2. Multiple memory systems: underst

2. Multiple memory systems: understanding the role of the
basal ganglia
Extensive converging evidence indicates that long-term memory
is not unitary, but instead consists of multiple cognitive processes
that rely on discrete neural systems and are governed by
distinct learning rules and forms of plasticity (Gabrieli, 1998;
Squire & Zola, 1996; White & McDonald, 2002). This concept, often
referred to as the multiple memory systems framework, originated
from neuropsychological research with patients with specific patterns of brain damage. As discovered with the famous case of patient
H.M., damage to the hippocampus and surrounding medial
temporal lobe cortices led to a severe impairment in declarative
memory – that is, an inability to form new memories for facts
and events (Scoville & Milner, 1957). Notably, this devastating
amnesia was selective: H.M. and other individuals with hippocampal
damage remained able to learn new procedures and habits that
were acquired gradually, such as playing the piano or developing
diagnostic skills as a radiologist.
This discovery spurred a wealth of subsequent human and animal
research, which provided a detailed understanding of the cognitive
and neural mechanisms by which the hippocampus and
surrounding cortices contribute to memory function. As suggested
by the terminology itself, early theories emphasized the declarative
nature of memories that depend on the medial temporal lobes:
they are explicit, verbalizable and available to conscious awareness
(for review see Squire, 2004). Subsequent research has advanced
our understanding by uncovering the mechanisms by which the
medial temporal lobes support memory for events or episodes
(also referred to as episodic memory), how subregions of the medial
temporal lobes work in concert to support the formation of new
memories, the representational characteristics of the memories
that are built, and the contexts in which this system is used
(Bakker, Kirwan, Miller, & Stark, 2008; Cohen & Eichenbaum,
1993; Daselaar, Fleck, & Cabeza, 2006; Davachi, 2006; Hannula,
Tranel, & Cohen, 2006; Paller & Wagner, 2002; Uncapher & Rugg,
2008; Wirth et al., 2003).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2 ระบบหน่วยความจำหลายความเข้าใจบทบาทของฐานปม

หลักฐานมาบรรจบกันอย่างกว้างขวางแสดงให้เห็นว่าหน่วยความจำ
ระยะยาวจะไม่รวมกัน แต่แทนที่จะประกอบด้วยกระบวนการทางความคิดหลาย ๆ
ที่พึ่งพาระบบประสาทต่อเนื่องและถูกควบคุมโดยกฎการเรียนรู้ที่แตกต่างกันและ
รูปแบบของการปั้น (กาบ, 1998;
ตุลาการ& Zola, 1996; ขาว& McDonald, 2002) แนวคิดนี้มักจะ
เรียกว่ากรอบหลายหน่วยความจำระบบที่มีต้นกำเนิดมาจากการวิจัย
วิทยากับผู้ป่วยที่มีรูปแบบที่เฉพาะเจาะจงของความเสียหายสมอง ค้นพบเช่นเดียวกับกรณีที่มีชื่อเสียงของผู้ป่วย
HM ความเสียหายให้กับฮิบโปและโดยรอบอยู่ตรงกลาง
cortices กลีบขมับนำไปสู่​​การด้อยค่าอย่างรุนแรงในที่เปิดเผย
หน่วยความจำ - นั่นคือการไร้ความสามารถที่จะสร้างความทรงจำใหม่สำหรับข้อเท็จจริง
และเหตุการณ์ (Scoville &มิลเนอร์, 1957) โดยเฉพาะอย่างยิ่งความทรงจำ
นี้คือการทำลายล้างเลือก: HM และบุคคลอื่น ๆ ที่มีความเสียหาย
hippocampal ยังคงสามารถที่จะเรียนรู้วิธีการใหม่และนิสัยที่
ได้มาค่อย ๆ เช่นการเล่นเปียโนหรือการพัฒนาทักษะการวินิจฉัยเป็นรังสีแพทย์
.
