Figure 10.6 File of Figure 10.4, wi

Figure 10.6 File of Figure 10.4, with record 3 deleted and final record moved.
deleted record, and to wait for a subsequent insertion before reusing the space.
A simple marker on a deleted record is not sufficient, since it is hard to find this
available space when an insertion is being done. Thus, we need to introduce an
additional structure.
At the beginning of the file, we allocate a certain number of bytes as a file
header. The header will contain a variety of information about the file. For now, all
we need to store there is the address of the first record whose contents are deleted.
We use this first record to store the address of the second available record, and so
on. Intuitively, we can think of these stored addresses as pointers, since they point
to the location of a record. The deleted records thus form a linked list, which is
often referred to as a free list. Figure 10.7 shows the file of Figure 10.4, with the
free list, after records 1, 4, and 6 have been deleted.
On insertion of a new record, we use the record pointed to by the header.
We change the header pointer to point to the next available record. If no space is
available, we add the new record to the end of the file.
Insertion and deletion for files of fixed-length records are simple to implement,
because the space made available by a deleted record is exactly the space
needed to insert a record. If we allow records of variable length in a file, this
match no longer holds. An inserted record may not fit in the space left free by a
deleted record, or it may fill only part of that space.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

10.6 คิดแฟ้มของรูป 10.4 มีการบันทึก 3 ลบและบันทึกสุดท้ายย้าย.
บันทึกลบและรอคอยการแทรกต่อมาก่อนที่จะนำพื้นที่.
เครื่องหมายง่ายในการบันทึกลบไม่เพียงพอเพราะมันยากที่จะหา นี้
พื้นที่ว่างเมื่อแทรกจะถูกทำ ดังนั้นเราต้องแนะนำเพิ่มเติมโครงสร้าง
.
ที่จุดเริ่มต้นของไฟล์เราจัดสรรจำนวนหนึ่งไบต์เป็นไฟล์
ส่วนหัว ส่วนหัวจะมีความหลากหลายของข้อมูลเกี่ยวกับแฟ้ม สำหรับตอนนี้ทุก
เราจำเป็นต้องเก็บมีที่อยู่ของระเบียนแรกที่มีเนื้อหาจะถูกลบ.
เราใช้บันทึกแรกนี้ในการจัดเก็บที่อยู่ของการบันทึกที่มีอยู่ที่สองและอื่น ๆ
บน สังหรณ์ใจเราจะคิดว่าของที่อยู่ที่เก็บไว้เหล่านี้เป็นตัวชี้เนื่องจากพวกเขาชี้
ไปยังสถานที่ของการบันทึก ระเบียนที่ถูกลบดังนั้นจึงเป็นรายการที่เชื่อมโยงซึ่งเป็น
มักจะเรียกว่ารายการฟรี รูปที่ 10.7 แสดงให้เห็นไฟล์ของรูป 10.4 ที่มีรายการฟรี
หลังจากบันทึก 1, 4, 6 และได้รับการลบ.
บนแทรกบันทึกใหม่ที่เราใช้บันทึกชี้ไปที่ส่วนหัว.
เราเปลี่ยนส่วนหัว ตัวชี้ชี้ไปที่บันทึกที่มีอยู่ไป หากพื้นที่ไม่เป็น
ใช้ได้เราเพิ่มการบันทึกใหม่ที่ส่วนท้ายของแฟ้ม.
แทรกและการลบไฟล์ที่บันทึกความยาวคงที่ที่ง่ายต่อการใช้
เพราะพื้นที่ทำใช้ได้โดยการบันทึกลบอยู่ตรงพื้นที่
จำเป็นในการแทรกระเบียน ถ้าเราอนุญาตให้บันทึกความยาวตัวแปรในแฟ้มนี้
จับคู่ไม่ได้ถือ บันทึกแทรกอาจไม่พอดีกับพื้นที่ที่เหลือฟรีโดยบันทึก
ลบหรือมันอาจจะกรอกเพียงส่วนหนึ่งของพื้นที่ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูป 10.6 แฟ้มของรูป 10.4 คอร์ด 3 ลบและย้ายระเบียนสุดท้าย
ลบระเบียน และรอแทรกตามมาก่อนที่จะใช้ซ้ำพื้นที่.
