Tokyo Camii, or the Tokyo Mosque, i

Tokyo Camii, or the Tokyo Mosque, is a curious sight, both stunning and subtle. Despite the grand Turkish design, the mosque hides between apartment blocks in the quiet residential neighbourhood of Yoyogi Uehara.

Construction of the current incarnation of the mosque was completed in 2000, but the mosque has a much longer history. It was in the 1930s when Japan first saw a significant resident Muslim population and the first mosques were established. The Nagoya Mosque was built in 1931 and the Kobe Mosque in 1935 by Indian-Muslim migrants.

Tatar Muslim migrants escaping the Russian revolution made up the largest ethnic group in Japan by the 1930s and established the original Tokyo Mosque in 1938.

Hans Martin Kramer, a professor of Japanese Studies at the University of Heidelberg and an expert on religion in Japan, considers this to be the most prominent mosque in Japan, one that was “not only supported by the Japanese government, but also financed by Japanese companies, most notably Mitsubishi, and its opening ceremony was attended by dignitaries and diplomats from both Japan and the Islamic World”.

While the Tokyo Camii does not have the same support and contacts with Japanese government and large conglomerates in contemporary times, the mosque was rebuilt using funds from the Turkish government and is both a religious venue and an ethno-cultural space hosting wedding ceremonies, fashion shows, plays, exhibitions and conferences.

Marriage and conversion

Away from the tourists, marble floors and ornate interiors in a small alley around the corner from Tokyo Camii is Dr Musa Omer at the Yuai International School. The school is loud, unpretentious, chaotic and teeming with children. It is a Saturday and the school has activities and classes from 10am until 8pm. While the leadership at the school is looking towards offering full-time education in the near-future, it is currently limited to offering Saturday classes ranging from Islamic studies and Arabic, to karate and calligraphy.

The school is run by the Islamic Centre of Japan (ICJ), a post-WWII Muslim institution established in 1966. Omer - an advisor to the Saudi Ambassador and who has twice served as the Sudanese Ambassador to Japan - is its acting chairman.

On this day, Omer is preparing to marry a young couple in his small office – a Saudi man and a Japanese woman. Omer works on the marriage certificate and answers questions simultaneously. Like the atmosphere in the school, the wedding is informal and relaxed with both the bride and groom dressed casually. She is converting to Islam and will move to Saudi Arabia soon.

In a brief interlude, the woman is asked whether this is her first introduction to Islam, and she replies that it isn’t. Her relationship with the Saudi man started online two years ago and they decided to get married. Omer, with long-established links to the Saudi embassy, was contacted to assist the couple in arranging the wedding.

As the Japanese bride converts, she joins a tiny group of Japanese Muslims. In the absence of official statistics on Muslims in Japan, demographic estimates range from between 70,000 to 120,000 Muslim residents with about 10 percent of that number being Japanese, in a country with an overall population of more than 127 million.

According to the International Organisation for Migration (IOM), the population of foreign workers in Japan has nearly doubled in the last 20 years, and reached more than two million at the end of 2011.

Yoshio Sugimoto describes how the population of foreign workers, which includes Muslims from Pakistan and Bangladesh for example, increased in the late 1980s and early ’90s as visa waiver programmes were introduced by the Japanese government to address an ageing workforce and a shortage of labour.

Monitoring mosques

Omer, on the other hand, came to study architecture on a Japanese Embassy scholarship in 1970 after founding the Japan-Sudan Friendship Society in 1964 in Khartoum, Sudan. He speaks with pride at how Islam has grown and laid institutional foundations in Japan.

“There were just two mosques in Tokyo when I came over in 1970,” he says. Now there are 200 mosques and musallahs, or temporary sites used to pray.

Omer is an influential figure in the institutionalisation in post-WWII Japan with deep roots in the country, privileged position as a former diplomat, and contacts in the Gulf. He has helped various groups raise funds to establish mosques and institutions. Despite that, the Islamic Centre of Japan itself does not have a mosque of its own.

Activities for children in the school, which was established in 2011, are far more important than a mosque, he says. “You can pray anywhere.”

The ICJ has had to cut its annual spending by almost half since the early 1990s, and currently only employs one full-time staff member, down from 25, with its funds coming primarily from donations by individuals in the Gulf.

Some researchers have highlighted negative stereotypes of Islam that Muslims have been confronted with in Japan since the September 11, 2001, attacks on the United States.

