Dewey’s educational theories and ph

Dewey’s educational theories and philosophies have been debated since their origin in early 19th century (Westbook, 1993). The strongest opponents of Dewey’s progressive theory were educational traditionalists or essentialists, who believed knowledge should be given directly to students in a formal, systematic fashion (Ornstein & Levine, 2003). Essentialists claimed two problem areas in applying Dewey’s progressive theory: that academic achievement, student learning, and economic productivity were diminished; and that universal truths and values were questioned (Ornstein & Levine, 2003; Westbook, 1993).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาทฤษฎีและปรัชญาของ Dewey มีการถกเถียงกันตั้งแต่มาในต้นศตวรรษที่ 19 (Westbook, 1993) ฝ่ายตรงข้ามที่แข็งแกร่งของทฤษฎีก้าวหน้าของ Dewey ได้ศึกษาอนุรักษนิยมหรือ essentialists ที่เชื่อว่า ความรู้ควรได้รับโดยตรงกับนักเรียนในแฟชั่นอย่างเป็นทางการ อย่างเป็นระบบ (Ornstein & Levine, 2003) สองปัญหาพื้นที่ในการใช้ทฤษฎีก้าวหน้าของ Dewey อ้าง essentialists: ที่สำเร็จการศึกษา นักเรียน และผลิตภาพทางเศรษฐกิจได้ลดลง ว่า ความจริงสากลและค่าถูกสอบสวน (Ornstein & Levine, 2003 Westbook, 1993)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดิวอี้ทฤษฎีการศึกษาและปรัชญาได้รับการถกเถียงกันมาตั้งแต่กำเนิดของพวกเขาในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 (Westbook, 1993) ฝ่ายตรงข้ามที่แข็งแกร่งของทฤษฎีความก้าวหน้าของดิวอี้เป็นประเพณีนิยมการศึกษาหรือ essentialists ซึ่งเชื่อความรู้ควรจะได้รับโดยตรงให้กับนักเรียนเป็นทางการแฟชั่นระบบ (ขาและ Levine, 2003) Essentialists อ้างว่าสองพื้นที่ที่มีปัญหาในการประยุกต์ใช้ทฤษฎีความก้าวหน้าของดิวอี้: ว่าผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเรียนรู้ของนักเรียนและผลผลิตทางเศรษฐกิจลดลง; และที่จริงและค่านิยมสากลถูกสอบปากคำ (ขาและ Levine 2003; Westbook, 1993)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดิวอี้ การศึกษาทฤษฎีและปรัชญามีการถกเถียงกันตั้งแต่จุดเริ่มต้นของพวกเขาในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ( westbook , 1993 ) ฝ่ายตรงข้ามที่แข็งแกร่งของดิวอี้มีความก้าวหน้าและทฤษฎีเป็น traditionalists การศึกษาหรือ essentialists ที่เชื่อว่า ความรู้ควรได้รับโดยตรงให้กับนักเรียนในโรงเรียนแฟชั่นอย่างเป็นระบบ ( ออร์นสไตน์ & Levine , 2003 ) essentialists อ้างว่าสองพื้นที่ปัญหาในการใช้ทฤษฎีที่ดิวอี้มีความก้าวหน้าและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ของนักเรียนที่เรียน และผลผลิตทางเศรษฐกิจลดลง และความจริงสากลและค่าถาม ( ออร์นสไตน์ & Levine 2003 ; westbook , 1993 )