One explanation of the rise of tour

One explanation of the rise of tourism development in Southeast Asian countries is importantly lies on the cultural proximity as well as economic cooperation that exist in most of its associated countries. As a number of countries were successful in attracting FDI, thus, the presence of these foreign firms became a source in booming the tourism industry. Britton (1982) pointed out that a country’s tourism industry would extend and gain more from tourism development if there is a presence of foreign enterprises. This also explains why some countries of Southeast Asia are, in tourism terms, given ample opportunities to foreign firms of tourism industry through different measures of incentives (i.e. tax exemption, tax holidays etc.). Therefore, the amount of FDI in the Southeast Asian tourism industry is increasing in recent years. This FDI inflow represents new dynamics to the tourism industry of this bloc which is posing some challenges for its development. To meet these challenges, there is a need to put emphasis on some policies; 1) to train qualified tourism workforce in the technical field, 2) to support innovation, 3) to venture capital, and 4) to design infrastructure in order to witness positive impact on competitiveness (Caballera, 2012). Some reviewers often argued that the problems that the Southeast Asian countries are facing in developing the tourism industry are linked to the structural differences remain in the overall pattern of tourism development. The lack of precise strategies for tourism development in some of its member countries against others is clearly reflecting the lack of integration and implementation due to hindered progress. As a result, tourism development has appeared as insufficient for some countries, for example Myanmar, Laos, while tourism development is defined to be reached at its excessive level in some of its associated countries (for example, Singapore). Although some of the member countries have taken initiative to reform the tourism sector, the full realization of this reform needs time to mobilize the resources in the face of resource constraints. The lack of institutional support and inadequate resources is, sometimes, engendering lack of profitability to the tourism enterprises in many cases. The structure of tourism industry also needs to be refined and linked to all the tourism stakeholders. The promotion of tourism to attract tourists is yet to be initiated in some countries. Considerable dependence on foreign staffs and the lack of skilled human resources are also appeared as drawback for the progress of tourism development. Leakages and lack of inter-sectoral linkages are also needed to be taken into consideration to progress further. Above all, tourism’s economic impacts are not fully realized at the community level of many Southeast Asian nations. Inadequate training is also a major setback in successful tourism development in the region.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำอธิบายหนึ่งของการเพิ่มขึ้นของการพัฒนาการท่องเที่ยวในประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นสำคัญอยู่ความใกล้ชิดทางวัฒนธรรมเป็นความร่วมมือทางเศรษฐกิจที่มีอยู่ในส่วนใหญ่ของประเทศที่เกี่ยวข้อง ขณะที่หลายประเทศประสบความสำเร็จในการดึงดูด FDI ดังนั้น การปรากฏตัวของบริษัทเหล่านี้ต่างเป็น แหล่งในเฟื่องฟูอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว Britton (1982) ชี้ให้เห็นว่า อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของประเทศจะขยายและได้รับเพิ่มเติมจากการพัฒนาการท่องเที่ยวหากมีการมีอยู่ขององค์กรต่างประเทศ ยังอธิบายว่า ทำไมบางประเทศของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในท่องเที่ยว ให้โอกาสที่เพียงพอบริษัทต่างประเทศของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวผ่านมาตรการต่าง ๆ ของแรงจูงใจ (เช่นยกเว้นภาษี ภาษีวันหยุดฯลฯ) ดังนั้น จำนวนประเทศในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพิ่มในปีล่าสุด เข้าประเทศนี้แสดงถึง dynamics ใหม่กับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของค่ายนี้ซึ่งมีการวางตัวความท้าทายบางอย่างสำหรับการพัฒนา กับความท้าทาย มีความต้องการเน้นบางนโยบาย 1) การฝึกแรงงานท่องเที่ยวที่เหมาะสม ใน ฟิลด์ทางเทคนิค 2) การสนับสนุนนวัตกรรม 3) การเมืองหลวง และ 4) การออกแบบโครงสร้างพื้นฐานเพื่อเป็นสักขีพยานในการแข่งขัน (Caballera, 2012) ผลบวก บางมักจะโต้เถียงว่า ปัญหาที่กำลังเผชิญในประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในการพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว