The capital asset pricing model (CA

The capital asset pricing model (CAPM) builds on the Markowitz mean–variance-efficiency model in which risk-averse investors with a one-period horizon care only about expected returns and the variance of returns (risk). These investors choose only efficient portfolios with minimum variance, given expected return, and maximum expected return, given variance. Expected returns and variance plot a parabola, and points above its global minimum identify a mean–variance-efficient frontier of risky assets.

Sharpe–Lintner CAPM theory converts the mean–variance model into a market-clearing asset-pricing model. All investors agree on the distributions of returns and may borrow or lend without limit at a risk-free rate. The risk-free rate clears the market for borrowing and lending. Combining the risk-free asset and risky assets results in a linear mean–variance-efficient frontier that is tangent to the efficient frontier/risky asset frontier. All who hold risky assets hold this tangent portfolio, the value-weighted portfolio of all risky assets. The CAPM implies that the market portfolio is efficient.

The Sharpe–Lintner version assumes a risk-free rate, whereas the Black version of the CAPM allows unlimited short selling. Both imply that beta, the covariance of asset returns with the market relative to variance of the market, is sufficient to explain differences in asset or portfolio expected returns and that the relationship between beta and expected returns is positive. The risk-free rate is the intercept in the Sharpe–Lintner version, but the Black version requires only that the expected market return be greater than the expected return on assets that are uncorrelated with the market.

Early cross-sectional and time-series regression tests on the linear relationship between asset returns and beta show that although the relationship is approximately linear, the observed slope is flatter than the slope predicted by the Sharpe–Linter CAPM. Other early tests find no improvement from additional explanatory variables, indicating that the market proxy portfolio is efficient. This finding is consistent with the Black version.

More recent tests, both cross-sectional and time series, find that variables such as size, earnings to price, debt to equity, and the book-to-market ratio (B/M) provide explanatory power not captured by beta. These studies confirm the now-recognized empirical flaws in both the Sharpe–Lintner and the Black versions of the CAPM. Behavioralists interpret the results as evidence of irrational pricing caused by investor overreaction. The rational pricing interpretation is that a more sophisticated asset-pricing model is needed.

The intertemporal CAPM expands investor behavior to include values of future state variables, such as labor income, consumer goods prices, and investment alternatives, after the initial period. Additional betas capture the effects of these variables in multifactor models. The most common is the three-factor model that relates expected excess return to excess market return, measures the difference in returns between small- and big-company portfolios, and measures the difference between returns on portfolios with high and low B/Ms.

The three-factor model captures variations in asset returns that the CAPM misses. Behavioralists argue that violations of the CAPM reflect irrational pricing that the three-factor model catches with the B/M factor. In fact, it is impossible to tell whether the problem in explaining returns is because of irrational pricing or rational pricing in an incomplete model. Testing the CAPM is difficult because of lack of theoretical or empirical clarity on what constitutes the market portfolio. Some argue that it is impossible to test the CAPM because empirical results test whether the market portfolio proxy is efficient but tell nothing about the CAPM. Efforts to find a reasonably efficient proxy have extended the market portfolio to include assets other than stocks and international assets. Still, the market proxy is ineffective because adding the B/M and other variables in regressions effectively annuls the CAPM-predicted beta–expected return relationship.

