*Damian's P.O.V*The adrenaline pump

*Damian's P.O.V*
The adrenaline pumping through my veins stopped me from feeling the physical strain of carrying a girl bridal style (which is rather hard) walking a few kilometres to my house.

I didn't have time to wait for someone to pick me up, (Y/N) was dying, this was the fastest option. It felt like forever until I reached the mansion, I kicked the door open. My family, surprisingly all in one place jumped from their positions on the couch.

I could see Grayson gulp slightly by the look on my face, pure, unaltered rage. "Dad, quickly you need to get the antidote" by the panicked look also on my face he knew which poison I was talking about, though he wanted to ask questions he would get the antidote first. I placed (Y/N) down on the couch, gripping her sleeve I mentally apologized before tearing the sleeve of the expensive uniform off her arm.


The previous Robins gasped at the sight of the arm, it was moving quickly. they had never seen someone in this state, they always left before the poison took affect if they ever used it. Bruce ran over a vial of a clear liquid in his hand, Bruce tilted (Y/N)'s head back.

I popped the cork and slowly poured the syrup down her throat, it was disguised to look like water so if anyone were to chance upon it they would ignore it. The vial was now empty, the antidote would take action and show it's affects in a few minutes.

"How did this happen?" Bruce asked crossing his arms "did you use the poisoned batarangs again? I swear Damian if you di-" "I didn't" I cut of my father. "Stephanie and I need to talk" I stood crossing my arms over my chest sending her a bone chilling glare.

"What did I do?" she asked "last night, you threw a poisoned batarang at her" "what that's impossible the only person I've ever thrown one at was-" she stopped. Realization on her face, Stephanie stood pulling out a pistol from inside the couch and aimed it at the healing girl.


I stepped protectively in front of her, the others standing to try and calm her "Steph, put the gun down" Tim said trying to ease her "she's an innocent girl, we don't harm innocents" Dick added "you guys don't get it do you? She's Catgirl you morons. I threw the batarang at her but I picked a poison one by mistake".

I growled "you don't pick them by mistake, they're in a certain place on your belt, you have to search for them to get them" I accused. Stephanie huffed "fine, so I poisoned her on purpose, she was proving troublesome!" the blonde admitted.

That was when Bruce stepped up, he walked up to her with no fear. Snatching the gun from her hand and releasing the bullets. "What you did was unprofessional and dangerous, you could've killed her" he scolded.


Stephanie threw her arms up in frustration "we're supposed to stop the bad guys...for good! Remember?!" she yelled "not like this, Stephanie, you're banned from leaving this house until I can guarantee that you will not try and kill others am I clear?" Bruce stated "but-" "I said, am I clear" his voice dropped a few octaves showing he was dead serious.

Stephanie huffed once more before turning on her heel and marching upstairs to her room. The other turned to me clearly wanting an explanation "how long have you known?" Jason questioned "a week? Maybe more?" I shrugged crossing my arms over my chest "why didn't you tell us?" my dad spoke up.


I scoffed shifting my weight "because I knew that at least one of you would react like that, (Y/N)'s not a bad person, if she were she would've let out the secret about me by now". Jason stepped forwards "she knows?!" he asked through gritted teeth "she figured it out, plus she ripped off my mask".

"You should've erased her memory" Dick sighed "no! No one is touching her memories you got that? (Y/N)-...(Y/N) is mine to protect I won't let you touch her" I threatened. They shared glances before sighing "fine, we'll keep her secret safe from others and we won't harm her as long as you keep her under control" Bruce warned before walking away the others following.

I sighed in relief and dropped my arms to my sides, during the arguments, Alfred so kindly left a bucket of cold water and a small cloth for (Y/N). I dunked the cloth in the water before ringing it out.


Folding up the material I began patting away at the sweat on her face and neck. Dipping the towel back in a wringing it out once more I now placed the towel on her forehead to keep her cool. Grabbing my handkerchief and repeated the dunking action lying this one under her neck.

That one would keep her entire body cool, I looked over at her arm, the black and greens and faded slightly. But her face was still screwed up in pain. I pursed my lips, gently brushing the back of my knuckle on her cheek.