Despite the Tokyo Metropolitan Police being absolved of any wrongdoing by the Tokyo District Court in January, the UN Human Rights Committee has expressed concerns in a recent report about the systematic surveillance of Muslims and mosques in Japan.

“Police stationed agents at mosques, followed individuals to their homes, obtained their names and addresses from alien registration records, and compiled databases profiling more than 70,000 individuals,” according to an article in the Asia-Pacific Journal Japan Focus. “In some cases, the police actually installed surveillance cameras at mosques and other venues.”

Islam’s footprint

Omer says he prefers to look at the environment in the aftermath of the 9/11 attacks as one that “opened doors to speak to people” in Japan about his faith with heightened “interest” in Islam.

While Islam may not have the same footprint in Japan as other religions such as Buddhism and Christianity, knowledge of it and the Prophet Muhammad here can be traced back to the 8th century.

Serious and sustained engagement with the Muslim world began for Japan as a part of its global outreach in the early Meiji period (1868-1890), with trade and information gathering missions sailing towards the Ottoman Empire and the Middle East.

Verifiable accounts of Muslims entering Japan can be placed in the same period with records of Indian merchants and Malay-Indian sailors working in ports in the Japanese cities of Yokohama and Kobe.

The Tokyo Mosque, Omer, the Islamic Centre of Japan, and the children of the Islamic school are the contemporary chapter of this old and under-researched history of Islam and Japan.

Various agnostics and theists have criticised atheism for being an unscientific, or overly dogmatic and definitive position to hold, some with the argument that 'absence of evidence cannot be equated with evidence for absence'. The philosopher Alvin Plantinga argues that a failure of theistic arguments might conceivably be good grounds for agnosticism, but not for atheism, and points to the observation of an apparently "fine-tuned Universe" as more likely to be explained by theism than atheism. Oxford Professor of Mathematics John Lennox holds that atheism is an inferior world view to that of theism, and attributes to C.S. Lewis the best formulation of Merton's Thesis that science sits more comfortably with theistic notions, on the basis that Men became scientific in Western Europe in the 16th and 17th century "Because they expected law in nature, and they expected law in nature because they believed in a lawgiver.' In other words, it was belief in God that was the motor that drove modern science." The leading American geneticist Francis Collins also cites Lewis as persuasive in convincing him that theism is the more rational world view than atheism.

Other criticisms focus on perceived effects on morality and social cohesion. The Enlightenment philosopher Voltaire, a deist, queried the implications of godlessness in a disorderly world ("If God did not exist, it would be necessary to invent him"). The father of Classical Liberalism, John Locke, believed that the denial of God's existence would undermine the social order and lead to chaos. Edmund Burke, a name associated with both modern conservatism and liberalism, saw religion as the basis of civil society and wrote that "man is by his constitution a religious animal; that atheism is against, not only our reason, but our instincts; and that it cannot prevail long". Pope Pius XI wrote that Communist atheism was aimed at "upsetting the social order and at undermining the very foundations of Christian civilization". In the 1990s, Pope John Paul II criticised a spreading "practical atheism" as clouding the "religious and moral sense of the human heart" and leading to societies which struggle to maintain harmony.[1]

The advocacy of atheism by some of the more violent exponents of the French Revolution, the subsequent militancy of Marxist-Leninist atheism, and prominence of atheism in totalitarian states formed in the 20th century is often cited in critical assessments of the implications of atheism. In his Reflections on the Revolution in France, Burke railed against "atheistical fanaticism". The 1937 papal encyclical Divini Redemptoris denounced the atheism of the Soviet Union under Joseph Stalin, which was later influential in the establishment of state atheism across Eastern Europe and elsewhere, including Mao Zedong's China, Communist North Korea and Pol Pot's Cambodia. Critics of atheism often associate the actions of 20th-century state atheism with broader atheism in their critiques. Various poets, novelists and lay theologians have also criticized atheism, among them G. K. Chesterton and C.S. Lewis. A maxim popularly attributed to Chesterton holds that "He who does not believe in God will believe i

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

camii โตเกียว หรือ โตเกียว มัสยิด มีสายตาอยากรู้อยากเห็น ทั้งสวยงามและสีสัน แม้จะมีการออกแบบที่ตุรกีแกรนด์มัสยิดซ่อนระหว่างบล็อกพาร์ทเมนท์ในละแวกที่อยู่อาศัยที่เงียบสงบของอุเอฮาระ โยโยงิ

