Thailand has been aware of environm

Thailand has been aware of environmental problem and has emphasized the preservation of natural resources and environment for a long time. It can be seen that Thailand began formulating the policy on natural resources and environment conservation in the Constitution of the Kingdom of Thailand, B.E. 2517 (1974) 1, when Mae Klong River was contaminated as a result of waste water left untreated from industrial plants. Then, during the Sanya Thammasak government, the enactment on the Enhancement and Conservation of National Environmental Quality Act, B.E. 2518 (1975) was made which is deemed to be the first national environmental law implementing the unity of environmental law enforcement. Before 1975 (B.E. 2518), no laws related directly to environmental problem management had been enacted yet. On the other hand, there have been many laws governing environmental management and each provided particular issues or activities involving environment under the enforcement of relevant agencies, such as the Canals Conservation Act R.S. 121 (B.E. 2445) (1902); the Plant Varieties Protection Act, B.E. 2483 (1940); the Forest Act, B.E. 2484 (1941); the Fisheries Act, B.E. 2490 (1947) etc. These acts underline the control of natural resources exploitation rather than natural resources and environment conservation. Since 1960, Thai government became more seriously aware of the necessity of natural resources conservation and enacted additional concerned laws, namely, the Wildlife Preservation and Protection Act, B.E. 2503 (1960); the National Park Act, B.E. 2504 (1961); the National Reserved Forest Act, B.E. 2507 (1964); the Animal Varieties Protection, B.E. 2509 (1966) etc.


The Enhancement and Conservation of National Environmental Quality Act, B.E. 2518 (1975) was enacted for the main purpose of setting up the National Environment Board and the Office of the National Environment Board in charge of overall environmental issues. The Enhancement and Conservation of National Environmental Quality Act, B.E. 2535 (1992) was subsequently enacted and the Act, B.E. 2518 was repealed. The new environmental law being currently enforceable is regarded as a fundamental law; an innovation of the environmental management. Under this law, the National Environment Board has been elevated, from advisory status, to national commission chaired by Prime Minister. The Board has various responsibilities as follows: determining environmental quality standard: water, air, noise, etc., granting approval for environmental quality management plan and determining standards of nonpoint source pollution control, etc. Furthermore, a Royal Decree was enacted to establish three new environmental bodies namely Bureau of Environmental Policy and Planning, Pollution Control Department and Department of Environmental Quality Promotion acting in lieu of the Office of the National Environment Board. In addition, this Act focuses on public and private participation in the promotion and conservation of environmental quality as well as the setting-up of promotional measure for funding and assistance in order to raise awareness of the duty to preserve environmental quality.


B.E. 2535 (1992) is a very significant period of the current evolution of Thai environmental law because besides the Enhancement and Conservation of National Environmental Quality Act, B.E. 2535 (1992), many important environmental laws were enacted namely the Wildlife Preservation and Protection Act, B.E. 2535; the Public Health Act, B.E. 2535; the Factory Act, B.E. 2535; the Act to Maintain Cleanliness and Good Order of the Country, B.E. 2535; the Energy Conservation Promotion Act, B.E. 2535; the Non-smokers’ Health Protection Act, B.E. 2535. These laws are the consequences of the international community’s enthusiastic trend towards environment, in particular, the United Nations Conference on Environment and Development of which the outcomes has inevitably brought Thailand, encountering environmental deterioration problem arisen from the economic development prior to Thailand’s economic crisis in 1997, to the law amendment and the amelioration of environmental government agencies. Being promulgated, the Constitution of the Kingdom of Thailand, B.E. 2540 (1997) mandated important provisions in political reform, establishment of independent organizations, administrative decentralization, public participation in natural resources and environmental management as well as the guarantee of the community rights for the first time.