เครื่องหมายอย่างในเรกคอร์ดถูกลบไม่เพียงพอ เป็นสิ่งนี้
เนื้อที่เมื่อกำลังทำการแทรก ดังนั้น เราจำเป็นต้องแนะนำตัว
เพิ่มเติมโครงสร้าง
ที่จุดเริ่มต้นของแฟ้ม เราจัดสรรจำนวนไบต์เป็นไฟล์
หัวข้อ หัวข้อจะประกอบด้วยข้อมูลเกี่ยวกับแฟ้มต่าง ๆ สำหรับตอนนี้ ทั้งหมด
เราจำเป็นต้องเก็บมีอยู่ของระเบียนแรกเนื้อหาจะถูกลบ
เราใช้เร็กคอร์ดนี้แรกเก็บอยู่ของระเบียนมีสอง และ
บน สังหรณ์ใจ เราสามารถคิดดังกล่าวเก็บไว้เป็นตัวชี้ เนื่องจากพวกเขาชี้
ที่ตั้งของเรกคอร์ด ระเบียนที่ถูกลบแบบฟอร์มรายการเชื่อมโยง ซึ่งเป็นดัง
มักเรียกเป็นรายการฟรี รูปที่ 10.7 แสดงแฟ้มของรูป 10.4 กับการ
ฟรี หลังจากระเบียนที่ 1, 4 และ 6 มีการลบรายการการ
บนแทรกเร็กคอร์ดใหม่ เราใช้เรกคอร์ดที่ชี้ไปตามหัวข้อ
เราเปลี่ยนหัวข้อตัวชี้เพื่อชี้ไปยังระเบียนว่างถัดไป ถ้าไม่มีช่องว่าง
ว่าง เราเพิ่มระเบียนใหม่ลงในส่วนท้ายของแฟ้ม
แทรกและการลบแฟ้มระเบียนความยาวคงง่ายต่อการใช้,
เนื่องจากพื้นที่ทำให้พร้อมใช้ โดยระเบียนถูกลบ ตรงพื้นที่
ต้องแทรกเรกคอร์ด ถ้าเราให้ของความยาวตัวแปรในแฟ้ม นี้
ตรงถือไม่ เรกคอร์ดที่แทรกอาจไม่พอดีกับพื้นที่ที่เหลือฟรีโดยการ
ลบระเบียน หรือจะกรอกเฉพาะส่วนของพื้นที่ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปที่ 10.6 ไฟล์ของรูปที่ 10.4 พร้อมด้วยบันทึก 3 บันทึกเสียงครั้งสุดท้ายและลบย้าย.
บันทึกถูกลบออกและให้รอสำหรับการใส่ไปก่อนจะนำกลับมาใช้พื้นที่ว่างที่.
เครื่องหมายแบบเรียบง่ายของการบันทึกถูกลบออกที่ไม่เพียงพอเนื่องจากเป็นเรื่องยากที่จะได้พบกับ
ซึ่งจะช่วยให้มีพื้นที่นี้เมื่อการใส่ที่มีการทำได้. ดังนั้นเราจึงจำเป็นต้องแนะนำ
ซึ่งจะช่วยเพิ่มเติมโครงสร้างที่.
ในช่วงต้นของไฟล์ได้เราจะจัดสรรหมายเลขหนึ่งของไบต์เป็นไฟล์
หัวกระดาษ ส่วนหัวจะมีความหลากหลายของข้อมูลเกี่ยวกับไฟล์ สำหรับในตอนนี้ทั้งหมด
ซึ่งจะช่วยเราจำเป็นต้องจัดเก็บมีแอดเดรสของการบันทึกเป็นครั้งแรกที่มีเนื้อหาจะถูกลบออก.
เราใช้การบันทึกครั้งแรกนี้ในการจัดเก็บแอดเดรสของการบันทึกจัดให้บริการที่สองและ
บน เร่งเราสามารถคิดว่าของแอดเดรสนี้เก็บไว้เป็นตัวชี้จุดนับตั้งแต่เขา
ที่ตั้งของการบันทึกที่. ข้อมูลบันทึกถูกลบออกได้ดังนั้นรูปแบบรายการเชื่อมโยงกับที่ซึ่งจะเรียกว่าเป็นรายการแบบไม่เสียค่าบริการที่มัก
รูปที่ 10.7 แสดงไฟล์ของรูปที่ 10.4 พร้อมด้วยรายการแบบไม่เสียค่าบริการที่
หลังจากบันทึกข้อมูล 1 , 4 และ 6 ได้ถูกลบแล้ว.
ในการใส่ข้อมูลใหม่เราใช้การบันทึกที่ชี้โดยส่วนหัว.
เราเปลี่ยนตัวชี้หัวไปยังจุดในการบันทึกให้บริการถัดไป หากไม่มีพื้นที่เป็น
ซึ่งจะช่วยจัดให้บริการเราเพิ่มการบันทึกใหม่ไปที่ไฟล์สุดท้าย.การลบและ
แทรกสำหรับไฟล์บันทึกที่มีความยาวได้รับการตกแต่งอย่างเรียบง่ายในการใช้งาน
เนื่องจากพื้นที่ที่มีให้ใช้งานโดยบันทึกถูกลบออกที่มีลักษณะพื้นที่
จำเป็นต้องใส่ข้อมูลบันทึกที่ หากเราได้อนุญาตให้บันทึกข้อมูลของความยาวแบบปรับได้หลายระดับในไฟล์ที่ตรงกันนี้
ซึ่งจะช่วยผู้ถือหุ้นไม่ได้อีกต่อไป บันทึกใส่ที่อาจไม่สามารถติดตั้งได้พอดีในพื้นที่ที่เหลืออยู่โดยไม่เสียค่าบริการโดย
ซึ่งจะช่วยลบบันทึกหรืออาจเติมเพียงส่วนหนึ่งของพื้นที่ที่