ภาพยนตร์ คือ ภาพนิ่ง หลาย ๆ ภาพเรีย

ภาพยนตร์ คือ ภาพนิ่ง หลาย ๆ ภาพเรียงติดต่อกันอย่างต่อเนื่อง ใช้หลักการที่เรียกว่า การเห็นภาพติดตา และเมื่อนำเอาภาพนิ่งเหล่านั้นมาฉายดูทีละภาพด้วยอัตราความเร็วในการฉายต่อภาพเท่า ๆ กัน สายตามนุษย์จะยังคงรักษาภาพไว้ที่เรติน่าเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆ ประมาณ 1 ส่วน 3 วินาที ถ้าหากภายในระยะเวลาดังกล่าวมีอีกภาพแทรกเข้ามาแทนที่ สมองของคนจะทำการเชื่อมโยงสองภาพเข้าด้วยกัน และจะทำหน้าที่ดังกล่าวต่อไปเรื่อยๆ หากมีภาพต่อไปปรากฏในเวลาใกล้เคียงกัน ในกรณีที่ภาพแต่ละภาพที่มองเห็น เป็นภาพที่แสดงให้เห็นถึงความสอดคล้องในลักษณะของการเคลื่อนไหว เมื่อนำมาเรียงต่อกันในระยะเวลากระชั้นชิด ภาพนิ่งเหล่านั้นจะกลายเป็นภาพเคลื่อนไหวที่ต่อเนื่องกันเป็นธรรมชาติ ปัจจุบัน ความเร็วที่ใช้ในการถ่ายทำคือ 24 เฟรม ต่อ 1 วินาที
ในยุคต่อมามีการพัฒนาภาพยนตร์สามมิติ โดยให้ผู้ชมสวมใส่แว่นตาพิเศษเพื่อให้ได้อรรถรสในการชม โดยภาพที่เห็นมีมิติความลึกสมจริง ในปี พ.ศ. 2495 ภาพยนตร์อเมริกันเรื่อง Bwana Evil เป็นภาพยนตร์สามมิติเรื่องแรกและล่าสุดในปี 2010 "อวตาร" เป็นภาพยนตร์ที่มีคนเข้าชมในระบบ 3 มิติเป็นจำนวนมาก [1]
ประวัติ[แก้]

ผู้ที่คิดประดิษฐ์ ต้นแบบของภาพยนตร์ขึ้นคือ โทมัส แอลวา เอดิสัน (Thomas Alva Adison) และผู้ร่วมงานของเขาชื่อ วิลเลียม เคนเนดี้ ดิคสัน (William kenady dickson) เมื่อ พ.ศ. 2432 ตรงกับสมัยรัชกาลที่ 5 เรียกชื่อว่า "คิเนโตสโคป" (Kinetoscope) มีลักษณะเป็นตู้สูงประมาณ 4 ฟุต มักเรียกชื่อว่า "ถ้ำมอง" มีลักษณะการดูผ่านช่องเล็กๆ ดูได้ที่ละคน ภายในมีฟิล์มภาพยนตร์ซึ่งถ่ายด้วยกล้องคิเนโตกราฟ (Kenetograph) ที่เอดิสันประดิษฐ์ขึ้นเอง ฟิล์มยาวประมาณ 50 ฟุต วางพาดไปมา เคลื่อนที่เป็นวงรอบ ผ่านช่องที่มีแว่นขยายกับหลอดไฟฟ้าด้วยความเร็ว 48 ภาพต่อวินาที ต่อมาลดลงเหลือ 16 ภาพต่อวินาที
ต่อมาพี่น้องตระกูลลูมิแอร์ (Lumiere) ชาวฝรั่งเศสได้พัฒนาภาพยนตร์ถ้ำมองของเอดิสันให้สามารถฉายขึ้นจอขนาดใหญ่ และดูได้พร้อมกันหลายคน เรียกเครื่องฉายภาพยนตร์แบบนี้ว่า แบบ "ซีเนมาโตกราฟ" (Cinimatograph) ซึ่งถือว่าเกิดขึ้นอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2438 ต่อมาได้นำออกมาฉายตามเมืองใหญ่ๆ ทั่วโลกตั้งแต่ พ.ศ. 2439 เป็นต้นมา ซึ่งคำว่า "ซีเนมา" (Cenema) ได้ใช้เรียกเกี่ยวกับภาพยนตร์มาถึงปัจจุบัน