Nowadays, Thailand has formulated state policy on public participation in exploitation control management of natural resources and biodiversity in a balanced manner. This also includes environmental conservation as prescribed by the Constitution of the Kingdom of Thailand, B.E. 2550 (2007); the Tenth National Economic and Social Development Plan (B.E. 2550-2554) (2007-2011) and the Eleventh National Economic and Social Development Plan (B.E. 2555-2559) (2012-2016). Furthermore, many laws are additionally amended and new laws are enacted as well in order that environmental conservation shall be carried out in an efficient manner and relevant to current circumstances, such as the National Standard Act, B.E. 2551 (2008); the Fossil Protection Act, B.E. 2551(2008), etc. Thai government has also prepared the draft Fiscal Measures for the Environment Bill, in which the Polluter Pays Principle (PPP) is enforced for mutual responsibility. This is a way in which financial and fiscal measures have been applied by the State to fill the gaps of command and control of environmental law. In addition, the Cabinet passed a resolution on 12 November 1991, officially declaring December 4th of each year a “Thai Environmental Day”.



Finally, environmental conservation cannot be achieved only by either a person or a nation. We have to raise individual cooperative consciousness within society and nations. In the same manner, the environmental law has to be developed in line with law practitioners. However good the laws theoretically are, their true values are really defined by practice or application. The improvement of legal practitioners is therefore necessary especially judges dealing with environmental cases, who need to have knowledge and understanding on environmental law which is complicated. Legal knowledge alone is not sufficient. Various areas of knowledge are required to solve problems or disputes related to environment as the judge is entrusted with the exercise of suitable discretion over cases.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเทศไทยได้ตระหนักถึงปัญหาสิ่งแวดล้อม และความสำคัญต่อการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเป็นเวลานาน จะเห็นได้ว่า ประเทศไทยเริ่ม formulating นโยบายทรัพยากรธรรมชาติและอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2517 (1974) 1 เมื่อแม่น้ำคลองถูกปนเปื้อนจากน้ำเสียที่ทิ้งไม่ถูกรักษาจากโรงงานอุตสาหกรรม แล้ว ระหว่างรัฐบาลธรรมศักดิ์ย่า ออกเพิ่มประสิทธิภาพและอนุรักษ์ของชาติสิ่งแวดล้อมคุณภาพบัญญัติ พ.ศ. 2518 (1975) ทำการซึ่งจะถือว่าเป็นแรกแห่งชาติกฎหมายสิ่งแวดล้อมตามเอกภาพของการบังคับใช้กฎหมายสิ่งแวดล้อม ก่อนปี 1975 (พ.ศ. 2518), กฎหมายไม่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการจัดการปัญหาสิ่งแวดล้อมได้มีผลบังคับใช้ได้ บนมืออื่น ๆ มีกฎหมายในการควบคุมสิ่งแวดล้อม และแต่ละประเด็นให้เฉพาะ หรือกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมภายใต้การบังคับของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เช่นคลองอนุรักษ์ทำอาร์เอส 121 (พ.ศ.ศ ๒๔๔๕ ภาย) (1902); พืชพันธุ์ป้องกันพระราชบัญญัติ 2483 (1940); พระราชบัญญัติป่า พ.ศ. 2484 (ปี 1941); พระราชบัญญัติประมง พ.ศ. 2490 (1947) ฯลฯ กิจการเหล่านี้ขีดเส้นใต้การควบคุมการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติแทนทรัพยากรธรรมชาติ และอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ตั้งแต่ 1960 รัฐบาลไทยเริ่มขึ้นอย่างจริงจังตระหนักถึงความจำเป็นของการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและกฎหมายเพิ่มเติมเกี่ยวข้องตราขึ้น ได้แก่ การอนุรักษ์สัตว์ป่าและพ.ร.บ.ป้องกัน พ.ศ. 2503 (1960); พระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ. 2504 (1961); แห่งชาติที่สงวนตามพระราชบัญญัติป่า พ.ศ. 2507 (1964); การคุ้มครองพันธุ์สัตว์ พ.ศ. 2509 (1966) เป็นต้น