The authors conclude that the power of variables other than beta to explain average returns invalidates most CAPM applications. They specifically reject using the CAPM to estimate the cost of equity capital and to evaluate performance of mutual fund managers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สินทรัพย์การลงทุนที่ราคารุ่น (CAPM) สร้างแบบจำลองเฉลี่ย – ผลต่างประสิทธิภาพ Markowitz ในนักลงทุนที่ความเสี่ยง averse กับดูแลฟ้าระยะหนึ่งเกี่ยวกับผลตอบแทนที่คาดหวังและความแปรปรวนของผลตอบแทน (ความเสี่ยง) นักลงทุนเหล่านี้เลือกเฉพาะคืนประสิทธิภาพพอร์ตการลงทุน มีความแปรปรวนต่ำสุด รับที่คาดไว้ และสูงสุดที่คาดว่ากลับ ให้ผลต่าง การส่งคืนที่คาดไว้และผลต่างพล็อตเป็นพาราโบลา และจุดข้างต้นต่ำสุดของโลกระบุชายแดนเฉลี่ย – ผลต่างประสิทธิภาพของสินทรัพย์เสี่ยงทฤษฎี CAPM Sharpe – Lintner แปลงแบบเฉลี่ย – ผลต่างเป็นแบบจำลองการกำหนดราคาสินทรัพย์กู้ตลาด นักลงทุนทั้งหมดสอดคล้องกับการกระจายของผลตอบแทน และอาจยืม หรือให้ยืม โดยไม่มีขีดจำกัดที่อัตราความเสี่ยง อัตราความเสี่ยงล้างตลาดสำหรับธุรกรรมยืม และให้ยืม รวมสินทรัพย์ที่ปราศจากความเสี่ยงและสินทรัพย์ที่มีความเสี่ยงเกิดพรมแดนหมายถึง – ผลต่างประสิทธิภาพเชิงที่แทนเจนต์เพื่อชายแดนสินทรัพย์มีประสิทธิภาพชายแดน/มีความเสี่ยง ทุกคนถือสินทรัพย์เสี่ยงค้างนี้สัมผัสผลงาน ผลงานค่าถ่วงน้ำหนักของสินทรัพย์ที่มีความเสี่ยงทั้งหมด CAPM จะหมายถึงว่าผลงานการตลาดอย่างมีประสิทธิภาพรุ่น Sharpe – Lintner สมมติอัตราความเสี่ยง ในขณะที่รุ่นสีดำของ CAPM ช่วยให้ไม่จำกัดขาย ทั้งคู่เป็นสิทธิ์แบบว่า เบต้า แปรปรวนของผลตอบแทนสินทรัพย์กับตลาดสัมพันธ์กับความแปรปรวนของตลาด เพียงพอที่จะอธิบายความแตกต่างในสินทรัพย์ หรือผลงานที่คาดว่าจะส่งกลับ และว่า ความสัมพันธ์ระหว่าง beta และผลตอบแทนที่คาดไว้เป็นค่าบวก อัตราความเสี่ยงเป็นจุดตัดแกนในรุ่น Sharpe – Lintner แต่ต้องเป็นรุ่นสีดำเท่านั้นที่ตลาดคาดคืนเป็นคืนที่คาดไว้จากสินทรัพย์ที่ uncorrelated กับตลาดมากกว่าช่วงถดถอยเหลว และเวลาชุดทดสอบบนความสัมพันธ์เชิงเส้นระหว่างคืนสินทรัพย์และเบต้าแสดงถึงแม้ว่าความสัมพันธ์เป็นเชิงประมาณ ลาดสังเกตว่า flatter กว่าลาดทำนาย โดย CAPM Sharpe – Linter ทดสอบก่อนอื่นหาไม่พัฒนาจากแปรอธิบายเพิ่มเติม แสดงว่า ผลงานพร็อกซี่ตลาดมีประสิทธิภาพ ค้นหานี้จะสอดคล้องกับรุ่นสีดำทดสอบล่าสุด ทั้งเหลว และเวลา ชุด ค้นหาว่า ตัวแปรเช่นขนาด กำไรราคา อัตราส่วนหนี้สิน และอัตราส่วนของหนังสือการตลาด (B/M) ให้อธิบายอำนาจไม่จับ โดยเบต้า การศึกษานี้ยืนยันตอนนี้รู้ประจักษ์ข้อบกพร่อง Sharpe – Lintner และรุ่น CAPM ดำ Behavioralists แปลผลเป็นหลักฐานของจำนวนอตรรกยะราคาเกิดจากนักลงทุน overreaction การตีราคาเชือดเป็นว่า รุ่นราคาสินทรัพย์ที่มีความซับซ้อนมากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นIntertemporal CAPM ขยายพฤติกรรมนักลงทุนรวมค่าของตัวแปรในอนาคตรัฐ แรงงานรายได้ ราคาสินค้าอุปโภคบริโภค และทาง เลือกการลงทุน หลังจากรอบระยะเวลาเริ่มต้น เพิ่มเติม betas จับผลของตัวแปรเหล่านี้ในรุ่น multifactor พบมากที่สุดได้แบบสามปัจจัยที่เกี่ยวข้องตลาดกลับไปส่วนเกินส่วนเกินคาดมาตรการคืน