ค้นพบครั้งนี้กระตุ้นความมั่งคั่งของมนุษย์และสัตว์ที่ตามมา
วิจัยซึ่งเป็นความเข้าใจรายละเอียดของ
องค์ความรู้และกลไกของระบบประสาทโดยที่ฮิบโปและ
รอบ cortices ส่วนร่วมในการทำงานของหน่วยความจำ ตามที่แนะนำโดย
คำศัพท์ตัวเองทฤษฎีต้นเน้นธรรมชาติ
บอกเล่าความทรงจำที่ขึ้นอยู่กับกลีบขมับอยู่ตรงกลาง:
พวกเขามีความชัดเจน verbalizable และพร้อมที่จะสร้างความตระหนักจิตสำนึก
(เพื่อดูตุลาการ2004) การวิจัยที่ตามมามีสูง
ความเข้าใจของเราโดยการเปิดเผยกลไกที่อยู่ตรงกลาง
ขมับสนับสนุนหน่วยความจำก้อนสำหรับเหตุการณ์หรือพ
(ยังเรียกว่าหน่วยความจำหลักการ) วิธี subregions จากตรงกลาง
ชั่วขณะทำงานก้อนในคอนเสิร์ตเพื่อสนับสนุนการก่อตัวของ ใหม่
ความทรงจำลักษณะของความทรงจำดำเนิน
ที่สร้างขึ้น,และบริบทในการที่ระบบนี้ถูกนำมาใช้
(Bakker, ลำคอมิลเลอร์, &สิ้นเชิง, 2008; โคเฮน& eichenbaum
1993; daselaar, ขี้แมลงวัน, & Cabeza, 2006; davachi, 2006; hannula
tranel, &โคเฮน 2006; Paller &แว็กเนอร์, 2002; uncapher & Rugg
2008. เวิร์ ธ , et al, 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. ระบบหน่วยความจำหลาย: เข้าใจบทบาทของการ
ganglia มะเร็ง
หลักฐาน converging ละเอียดบ่งชี้ว่า หน่วยความจำระยะยาว
ไม่ unitary แต่ประกอบด้วยหลาย ๆ กระบวนการรับรู้แทน
ที่อาศัยระบบประสาทเดี่ยว ๆ และอยู่ภายใต้
มาเรียนรู้กฎและรูปแบบของ plasticity (Gabrieli, 1998;
Squire &โซลาเปร 1996 &ขาวแมคโดนัลด์ 2002) แนวคิดนี้ บ่อย
เรียกว่าหลายหน่วยความจำระบบกรอบ กำเนิด
จากงานวิจัย neuropsychological กับผู้ป่วยที่มีรูปแบบเฉพาะของสมอง ขณะที่พบกับกรณีมีชื่อเสียงของ patient
H.M เสียหายฮิพโพแคมปัสและ medial รอบ
สมองกลีบขมับ cortices นำไปสู่ผลอย่างรุนแรงใน declarative
หน่วยความจำ – คือ ไม่สามารถความทรงจำใหม่แบบฟอร์มสำหรับข้อมูล
และเหตุการณ์ (Scoville &มิลเนอร์ 1957) ยวด เรื่องนี้
amnesia ถูกเลือก: สัญญาและบุคคลอื่น ๆ ที่ มี hippocampal
ความเสียหายยังคงต้องเรียนรู้วิธีการใหม่ และ habits ที่
สินทรัพย์ค่อย ๆ เช่นเล่นเปียโน หรือพัฒนา
ทักษะการวินิจฉัยเป็น radiologist
ค้นพบนี้กระตุ้นต่อมนุษย์และสัตว์มากมาย
วิจัย ซึ่งมีความเข้าใจรายละเอียดของการรับรู้
และกลไกประสาทซึ่งฮิพโพแคมปัส และ
cortices โดยรอบช่วยทำงานหน่วยความจำ แนะนำเป็น
โดยคำศัพท์เอง ทฤษฎียุคแรกเน้นการ declarative
ธรรมชาติความทรงจำที่พึ่งกลีบขมับด้านใกล้กลาง:
จะชัดเจน verbalizable และมีการรับรู้สติ
(สำหรับตรวจทานดู Squire 2004) วิจัย Subsequent มีขั้นสูง
เราเข้าใจ โดยเปิดเจอทุ่นระเบิดแบบกลไกซึ่ง
กลีบขมับด้านใกล้กลางสนับสนุนหน่วยความจำสำหรับเหตุการณ์หรือตอน
(ยังอ้างถึงหน่วยความจำ episodic), วิธี subregions ของ medial
กลีบขมับทำงานในคอนเสิร์ตเพื่อสนับสนุนการก่อตัวของใหม่
ความทรงจำ ลักษณะ representational ความทรงจำ
ที่สร้างขึ้น และบริบทที่มีใช้ระบบนี้
(Bakker, Kirwan มิลเลอร์ &โดยสิ้นเชิง 2008 โคเฮน& Eichenbaum,