ปัจจุบันการก่อสร้าง incarnation ของมัสยิดแล้วเสร็จในปี 2000 แต่มัสยิดมีประวัติมากอีกต่อไปมันเป็นในช่วงทศวรรษที่ 1930 เมื่อแรกเห็นทางญี่ปุ่นมีประชากรมุสลิมและมัสยิดแรกตั้งขึ้น มัสยิดนาโกย่า ถูกสร้างขึ้นในปี 1931 และมัสยิดโคเบะใน 1935 โดยผู้อพยพชาวมุสลิมอินเดีย

พวกตาตาร์มุสลิมผู้อพยพหนีปฏิวัติรัสเซียสร้างขึ้นที่ใหญ่ที่สุดในกลุ่มชาติในประเทศญี่ปุ่น โดยช่วงทศวรรษที่ 1930 และก่อตั้งเดิมมัสยิดโตเกียวในปี 1938 .

Hans มาร์ตินแครมเมอร์ศาสตราจารย์ด้านญี่ปุ่นศึกษาที่มหาวิทยาลัยไฮเดลเบิร์ก และผู้เชี่ยวชาญด้านศาสนาในญี่ปุ่น จะพิจารณานี้เป็นมัสยิดที่โดดเด่นที่สุดในญี่ปุ่น ที่เป็น " ไม่เพียง แต่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลญี่ปุ่น แต่ยังทุนโดย บริษัท ญี่ปุ่น ส่วนใหญ่ยวด มิตซูบิชิ และพิธีเปิดงานมีผู้เข้าร่วมงานและนักการทูตจาก ญี่ปุ่นและโลกอิสลาม " .

ในขณะที่โตเกียว camii ไม่ได้มีการสนับสนุนเดียวกันและติดต่อกับรัฐบาลญี่ปุ่น และกลุ่ม บริษัท ขนาดใหญ่ในเวลาร่วมสมัย มัสยิดถูกสร้างขึ้นมาใหม่โดยใช้เงินทุนจากรัฐบาลตุรกีและเป็นทั้งสถานที่ทางศาสนาและวัฒนธรรม ethno พื้นที่โฮสติ้งพิธีงานแต่งงาน , แฟชั่นโชว์ , เล่น , การจัดนิทรรศการและการประชุม .



ไปแต่งงาน และการแปลง จากนักท่องเที่ยวพื้นหินอ่อนและการตกแต่งภายในที่หรูหราในตรอกเล็กๆ ไม่ไกลจากโตเกียว camii ดร. มูซา โอเมอร์ ที่ yuai นานาชาติโรงเรียน โรงเรียนดัง ไม่โอ้อวด วุ่นวาย และเต็มไปด้วยเด็ก มันคือ วันเสาร์ และ โรงเรียนมีกิจกรรมและบทเรียนจาก 10 : 00 จนถึง 2 ทุ่ม ในขณะที่ผู้นำที่โรงเรียน มองไปทางเสนอการศึกษาเต็มเวลาในใกล้อนาคตมันถูก จำกัด ให้บริการตั้งแต่วันเสาร์เรียนการศึกษาและภาษาอาหรับอิสลาม , คาราเต้ และคัดลายมือ

โรงเรียนดำเนินการโดยศูนย์อิสลามของญี่ปุ่น ( ICJ ) โพสต์โลกมุสลิมสถาบันก่อตั้งขึ้นในปี 2519 อร์ - ที่ปรึกษาทูตซาอุฯ และเป็นผู้ที่ได้ทำหน้าที่เป็นทูตซูดานสองญี่ปุ่น - เป็นประธานการแสดงของ

วันนี้โอเมอร์ เตรียมแต่งงานกับสองสาวในสำนักงานขนาดเล็กของเขา ซาอุดิอาระเบีย และ ชาย และ หญิงญี่ปุ่น อร์ทำงานบนทะเบียนสมรส และตอบคำถามพร้อมกัน ชอบบรรยากาศในโรงเรียน งานแต่งจะเป็นกันเองและผ่อนคลายกับทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาว แต่งตัวแบบสบายๆ เธอแปลงศาสนาอิสลาม และจะย้ายไปยังประเทศซาอุดิอารเบียแล้ว

ใน interlude โดยย่อ