The Solitary Reaper” begins with th

The Solitary Reaper” begins with the speaker asking the reader to “behold” the girl as she works in the field. The first stanza is a straightforward description of the scene. The girl is standing alone in the field, cutting grain, and singing a “melancholy strain.” Wordsworth emphasizes the girl’s solitude by using words such as “single,” “solitary,” “by herself,” and “alone.” Solitaries are common figures in Wordsworth’s poetry and are usually surrounded by a natural environment. The act of reaping alone in the field binds the girl intimately to the earth. Also, as the girl sings and the melody fills the lonely valley, she becomes almost completely merged with nature.


The next two stanzas describe the speaker’s reaction to the maiden’s song. The words of the song are in a language unknown to him, but he remains transfixed by the melody, which seems to stretch the limits of time and space. He associates the sweetness of the reaper’s song with the beautiful cries of the nightingale and the cuckoo, both familiar images of transcendence in Romantic poetry. As he allows the song to engulf his consciousness, he envisions far-off places and times of long ago. His imagination transports him from the field in which he stands to the edge of infinity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Reaper โดดเดี่ยว"เริ่มต้น ด้วยลำโพงถามอ่านที่จะ"เห็น"หญิงสาวเธอทำงานในฟิลด์ บทที่ 1 เป็นคำอธิบายตรงไปตรงมาของฉาก หญิงสาวยืนอยู่คนเดียวในฟิลด์ เม็ดตัด และร้องเพลงเป็น "melancholy พันธุ์" Wordsworth เน้นความสันโดษของหญิงสาว โดยใช้คำเช่น "โสด "โดดเดี่ยว "ตัวเอง" และ "ลำพัง" Solitaries เป็นตัวเลขทั่วไปในบทกวีของ Wordsworth และมักจะล้อมรอบ ด้วยสภาพแวดล้อมธรรมชาติ การกระทำของคนเดียวผลในฟิลด์ผูกสาวอย่างใกล้ชิดกับโลก ด้วย เป็นสาวร้อง และทำนองเต็มหุบเขาโดดเดี่ยว เธอจะเกือบสมบูรณ์ผสานกับธรรมชาติStanzas สองถัดไปอธิบายปฏิกิริยาของลำโพงไปเพลงของหญิงสาว ของเพลงได้ในภาษาที่ไม่รู้จักกับเขา แต่เขายังคงสหพันธ์ โดยทำนอง ซึ่งดูเหมือนจะยืดข้อจำกัดของเวลาและพื้นที่ เขาเชื่อมโยงความหวานของเพลงของ reaper กับเสียงร้องไนติงเกลและ cuckoo ทั้งสองภาพที่คุ้นเคยของวิชชากวีโรแมนติกสวยงาม เพราะเขาช่วยให้เพลงลง engulf จิตสำนึกของเขา เขา envisions สถานไกลโพ้นและเวลานานแล้ว จินตนาการของเขาส่งเขาจากในที่ที่เขายืนไปขอบของอินฟินิตี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดดเดี่ยว Reaper "เริ่มต้นด้วยลำโพงขอให้ผู้อ่านที่จะ" ดูเถิด "หญิงสาวที่เธอทำงานอยู่ในสนาม บทแรกคือคำอธิบายที่ตรงไปตรงมาของฉาก หญิงสาวที่ยืนอยู่คนเดียวในสนามตัดข้าวและร้องเพลง "สายพันธุ์เศร้าโศก." เวิร์ดสเวิร์เน้นความสันโดษของหญิงสาวโดยใช้คำพูดเช่น "เดี่ยว", "โดดเดี่ยว", "ด้วยตัวเอง" และ "เพียงอย่างเดียว." solitaries มี ตัวเลขที่พบบ่อยในบทกวีเวิร์ดสเวิร์และมักจะถูกล้อมรอบด้วยสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ การกระทำของการเก็บเกี่ยวอยู่คนเดียวในสนามผูกหญิงสาวอย่างใกล้ชิดเพื่อแผ่นดิน ยังเป็นหญิงสาวที่ร้องเพลงและทำนองเติมหุบเขาเหงาเธอจะกลายเป็นรวมเกือบสมบูรณ์กับธรรมชาติ.


ทั้งสองบทต่อไปอธิบายปฏิกิริยาของผู้พูดเพลงครั้งแรกของ ถ้อยคำของเพลงที่อยู่ในภาษาที่ไม่รู้จักกับเขา แต่เขายังคงตรึงโดยทำนองซึ่งดูเหมือนว่าจะขยายขอบเขตของเวลาและพื้นที่ เขาเชื่อมโยงความหวานของเพลง Reaper ด้วยเสียงร้องที่สวยงามของไนติงเกลและนกกาเหว่าทั้งภาพที่คุ้นเคยของวิชชาในบทกวีโรแมนติก ในขณะที่เขาช่วยให้เพลงที่จะกลืนกินจิตสำนึกของเขาเขาวาดภาพไกลออกไปสถานที่และช่วงเวลาของการมานานแล้ว จินตนาการของเขาปลื้มเขาออกจากสนามในที่ที่เขายืนอยู่ที่ขอบของอินฟินิตี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มัจจุราช " เดี่ยวเริ่มต้นที่ผู้พูดถามผู้อ่านที่จะ " เห็น " สาวขณะที่เธอทำงานในฟิลด์ บาทแรกเป็นคำอธิบายที่ตรงไปตรงมาของฉาก หญิงสาวยืนอยู่คนเดียวในสาขาตัดลายไม้ และร้องเพลง " ความเครียดความหดหู่ " เวิร์ดสเวิร์ธเน้นสาวสันโดษโดยการใช้คำเช่น " โสด " , " เดี่ยว " คนเดียว " และ " คนเดียว " สันโดษมีตัวเลขที่พบบ่อยในบทกวีเวิร์ดสเวิร์ทและมักจะล้อมรอบด้วยสภาพแวดล้อมธรรมชาติ พระราชบัญญัติเกี่ยวไว้ในฟิลด์รวมสาวอย่างสนิทสนมกับโลก ยังเป็นสาวร้องและทำนองเติมหุบเขาเดียวดาย เธอเกือบจะกลายเป็นทั้งหมดที่ผสานกับธรรมชาติอีกสอง stanzas อธิบายปฏิกิริยาของผู้พูดที่สาวเพลง ถ้อยคำของเพลงอยู่ในภาษาที่ไม่รู้จักกับเขา แต่เขายังคงตรึง โดยทำนองซึ่งดูเหมือนว่ายืดขีด จำกัด ของเวลาและพื้นที่ เขาเชื่อมโยงกับความหวานของยมฑูตเพลงสวยงามด้วยเสียงร้องของนกไนติงเกลและนกกาเหว่า ทั้งภาพที่คุ้นเคยของวิชชาในบทกวีโรแมนติก เขาช่วยให้เพลงที่จะตามมา สติของเขา เขาวาดภาพสถานที่ไกล และเวลาไม่นาน จินตนาการของเขา ขนส่งเขาจากสนามที่เขายืนอยู่ที่ขอบของอินฟินิตี้