เพิ่มประสิทธิภาพและอนุรักษ์คุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติพระราชบัญญัติ พระราชบัญญัติ 2518 (1975) มีผลบังคับใช้สำหรับวัตถุประสงค์หลักของการตั้งคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติและสำนักงานคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติรับผิดชอบปัญหาสิ่งแวดล้อมโดยรวม เพิ่มประสิทธิภาพและอนุรักษ์ของชาติสิ่งแวดล้อมคุณภาพบัญญัติ พ.ศ. 2535 (1992) ได้มาบัญญัติ และพระราชบัญญัติ พ.ศ. 2518 ถูก repealed กฎหมายสิ่งแวดล้อมใหม่ที่เป็นบุคลากรในปัจจุบันถือเป็นกฎหมายพื้นฐาน นวัตกรรมใหม่ของการจัดการสิ่งแวดล้อม ภายใต้กฎหมายนี้ คณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติได้รับการยกระดับ จากสถานะที่ปรึกษา การคณะกรรมการแห่งชาติประเทศ โดยนายกรัฐมนตรี คณะกรรมการมีความรับผิดชอบต่าง ๆ ดังนี้: การกำหนดมาตรฐานคุณภาพสิ่งแวดล้อม: น้ำ อากาศ เสียง ฯลฯ ., ให้อนุมัติแผนจัดการคุณภาพสิ่งแวดล้อมและการกำหนดมาตรฐานควบคุมมลพิษแหล่ง nonpoint ฯลฯ นอกจากนี้ พระราชกฤษฎีกาที่ตราสร้างสามใหม่สิ่งแวดล้อมหน่วยงานได้แก่สำนักงานนโยบายสิ่งแวดล้อมและการวางแผน ทำหน้าที่กรมควบคุมมลพิษและกรมสิ่งแวดล้อมคุณภาพส่งเสริมไปว่าใช้แทนสำนักงานคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ นอกจากนี้ พระราชบัญญัตินี้เน้นรัฐ และเอกชนมีส่วนร่วมในการส่งเสริมและอนุรักษ์คุณภาพสิ่งแวดล้อมและการตั้งค่าวัดส่งเสริมการขายสำหรับการจัดหาเงินทุนและความช่วยเหลือเพื่อสร้างความตระหนักรู้ของภาษีเพื่อรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม


พ.ศ. 2535 (1992) เป็นช่วงเวลาสำคัญมากของวิวัฒนาการของกฎหมายสิ่งแวดล้อมไทยปัจจุบัน เพราะนอกจากการปรับปรุงและอนุรักษ์ของชาติสิ่งแวดล้อมคุณภาพบัญญัติ พ.ศ. 2535 (1992), ได้ตรากฎหมายสิ่งแวดล้อมที่สำคัญมากคือการอนุรักษ์สัตว์ป่าและป้องกันพระราชบัญญัติ พระราชบัญญัติ 2535 พระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. 2535 พระราชบัญญัติโรงงาน พ.ศ. 2535 พระราชบัญญัติการรักษาความสะอาดและดีสั่งของประเทศ พ.ศ. 2535 การพลังงานการอนุรักษ์ส่งเสริมพระราชบัญญัติ 2535 การสูบบุหรี่ของสุขภาพป้องกันพระราชบัญญัติ 2535 กฎหมายเหล่านี้มีผลกระทบของประชาคมระหว่างประเทศแนวโน้มกระตือรือร้นต่อสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะ การประชุมสหประชาชาติในสภาพแวดล้อมและการพัฒนาซึ่ง ผลได้ย่อมนำประเทศไทย การทำให้ปัญหาสิ่งแวดล้อมเสื่อมสภาพที่เกิดขึ้นจากการพัฒนาเศรษฐกิจก่อนวิกฤตเศรษฐกิจของประเทศไทยในปี 1997 การแก้ไขกฎหมายและ amelioration ของหน่วยงานราชการด้านสิ่งแวดล้อม การ promulgated รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 (1997) กำหนดบทบัญญัติที่สำคัญในการปฏิรูปการเมือง จัดตั้งองค์กรอิสระ กระจายอำนาจบริหารการแพร่กระจาย ประชาชนมีส่วนร่วมในการจัดการสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติ ตลอดจนรับประกันสิทธิชุมชนสำหรับแรกเวลา