ภาพยนตร์ที่สามารถฉายภาพให้ปรากฏบนจอขนาดใหญ่ ได้พัฒนาสมบูรณ์ขึ้นในอเมริกาในปี พ.ศ. 2438 โดยความร่วมมือระหว่างโทมัส อาแมท (Thomas Armat) ซีฟรานซิส เจนกินส์ (C. Francis Jenkins) และเอดิสัน เรียกเครื่องฉายภาพยนตร์ชนิดนี้ว่า ไบโอกราฟ (Bioghraph) ในเวลาต่อมา หลังจากนั้นภาพยนตร์ได้แพร่หลายไปในประเทศต่าง ๆ ทั่วโลก เกิดอุตสาหกรรมการผลิตจำหน่ายและบริการฉายภาพยนตร์ขนาดใหญ่หลายแห่ง ทั้งในประเทศอังกฤษ ประเทศฝรั่งเศสและประเทศอเมริกา ภาพยนตร์ได้กลายเป็นสื่อถ่ายทอดเหตุการณ์ ศิลปการบันเทิงและวรรณกรรมต่างๆ ที่ได้รับความนิยมอย่างกว้างขวางตลอดมา
พ.ศ. 2440 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จประพาสประเทศต่าง ๆ ในทวีปยุโรป ซึ่งในครั้งนั้นได้มีช่างภาพของบริษัทลูมิแอร์ ประเทศฝรั่งเศส บันทึกภาพยนตร์การเสด็จถึงกรุงเบอร์นของพระเจ้ากรุงสยามไว้ 1 ม้วน ใช้เวลาประมาณ 1 นาที นับว่าเป็นการถ่ายภาพยนตร์ม้วนแรกของโลกที่บันทึกเกี่ยวกับชนชาติไทย[2]
ภาพยนตร์ในปัจจุบันมีการเผยแพร่อยู่ 4 ทางคือ ฉายตามโรงภาพยนตร์ ภาพยนตร์กลางแปลง และภาพยน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพยนตร์คือภาพนิ่งหลาย ๆ ภาพเรียงติดต่อ กันอย่างต่อเนื่องใช้หลักการที่เรียกว่าการเห็นภาพติดตาและเมื่อนำเอาภาพนิ่งเหล่านั้นมาฉายดูทีละภาพด้วยอัตราความเร็วในการฉายต่อภาพเท่า ๆ กันสายตามนุษย์จะยังคง รักษาภาพไว้ที่เรติน่าเป็น ช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ประมาณ 1 ส่วน 3 วินาทีถ้าหากภายในระยะเวลาดังกล่าว มีอีกภาพแทรกเข้ามาแทนที่สมองของคนจะทำการเชื่อมโยงสองภาพเข้าด้วยกันและจะทำหน้าที่ดังกล่าว ต่อไปเรื่อย ๆ หากมีภาพต่อ ไปปรากฏในเวลาใกล้เคียงกันในกรณีที่ภาพแต่ละภาพที่มองเห็นเป็นภาพที่แสดงให้เห็นถึงความสอดคล้องในลักษณะของการเคลื่อนไหวเมื่อนำมาเรียงต่อกันในระยะเวลากระชั้นชิดภาพนิ่ง เหล่านั้นจะกลายเป็นภาพเคลื่อนไหวที่ ต่อเนื่องกันเป็นธรรมชาติปัจจุบันความเร็วที่ใช้ในการถ่ายทำคือ 24 เฟรมต่อ 1 วินาที