ความแตกต่างในพอร์ตการลงทุนขนาดเล็ก และใหญ่บริษัทส่งกลับ และวัดความแตกต่างระหว่าง กลับในพอร์ตการลงทุนมีสูงต่ำ B/Msแบบคูณสามจับความแตกต่างในผลตอบแทนสินทรัพย์ที่ CAPM คิดถึง Behavioralists โต้แย้งว่า การละเมิดของ CAPM สะท้อนถึงการโต้เถียงราคาที่จับแบบสามปัจจัยตัวคูณ B/M ในความเป็นจริง มันเป็นไปไม่ได้จะบอกว่า เป็นปัญหาในการอธิบายผลตอบแทนเนื่องจากราคาการโต้เถียงหรือเชือดราคาในแบบจำลองที่สมบูรณ์ ทดสอบ CAPM ได้ยากเนื่องจากไม่มีทฤษฎี หรือประจักษ์ชัดเจนในสิ่งที่ก่อผลงานตลาด บางคนโต้แย้งว่า จะไปทดสอบ CAPM เนื่องจากรวมผลทดสอบว่าพร็อกซี่ผลงานตลาดมีประสิทธิภาพ แต่บอกอะไรเกี่ยวกับ CAPM ความพยายามที่จะค้นหาพร็อกซีที่มีประสิทธิภาพประหยัดได้ขยายผลงานตลาดสินทรัพย์อื่น ๆ หุ้นและสินทรัพย์ระหว่างประเทศ ยังคง พร็อกซี่ตลาดเป็นผลเนื่องจากการเพิ่ม B/M และตัวแปรอื่น ๆ ใน regressions annuls ทำนาย CAPM เบต้า – คาดหวังคืนความสัมพันธ์ได้อย่างมีประสิทธิภาพผู้เขียนสรุปว่า พลังงานของตัวแปรอื่นที่ไม่ใช่เบต้าอธิบายผลตอบแทนเฉลี่ย invalidates CAPM โปรแกรมส่วนใหญ่ พวกเขาโดยเฉพาะปฏิเสธใช้ CAPM ใน การประเมินต้นทุนของหุ้นทุน และประเมินประสิทธิภาพของผู้จัดการกองทุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบการกำหนดสินทรัพย์ทุน (CAPM) สร้างในรูปแบบ Markowitz หมายถึงความแปรปรวนที่มีประสิทธิภาพในการที่นักลงทุนไม่ชอบความเสี่ยงกับการดูแลขอบฟ้าหนึ่งในระยะเวลาเพียงประมาณผลตอบแทนที่คาดหวังและความแปรปรวนของผลตอบแทน (ความเสี่ยง) นักลงทุนเหล่านี้เลือกพอร์ตการลงทุนที่มีประสิทธิภาพเท่านั้นที่มีความแปรปรวนน้อยตอบแทนที่คาดหวังได้รับและสูงสุดตอบแทนที่คาดหวังความแปรปรวนที่กำหนด ผลตอบแทนที่คาดหวังและพล็อตแปรปรวนโค้งและจุดดังกล่าวขั้นต่ำทั่วโลกระบุชายแดนหมายถึงความแตกต่างอย่างมีประสิทธิภาพของสินทรัพย์ที่มีความเสี่ยง. ชาร์ป-Lintner ทฤษฎี CAPM แปลงรูปแบบหมายถึงความแปรปรวนเป็นตลาดการล้างรูปแบบการกำหนดราคาสินทรัพย์ นักลงทุนทั้งหมดเห็นด้วยกับการกระจายของผลตอบแทนและอาจยืมหรือให้ยืมโดยไม่มีขีด จำกัด ในอัตราความเสี่ยงฟรี อัตราความเสี่ยงฟรีล้างตลาดสำหรับการยืมและให้ยืม รวมความเสี่ยงฟรีของสินทรัพย์และสินทรัพย์เสี่ยงผลในเชิงเส้นหมายถึงความแตกต่างอย่างมีประสิทธิภาพชายแดนที่สัมผัสกับชายแดนที่มีประสิทธิภาพ / ชายแดนสินทรัพย์เสี่ยง ทั้งหมดที่ถือสินทรัพย์ที่มีความเสี่ยงถือพอร์ตการสัมผัสกันนี้ผลงานค่าน้ำหนักของสินทรัพย์ที่มีความเสี่ยงทั้งหมด CAPM แสดงให้เห็นว่าผลงานของตลาดที่มีประสิทธิภาพ. ชาร์ป-Lintner รุ่นถือว่าอัตราความเสี่ยงฟรีในขณะที่รุ่นสีดำของ CAPM ช่วยให้ไม่ จำกัด การขายสั้น ทั้งเบต้าหมายความว่าความแปรปรวนของผลตอบแทนสินทรัพย์ที่มีญาติตลาดเพื่อความแปรปรวนของตลาดจะเพียงพอที่จะอธิบายความแตกต่างในสินทรัพย์ที่ให้ผลตอบแทนหรือผลงานที่คาดหวังและความสัมพันธ์ระหว่างเบต้าและผลตอบแทนที่คาดว่าจะเป็นบวก อัตราความเสี่ยงฟรีคือตัดในรุ่นชาร์ป-Lintner แต่รุ่นสีดำต้องใช้เพียงว่าการกลับมาของตลาดที่คาดว่าจะสูงกว่าผลตอบแทนที่คาดว่าสินทรัพย์ที่มี uncorrelated กับตลาด. ต้นตัดขวางและใช้เวลาชุดถดถอย การทดสอบความสัมพันธ์เชิงเส้นตรงระหว่างผลตอบแทนของสินทรัพย์และเบต้าแสดงให้เห็นว่าถึงแม้ว่าความสัมพันธ์เป็นเส้นตรงประมาณลาดสังเกตคือประจบลาดกว่าที่คาดการณ์โดยชาร์ป-Linter