This fourteen-line poem begins with

This fourteen-line poem begins with a straightforward question in the first person, addressed to the object of the poet’s attention: “Shall I compare thee to a summer’s day?” After a direct answer, “Thou art more lovely and more temperate,” the next seven lines of the poem develop the comparison with a series of objections to a summer day.

William Shakespeare develops the “temperate” elements of his comparison first, leaving the “lovely” qualities for later consideration. His first criticism of summer is that in May rough winds shake the “darling” buds. This objection might seem trivial until one remembers that the poet is invoking a sense of the harmony implicit in classical concepts of order and form which writers of the Renaissance emulated. His use of the term “darling” extends the harmonious concept to include the vision of an orderly universe embracing its creations and processes with affection.

Such terms apply only to the ideal universe, however. In nature’s corrupt state, after Adam’s fall, all sublunary (earthly) forms and events fail to adhere to their primal harmony. Hence, rough winds shake the May buds and, as the next line indicates, summer is too short. Sometimes the sun is too hot; at other times the day becomes cloudy.

In lines 7 and 8, the poet summarizes his objections to the summer day by asserting that everything that is fair will be “untrimmed,” either by chance or by a...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลอนสิบสี่สายนี้เริ่มต้น ด้วยคำถามที่ตรงไปตรงมาคนแรก ที่อยู่ของความสนใจของกวี: "จะฉันเปรียบเทียบทั้งหลายวันในฤดูร้อนหรือไม่" หลังจากคำตอบโดยตรง "พระองค์ชนน่ารักมาก และยิ่ง แจ่ม บรรทัดถัดไปเจ็ดของกลอนพัฒนาเปรียบเทียบกับชุดของการคัดค้านเป็นวันร้อนเชกสเปียร์ William พัฒนาองค์ประกอบ "แจ่ม" ของการเปรียบเทียบของเขาก่อน ปล่อยคุณภาพ "ดี" สำหรับการพิจารณาในภายหลัง เขาวิจารณ์แรกของฤดูร้อนคือ ว่า ในอาจลมหยาบจับอาหาร "ดาร์ลิ่ง" มรดกนี้อาจดูเหมือนเล็กน้อยจนกระทั่งหนึ่งจดจำว่า กวีเรียกความรู้สึกกลมกลืนนัยในแนวคิดคลาสสิกของใบสั่งและแบบฟอร์มที่นักเขียนของเรเนสซองที่จำลองขึ้น เขาใช้คำว่า "ดาร์ลิ้ง" ขยายแนวคิดความสามัคคีการมีวิสัยทัศน์ของจักรวาลเป็นระเบียบบรรดาความสร้างสรรค์และกระบวนการ มีจิตเงื่อนไขดังกล่าวใช้กับจักรวาลเหมาะ เท่าไรนั้น ในธรรมชาติของรัฐเสียหาย หลังจากฤดูใบไม้ร่วงของอาดัม ฟอร์ม sublunary (เอิร์ทลี่) และเหตุการณ์ทั้งหมดไม่สามารถยึดมั่นในความสามัคคีของพวกเขาแบบสไตไลซ์ ดังนั้น ลมหยาบจับอาหาร May ก บ่งชี้ว่า บรรทัดถัดไป ร้อนเป็นสั้นเกินไป บางอาทิตย์จะร้อนเกินไป วันจะไม่มีเมฆมากในบางครั้งในรายการ 7 และ 8 กวีสรุปเขาคัดค้านวันร้อน โดยกรรมสิทธิ์ว่า ทุกอย่างเป็นธรรมจะเป็น "untrimmed โดยโอกาส หรือโดยการ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้ 14 บรรทัดบทกวีที่เริ่มต้นด้วยคำถามที่ตรงไปตรงมาในคนแรก ถึง วัตถุของความสนใจของกวี : " ผมจะเปรียบเทียบให้ท่านในวันของฤดูร้อน " หลังจากที่ตอบตรง " ท่านน่ารักมากและหนาวมาก " ถัดไปเจ็ดบรรทัดของบทกวีพัฒนาเปรียบเทียบกับชุดของการคัดค้านวันฤดูร้อน .

วิลเลียม เชกสเปียร์พัฒนาธาตุ " กาลเทศะ " ของการ " คุณภาพแรกของเขาออกน่ารัก " ไว้พิจารณา วิจารณ์แรกของฤดูร้อนที่อาจจะลมหยาบเขย่า " ที่รัก " ตาการคัดค้านนี้อาจดูเหมือนเล็กน้อยจนคนจำได้ว่า กวีจะเรียกความรู้สึกของความสามัคคีโดยนัยในแนวคิดคลาสสิกของการสั่งซื้อและรูปแบบซึ่งนักเขียนของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาที่เลียนแบบ . เขาใช้คำว่า " ที่รัก " ขยายแนวคิดความสามัคคีรวมถึงวิสัยทัศน์ของจักรวาล การสร้างกระบวนการและระเบียบเกี่ยวกับความรัก

เงื่อนไขดังกล่าวใช้เฉพาะกับจักรวาลที่เหมาะสม อย่างไรก็ตาม ในธรรมชาติของรัฐเสียหาย หลังจากที่อดัมตกอยู่ใต้พระจันทร์ ( โลกีย์ ) ทุกรูปแบบและเหตุการณ์ล้มเหลวที่จะยึดความสามัคคีครั้งแรกของพวกเขา ดังนั้น ลมหยาบสั่นอาจจะตา และเป็นบรรทัดต่อไปว่า ฤดูร้อนมันสั้นเกินไป บางครั้งแดดร้อนเกินไป ; ในเวลาอื่น ๆวันจะกลายเป็นเมฆ

ในบรรทัดที่ 7 และ 8กวีสรุปคัดค้านของเขาในวันฤดูร้อน โดยยืนยันว่า ทุกอย่างเป็นธรรม จะเป็น " untrimmed " เหมือนกันโดยบังเอิญหรือ . . . . . . .