1. IntroductionDuring the last 30 y

1. Introduction
During the last 30 years there have been produced a progressive increase in hip fracture incidents in European countries. Wallace has denominated this phenomenon as “Orthopaedic Epidemy” (Wallace, 1983).

Major risk factors for hip fractures among elderly patients include osteoporosis and falls. Each year, around one third of people over 65 years and half of people over 80 years experience one or more falls (Oliver, 2009). It is estimated that approximately 30 to 60 percent of community-dwelling older adults fall each year (Brennan et al., 2011 and Rubenstein and Josephson, 2002). Women sustain hip fractures more often due to their higher rates of osteoporosis. Low socioeconomic status is associated with an increased incidence of hip fracture (Brennan et al., 2011 and Quah et al., 2011). Cardiovascular disease may also be associated with an increase in the risk of hip fracture among older patients (Sennerby et al., 2009), as may some endocrine disorders (diabetes, hyperthyroidism) and a number of medications. Di Monaco et al. (Di Monaco, Vallero, Di Monaco, & Tappero, 2011) describes like musculoskeletal factor like sarcopenia and reduced leg muscle mass have also been associated with hip osteoporotic fracture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำในระหว่างช่วง 30 ปีที่มีการผลิตเพิ่มความก้าวหน้าปัญหากระดูกสะโพกหักในประเทศยุโรป Wallace ได้ระดับปรากฏการณ์นี้เป็น "กระดูก Epidemy" (Wallace, 1983)ปัจจัยเสี่ยงสำคัญสำหรับกระดูกสะโพกหักในผู้ป่วยสูงอายุได้แก่โรคกระดูกพรุนและน้ำตก แต่ละปี ประมาณหนึ่งในสามของคนกว่า 65 ปีและครึ่งหนึ่งของผู้คนกว่า 80 ปีพบหนึ่ง หรือเพิ่มเติมตรง (Oliver, 2009) คาดว่า ประมาณ 30 ถึง 60 เปอร์เซ็นต์ของชุมชนที่อยู่อาศัยเก่าผู้ใหญ่ตกแต่ละ ปี (al. et เบรนแนน 2011 และ Rubenstein Josephson, 2002) ผู้หญิงรักษากระดูกสะโพกหักมากขึ้นเนื่องจากราคาของสูงโรคกระดูกพรุน สถานะของประชากรต่ำจะสัมพันธ์กับการเกิดขึ้นของกระดูกสะโพก (al. et เบรนแนน 2011 และ Quah et al., 2011) โรคหัวใจและหลอดเลือดยังสามารถเชื่อมโยงกับการเพิ่มความเสี่ยงของกระดูกสะโพกในผู้ป่วยสูงอายุ (Sennerby et al., 2009), เป็นอาจบางโรคต่อมไร้ท่อ (เบาหวาน เกี่ยวกับ) และจำนวนยา อธิบายเช่นปัจจัย musculoskeletal เช่น sarcopenia Di โมนาโก et al. (Di โมนาโก Vallero โมนาโก Di, & Tappero, 2011) และกล้ามเนื้อขาลดลงโดยรวมยังได้เชื่อมโยงกับกระดูกสะโพก osteoporotic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
ในช่วง 30 ปีที่ผ่านมามีการผลิตเพิ่มขึ้นความก้าวหน้าในการเกิดอุบัติเหตุกระดูกสะโพกหักในประเทศยุโรป วอลเลซได้ที่เป็นตัวเงินปรากฏการณ์นี้ว่า "กระดูก Epidemy" (วอลเลซ, 1983). ปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญสำหรับกระดูกสะโพกหักในผู้ป่วยสูงอายุ ได้แก่ โรคกระดูกพรุนและน้ำตก แต่ละปีประมาณหนึ่งในสามของผู้ที่มีอายุมากกว่า 65 ปีและครึ่งหนึ่งของคนที่มีประสบการณ์กว่า 80 ปีหนึ่งหรือตกมากขึ้น (โอลิเวอร์ 2009) มันเป็นที่คาดว่าประมาณ 30 ถึง 60 เปอร์เซ็นต์ของชุมชนที่อยู่อาศัยผู้สูงอายุลดลงในแต่ละปี (เบรนแนน et al., 2011 และรูเบนและโจเซฟสัน, 2002) ผู้หญิงรักษากระดูกสะโพกหักมากขึ้นมักจะเกิดจากราคาที่สูงขึ้นของการเกิดโรคกระดูกพรุน สถานะทางเศรษฐกิจและสังคมต่ำมีความเกี่ยวข้องกับอุบัติการณ์ที่เพิ่มขึ้นของกระดูกสะโพกหัก (เบรนแนน et al., 2011 และ Quah et al., 2011) โรคหัวใจและหลอดเลือดนอกจากนี้ยังอาจจะเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นของความเสี่ยงของการเกิดกระดูกสะโพกหักในผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่า (Sennerby et al., 2009) เป็นความผิดปกติของต่อมไร้ท่อบางส่วนอาจ (โรคเบาหวาน hyperthyroidism) และจำนวนของยา Di โมนาโกและคณะ (Di โมนาโก Vallero ดิโมนาโกและ Tappero 2011) อธิบายถึงปัจจัยเช่นกล้ามเนื้อและกระดูกเช่น sarcopenia และมวลกล้ามเนื้อขาที่ลดลงนอกจากนี้ยังมีการเชื่อมโยงกับกระดูกสะโพกหัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
ในช่วง 30 ปี มีการผลิตเพิ่มความก้าวหน้าในกระดูกสะโพกหัก เหตุการณ์ในประเทศยุโรป วอลเลซได้ระดับปรากฏการณ์นี้เป็น " กระดูก epidemy " ( วอลเลซ , 1983 ) .

หลักปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดกระดูกสะโพกหักในผู้สูงอายุ ได้แก่ โรคกระดูกพรุน และน้ำตก ในแต่ละปีประมาณหนึ่งในสามของคนมากกว่า 65 ปี และครึ่งหนึ่งของคนอายุ 80 ปีหรือมากกว่าหนึ่งล้ม ( Oliver , 2009 ) คาดว่าประมาณ 30 ถึง 60 เปอร์เซ็นต์ของ community-dwelling ผู้สูงอายุตกอยู่ในแต่ละปี ( เบรน et al . , 2011 และ รูเบนสไตน์ และ โจซิฟเซิน , 2002 ) ผู้หญิงรักษากระดูกสะโพกหักบ่อยเนื่องจากมีอัตราที่สูงของโรคกระดูกพรุนสถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคมต่ำมีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นของอุบัติการณ์การเกิดกระดูกสะโพกหัก ( เบรน et al . , 2011 และ quah et al . , 2011 ) โรคหัวใจและหลอดเลือด อาจจะเกี่ยวข้องกับการเพิ่มความเสี่ยงของกระดูกสะโพกหักในผู้สูงอายุ ( sennerby et al . , 2009 ) , ความผิดปกติของต่อมไร้ท่อ เช่นบาง ( อาการเบาหวาน ) และจำนวนของโรค ตี้โมนาโค et al . ( ดิ vallero โมนาโก ,ตี้โมนาโค & tappero 2011 ) อธิบาย เช่น กล้ามเนื้อขาและปัจจัย เช่น sarcopenia ลดลงมวลกล้ามเนื้อได้รับที่เกี่ยวข้องกับโรคกระดูกพรุนสะโพกหัก