Other than the young people, a mome

Other than the young people, a moment ago, there were also nobles with close ties to the imperial family who were extremely respectful towards Yan Yu Ping Sheng, it was obvious that Yan Yu Ping Sheng’s social status was extraordinary.



“Yan Yu Ping Sheng surprisingly favours the princess.” Thought Lin Feng, otherwise, he wouldn’t have brought Lin Feng here to give her the opportunity to meet him again.



“Lin Feng, I’m leaving, you can head back on your own later.”



At that moment, a very loud voice spread through the atmosphere, and Lin Feng saw a silhouette in the distance, it was Yan Yu Ping Sheng.



Lin Feng was a bit surprised and smiled wryly while shaking his head. Yan Yu Ping Sheng was leaving Lin Feng behind in the Imperial Palace.



Duan Xin Ye also looked surprised when she saw Yan Yu Ping Sheng leave. She immediately said: “Lin Feng, what do you think about my painting skill?”



“The painting has much more charm than I do.” Lin Feng smiled. Duan Xin Ye’s portrait was really splendid.



“You’re just being nice!” Whispered Duan Xin Ye while looking shy. She then pulled Lin Feng and said: “Come with me.”



Duan Xin Ye took Lin Feng to a cave, when they arrived near the cave, Lin Feng discovered a place of exceptional charm and beauty, the pieces of furniture were in a picturesque scene, it looked extremely graceful and elegant.



A moment after, Duan Xin Ye brought Lin Feng into a room inside the cave. Inside, there was the sweet fragrance of a young girl, the room looked exactly like a young lady’s sleeping chamber.



“Lin Feng, I live here, I like calmness and tranquillity so I decided to live here. Nobody can bother me when I’m here.” Said Duan Xin Ye in a soft and gentle voice, immediately after, she pointed to some paintings.



When Lin Feng saw these portraits, he was stupefied, the entire wall was covered in portraits, all of them were of the same person: Lin Feng.



When he saw these portraits, Lin Feng felt his heart tremble, if he hadn’t met Meng Qing, then he would have engaged in a relationship with Duan Xin Ye, the beautiful princess, without hesitation.



“Lin Feng, aren’t these portraits better than the one outside?” Duan Xin Ye was looking at Lin Feng with her beautiful and limpid eyes, looking slightly impatient.



“They are all very beautiful.” Replied Lin Feng.



Duan Xin Ye’s eyes twinkled, she then pulled Lin Feng towards the edge of the bed and said: “Lin Feng, sit down, I want you to taste the tea I make.”



“This……..” Lin Feng looked embarrassed. That was Duan Xin Ye’s room, and that bed was the bed in which a princess slept, it even smelt like her, Lin Feng was embarrassed to be pulled onto the bed.



“Lin Feng, are you still embarrassed about such things when you are with me?” Said Duan Xin Ye softly, she then immediately started boiling water for the tea.



Lin Feng smiled wryly and looked at Duan Xin Ye who looked really clumsy, he couldn’t help but smile and shake his head, she was a princess, she probably rarely did such things herself.



Lin Feng looked around him, while looking at all the portraits of him, he was wondering if Duan Xin Ye was thinking about him every day.



“Xin Ye, let me do it.” Said Lin Feng walking towards Duan Xin Ye trying to take the cup that she was holding.