I stood the upper half of my body hovering over her own, I hesitated, I felt her faint breath on my face. I closed my eyes resting my forehead on her own, and turning my head from side to side slowly "I'm so sorry this happened to you (Y/N)" I whispered

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

* POV ของ Damian *
ตื่นเต้นสูบน้ำผ่านทางหลอดเลือดดำของฉันหยุดฉันจากความรู้สึกความเครียดทางกายภาพของการดำเนินการเป็นสาวสไตล์เจ้าสาว (ซึ่งค่อนข้างยาก) เดินไม่กี่กิโลเมตรที่บ้านของฉัน. ฉันไม่ได้มีเวลาที่จะรอให้คนที่จะมารับฉัน ขึ้น (Y / N) กำลังจะตายนี้เป็นตัวเลือกที่เร็วที่สุด มันรู้สึกเหมือนตลอดไปจนกว่าฉันถึงคฤหาสน์ผมเตะเปิดประตู ครอบครัวของฉันสถานที่ที่น่าแปลกใจทั้งหมดในหนึ่งกระโดดลงมาจากตำแหน่งของพวกเขาบนโซฟา. ฉันจะได้เห็นเกรย์สันอึกเล็กน้อยลักษณ์บนใบหน้าบริสุทธิ์โกรธไม่เปลี่ยนแปลงของฉัน "พ่อได้อย่างรวดเร็วคุณต้องได้รับยาแก้พิษ" โดยรูปลักษณ์แตกตื่นยังบนใบหน้าของฉันเขารู้ซึ่งพิษที่ผมพูดถึงแม้ว่าเขาอยากจะถามคำถามที่เขาจะได้รับยาครั้งแรก ฉันวาง (Y / N) ลงบนโซฟาจับแขนของเธอฉันขอโทษจิตใจก่อนที่จะฉีกแขนเสื้อของชุดที่มีราคาแพงออกจากแขนของเธอ. ก่อนหน้านี้ร็อบบินส์อ้าปากค้างเมื่อเห็นแขนมันก็ย้ายได้อย่างรวดเร็ว พวกเขาไม่เคยเห็นใครบางคนในรัฐนี้พวกเขามักจะไปทางซ้ายก่อนพิษที่เกิดผลกระทบต่อถ้าพวกเขาเคยใช้มัน บรูซวิ่งไปขวดของเหลวใสในมือของเขาบรูซเอียง (Y / N) 's หัวกลับ. ฉันโผล่ก๊อกและค่อยๆเทน้ำเชื่อมลงลำคอของเธอมันก็ปลอมตัวให้มีลักษณะเหมือนน้ำดังนั้นหากใครที่กำลังจะ มีโอกาสเมื่อนั้นพวกเขาก็จะไม่สนใจมัน ขวดตอนนี้ว่างเปล่ายาแก้พิษที่จะดำเนินการและแสดงให้เห็นว่ามันมีผลกระทบต่อในไม่กี่นาที. "วิธีการนี้เกิดขึ้นได้?" บรูซถามข้ามแขนของเขา "คุณไม่ใช้ batarangs วางยาพิษอีกครั้งหรือไม่ฉันสาบานถ้าคุณเดเมียนดิ" "ฉันไม่ได้" ผมตัดของพ่อของฉัน "สเตฟานีและฉันต้องการที่จะพูดคุย" ผมยืนข้ามแขนของฉันมากกว่าหน้าอกของฉันส่งเธอกระดูกหนาวแสงจ้า. "ผมทำอะไร?" เธอถามว่า "เมื่อคืนคุณโยน Batarang วางยาพิษเธอ" "สิ่งที่เป็นไปไม่ได้เพียงคนเดียวที่ฉันได้เคยโยนหนึ่ง was-" เธอหยุด ก่อให้เกิดบนใบหน้าของเธอ, สเตฟานียืนดึงออกมาจากปืนจากภายในที่นอนและมุ่งเป้าไปได้ที่สาวบำบัด. ฉันก้าวแซวในด้านหน้าของเธอคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่และพยายามทำให้เธอสงบ "สเตฟานีวางปืนลง" ทิมกล่าวว่าพยายาม เพื่อความสะดวกของเธอ "เธอเป็นสาวบริสุทธิ์เราไม่เป็นอันตรายต่อผู้บริสุทธิ์" ดิ๊กเสริม "พวกคุณไม่ได้รับมันคุณ? เธอ Catgirl คุณซ. ฉันโยน Batarang ที่เธอ แต่ฉันเลือกพิษอย่างใดอย่างหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ" ผมคำราม "คุณไม่ได้เลือกพวกเขาโดยไม่ได้ตั้งใจพวกเขาอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งบนสายพานของคุณคุณต้องค้นหาสำหรับพวกเขาเพื่อให้พวกเขา" ผมถูกกล่าวหาว่า สเตฟานี huffed "ดีดังนั้นฉันวางยาพิษเธอกับวัตถุประสงค์เธอได้รับการพิสูจน์ลำบาก!" สีบลอนด์เข้ารับการรักษา. นั่นคือเมื่อบรูซก้าวขึ้นเขาเดินขึ้นไปของเธอกับความกลัวไม่ แย่งปืนจากมือของเธอและปล่อยกระสุน "สิ่งที่คุณไม่ได้เป็นมืออาชีพและอันตรายที่คุณจะได้ฆ่าเธอ" เขาดุ. สเตฟานีโยนแขนของเธอขึ้นในแห้ว "เราควรจะหยุดคนเลว ... ที่ดีจำ ?!" เธอตะโกน "ไม่ได้เช่นนี้สเตฟานีคุณห้ามออกจากบ้านหลังนี้จนผมสามารถรับประกันได้ว่าคุณจะไม่พยายามฆ่าผู้อื่นฉันชัดเจน?" บรูซกล่าวว่า "จัดตา" "ผมพูดว่าผมชัดเจน" เสียงของเขาลดลงไม่กี่เลอะเลือนแสดงเขาตายร้ายแรง. สเตฟานี huffed อีกครั้งก่อนที่จะเปิดส้นเท้าของเธอและเดินขึ้นไปชั้นบนที่ห้องของเธอ อื่น ๆ หันมาทางผมอย่างชัดเจนที่ต้องการคำอธิบาย "นานแค่ไหนคุณรู้จัก?" เจสันถาม "สัปดาห์หรือไม่อาจจะมากขึ้นหรือไม่" ผมยักไหล่ข้ามแขนของฉันมากกว่าหน้าอกของฉัน "ทำไมคุณไม่บอกเรา?" พ่อของฉันพูดขึ้น. ฉันด่าขยับน้ำหนักของฉัน "เพราะผมรู้ว่าอย่างน้อยหนึ่งของคุณจะตอบสนองเช่นนั้น (Y / N) 's ไม่ได้เป็นคนที่ไม่ดีถ้าเธอเธอจะได้แจ้งให้ออกความลับเกี่ยวกับฉัน ณ ตอนนี้". เจสันก้าวไปข้างหน้า "เธอรู้ ?!" เขาถามผ่านฟัน gritted "เธอคิดออกบวกเธอฉีกหน้ากากของฉัน". "คุณควรจะได้ลบความทรงจำ" ดิ๊กถอนหายใจ "ไม่ไม่มีใครสัมผัสความทรงจำของเธอที่คุณมี (Y / N)!? - .. (Y / N) เป็นของเราที่จะปกป้องฉันจะไม่ยอมให้คุณสัมผัสของเธอ "ฉันขู่ พวกเขาได้ร่วมสายตาก่อนที่จะถอนหายใจ "ดีเราจะเก็บความลับของเธอปลอดภัยจากคนอื่น ๆ และเราจะไม่เป็นอันตรายต่อเธอตราบใดที่คุณให้เธอภายใต้การควบคุม" บรูซเตือนก่อนที่จะเดินออกไปคนอื่น ๆ ต่อไป. ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอกและลดลงแขนของฉัน ไปที่ด้านข้างของฉันในระหว่างการขัดแย้งอัลเฟรดดังนั้นกรุณาซ้ายถังน้ำเย็นและผ้าขนาดเล็กสำหรับ A (Y / N) ฉัน dunked ผ้าในน้ำก่อนที่จะเรียกมันออกมา. พับขึ้นวัสดุที่ผมเริ่มตบไปที่เหงื่อบนใบหน้าและลำคอของเธอ จุ่มผ้าขนหนูกลับมาอยู่ในบิดมันออกมาอีกครั้งตอนนี้ผมวางผ้าขนหนูบนหน้าผากของเธอเพื่อให้เธอเย็น โลภผ้าเช็ดหน้าของฉันและการกระทำซ้ำจุ่มนอนหนึ่งนี้อยู่ภายใต้คอของเธอ. ว่าจะให้ร่างกายทั้งหมดของเธอเย็นผมมองไปที่แขนของเธอ, สีดำและสีเขียวและจางหายไปเล็กน้อย แต่ใบหน้าของเธอก็ยังคงเมาขึ้นในความเจ็บปวด ผมเม้มริมฝีปากของฉันเบา ๆ แปรงด้านหลังของนิ้วมือของฉันบนแก้มของเธอ. ฉันยืนอยู่ครึ่งบนของร่างกายของฉันโฉบเหนือของเธอเองผมลังเลผมก็รู้สึกว่าลมหายใจของเธอจาง ๆ บนใบหน้าของฉัน ฉันหลับตาพักผ่อนหน้าผากของเธอเองและหันหัวของฉันจากทางด้านข้างช้า "ผมขอโทษนี้เกิดขึ้นกับคุณ (Y / N)" ผมกระซิบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

