Doll therapy is described as a dyna

Doll therapy is described as a dynamic intervention between the older adult, the doll, and other people, to achieve benefits including improved communication, social connectedness, calming effects and a reduction in socially inappropriate behaviours (Alander et al, 2013).Doll therapy has attracted controversy in the past and has been accused of infantilising the older adult, but a recent study by Alander et al (2013) concluded that despite some ethical concerns, the benefits to the individual and carers is evident. The ethical considerations centre around dignity, age appropriateness and whether
the person with dementia is being lead to believe that the doll is a real baby. Andrew (2006) states that the therapeutic benefits come from the belief that the doll is a baby and that this should be reinforced. This is not the same as presenting the doll as a baby, but to follow the lead of the person. Andrew (2006) describes how verbal or physical abuse, agitation and emotional outbursts can be humiliating for the person with dementia, and if doll therapy reduces this and provides
comfort, dignity is preserved.Although the introduction of dolls into care environments has been evident and written about for a number of years (Ehrenfeld and Bergman, 1995), it remains a subject of little systematic research. The Newcastle Challenging Behaviour Service has undertaken a systematic investigation into the impact of doll therapy, publishing guidelines on the introduction and use of dolls. They used clinical observations to establish their findings, and found that 69% of care staff reported benefits to residents’ wellbeing after the dolls were introduced (Mackenzie et al, 2007).
Ellingford et al (2007) carried out an audit of case notes of residents in four care homes 3 months before introducing dolls and then 3 months afterwards, and found that doll users showed a reduction in incidents
of aggression.Stephens et al (2012) explored the relationship people with dementia have with physical objects in the context of attachment, and the role of transitional objects, as initially described by Winnicott (1953). Stephens et al
(2012) found that doll therapy might be beneficial to carers and people with dementia, providing comfort
and soothing, which leads to a reduction in distress.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตุ๊กตาบำบัดอธิบายเป็นการแทรกแซงแบบไดนามิกระหว่างผู้ใหญ่เก่า ตุ๊กตา และคน อื่น ๆ เพื่อให้เกิดประโยชน์รวมถึงการสื่อสารดี สังคม connectedness ชื่นผลและลดพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมสังคม (Alander et al, 2013) ตุ๊กตาบำบัดได้ดึงดูดการถกเถียงในอดีต และถูกกล่าวหาว่าของ infantilising ที่ผู้ใหญ่รุ่นเก่า แต่การศึกษาล่าสุดโดย Alander et al (2013) สรุปที่แม้ มีความกังวลบางจริยธรรม ประโยชน์บุคคลและ carers จะเห็นได้ชัด การพิจารณาจริยธรรมศูนย์สถานศักดิ์ศรี