CAPM การทดสอบในช่วงต้นอื่น ๆ พบว่าการปรับปรุงจากตัวแปรอธิบายเพิ่มเติมแสดงให้เห็นว่าผลงานพร็อกซี่ตลาดที่มีประสิทธิภาพ การค้นพบนี้มีความสอดคล้องกับรุ่นสีดำ. การทดสอบอื่น ๆ ที่ผ่านมาทั้งตัดและอนุกรมเวลาพบว่าตัวแปรเช่นขนาดกำไรราคาหนี้เป็นทุนและหนังสือออกสู่ตลาดอัตราส่วน (B / M) จัดให้มี อำนาจอธิบายไม่ได้บันทึกโดยเบต้า การศึกษาเหล่านี้ยืนยันข้อบกพร่องเชิงประจักษ์ในขณะนี้ได้รับการยอมรับทั้งในชาร์ป-Lintner และรุ่นสีดำของ CAPM Behavioralists แปลผลเป็นหลักฐานของการกำหนดราคาไม่มีเหตุผลที่เกิดจากการลงทุนจิต การตีความการกำหนดราคาที่มีเหตุผลก็คือว่ารูปแบบที่ซับซ้อนมากขึ้นของสินทรัพย์การกำหนดราคาที่เป็นสิ่งจำเป็น. ข้ามเวลา CAPM ขยายพฤติกรรมของนักลงทุนที่จะรวมถึงค่าของตัวแปรรัฐในอนาคตเช่นรายได้แรงงานราคาสินค้าอุปโภคบริโภคและทางเลือกในการลงทุนหลังจากที่ระยะเวลาเริ่มต้น เบต้าเพิ่มเติมจับผลกระทบของตัวแปรเหล่านี้ในรูปแบบ Multifactor พบมากที่สุดคือรูปแบบสามปัจจัยที่เกี่ยวข้องคาดว่าผลตอบแทนส่วนเกินผลตอบแทนส่วนเกินวัดความแตกต่างในผลตอบแทนระหว่างพอร์ตการลงทุนขนาดเล็กและขนาดใหญ่ของ บริษัท และมาตรการความแตกต่างระหว่างผลตอบแทนในพอร์ตการลงทุนที่มีความสูงและต่ำ B / Ms. รูปแบบสามปัจจัยจับการเปลี่ยนแปลงของผลตอบแทนสินทรัพย์ที่คิดถึง CAPM Behavioralists ยืนยันว่าการละเมิด CAPM สะท้อนให้เห็นถึงการกำหนดราคาไม่มีเหตุผลว่ารูปแบบสามปัจจัยจับกับ B / M ปัจจัย ในความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าปัญหาที่เกิดขึ้นในการอธิบายผลตอบแทนเป็นเพราะไม่มีเหตุผลของการกำหนดราคาหรือการกำหนดราคาที่มีเหตุผลในรูปแบบที่ไม่สมบูรณ์ การทดสอบ CAPM เป็นเรื่องยากเพราะขาดความชัดเจนในทางทฤษฎีหรือการทดลองในสิ่งที่ก่อผลงานการตลาด บางคนอ้างว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทดสอบ CAPM เพราะผลการทดลองทดสอบว่าตลาดพร็อกซี่ผลงานที่มีประสิทธิภาพ แต่บอกอะไรเกี่ยวกับ CAPM ความพยายามที่จะหาพร็อกซี่ที่มีประสิทธิภาพพอสมควรมีการขยายตลาดผลงานที่จะรวมถึงสินทรัพย์อื่น ๆ กว่าหุ้นและสินทรัพย์ต่างประเทศ ยังคงพร็อกซี่ตลาดเป็นผลเพราะการเพิ่ม B / M และตัวแปรอื่น ๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพในการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ annuls ผลตอบแทนเบต้าคาดว่า CAPM-คาดการณ์. ผู้เขียนสรุปว่าพลังของตัวแปรอื่น ๆ กว่าเบต้าที่จะอธิบายผลตอบแทนเฉลี่ยเลิกใช้งานมากที่สุด CAPM พวกเขาโดยเฉพาะปฏิเสธการใช้ CAPM ในการประมาณการค่าใช้จ่ายของเงินทุนและการประเมินผลการปฏิบัติงานของผู้จัดการกองทุนรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ราคาสินทรัพย์ทุน Model ( CAPM ) สร้างใน มาร์โควิชหมายถึงประสิทธิภาพความแปรปรวนแบบที่ไม่ชอบความเสี่ยงและนักลงทุนที่มีระยะเวลาหนึ่งรับดูแลเฉพาะเกี่ยวกับผลตอบแทนที่คาดหวังและความแปรปรวนของค่า ( ความเสี่ยง ) นักลงทุนเหล่านี้เลือกที่มีประสิทธิภาพพอร์ตที่มีความแปรปรวนต่ำสุด ให้อัตราผลตอบแทนที่คาดหวัง และคาดหวังผลตอบแทนสูงสุดให้ความแปรปรวนจะแปลงรูปแบบและความคาดหวังและจุดเหนือสุดของโลก ระบุว่า ความมีประสิทธิภาพ และพรมแดนของสินทรัพย์เสี่ยง ซึ่งทฤษฎี CAPM