1993 Daselaar, Fleck & Cabeza, 2006 Davachi, 2006 Hannula,
Tranel &โคเฮน 2006 Paller &วากเนอร์ 2002 Uncapher & Rugg,
2008 Wirth et al., 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . หน่วยความจำหลายระบบ:การทำความเข้าใจบทบาทของฐาน ganglia

ซึ่งจะช่วยการรวมระบบต่างๆเข้าด้วยกันที่หลากหลายมีหลักฐานแสดงว่าระยะยาวหน่วยความจำ
ไม่ได้อะตอม,แต่จะต้องประกอบด้วยหลายคนคิดกระบวนการ
ที่ใช้แยกต่างหากเกินระบบและได้รับการควบคุมด้วย
ชัดเจนการเรียนรู้กฎระเบียบและรูปแบบการลักษณะปั้นง่าย( gabrieli , 1998 ;
นาย&โซลา, 1996 ,สีขาว& McDonald , 2002 ) แนวความคิดนี้มัก
ตามมาตรฐานอ้างถึงเป็นโครงงานระบบหน่วยความจำที่มีต้นกำเนิด
จากการวิจัย neuropsychological พร้อมด้วยผู้ป่วยที่มีรูปแบบเฉพาะความเสียหายของสมอง ที่ค้นพบด้วยกรณีที่มีชื่อเสียงของผู้ป่วย
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวความเสียหายกับ cortices ม้าน้ำและพื้นที่โดยรอบบริเวณด้านในรองเท้า
ซึ่งจะช่วย Temporal Key Integrity Protocol ลำคลื่นที่นำส่งผลกระทบต่ออย่างรุนแรงใน declarative
- หน่วยความจำที่ไม่สามารถที่จะไปที่แบบฟอร์มความทรงจำใหม่สำหรับข้อเท็จจริง
และเหตุการณ์( scoville & milner 1957 ) โดยเฉพาะความเสียหาย
ซึ่งจะช่วยคนรวยมากแห่งนี้เป็นทางเลือกร.รและผู้ใช้บริการแบบเฉพาะรายอื่นๆพร้อมด้วย hippocampal
ซึ่งจะช่วยทำให้เกิดความเสียหายยังอยู่ในเกณฑ์ดีสามารถที่จะเรียนรู้พฤติกรรมและวิธีการใหม่ที่
ซึ่งจะช่วยเป็นได้รับอย่างค่อยเป็นค่อยไปเช่นการเล่นเปียโนหรือการพัฒนา
ซึ่งจะช่วยพัฒนาทักษะการวินิจฉัยเป็นรังสีแพทย์ที่.
การค้นพบนี้กระตุ้นความมั่งคั่งของงานวิจัยของมนุษย์และสัตว์
ใน ภายหลังซึ่งมีความรู้ความเข้าใจรายละเอียดของการเรียนรู้ที่
และกลไกเกินที่ม้าน้ำและ
cortices อยู่โดยรอบที่มีส่วนช่วยในการทำงานหน่วยความจำ เป็นที่แนะนำ
ซึ่งจะช่วยโดยคำศัพท์ในตัวของมันเองทฤษฎีที่ช่วงต้นเน้นธรรมชาติ declarative
ซึ่งจะช่วยให้มีความทรงจำที่ขึ้นอยู่กับลำคลื่นเสียงชั่วคราวในของรองเท้าที่:
มีอย่างชัดเจน verbalizable และพร้อมที่จะสร้างความตระหนักสำนึก
(สำหรับการตรวจสอบดูท่านเจ้าของ2004 ) ต่อมามีงานวิจัยขั้นสูงของเรา
ซึ่งจะช่วยทำความเข้าใจด้วยคำมั่นว่ากลไกโดย
ซึ่งจะช่วยในของรองเท้า Temporal Key Integrity Protocol ลำคลื่นเสียงการสนับสนุนหน่วยความจำสำหรับการจัดงานหรือตอน
(หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า episodic หน่วยความจำ),วิธีการ subregions ของบริเวณด้านใน
Temporal Key Integrity Protocol ลำคลื่นเสียงทำงานร่วมกันเพื่อการสนับสนุนการจัดตั้งใหม่ของความทรงจำ
ซึ่งจะช่วยให้ไอเดียอื่นๆเกี่ยวกับลักษณะของความทรงจำ
ที่มีอยู่,และที่บริบทในที่นี้ระบบจะใช้
( bakker , kirwan , Miller ,&สตาร์ก, 2008 ,เฮน& eichenbaum ,
1993 ; daselaar ,ศักดิ์สิทธิ์แต้ม,&พาทีมงานโทรทัศน์ไป, 2006 ; davachi , 2006 ; hannula ,
tranel ,&เฮน, 2006 ; paller & Wagner , 2002 ; uncapher & rugg ,
2008 ; wirth et al ., 2003 )