อายุความและบุคคลที่ มีสมองเสื่อมกำลังรอเชื่อว่าตุ๊กตาเด็กจริง แอนดรูอเมริกา (2006) ที่รักษาผลประโยชน์ที่มาจากความเชื่อว่าตุ๊กตาเด็ก และที่นี้ควรจะเสริม นี้ไม่ได้เหมือนกับการนำเสนอตุ๊กตาทารก แต่ การทำตามเป้าหมายของบุคคล แอนดรูว์ (2006) อธิบาย ว่า ละเมิดด้วยวาจา หรือทางกายภาพ อาการกังวลต่อ และอารมณ์ outbursts สามารถ humiliating สำหรับบุคคลที่มีสมองเสื่อม และตุ๊กตาบำบัดนี้ช่วยลด และช่วยให้ความสะดวกสบาย ศักดิ์ศรีถูกรักษาไว้ แต่แนะนำตุ๊กตาไปดูแลสภาพแวดล้อมได้ชัด และเขียนเกี่ยวกับจำนวนปี (Ehrenfeld และ Bergman, 1995), มันยังคงเรื่องวิจัยระบบน้อย นิวคาสเซิลท้าทายพฤติกรรมบริการได้ดำเนินการตรวจสอบระบบเป็นผลกระทบตุ๊กตาบำบัด ประกาศแนวทางในการนำและใช้ตุ๊กตา ที่เคยสังเกตทางคลินิกในการสร้างการค้นพบ และพบว่า 69% ของพนักงานดูแลรายงานให้ดีอาศัยหลังจากตุ๊กตาถูกนำมาใช้ (แมค et al, 2007)Ellingford et al (2007) ทำการตรวจสอบกรณีบันทึกย่อของผู้อยู่อาศัยในบ้านดูแลสี่ 3 เดือนก่อนแนะนำตุ๊กตาและหลังจากนั้น 3 เดือน และพบว่า ผู้ใช้ตุ๊กตาแสดงลดในเหตุการณ์ของการรุกราน สตีเฟ่นส์ et al (2012) สำรวจความสัมพันธ์ที่คนที่ มีสมองเสื่อมมีวัตถุทางกายภาพในบริบทของสิ่งที่แนบ และบทบาทของวัตถุอีกรายการ อธิบายเป็นครั้งแรก โดย Winnicott (1953) สตีเฟ่นส์ et al(2012) พบว่า ตุ๊กตาบำบัดอาจเป็นประโยชน์ต่อ carers และคนที่ มีสมองเสื่อม ให้ความสะดวกสบายและ ซึ่งนำไปสู่การลดความทุกข์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษาด้วยตุ๊กตาอธิบายว่าการแทรกแซงแบบไดนามิกระหว่างผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่าตุ๊กตาและคนอื่น ๆ ที่จะบรรลุผลประโยชน์รวมทั้งการสื่อสารที่ดีขึ้น, การเชื่อมโยงทางสังคมผลกระทบที่สงบเงียบและลดพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมต่อสังคม (Alander et al, 2013) การรักษา .Doll มี ดึงดูดความขัดแย้งในอดีตที่ผ่านมาและได้รับการกล่าวหาว่า infantilising ผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่า แต่การศึกษาล่าสุดโดย Alander, et al (2013) สรุปว่าแม้จะมีความกังวลเกี่ยวกับจริยธรรมบางผลประโยชน์ให้กับบุคคลและผู้ดูแลที่เห็นได้ชัด การพิจารณาจริยธรรมศูนย์รอบศักดิ์ศรีความเหมาะสมอายุและไม่ว่าจะเป็น
คนที่มีภาวะสมองเสื่อมจะถูกนำไปสู่การเชื่อว่าตุ๊กตาเป็นทารกจริง แอนดรู (2006) กล่าวว่าผลประโยชน์การรักษามาจากความเชื่อที่ว่าตุ๊กตาเป็นทารกและที่นี้ควรจะเสริม นี้ไม่ได้เป็นเช่นเดียวกับการนำเสนอตุ๊กตาเป็นทารก แต่จะปฏิบัติตามนำของบุคคลที่ แอนดรู (2006) อธิบายถึงวิธีการด้วยวาจาหรือทำร้ายร่างกายปั่นป่วนและอารมณ์โกรธสามารถเป็นความอัปยศสำหรับคนที่มีภาวะสมองเสื่อมและถ้ารักษาด้วยตุ๊กตานี้จะช่วยลดและให้
ความสะดวกสบายศักดิ์ศรีเป็น preserved.Although แนะนำของตุ๊กตาในสภาพแวดล้อมการดูแลที่ได้รับการเห็นได้ชัดและ เขียนเกี่ยวกับมานานหลายปี (Ehrenfeld และเบิร์กแมน, 1995) ก็ยังคงเป็นเรื่องของการวิจัยอย่างเป็นระบบเล็ก ๆ น้อย ๆ นิวคาสเซิบริการพฤติกรรมที่ท้าทายได้ดำเนินการตรวจสอบระบบเข้าไปในผลกระทบของการรักษาด้วยตุ๊กตาแนวทางการเผยแพร่ในการแนะนำและการใช้งานของตุ๊กตา พวกเขาใช้การสังเกตทางคลินิกที่จะสร้างการค้นพบของพวกเขาและพบว่า 69% ของพนักงานดูแลรายงานผลประโยชน์ให้กับสุขภาพที่ดีของประชาชนหลังจากที่ตุ๊กตาได้รับการแนะนำ (แม็คเคนซี่, et al, 2007).