ชาร์ป lintner แปลงหมายถึง–ความแปรปรวนรูปแบบเข้าสู่ตลาดการล้างสินทรัพย์ราคาแบบ นักลงทุนทั้งหมดเห็นด้วยกับการกระจายของผลตอบแทนและอาจยืมหรือให้ยืม โดยไม่มีขีด จำกัด ในอัตราความเสี่ยงฟรีอัตราความเสี่ยงฟรี . . . ตลาดการกู้ยืมและให้ยืม การรวมผลสินทรัพย์ความเสี่ยงและสินทรัพย์เสี่ยงในเชิงเส้นหมายถึงความมีประสิทธิภาพและชายแดนที่สัมผัสเสี่ยงสินทรัพย์มีประสิทธิภาพพรมแดน / ชายแดน ทุกคนที่ถือสินทรัพย์เสี่ยงจับสัมผัสผลงาน ค่าถ่วงน้ำหนัก ผลงานของสินทรัพย์เสี่ยงทั้งหมด แแสดงว่าผลงาน

ตลาดที่มีประสิทธิภาพรุ่น ชาร์ป และ lintner ถือว่าอัตราความเสี่ยงฟรี ส่วนรุ่นสีดำของบริษัทให้ขายสั้น ๆที่ไร้ขีดจำกัด ทั้งสองบ่งบอกว่าเบต้า , ความแปรปรวนของสินทรัพย์ที่มีผลตอบแทนตลาดเมื่อเทียบกับความแปรปรวนของตลาดเพียงพอที่จะอธิบายความแตกต่างในพอร์ตสินทรัพย์ หรือผลตอบแทนที่คาดหวังและความสัมพันธ์ระหว่างเบต้าและคาดว่าจะกลับมาเป็นบวกอัตราความเสี่ยงคือสกัดกั้นในที่ชาร์ป– lintner รุ่น แต่รุ่นสีดำเท่านั้นที่ต้องคืนคาดว่าตลาดจะสูงกว่าผลตอบแทนในสินทรัพย์ที่ uncorrelated กับตลาด

ต้นแบบอนุกรมเวลาและการทดสอบความสัมพันธ์เชิงเส้นระหว่างผลตอบแทนสินทรัพย์และเบต้า แสดงให้เห็นว่า ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์เชิงเส้น คือประมาณ ,