เชื่อมโยงกับโครงสร้างแตกต่างยังคงอยู่ในรูปแบบโดยรวมของการพัฒนาการท่องเที่ยว ขาดกลยุทธ์ที่แม่นยำสำหรับการพัฒนาการท่องเที่ยวในประเทศสมาชิกกับคนอื่น ๆ ได้สะท้อนของการรวมและการใช้งานเนื่องจากการขัดขวางความคืบหน้าชัดเจน เป็นผล การพัฒนาการท่องเที่ยวทั่งพอสำหรับบางประเทศ เช่นพม่า ลาว ในขณะที่การพัฒนาการท่องเที่ยวกำหนดไว้จะสามารถเข้าถึงในระดับมากเกินไปในบางประเทศเกี่ยวข้อง (เช่น สิงคโปร์) แม้ว่าบางประเทศสมาชิกมีดำเนินการริเริ่มการปฏิรูปภาคการท่องเที่ยว บริบูรณ์ปฏิรูปนี้ต้องการเวลาในการระดมทรัพยากรในการเผชิญกับข้อจำกัดของทรัพยากร การขาดการสนับสนุนสถาบันและทรัพยากรไม่เพียงพอ บาง engendering ขาดผลกำไรกับผู้ประกอบการท่องเที่ยวในหลายกรณี โครงสร้างของอุตสาหกรรมท่องเที่ยวยังต้องขัดเกลา และเชื่อมโยงกับทุกกลุ่มท่องเที่ยว ส่งเสริมการท่องเที่ยวเพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวไม่ได้เริ่มต้นในบางประเทศ ยังมีปรากฏมากพึ่งพาเจ้าหน้าที่ต่างประเทศและการขาดทรัพยากรบุคคลเป็นการคืนเงินสำหรับความคืบหน้าของการพัฒนาการท่องเที่ยว รั่วและขาดความเชื่อมโยงระหว่างรายสาขายังจำเป็นต้องนำมาพิจารณาเพื่อดำเนินการต่อไป ข้างต้นทั้งหมด ผลกระทบต่อเศรษฐกิจการท่องเที่ยวของมีไม่ครบตระหนักในระดับชุมชนของหลายประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ฝึกอบรมไม่เพียงพอยังเป็นวิกฤตสำคัญในการพัฒนาการท่องเที่ยวที่ประสบความสำเร็จในภูมิภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำอธิบายหนึ่งของการเพิ่มขึ้นของการพัฒนาการท่องเที่ยวในประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นสำคัญอยู่บนความใกล้ชิดทางวัฒนธรรมเช่นเดียวกับความร่วมมือทางเศรษฐกิจที่มีอยู่ในส่วนใหญ่ของประเทศที่เกี่ยวข้อง ขณะที่จำนวนของประเทศที่ประสบความสำเร็จในการดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศจึงปรากฏตัวของ บริษัท ต่างชาติเหล่านี้กลายเป็นแหล่งที่มาในเฟื่องฟูอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว บริท (1982) ชี้ให้เห็นว่าอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของประเทศจะขยายและได้รับเพิ่มเติมจากการพัฒนาการท่องเที่ยวหากมีการปรากฏตัวของผู้ประกอบการจากต่างประเทศ นอกจากนี้ยังอธิบายว่าทำไมบางประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในแง่การท่องเที่ยวได้รับโอกาสเหลือเฟือที่จะ บริษัท ต่างประเทศของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวผ่านมาตรการที่แตกต่างกันของแรงจูงใจ (เช่นการยกเว้นภาษี, วันหยุดพักผ่อนภาษีอื่น ๆ ) ดังนั้นปริมาณของการลงทุนโดยตรงในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จะเพิ่มขึ้นในปีที่ผ่านมา การไหลเข้าของ FDI นี้แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงใหม่ให้กับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของกลุ่มนี้ซึ่งมีการวางตัวความท้าทายบางอย่างสำหรับการพัฒนา เพื่อตอบสนองความท้าทายเหล่านี้มีความจำเป็นที่จะต้องให้ความสำคัญกับนโยบายบางอย่าง 1) การฝึกอบรมแรงงานที่มีคุณภาพการท่องเที่ยวในเขตทางเทคนิค 2) เพื่อสนับสนุนนวัตกรรม 3) ที่จะร่วมทุนและ 4) การออกแบบโครงสร้างพื้นฐานในการสั่งซื้อเพื่อเป็นสักขีพยานผลกระทบเชิงบวกกับการแข่งขัน (Caballera 2012) บางคนวิจารณ์มักจะอ้างว่าเป็นปัญหาที่ประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้กำลังเผชิญอยู่ในการพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่เชื่อมโยงกับความแตกต่างของโครงสร้างยังคงอยู่ในรูปแบบโดยรวมของการพัฒนาการท่องเที่ยว ขาดความแม่นยำกลยุทธ์เพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวในบางส่วนของประเทศสมาชิกกับคนอื่นอย่างชัดเจนสะท้อนให้เห็นถึงการขาดการรวมและการดำเนินการเนื่องจากความคืบหน้าการขัดขวาง เป็นผลให้การพัฒนาการท่องเที่ยวได้ปรากฏเป็นไม่เพียงพอสำหรับบางประเทศเช่นพม่าลาวในขณะที่การพัฒนาการท่องเที่ยวมีการกำหนดที่จะไปถึงในระดับที่มากเกินไปในบางส่วนของประเทศที่เกี่ยวข้อง (เช่นสิงคโปร์) แม้ว่าบางส่วนของประเทศสมาชิกมีความคิดริเริ่มเพื่อการปฏิรูปภาคการท่องเที่ยวที่ก่อให้เกิดเต็มรูปแบบของการปฏิรูปนี้ต้องใช้เวลาในการระดมทรัพยากรในการเผชิญกับข้อ จำกัด ของทรัพยากร ขาดการสนับสนุนสถาบันและทรัพยากรไม่เพียงพอเป็นบางครั้ง engendering ขาดการทำกำไรให้กับองค์กรการท่องเที่ยวในหลายกรณี โครงสร้างของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวยังต้องมีการกลั่นและการเชื่อมโยงกับผู้มีส่วนได้เสียทุกท่องเที่ยว โปรโมชั่นของการท่องเที่ยวเพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวก็ยังไม่ได้เริ่มต้นในบางประเทศ การพึ่งพาอาศัยกันมากในต่างประเทศและพนักงานขาดทรัพยากรมนุษย์ที่มีทักษะก็จะปรากฏเป็นอุปสรรคสำหรับความคืบหน้าของการพัฒนาท่องเที่ยว การรั่วไหลและการขาดความเชื่อมโยงระหว่างภาคส่วนยังมีความจำเป็นที่จะต้องนำมาพิจารณาเพื่อความคืบหน้าต่อไป เหนือสิ่งอื่นใดผลกระทบทางเศรษฐกิจการท่องเที่ยวจะไม่ได้รู้อย่างเต็มที่ในระดับชุมชนของหลายประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ การฝึกอบรมไม่เพียงพอยังเป็นความล้มเหลวที่สำคัญในการพัฒนาการท่องเที่ยวที่ประสบความสำเร็จในภูมิภาค