Ellingford, et al (2007) ดำเนินการตรวจสอบกรณีที่มีการบันทึก ที่อาศัยอยู่ในบ้านสี่ดูแล 3 เดือนก่อนที่จะแนะนำตุ๊กตาแล้ว 3 เดือนหลังจากนั้นและพบว่าผู้ใช้ตุ๊กตาแสดงให้เห็นว่าการลดลงของการเกิดอุบัติเหตุ
ของ aggression.Stephens, et al (2012) การสำรวจคนที่มีความสัมพันธ์กับภาวะสมองเสื่อมมีกับวัตถุทางกายภาพในบริบทของสิ่งที่แนบมา และบทบาทของวัตถุเปลี่ยนผ่านตามที่อธิบายไว้ในขั้นแรกโดย Winnicott (1953) สตีเฟนส์, et al
(2012) พบว่าการรักษาด้วยตุ๊กตาที่อาจเป็นประโยชน์ต่อผู้ดูแลและผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อมให้ความสะดวกสบาย
และผ่อนคลายซึ่งนำไปสู่การลดลงของความทุกข์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตุ๊กตาบำบัดอธิบายการแทรกแซงแบบไดนามิกระหว่างเด็ก ผู้ใหญ่ ตุ๊กตา และบุคคลอื่น เพื่อให้เกิดประโยชน์ รวมทั้งปรับปรุงการสื่อสาร , การเชื่อมโยงทางสังคม ทำให้ผลและช่วยลดพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม ( สังคม alander et al , 2013 ) . ตุ๊กตาบำบัดได้ดึงดูดในอดีตความขัดแย้งและถูกกล่าวหาว่า infantilising แก่ผู้ใหญ่ ,แต่ผลการศึกษาล่าสุดโดย alander et al ( 2013 ) สรุปได้ว่า แม้จะมีความกังวลบางอย่างจริยธรรม , ประโยชน์การดูแลส่วนบุคคลและเป็นที่ประจักษ์ การพิจารณาจริยธรรม ศูนย์รอบ ศักดิ์ศรี อายุ ความเหมาะสม และไม่ว่า
คนสมองเสื่อม ถูกทำให้เชื่อว่า ตุ๊กตาเด็กจริงแอนดรูว์ ( 2549 ) ระบุว่า ผลประโยชน์ที่ผู้ที่มาจากความเชื่อที่ว่า ตุ๊กตาทารกและนี้ควรจะช่วย นี้ไม่ได้เป็นเช่นเดียวกับการเสนอตุ๊กตาเหมือนทารก แต่ตามเบาะแสของบุคคลที่ แอนดรูว์ ( 2006 ) อธิบายวิธีการทางวาจา หรือการถูกทำร้ายร่างกาย การปั่นและ outbursts อารมณ์สามารถทำให้คนที่ป่วยเป็นโรคทางจิตและถ้าตุ๊กตาบำบัดช่วยลดและให้
สบาย ศักดิ์ศรีที่ถูกเก็บรักษาไว้ แม้ว่าเบื้องต้นของตุ๊กตาในสภาพแวดล้อมการดูแลได้ชัดและการเขียนเกี่ยวกับจำนวนของปี ( ehrenfeld และ เบิร์กแมน , 1995 ) ก็ยังคงเป็นเรื่องของการวิจัยระบบเล็ก ๆน้อย ๆ ส่วนนิวคาสเซิ่ลมีปัญหาท้าทายพฤติกรรมบริการอย่างเป็นระบบ ตรวจสอบผลกระทบของตุ๊กตาสำหรับประกาศแนวทางในเบื้องต้นและใช้ตุ๊กตา พวกเขาใช้สังเกตการณ์ทางคลินิกเพื่อสร้างข้อสรุป และพบว่า 69% ของเจ้าหน้าที่ดูแลคุณภาพชีวิตของชาวบ้าน หลังจากรายงานประโยชน์ให้ตุ๊กตาแนะนำ ( แม็คเคนซี่
et al , 2007 )ellingford et al ( 2007 ) ดําเนินการตรวจสอบบันทึกกรณีของผู้อยู่อาศัย 4 การดูแลบ้าน 3 เดือนก่อนที่จะแนะนำตุ๊กตาแล้ว 3 เดือนหลังจากนั้น และพบว่าผู้ใช้ตุ๊กตา แสดงให้เห็นว่าการลดลงของเหตุการณ์
ของความก้าวร้าว สตีเฟ่น et al ( 2012 ) สำรวจความสัมพันธ์คนสมองเสื่อมมีวัตถุทางกายภาพในบริบทของ สิ่งที่แนบ และบทบาทของวัตถุการเปลี่ยนผ่านเป็นครั้งแรกที่อธิบายโดย winnicott ( 1953 ) สตีเฟ่น et al
( 2012 ) พบว่า ตุ๊กตา การรักษาอาจจะมีประโยชน์ต่อผู้ดูแลและผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อม , การให้ความสะดวกสบาย
และผ่อนคลาย ซึ่งนำไปสู่การลดลงในความเจ็บปวด