Nowadays ประเทศไทยมีสูตรนโยบายรัฐที่ประชาชนมีส่วนร่วมในการจัดการควบคุมการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติและความหลากหลายทางชีวภาพอย่างสมดุล ซึ่งรวมถึงการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550 (2007); แผนพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคมแห่งชาติสิบ (พ.ศ. 2550-2554) (2007-2011) และแผนพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคมแห่งชาติสิบเอ็ด (พ.ศ. 2555-2559) (๒๕๕๕ - ๒๕๕๙) นอกจากนี้ นอกจากนี้มีแก้ไขกฎหมายหลาย และมีตรากฎหมายใหม่ด้วยเพื่อให้อนุรักษ์สิ่งแวดล้อมจะดำเนินการอย่างมีประสิทธิภาพและสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับปัจจุบัน อย่างเช่นชาติมาตรฐานบัญญัติ พ.ศ. 2551 (2008); ซากพืชซากสัตว์ป้องกันบัญญัติ พ.ศ. 2551(2008) ฯลฯ รัฐบาลไทยได้เตรียมร่างมาตรการทางการเงินสำหรับสภาพแวดล้อม ที่บังคับใช้การ Polluter จ่ายหลัก (PPP) สำหรับความรับผิดชอบร่วมกัน นี้เป็นวิธีที่ได้มีการใช้มาตรการทางการเงิน และบัญชี โดยรัฐเพื่อเติมช่องว่างของคำสั่งและการควบคุมของกฎหมายสิ่งแวดล้อม นอกจากนี้ คณะรัฐมนตรีได้ผ่านความละเอียด 12 1991 พฤศจิกายน ประกาศวันที่ 4 ธันวาคมของทุกปีเป็น "วันสิ่งแวดล้อมไทย" อย่างเป็นทางการ



สุดท้าย อนุรักษ์สิ่งแวดล้อมไม่สามารถทำได้ โดยบุคคลหรือประเทศเท่านั้น เราต้องยกสติแต่ละสหกรณ์ภายในสังคมและประเทศ ในลักษณะเดียวกัน กฎหมายสิ่งแวดล้อมมีการพัฒนาตามกฎหมายผู้ แต่ดีกฎหมายตามหลักวิชา ค่าที่แท้จริงถูกกำหนด โดยฝึกหรือแอพลิเคชันจริง ๆ ทางผู้พัฒนาจึงจำเป็นอย่างยิ่งพิพากษากับคดีสิ่งแวดล้อม ที่จำเป็นต้องมีความรู้ ความเข้าใจในกฎหมายสิ่งแวดล้อมที่มีความซับซ้อน ความรู้ทางกฎหมายเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอ ความรู้ด้านต่าง ๆ จำเป็นเพื่อแก้ปัญหาหรือข้อพิพาทที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อมเป็นผู้พิพากษาจะเริ่มออกกำลังกายของดุลพินิจที่เหมาะสมผ่านกรณี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเทศไทยได้ตระหนักถึงปัญหาสิ่งแวดล้อม และเน้นการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเป็นเวลานาน จะเห็นได้ว่าประเทศไทยเริ่มกำหนดนโยบายในการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2517 ( ค.ศ. 1974 ) 1เมื่อแม่น้ำแม่กลอง ? ผลของน้ำทิ้งเหลือดิบจากโรงงานอุตสาหกรรม แล้วระหว่างที่รัฐบาลสัญญา ธรรมศักดิ์ , กฎหมายเกี่ยวกับการส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2518 ( ค.ศ. 1975 ) ขึ้น ซึ่งถือว่าเป็นครั้งแรกที่สิ่งแวดล้อมแห่งชาติกฎหมายการใช้ความสามัคคีของการบังคับใช้กฎหมายด้านสิ่งแวดล้อม ก่อน ค.ศ. 1975 ( พ.ศ.2518 ) ไม่มีกฎหมายที่เกี่ยวข้องโดยตรงในการจัดการปัญหาสิ่งแวดล้อมได้ถูกตราขึ้นเลย บนมืออื่น ๆ มีกฎหมายหลายฉบับที่ว่าด้วยการจัดการสิ่งแวดล้อมและมีปัญหาเฉพาะ หรือกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับแต่ละสภาพแวดล้อมภายใต้การบังคับใช้กฎหมายของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เช่น การอนุรักษ์คลองทำชิ้นส่วน 121 ( พ.ศ. 2445 ) ( 1902 ) ; พระราชบัญญัติคุ้มครองพันธุ์พืช พ.ศ.2483 ( 1940 ) ; ป่าไม้ พ.ศ. 2484 ( 1941 ) ; พระราชบัญญัติการประมง พ.ศ. 2490 ( 1947 ) ฯลฯ การกระทำเหล่านี้ให้ประโยชน์มากกว่าการควบคุมของทรัพยากรธรรมชาติ การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ตั้งแต่ 1960 รัฐบาลกลายเป็นอย่างจริงจังมากขึ้นตระหนักถึงความจำเป็นของการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ และบัญญัติกฎหมายเพิ่มเติม คือพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2503 ( ค.ศ. 1960 ) ; อุทยานแห่งชาติ พ.ศ. 2504 ( 1961 ) ; พระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ. 2507 ( 1964 ) ; พันธุ์สัตว์คุ้มครอง สถานบริการ พ.ศ. 2509 ( 1966 ) ฯลฯ


พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ.2518 ( 1975 ) ได้ถูกบัญญัติขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์หลักของการตั้งคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติและสำนักงานคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติในการดูแลปัญหาสิ่งแวดล้อมโดยรวม พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2535 ( 1992 ) ต่อมาได้ตราพระราชบัญญัติ พ.ศ. 2518 ถูกยกเลิกใหม่ถูกบังคับใช้กฎหมายสิ่งแวดล้อมซึ่งถือได้ว่าเป็นกฎหมายพื้นฐาน เป็นนวัตกรรมใหม่ของการจัดการสิ่งแวดล้อม ภายใต้กฎหมายนี้ คณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติได้ถูกยกระดับจากสถานะที่ปรึกษา , คณะกรรมการแห่งชาติประธานโดยนายกรัฐมนตรี คณะกรรมการมีความรับผิดชอบต่างๆ ดังนี้ การกำหนดมาตรฐานคุณภาพ สิ่งแวดล้อม น้ำ อากาศ เสียง ฯลฯอนุมัติแผนจัดการคุณภาพสิ่งแวดล้อมและการกำหนดมาตรฐานควบคุมแหล่งกำเนิดมลพิษ เป็นต้น นอกจากนี้ พระราชกฤษฎีกาที่ถูกบัญญัติขึ้นเพื่อสร้างสิ่งแวดล้อมใหม่ 3 ศพ ได้แก่ สำนักนโยบายและแผนสิ่งแวดล้อมกรมควบคุมมลพิษ และ กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม รักษาการแทนสำนักงานคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ นอกจากนี้พระราชบัญญัตินี้จะเน้นการมีส่วนร่วมของภาครัฐและเอกชนในการส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม ตลอดจนการจัดตั้งมาตรการส่งเสริมเงินทุนและความช่วยเหลือเพื่อสร้างความตระหนักในหน้าที่เพื่อรักษาคุณภาพ สิ่งแวดล้อม