* * p.o.v ของเดเมี่ยนอะดรีนาลีน ที่ฉีดผ่านทางหลอดเลือดดำของฉันหยุดฉันจากความรู้สึกความเครียดทางกายภาพของแบกสาวห้องสไตล์ ( ซึ่งค่อนข้างยาก ) เดินไม่กี่กิโลเมตรถึงบ้านฉันไม่ได้มีเวลาที่จะรอคนที่จะมารับฉัน ( y / n ) กำลังจะตาย นี่เป็นทางเลือกที่เร็วที่สุด มันรู้สึกเหมือนตลอดไปจนกว่าจะถึงคฤหาสน์ ฉันเตะประตูเปิด ครอบครัวของฉัน จู่ ๆทั้งหมดในสถานที่หนึ่งกระโดดจากตำแหน่งบนโซฟาฉันได้เห็นเกรย์กลืนน้ำลายเล็กน้อย โดยลักษณะบนใบหน้าของฉันบริสุทธิ์ไม่เปลี่ยนแปลงความโกรธ " พ่อ เร็วคุณต้องได้รับยาต้าน " โดยตกใจมองยังบนใบหน้าของฉัน เขารู้ว่าฉันกำลังพูดถึงพิษซึ่ง , แม้ว่าเขาต้องการจะถามคำถามเขาจะรับยาต้านครั้งแรก ชั้นวาง ( y / n ) ลงบนโซฟา จับเธอ แขนฉันใจขอโทษก่อนที่จะฉีกแขนเสื้อของแพงเหมือนกัน ออกจากแขนของเธอส่วนโรบินก่อนอ้าปากค้าง เมื่อเห็นแขน มันเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว พวกเขาไม่เคยเห็นใครในเวลานี้ พวกเขามักจะทิ้งก่อนที่พิษจึงส่งผลกระทบต่อถ้าพวกเขาเคยใช้มัน บรูซวิ่งทับขวดของเหลวใสในมือ บรูซ เอียง ( y / n ) ก็กลับไปฉัน popped ปิดด้วยจุกไม้ก๊อกและค่อยๆเทน้ำเชื่อมลงไปในคอของเธอ มันปลอมตัวให้เหมือนน้ำ ถ้าใครได้โอกาสเมื่อมันพวกเขาจะไม่สนใจมัน ขวดตอนนี้ว่างเปล่า ยาถอนพิษจะลงมือและแสดงให้เห็นว่ามันมีผลในไม่กี่นาที" มันเกิดขึ้นได้ยังไง ? " บรูซ ขอให้ข้ามแขนของเขา " คุณใช้วางยา batarangs อีกครั้ง ? ฉันสาบานว่าเดเมี่ยนถ้าคุณดิ - " ผมไม่ได้ " ผมตัดของพ่อ” สเตฟานี่ และ ฉันต้องการจะพูด " ผมยืนไขว้แขนเหนือหน้าอกของฉันส่งเธอกระดูกหนาวเท่านั้น" ฉันทำอะไร ? " เธอถามว่า " เมื่อคืนคุณโยนพิษกว่าแบทแมนจะเอาชนะเธอ " " สิ่งที่เป็นไปไม่ได้คนเดียวที่ฉันเคยโยนหนึ่งที่ถูก " เธอหยุด จริงบนใบหน้าของเธอ สเตฟานี่ยืนดึงปืนพกออกจากภายในโซฟาและมุ่งมันในการรักษาผู้หญิงฉันก้าว protectively ต่อหน้าเธอ คนอื่นยืนและพยายามปลอบเธอ " สเตฟ วางปืนลง " ทิมบอกว่าพยายามทำให้เธอ " เธอเป็นผู้บริสุทธิ์ เราไม่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์ " ดิ๊กกล่าว " พวกนายไม่เข้าใจเหรอ ? เธอเป็นสาวหูแมว คุณพวกปัญญาอ่อน ฉันโยนกว่าแบทแมนจะเอาชนะเธอ แต่ฉันเลือกยาพิษหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ "ผมคำราม " คุณไม่ได้รับพวกเขาไป พวกเขากำลังอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งบนเข็มขัดของคุณ คุณต้องค้นหาสำหรับพวกเขาเพื่อให้พวกเขา " กล่าวหา สเตฟานี่ huffed " ก็ได้ ผมจะวางยาเธอ เพราะเธอพิสูจน์ลำบาก " สีบลอนด์รับนั่นคือเมื่อบรูซก้าวออกมา เขาเดินไปหาเธอที่ไม่มีความกลัว แย่งปืนจากมือเธอและปล่อยกระสุน” สิ่งที่คุณทำคือพจน์ และอันตราย คุณจะฆ่าเธอ " เขาด่าสเตฟานี่ เหวี่ยงแขนขึ้นในแห้ว " เราต้องหยุดพวกมัน . . . ไม่ดีเลย ! จำได้มั้ย ? ! ! ! " เธอตะโกนว่า " ไม่ใช่แบบนี้ สเตฟานี่ ห้ามทิ้งบ้านหลังนี้ จนผมสามารถรับประกันได้ว่าคุณจะไม่ฆ่าผู้อื่น เข้าใจ ? บรูซ กล่าวว่า " แต่ " " ฉันพูดชัด " เสียงของเขาหลุดไม่กี่คีย์แสดงเขาจริงจังสเตฟานี่ huffed อีกครั้งก่อนเปิดส้นเท้าของเธอ และเดินขึ้นไปถึงห้องของเธอ อื่น ๆทำให้ฉันอย่างชัดเจนต้องการคำอธิบาย " คุณรู้มานานแค่ไหนแล้ว ? เจสันถาม " สัปดาห์นี้ อาจจะมากกว่า ? " ฉันยักไหล่ข้ามแขนของฉันบนหน้าอกของฉัน " ทำไมคุณไม่บอกเรา ? พ่อพูดออกมาผมไม่เชื่อขยับน้ำหนักของฉันเพราะฉันรู้ว่าอย่างน้อยหนึ่งที่คุณจะทำแบบนั้น ( y / n ) ก็ไม่เลวนะ ถ้าเธอเธอจะหลุดความลับกับฉันเดี๋ยวนี้ " เจสันก้าวไปข้างหน้า " เธอรู้ ? ! " เขาถามทาง gritted ฟัน " เธอนึกออกแล้ว บวกกับเธอกระชากหน้ากากของฉัน "" คุณควรจะลบความทรงจำ " ของเธอกระเจี๊ยวถอนหายใจ " ไม่ ! ไม่มีใครแตะความทรงจำของเธอเข้าใจไหม ? ( y / n ) - . . . . . . . ( y / n ) เพื่อป้องกันฉันไม่ให้พวกแกแตะต้องเธอ " ฉันขู่ พวกเขาใช้สายตาก่อนถอนหายใจ " ก็ได้ พวกเราจะรักษาความลับของเธอจากผู้อื่น และเราจะไม่ทำร้ายเธอตราบใดที่คุณทำให้เธอควบคุม " บรูซ เตือนก่อนจะเดินห่าง ๆต่อไปนี้ผมถอนหายใจโล่งอกและลดลงในแขนของฉันไปที่ด้านข้างของฉันในระหว่างการโต้แย้ง , อัลเฟรด ดังนั้นกรุณาทิ้งถังน้ำเย็นและผ้าขนาดเล็ก ( y / n ) ผมตุ้มผ้าในน้ำก่อนที่จะเรียกมันออกมาพับขึ้นวัสดุที่ผมเริ่มลูบไปที่เหงื่อบนใบหน้าและลำคอ จุ่มผ้าในวิธีดึงมันออกมาอีกครั้ง ตอนนี้ผมวางผ้าขนหนูบนหน้าผากของเธอ ที่จะทำให้เธอเย็น คว้าผ้าเช็ดหน้าของฉันและทำซ้ำการกระทำโกหกอันนี้ dunking ใต้คอของเธอนั้นจะให้ทั้งร่างกายของเธอเย็น ผมมองไปที่แขนของเธอ สีเขียวดำ และจาง ๆเล็กน้อย แต่ใบหน้าของเธอยังมึนในความเจ็บปวด ผม pursed ริมฝีปากของฉัน ค่อยๆแปรงหลังข้อนิ้วบนแก้มของเธอผมยืนครึ่งบนของร่างกายของฉันโฉบไปเอง ผมลังเล ผมรู้สึกถึงลมหายใจของเธอเป็นลมบนใบหน้าของฉัน ฉันปิดของฉันตาพักหน้าผากของเธอเอง และหันหัวจากด้านข้างอย่างช้าๆ " ผมขอโทษมันเกิดขึ้นกับคุณ ( y / n ) " ผมกระซิบ