The rain outside grew stronger, and

The rain outside grew stronger, and when he heard the rustling of the rain, it caused him to inexplicably lose his patience. She was hanging her head slightly, and her earring was hitting her clothes slightly. Under the light, two small dark shadows flickered on her exquisite ginger-colored qipao. The material of her qipao was a kind of soft and slippery satin, but the light shining on it was a cold, bright white. He thought back to when he held her within his embrace, the icily cold satin against his arm, along with her scalding hot skin, gave him a confused and wild kind of joy, as if he were a moth flying towards fire.

But now, only the cold impression of satin was left on his arm, and this coldness slowly drained to his heart, where it turned into an uninhibited pain. He clearly understood that he had lost, her earring was still swaying there, like an uneasy heart, it swayed as his feelings became even more jumbled, until he was unable to think clearly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฝนนอกเติบโตแข็งแกร่ง และเมื่อเขาได้ยิน rustling ฝนตก จึงทำให้เขาสูญเสียความอดทนของเขา inexplicably เธอถูกแขวนศีรษะของเธอเล็กน้อย และต่างหูของเธอถูกตีเสื้อผ้าของเธอเล็กน้อย ภายใต้แสง เงามืดขนาดเล็กสอง flickered บน qipao เธอขิงสีสวยงาม วัสดุของ qipao เธอเป็นผ้าซาตินนุ่ม และลื่น แต่ไฟที่ส่องแสงบนขาวสดใส เย็น เขาคิดกลับไปเมื่อเขาขึ้นเธอภายในอ้อมกอดของเขา ซาติน icily เย็นกับแขนของเขา พร้อมกับผิวร้อน scalding ทำให้เขาสับสน และป่าความสุข เป็นถ้าเขา moth บินไปทางไฟ

แต่ตอนนี้ เฉพาะความประทับใจเย็นของซาตินถูกทิ้งแขนของเขา และทั้งนี้ระบายออกช้าเพื่อหัวใจของเขา, ที่มันเปลี่ยนเป็นความเจ็บปวดเป็นยิ่ง เข้าใจเขาอย่างชัดเจนว่า เขาได้หายไป ต่างหูของเธอถูกยังห้อมมี เช่นมีหัวใจไม่สบายใจ จะ swayed ตามความรู้สึกของเขากลายเป็นยิ่งประจำวัน ไม่คิดได้อย่างชัดเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฝนนอกขยายตัวมากขึ้นและเมื่อเขาได้ยินเสียงพึมพำของฝนที่จะทำให้เขาต้องสูญเสียความอดทนลึกลับของเขา เธอได้รับการห้อยหัวของเธอเล็กน้อยและต่างหูของเธอถูกตีเสื้อผ้าของเธอเล็กน้อย ภายใต้แสงไฟสองเงาดำขนาดเล็ก flickered ใน qipao ขิงสีของเธอที่สวยงาม วัสดุของ qipao เธอเป็นชนิดของผ้าซาตินนุ่มและลื่น แต่แสงสว่างที่มันเป็นเย็นสีขาวสว่าง เขาคิดว่ากลับไปเมื่อเขาถือของเธอที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาซาตินเย็นไม่ไยดีกับแขนของเขาพร้อมกับเธอลวกผิวหนังร้อนทำให้เขาสับสนและชนิดป่าของความสุขราวกับว่าเขาเป็นมอดบินต่อไฟแต่ตอนนี้ เพียง แต่การแสดงผลที่เย็นจากผ้าซาตินถูกทิ้งไว้บนแขนของเขาและความหนาวเย็นนี้ช้าหมดหัวใจที่มันกลายเป็นความเจ็บปวดของเขาไม่ถูกยับยั้ง เขาเข้าใจอย่างชัดเจนว่าเขาได้สูญเสียต่างหูของเธอก็ยังคงโยกมีเช่นหัวใจไม่สบายใจก็เปี่ยมไปเป็นความรู้สึกของเขากลายเป็นที่คลั่งไคล้มากขึ้นจนกว่าเขาจะไม่สามารถที่จะคิดอย่างชัดเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฝนข้างนอกแข็งแกร่งขึ้น และเมื่อเขาได้ยินเสียงของฝน มันทำให้เขาอธิบายไม่ได้สูญเสียความอดทนของเขา เธอห้อยหัวของเธอเล็กน้อย และต่างหูของเธอถูกตีเสื้อผ้าของเธอเล็กน้อย ภายใต้แสงเงาสองเงาที่มืดเล็กๆ flickered ในกี่เพ้าสีขิงที่สวยงามของเธอ วัสดุของกี่เพ้าของเธอเป็นชนิดของผ้าซาตินนุ่มลื่นแต่แสงส่องมันหนาว , ขาวใส เขาคิดว่ากลับไปเมื่อเขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมกอดของเขา อย่างเย็นชาเย็นซาตินกับแขนของเขาพร้อมกับเธอลวกผิวร้อน ให้เขาอย่างสับสนและป่าแห่งความสุข ราวกับว่าเขาเป็นแมลงบินไล่ยิง

แต่ตอนนี้ แค่หนาว ความประทับใจ ซาตินถูกทิ้งไว้บนแขนของเขา และความหนาวเย็นค่อยๆระบายจิตใจของเขาซึ่งมันกลายเป็นความเจ็บปวดไม่ถูกยับยั้ง เขาเข้าใจดีว่าเขาแพ้ต่างหูของเธอยังแกว่งอยู่ เหมือนหัวใจมันแกว่งไปอย่างไม่สบายใจ ความรู้สึกของเขาก็ยิ่งสับสน จนไม่สามารถที่จะคิดอย่างชัดเจน