และ2535 ( 1992 ) คือช่วงเวลาที่สำคัญมากของวิวัฒนาการปัจจุบันของกฎหมายไทย เพราะนอกจากพระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2535 ( 1992 ) , กฎหมายด้านสิ่งแวดล้อมที่สำคัญหลายฉบับ ได้แก่ พระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2535 ; พระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. 2535 ; โรงงานทำ พ.ศ. 2535 ;พระราชบัญญัติรักษาความสะอาดและเพื่อที่ดีของบ้านเมือง พ.ศ. 2535 ; พระราชบัญญัติ การส่งเสริมการอนุรักษ์พลังงาน พ.ศ. 2535 ; ไม่สูบบุหรี่ ' พ.ร.บ. คุ้มครองสุขภาพ พ.ศ. 2535 กฎหมายเหล่านี้ผลกระทบของประชาคมระหว่างประเทศกระตือรือร้นแนวโน้มที่มีต่อสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะในการประชุมสหประชาชาติว่าด้วยสิ่งแวดล้อมและการพัฒนา ซึ่งผลที่ได้ ย่อมทำให้ประเทศไทยพบการเสื่อมสภาพของปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการพัฒนาเศรษฐกิจก่อนวิกฤติเศรษฐกิจในปี 1997 กับการแก้ไขกฎหมายและการแก้ไขของหน่วยงานด้านสิ่งแวดล้อม การประกาศใช้ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช2540 ( 1997 ) บังคับบทบัญญัติสำคัญในการปฏิรูปการเมือง การจัดตั้งองค์การอิสระบริหารการกระจายอำนาจ การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติ ตลอดจนการรับประกันของสิทธิชุมชนเป็นครั้งแรก


ทุกวันนี้ประเทศไทยมียุทธศาสตร์นโยบายรัฐต่อการมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการควบคุมการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติและความหลากหลายทางชีวภาพในลักษณะที่สมดุล นี้ยังรวมถึงการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ตามที่รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550 ( 2007 ) ; 10 แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ( พ.ศ.ตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ) ( ธุรกิจ ) และ 11 แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ( พ.ศ. 2555-2559 ) ( 2555-2559 ) นอกจากนี้ นอกจากนี้มีการแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายหลายกฎหมายใหม่ประกาศใช้เช่นกันเพื่อการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมจะดำเนินการในลักษณะที่มีประสิทธิภาพ และสอดคล้องกับสถานการณ์ปัจจุบัน เช่น พระราชบัญญัติการมาตรฐานแห่งชาติ พ.ศ. 2551 ( 2008 )การคุ้มครองซากดึกดำบรรพ์ พ.ศ. 2551 ( 2008 ) , รัฐบาลฯลฯ และยังได้เตรียมร่างมาตรการการคลังเพื่อสิ่งแวดล้อม บิล ซึ่งเป็นผู้จ่าย ( PPP ) จะบังคับใช้หลักการรับผิดชอบร่วมกัน นี้เป็นวิธีที่มาตรการทางการเงินและการคลังมีการใช้โดยรัฐเพื่อเติมช่องว่างของคำสั่งและการควบคุมของกฎหมายสิ่งแวดล้อม นอกจากนี้คณะรัฐมนตรีมีมติเมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน 2534 อย่างเป็นทางการประกาศ 4 ธันวาคมของทุกปีเป็น " วันสิ่งแวดล้อมไทย "



ในที่สุดก็ไม่สามารถอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมได้เท่านั้น โดยให้บุคคลหรือประเทศชาติ เราต้องเลี้ยงดูบุคคลสหกรณ์สติภายในสังคมและประเทศ ในลักษณะเดียวกันกฎหมายด้านสิ่งแวดล้อม มีการพัฒนาให้สอดคล้องกับแพทย์ กฎหมาย ที่ดี แต่กฎหมายซึ่งเป็นคุณค่าที่แท้จริงของพวกเขาจะถูกกำหนด โดยการปฏิบัติ หรือการประยุกต์ใช้ การปรับปรุงกฎหมายประกอบจึงจำเป็น โดยเฉพาะผู้พิพากษาที่เกี่ยวข้องกับคดีสิ่งแวดล้อม ซึ่งต้องมีความรู้และความเข้าใจด้านกฎหมายที่ซับซ้อนกฎหมายความรู้อย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอ พื้นที่ต่าง ๆของความรู้จะต้องแก้ปัญหาหรือข้อพิพาทที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อม เช่น ผู้พิพากษา และมีดุลพินิจเหมาะสมกว่ากรณี