However, except that Xanthocyparis

However, except that Xanthocyparis was accepted by Farjón
(2010), the other three genera (Callitropsis, Hesperocyparis and
Xanthocyparis) were not accepted by Eckenwalder (2009), and Christenhusz et al. (2011). At present, it is widely
accepted that conifers comprise two major clades, Pinaceae and
the remaining non-Pinaceae conifers (Conifer II or Cupressophytes)
(see Section 3.2, phylogenetic reconstruction), with Pinaceae and
Podocarpaceae representing the first and second largest families
(Farjón, 2001; Knopf et al., 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ ยกเว้นว่า Xanthocyparis เป็นที่ยอมรับ Farjón
(2010) สามสกุลอื่น ๆ (Callitropsis, Hesperocyparis และ
Xanthocyparis) ไม่ถูกยอมรับ โดย Eckenwalder (2009), และ Christenhusz et al. (2011) ปัจจุบัน เป็นอย่างกว้างขวาง
ยอมรับว่า conifers ประกอบด้วยสองหลัก clades, Pinaceae และ
conifers Pinaceae ไม่เหลือ (สน II หรือ Cupressophytes)
(ดูหัวข้อ 3.2 phylogenetic ฟื้นฟู), กับ Pinaceae และ
Podocarpaceae แทนครอบครัวแรก และอันดับสอง
(Farjón, 2001 Knopf et al., 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ยกเว้นว่า Xanthocyparis ได้รับการยอมรับโดยFarjón
(2010) อีกสามจำพวก (Callitropsis, Hesperocyparis และ
Xanthocyparis) ที่ไม่ได้รับการยอมรับจาก Eckenwalder (2009), และ Christenhusz ตอัล (2011) ในปัจจุบันเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวาง
ได้รับการยอมรับว่าพระเยซูเจ้าประกอบด้วยสอง clades สำคัญ Pinaceae และ
พระเยซูเจ้าที่เหลืออยู่ไม่ Pinaceae (Conifer ครั้งที่สองหรือ Cupressophytes)
(ดูมาตรา 3.2 ฟื้นฟูสายวิวัฒนาการ) กับ Pinaceae และ
Podocarpaceae เป็นตัวแทนครั้งแรกและใหญ่เป็นอันดับสองครอบครัว
(Farjón 2001. Knopf et al, 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ยกเว้นว่า xanthocyparis ได้รับการยอมรับโดย farj เลออง
( 2010 ) , อื่น ๆ ( callitropsis สามสกุล , และ hesperocyparis
xanthocyparis ) ไม่ได้รับการยอมรับโดย eckenwalder ( 2009 ) , และ christenhusz et al . ( 2011 ) ปัจจุบัน มันเป็นกันอย่างแพร่หลาย
ยอมรับสนที่ประกอบด้วยสอง clades หลัก Pinaceae และ
ที่เหลือไม่ Pinaceae สน ( โคนิเฟอร์ II หรือ cupressophytes )
( ดูมาตรา 3.2 ,สร้าง phylogenetic ) กับ Pinaceae และ

podocarpaceae เป็นตัวแทนครอบครัวที่สุดที่หนึ่งและสอง ( farj เลออง , 2001 ; นอปฟ์ et al . , 2012 )