“No need. I can do it.” Said Duan Xin Ye while drawing back her hand. Then, water splashed, Duan Xin Ye screamed and then the cup fell to the ground.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ใช่คนหนุ่มสาว ครู่ มีขุนนาง มีสายสัมพันธ์ใกล้ชิดกับราชวงศ์ที่เคารพอย่างยิ่งต่อยันยูปิงเซิ่ง มันเป็นที่ชัดเจนว่าสถานะทางสังคมยัน Yu Ping Sheng พิเศษ "ยัน Yu Ping Sheng น่าสนับสนุนเจ้าหญิง" คิดว่า หลินเฟิง มิฉะนั้น เขาจะไม่ได้นำหลินเฟิงนี่จะให้เธอมีโอกาสที่จะพบเขาอีกครั้ง "หลินเฟิง ออก คุณสามารถมุ่งหน้ากลับไปตัวคุณเองในภายหลัง" ในขณะ เสียงดังมากแพร่กระจายผ่านบรรยากาศ เฟิงหลินเห็นเงาในระยะไกล เป็นย่านยูปิงเซิ่ง หลินเฟิงเป็นบิตแปลกใจ และยิ้ม wryly ขณะสั่นศีรษะของเขา ย่านยูปิงเซิ่งถูกออกหลินเฟิงหลังในวังอิมพีเรียล ด้วนซิเย่ดูประหลาดใจเมื่อเธอเห็นยันยูปิงเซิ่งปล่อย เธอทันทีกล่าวว่า: "หลินเฟิง คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับทักษะการวาดภาพของฉัน" "การวาดภาพมีเสน่ห์มากขึ้นกว่าฉัน" หลินเฟิงยิ้ม ด้วนซิเจ้าของภาพได้สวยงามจริง ๆ "คุณกำลังเพียงถูกดี" กระซิบบอกด้วนซิเย่ขณะกำลังอาย เธอแล้วดึงหลินเฟิง และกล่าวว่า: "มากับฉัน" ด้วนซิเย่เอาหลินเฟิงไปถ้ำ เมื่อไปถึงถ้ำ เฟิงหลินพบแสนเสน่ห์และความงาม ชิ้นส่วนของเฟอร์นิเจอร์ในฉากงดงาม มันดูหรูหรา และสง่างามมาก ครู่หลัง ด้วนซิเย่มาเฟิงหลินเข้าไปในห้องภายในถ้ำ ภายใน มีกลิ่นหอมหวานของเด็กสาว ห้องมองว่าเหมือนห้องนอนของหญิงสาว "หลินเฟิง ฉันอาศัยอยู่ที่นี่ ชอบความสงบและความเงียบสงบจึงตัดสินใจอยู่ที่นี่ ไม่มีใครสามารถรบกวนฉันเมื่อฉันอยู่ที่นี่" กล่าวว่า ด้วนซิเย่ในเสียงนุ่มนวล และอ่อนโยน ทันที เธอชี้ไปยังภาพวาดบาง เมื่อหลินเฟิงเห็นบุคคลเหล่านี้ เขาก็รตเทสต์แทก ภาพคลุมทั่วทั้งผนัง พวกเขาทั้งหมดเป็นของคนเดียว: Lin ฮ เมื่อเขาเห็นภาพเหล่านี้ เฟิงหลินรู้สึกว่าหัวใจของเขาสั่น ถ้าเขาไม่พบเมงชิง แล้วเขาจะมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์กับด้วนซิเย่ หญิง โดยไม่ลังเล "หลินเฟิง ไม่ได้บุคคลเหล่านี้ดีกว่าของนอก" ด้วนซิเย่กำลังมองหลินเฟิงกับสวยงาม และคงความฟิตและดวงตาของเธอ กำลังใจร้อนเล็กน้อย "พวกเขาจะสวยงามมาก" เฟิงหลินตอบกลับ ตาด้วนซิเย่ของ twinkled เธอแล้วดึงหลินเฟิงต่อขอบของเตียง และกล่าวว่า: "หลินเฟิง นั่งลง ผมต้องการลิ้มรสชาที่ทำ" "นี่..." หลินเฟิงมองอาย