The Open Approach consisted of 4 ph

The Open Approach consisted of 4 phases in sequence as follows: 1) Posing open-ended problem; 2) Students’ self learning; 3) Whole class discussion and comparison; and 4) Summarization through connecting students’ mathematical ideas emerged in the classroom (Inprasitha, 2010) based on basis of management the students for obtaining: 1) the motivation for students’ interest to enjoy mathematics, the best opportunity as well as environment should be provided for students to learn; 2) the type of open-ended problem, the unfamiliar problems were used. In addition, the problem should provide open process, open product, and guidelines for developing the open-ended problem which was called open-ended problem; 3) the evalua-tion in students’ guidelines of answers should be various ways (Nohda, 2000). The students were courage to think, do, express themselves, and concluded knowledge by themselves (Inpra-sitha & Loipha, 2007). In the Open Approach, communication among students in classroom was developed with worth (Isoda, Shimizu, & Ohtani, 2007). Many researchers stated that the mathematical communication was necessary for mathematics learning (Sierpinska, 1998) gave an importance to characteris-tics of mathematical communication and interaction partici-pated by students in learning (Emori, 2005; Sierpinska, 1998) Furthermore, it was depended on basis of communication (Emori, 2005). Mathematics communication was mathematical learning process as an important part of techniques for sharing one’s ideas which could help students to learn meaningfully (National Council of Teacher of Mathematics, 2000). Conse- quently, the teachers should encourage their students to discuss as well as shared their ideas with each other (Cooke & Buchholz, 2005).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการเปิดการประกอบด้วย 4 ระยะตามลำดับดังนี้: 1) วางตัวปัญหาปลายเปิด 2) ของนักเรียนเองในการเรียนรู้ 3) ชั้นที่ทั้งคำอธิบายและเปรียบเทียบ และ 4) สรุปผ่านการเชื่อมต่อความคิดทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนโผล่ออกมาในห้องเรียน (Inprasitha, 2010) ขึ้นบนพื้นฐานของการจัดการศึกษาขอ: 1) ควรจะให้แรงจูงใจให้นักเรียนสนใจกับคณิตศาสตร์ ดีที่สุดโอกาส เป็นสภาพแวดล้อมสำหรับการเรียน 2) ชนิดของปัญหาปลายเปิด ปัญหาไม่คุ้นเคยใช้ นอกจากนี้ ปัญหาควรให้กระบวนการเปิด ผลิตภัณฑ์ และแนวทางการพัฒนาปัญหาปลายเปิดซึ่งเรียกว่าปัญหาปลายเปิด 3) evalua-ทางการค้าในแนวทางของนักเรียนตอบควรมีหลายวิธี (Nohda, 2000) นักเรียนได้กล้าคิด ทำ แสดง และสรุปความรู้ ด้วยตนเอง (Inpra-sitha & Loipha, 2007) ในวิธีการเปิด การสื่อสารระหว่างนักเรียนในห้องเรียนถูกพัฒนาด้วยมูลค่า (Isoda ชิมิซุ & Ohtani, 2007) นักวิจัยมากมายระบุว่า การสื่อสารทางคณิตศาสตร์เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคณิตศาสตร์การเรียนรู้ (Sierpinska, 1998) ให้ความสำคัญกับ characteris-สำบัดสำนวนของคณิตศาสตร์การสื่อสารและโต้ตอบ partici pated โดยนักเรียนในการเรียนรู้ (โกะเอโมริ 2005 Sierpinska, 1998) นอกจากนี้ มันก็ขึ้นอยู่กับพื้นฐานของการสื่อสาร (โกะเอโมริ 2005) คณิตศาสตร์การสื่อสารคือกระบวนการเรียนรู้เป็นส่วนสำคัญของเทคนิคที่ใช้ร่วมกันของความคิดซึ่งจะช่วยให้นักเรียนมีความหมายทางคณิตศาสตร์ (ชาติสภาของครูของคณิตศาสตร์ 2000) Conse-quently ครูควรส่งเสริมให้นักเรียนเพื่อหารือเป็นแชร์ความคิดกัน (Cooke และบุคโฮลซ์ 