรวมและส่วนประกอบความอ่อนแอทางสังคม คะแนนความอ่อนแอรวมเช่นเดียวกับคะแนนองค์ประกอบทางร่างกายและจิตใจที่เพิ่มขึ้นด้วยระดับ NYHA ในที่สุดความสัมพันธ์การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างคะแนนความอ่อนแอรวมส่วนประกอบและรายได้ของผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสัมพันธ์ระหว่างคะแนน เดอะ อายุ ปี ในการศึกษาผู้ป่วย ระยะเวลาที่เจ็บป่วย ซึ่งตัวเลข และ nyha ชั้นเรียน วิเคราะห์โดยการใช้โป . ตารางที่ 4 แสดงสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์จากการวิเคราะห์เหล่านี้

ความสัมพันธ์การวิเคราะห์พบว่า ความอ่อนแอทั้งหมดและแต่ละส่วนประกอบ ( กาย จิต สังคม ) เพิ่มขึ้นกับ advancing อายุคนไข้การวิเคราะห์พบว่าคะแนนรวมความอ่อนแอและคอมโปทางกายภาพ nents คะแนนลดลงเป็นจำนวนปีในการศึกษาเพิ่มขึ้น คะแนนความอ่อนแอทั้งหมดรวมทั้งทางกายภาพและทางสังคมคะแนนส่วนประกอบ เพิ่มขึ้นตามระยะเวลาการเจ็บป่วย ผู้ป่วยที่เข้าโรงพยาบาลบ่อย มีคะแนนรวมและส่วนประกอบความอ่อนแอความอ่อนแอของสังคมคะแนนความอ่อนแอทั้งหมดรวมทั้งทางกายภาพและทางจิตวิทยาคะแนนส่วนประกอบ เพิ่มขึ้น nyha ชั้นเรียน ในที่สุด ความสัมพันธ์ วิเคราะห์พบว่า ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างคะแนนรวมส่วนประกอบของความอ่อนแอและรายได้ของผู้ป่วย .