ที่ด้วนซิเจ้าของห้อง และเตียงที่เป็นเตียงที่นอนเจ้าหญิง มันได้หลอมเช่นเธอ หลินเฟิงคืออายที่จะถูกดึงไปบนเตียง "หลินเฟิง เป็นคุณยังอับอายเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ เมื่อคุณอยู่กับฉัน" พูดซิด้วน Ye เบา ๆ เธอแล้วทันทีเริ่มต้มน้ำชา หลินเฟิงยิ้ม wryly และดูด้วนซิเย่ที่ดูเงอะงะจริง ๆ เขาไม่สามารถช่วย แต่ยิ้ม และสั่นศีรษะของเขา เธอเป็นเจ้าหญิง เธออาจจะไม่ค่อยทำสิ่งต่าง ๆ เอง หลินเฟิงมองไปรอบ ๆ เขา ในขณะที่กำลังดูภาพทั้งหมดของเขา เขาสงสัยว่า ถ้า ด้วนซิเย่ถูกคิดถึงเขาทุกวัน "ซิเย่ ให้ฉันทำ" กล่าวว่า เฟิงหลินเดินไปด้วนซิเย่พยายามใช้ถ้วยที่ดำรง "ไม่จำเป็น ฉันสามารถทำมัน" กล่าวว่า ซิด้วน Ye ขณะวาดกลับมือของเธอ แล้ว สาดน้ำ ด้วนซิเย่กรีดร้องแล้ว ถ้วยลดลงไปพื้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อื่น ๆ กว่าคนหนุ่มสาวสักครู่ที่ผ่านมานอกจากนั้นยังมีขุนนางที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับพระราชวงศ์ซึ่งเป็นที่เคารพอย่างมากต่อ Yan Yu ปิง Sheng มันก็เห็นได้ชัดว่าสถานะทางสังคมยันยูปิง Sheng เป็นพิเศษ. "ยันยูปิง Sheng น่าแปลกใจ โปรดปรานเจ้าหญิง. "คิดหลินฮมิฉะนั้นเขาจะไม่ได้นำหลินฮนี่เพื่อให้เธอมีโอกาสที่จะได้พบเขาอีกครั้ง. " หลินฮฉันออกจากคุณสามารถมุ่งหน้ากลับด้วยตัวคุณเองในภายหลัง. " ที่ ขณะที่เสียงดังมากแพร่กระจายผ่านบรรยากาศและหลินฮเห็นเงาในระยะทางที่มันเป็น Yan Yu Sheng ปิง. หลินฮเป็นบิตประหลาดใจและยิ้มในขณะที่ถึงคราวสั่นศีรษะของเขา Yan Yu Sheng ปิงกำลังจะออกจากหลินฮเบื้องหลังในพระราชวังอิมพีเรียล. ลำดวนเจ้าซินยังมองแปลกใจเมื่อเธอเห็น Yan Yu Sheng ปิงออก ทันทีที่เธอกล่าวว่า "หลินฮสิ่งที่คุณคิดเกี่ยวกับทักษะการวาดภาพของฉัน" "ภาพวาดที่มีเสน่ห์มากขึ้นกว่าที่ฉันทำ" หลินฮยิ้ม. ภาพด้วนซินเยเป็นที่ยอดเยี่ยมจริงๆ. "คุณเพียงแค่เป็นคนดี!" กระซิบกระซาบด้วนซินเยขณะที่มองขี้อาย จากนั้นเธอก็ดึงหลินฮและกล่าวว่า ". มากับฉัน" ด้วนซินเยเอาหลินฮถ้ำเมื่อพวกเขามาถึงที่อยู่ใกล้กับถ้ำหลินฮค้นพบสถานที่ของเสน่ห์ที่โดดเด่นและความงามชิ้นส่วนของเฟอร์นิเจอร์ที่อยู่ในที่งดงาม ฉากมันดูสง่างามมากและสง่างาม. ช่วงเวลาหลังจากด้วนซินเจ้านำหลินฮเข้าไปในห้องที่อยู่ภายในถ้ำ ภายในมีกลิ่นหอมหวานของเด็กสาวห้องมองเหมือนห้องนอนของหญิงสาว. "หลินฮผมอาศัยอยู่ที่นี่ผมชอบความสงบและความเงียบสงบดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะอาศัยอยู่ที่นี่ ไม่มีใครสามารถรบกวนฉันเมื่อฉันที่นี่. "กล่าวว่าด้วนซิเย่ในเสียงนุ่มและอ่อนโยนทันทีหลังจากที่เธอชี้ไปที่ภาพวาดบาง. เมื่อหลินฮเห็นการถ่ายภาพบุคคลเหล่านี้เขาก็ตะลึงผนังทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยภาพวาด ทั้งหมดของพวกเขาเป็นของคนคนเดียวกัน. หลินฮเมื่อเขาเห็นภาพวาดเหล่านี้หลินฮรู้สึกสั่นหัวใจของเขาถ้าเขาไม่ได้พบกับเม้งชิงแล้วเขาจะมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์กับด้วนซินเจ้าที่เจ้าหญิงที่สวยงาม โดยไม่ลังเล. "หลินฮจะไม่ได้รับการถ่ายภาพบุคคลเหล่านี้ดีกว่านอก?" ซินด้วนเจ้าถูกมองที่หลินฮด้วยดวงตาที่สวยงามและใสของเธอมองใจร้อนเล็กน้อย. "พวกเขาทั้งหมดมีความสวยงามมาก." ตอบหลินฮ . ตาด้วนซินเยส่องแสงระยิบระยับเธอก็ดึงหลินฮต่อขอบเตียงและกล่าวว่า "หลินฮนั่งลงฉันต้องการให้คุณได้ลิ้มรสชาที่ทำ." "นี่ ...... .. " หลินฮมองอาย . นั่นคือห้องด้วนซินเยและเตียงเป็นเตียงที่เจ้าหญิงนอนหลับมันหลอมเหลวได้ชอบเธอหลินฮก็อายที่จะถูกดึงลงบนเตียง. "หลินฮคุณยังคงอายเกี่ยวกับสิ่งนั้นเมื่อคุณอยู่ กับผมได้ไหม "ซินกล่าวว่าด้วนเจ้าเบา ๆ จากนั้นเธอก็เริ่มต้นทันทีที่น้ำเดือดชา. หลินฮยิ้มถึงคราวและมองไปที่ด้วนซินเจ้าที่ดูเงอะงะจริงๆเขาไม่สามารถช่วย แต่รอยยิ้มและสั่นศีรษะของเขาเธอเป็น เจ้าหญิงเธออาจจะไม่ค่อยทำสิ่งต่างๆเช่นตัวเอง. หลินฮมองไปรอบ ๆ เขาในขณะที่มองการถ่ายภาพบุคคลทั้งหมดของเขาเขาก็สงสัยว่าถ้าด้วนซินเจ้าคิดเกี่ยวกับเขาทุกวัน. "ซินเจ้าให้ฉันทำมัน." กล่าวว่า หลินฮเดินไปทางด้วนซินเยพยายามที่จะใช้ถ้วยที่เธอถูกจับ. "ไม่มีความจำเป็น ฉันสามารถทำมัน. "กล่าวว่าด้วนซินเยขณะที่วาดภาพกลับมือของเธอ จากนั้นน้ำกระเซ็นด้วนซินเยกรีดร้องแล้วถ้วยล้มลงกับพื้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากพวกหนุ่มเมื่อครู่ ก็มีขุนนางที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับราชวงศ์ที่เคารพอย่างยิ่งต่อ ยัน ยูปิง Sheng , มันชัดเจนว่ามันยันยูปิง Sheng สถานะทางสังคมเป็นพิเศษ" ยันยูปิง Sheng จู่ ๆโปรดปราน เจ้าหญิงคิดว่าหลินฟง มิฉะนั้นแล้วเขาจะไม่ได้นำหลินฟงที่นี่เพื่อให้โอกาสเธอได้พบเขาอีก" หลินฟง ฉันกำลังจะไป คุณสามารถกลับเองทีหลังในตอนนั้นมาก เสียงดังกระจายผ่านชั้นบรรยากาศ และหลินฟงเห็นเงาในไกลมันยันยูปิง Sheng .