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เปิดแนวทางประกอบด้วย 4 ขั้นตอนในลำดับดังต่อไปนี้ 1) วางตัวปัญหาปลายเปิด; 2) เรียนรู้ด้วยตนเองของนักศึกษา; 3) การอภิปรายทั้งชั้นและการเปรียบเทียบสินค้า; และ 4) การสรุปผ่านการเชื่อมต่อของนักเรียนความคิดทางคณิตศาสตร์โผล่ออกมาในห้องเรียน (Inprasitha 2010) บนพื้นฐานของการจัดการนักเรียนสำหรับการได้รับ: 1) แรงจูงใจสำหรับนักเรียนที่สนใจที่จะสนุกกับคณิตศาสตร์โอกาสที่ดีที่สุดเช่นเดียวกับสภาพแวดล้อมที่ควรจะเป็น ที่จัดไว้ให้สำหรับนักเรียนที่จะเรียนรู้; 2) ประเภทของปัญหาปลายเปิดที่ปัญหาที่ไม่คุ้นเคยถูกนำมาใช้ นอกจากนี้ปัญหาที่เกิดขึ้นควรให้กระบวนการเปิดสินค้าเปิดและแนวทางในการพัฒนาปัญหาปลายเปิดซึ่งถูกเรียกว่าปัญหาปลายเปิด; 3) evalua-การในแนวทางของนักเรียนของคำตอบที่ควรจะเป็นรูปแบบต่างๆ (Nohda, 2000) นักเรียนมีความกล้าหาญที่จะคิดทำแสดงออกและสรุปความรู้ด้วยตัวเอง (Inpra-sitha & Loipha 2007) ในการเปิดวิธีการสื่อสารในหมู่นักเรียนในห้องเรียนได้รับการพัฒนาด้วยมูลค่า (ISODA ชิมิซุและ Ohtani 2007) นักวิจัยหลายคนระบุว่าการสื่อสารทางคณิตศาสตร์เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเรียนรู้ (Sierpinska, 1998) คณิตศาสตร์ให้ความสำคัญกับลักษณะทาง-สำบัดสำนวนของการสื่อสารและการมีปฏิสัมพันธ์ทางคณิตศาสตร์ partici-pated โดยนักศึกษาในการเรียนรู้ (Emori 2005; Sierpinska, 1998) นอกจากนี้มันก็ขึ้นอยู่กับ บนพื้นฐานของการสื่อสาร (Emori, 2005) การสื่อสารคณิตศาสตร์เป็นกระบวนการเรียนรู้ทางคณิตศาสตร์ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของเทคนิคสำหรับการแบ่งปันความคิดของคน ๆ หนึ่งซึ่งจะช่วยให้นักเรียนได้เรียนรู้อย่างมีความหมาย (สภาแห่งชาติของครูคณิตศาสตร์, 2000) เข้มงวดครูควรส่งเสริมให้นักเรียนของพวกเขาเพื่อหารือเกี่ยวกับเช่นเดียวกับที่ใช้ร่วมกันคิดของพวกเขากับแต่ละอื่น ๆ (Cooke & Buchholz, 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการเปิดประกอบด้วย 4 ขั้นตอนในลำดับได้ดังนี้ 1 ) วางตัวปัญหาปลายเปิด 2 ) การเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียน และ 3 ) การอภิปรายทั้งชั้นเรียน และ การเปรียบเทียบ และการสรุปความของนักเรียน 4 ) ผ่านการเชื่อมต่อทางความคิดเกิดขึ้นในชั้นเรียน ( 2012 2010 ) บนพื้นฐานของการจัดการเรียนการ : 1 ) แรงจูงใจสำหรับนักเรียนสนใจที่จะสนุกกับคณิตศาสตร์ , โอกาสที่ดีที่สุด รวมถึงสภาพแวดล้อม ควรให้นักเรียนได้เรียนรู้ 2 ) ประเภทของปัญหาปลายเปิด ปัญหาที่ไม่คุ้นเคยการใช้ นอกจากนี้ ปัญหาที่ควรให้กระบวนการเปิดผลิตภัณฑ์เปิด และแนวทางการพัฒนาด้าน ปัญหาที่เป็นปัญหาปลายเปิด เรียกว่า 3 ) การประเมินไว้ในแนวทางของคำตอบที่นักเรียนควรมีวิธีการต่าง ๆ ( nohda , 2000 ) นักเรียนมีความกล้าที่จะคิด ทำ แสดงออก และสรุปองค์ความรู้ด้วยตนเอง ( ดุรงคเดช sitha & ลอยฟ้า , 2007 ) ในการเปิด , การสื่อสารระหว่างนักเรียนในชั้นเรียนถูกพัฒนาด้วยมูลค่า ( isoda ชิมิสุ และ ohtani , 2007 ) นักวิจัยหลายคนกล่าวว่า การสื่อสารทางคณิตศาสตร์ที่จำเป็นสำหรับการเรียนคณิตศาสตร์ ( sierpinska , 1998 ) ได้ให้ความสำคัญกับ characteris tics การสื่อสาร การสื่อความหมายทางคณิตศาสตร์ และปฏิสัมพันธ์ในการเรียนรู้โดยนักเรียนเข้าร่วมป๋าเต็ด ( เอโมริ , 2005 ; sierpinska , 1998 ) นอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับพื้นฐานของการสื่อสาร ( เอโมริ , 2005 ) การสื่อสารคณิตศาสตร์คณิตศาสตร์การเรียนรู้เป็นส่วนสำคัญของเทคนิคสำหรับการแบ่งปันความคิด ซึ่งจะช่วยให้นักเรียนเรียนรู้อย่างมีความหมาย ( สภาแห่งชาติของครูคณิตศาสตร์ , 2000 ) conse - quently ครูควรกระตุ้นให้นักเรียนอภิปราย รวมทั้งแบ่งปันความคิดของพวกเขากับแต่ละอื่น ๆ ( คุก & Buchholz , 2005 )