หลินฟงเป็นบิตแปลกใจและยิ้มอย่างบิดเบี้ยวขณะสั่นศีรษะของเขา ยันยูปิง Sheng ทิ้งหลินฟงไว้ในวังหลวงด่วน ซินเยยังดูประหลาดใจ เมื่อเธอเห็นยันยูปิงเซิงไป ทันทีที่เธอกล่าวว่า : " หลินฟง คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับทักษะการวาดภาพของฉัน ? "" ภาพเขียนที่มีเสน่ห์มากขึ้นกว่าที่ฉันทำ " หลินฟงยิ้ม เป็นเจ้าภาพด้วนซินเป็นที่สวยงามจริงๆ" นายทำตัวดี " กระซิบด่วน ซินเยในขณะที่ดูขี้อาย จากนั้นเธอก็ดึงหลินฟงและกล่าวว่า : " มากับผม "ต้วนหลินฟงกับซินเยก็ถ้ำ เมื่อพวกเขามาถึงใกล้ถ้ำหลินฟงค้นพบสถานที่เสน่ห์พิเศษและความงาม , ชิ้นส่วนของเฟอร์นิเจอร์ในฉากที่งดงาม มันดูสง่างามมาก และสง่างามช่วงเวลาหลังด้วนซินเจ้านำหลินฟงเข้ามาในถ้ำ ข้างใน มีกลิ่นหอมหวานของเด็กสาวในห้องเหมือนหญิงสาวนอนอยู่ในห้อง" หลินฟง ผมอยู่ที่นี่ ผมชอบความสงบและความเงียบสงบ ดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะอาศัยอยู่ที่นี่ ไม่มีใครมากวนตอนที่ฉันมา " พูดด้วนซินเยในนุ่มและอ่อนโยนเสียงทันที เธอชี้ไปที่รูปบางรูปเมื่อหลินฟงได้เห็นภาพเหล่านี้ เขาตะลึงงัน ผนังทั้งหมดถูกปกคลุมด้วยภาพวาดทั้งหมดของพวกเขาเป็นบุคคลเดียวกัน : หลินฟงเมื่อเห็นภาพเหล่านี้ หลินฟงรู้สึกหัวใจสั่น หากเขาไม่เจอเมิงชิง เขาก็ร่วมในความสัมพันธ์กับต้วนซินเย , เจ้าหญิงสวย โดยไม่ลังเล" หลินฟง ไม่ใช่บุคคลเหล่านี้ได้ดีกว่าคนที่อยู่ข้างนอก ? " เจ้าด้วน ซินมองหลินฟงกับดวงตาคู่สวย และใสของเธอดูเล็กน้อยไปเลย" พวกเขาทั้งหมดสวยมาก ตอบ หลินฟงของต้วนซินเยตาส่องแสงระยิบระยับ เธอจึงดึงหลินฟงกับขอบเตียงและกล่าวว่า : " หลินฟง นั่งลง ฉันต้องการให้คุณลิ้มรสชาฉันให้ "" . . . . . " หลินฟงดูอาย นั่นเป็นห้องของต้วนซินเย และเตียงนั้นเป็นเตียงที่เจ้าหญิงนอน มันก็รู้สึกเหมือนเธอ หลินฟง อายที่จะถูกดึงลงบนเตียง" หลินฟง เธอยังอายเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อคุณอยู่กับผม " พูดด้วนซินเยเบาๆ จากนั้นเธอก็ทันทีเริ่มต้มน้ำชงชาหลินฟงยิ้มอย่างบิดเบี้ยวและดูด้วน ซินเยที่ดูเงอะงะจริงๆ เขาไม่สามารถช่วย แต่รอยยิ้มและสั่นศีรษะของเขา นางเป็นเจ้าหญิง เธอคงไม่ทำอย่างนั้นเองหลินฟงมองรอบ ๆตัวเขา ในขณะที่มองที่ทุกภาพของเขา เขาสงสัยว่าด้วนซินเจ้าคิดถึงเขาทุกวัน" ซิน ท่านให้ผมทำ " บอกว่า หลินฟงเดินด้วน ซิน ท่านพยายามจะเอาแก้วที่เธอถืออยู่" ไม่ต้อง ฉันสามารถทำมันได้ " พูดด้วนซินเยในขณะที่วาดมือกลับเธอ แล้ว น้ำสาด ดวน ซินเยร้องแล้วถ้วยที่ล้มลงกับพื้น