ในห้างหุ้นส่วนจำกัดยุคต่อมามีหัวเรื่อง: การพัฒนาภาพยนตร์สามมิติโดยให้คุณผู้ชมสวมใส่แว่นตาพิเศษเพื่อให้ได้อรรถรสในห้างหุ้นส่วนจำกัด การชมโดยภาพที่เห็นมีมิติ ความลึกสมจริงในปี พ.ศ. 2495 ภาพยนตร์อเมริกันเรื่อง Bwana ชั่วร้ายเป็นภาพยนตร์สามมิติเรื่องแรกและล่าสุด ในปี 2010 "อวตาร" เป็นภาพยนตร์ที่มีคนเข้าชมใน ระบบ 3 มิติเป็นจำนวนมาก [1]
ประวัติ [แก้]

ผู้ที่คิดประดิษฐ์ต้นแบบของภาพยนตร์ขึ้น คือ โทมัสแอลวาเอดิ สัน (Thomas Alva Adison) และผู้ร่วมงานของเขาชื่อวิ ลเลียมเคนเนดี้ดิคสัน (วิลเลียม kenady Dickson) เมื่อ พ.ศ. 2432 ตรงกับสมัยรัชกาลที่ 5 เรียกชื่อว่า "คิเนโตสโคป" (Kinetoscope) มีลักษณะเป็นตู้สูงประมาณ 4 ฟุตมักเรียกชื่อว่า "ถ้ำมอง" มีลักษณะการดูผ่านช่องเล็ก ๆ ดูได้ที่ละคนภายในมีฟิล์มภาพยนตร์ซึ่ง ถ่ายด้วยกล้องคิเนโตกราฟ (Kenetograph) ที่เอดิสันประดิษฐ์ขึ้นเองฟิล์ม ยาวประมาณ 50 ฟุตวางพาดไปมาเคลื่อนที่เป็นวง รอบผ่านช่องที่มีแว่นขยายกับหลอดไฟฟ้าด้วยความเร็ว 48 ภาพต่อวินาทีต่อมาลดลงเหลือ 16 ภาพต่อวินาที
ต่อมาพี่น้องตระกูลลูมิแอร์ (Lumiere) ชาวฝรั่งเศสได้พัฒนาภาพยนตร์ถ้ำมองของเอ ดิสันให้สามารถฉายขึ้นจอขนาดใหญ่และดูได้พร้อมกันหลายคนเรียกเครื่องฉายภาพยนตร์แบบนี้ว่าแบบ "ซีเนมาโต กราฟ "(Cinimatograph) ซึ่งถือว่าเกิดขึ้นอย่างเป็นทางการเมื่อ วันที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2438 ต่อมาได้นำออกมาฉายตาม เมืองใหญ่ ๆ ทั่วโลกตั้งแต่ พ.ศ. 2439 เป็นต้นมาซึ่งคำว่า "ซีเนมา" (Cenema) ใช้เรียกได้เกี่ยวกับภาพยนตร์มาถึงปัจจุบัน
ภาพยนตร์ที่ด้านฉายภาพให้ปรากฏบนจอระบบขนาดใหญ่ได้พัฒนาขึ้นในห้างหุ้นส่วนจำกัดสมบูรณ์อเมริกาในห้างหุ้นส่วนจำกัดปี พ.ศ. 2438 โดยความร่วมมือระหว่างโทมัสอา แมท (โทมัส Armat) ซีฟรานซิสเจนกินส์ ( C. ฟรานซิสเจนกินส์) และเอดิสันเรียกเครื่องฉายภาพยนตร์ ชนิดนี้ว่าไบโอกราฟ (Bioghraph) ในเวลาต่อมา หลังจากนั้นภาพยนตร์ได้แพร่หลายไปในประเทศ ต่าง ๆ ทั่วโลกเกิดอุตสาหกรรมการผลิตจำหน่ายและบริการฉายภาพยนตร์ขนาดใหญ่หลายแห่งทั้งในประเทศอังกฤษประเทศฝรั่งเศสและประเทศอเมริกาภาพยนตร์ได้กลายเป็นสื่อถ่ายทอดเหตุการณ์ศิลปการบันเทิงและวรรณกรรมต่างๆที่ได้รับความ อย่างกว้างขวางนิยมตลอดมา
พ.ศ. 2440 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จ ประพาสประเทศต่าง ๆ ในทวีปยุโรปซึ่งในครั้งนั้นได้มีช่างภาพของ บริษัท ลูมิแอร์ประเทศฝรั่งเศสบันทึกภาพยนตร์การเสด็จถึงกรุงเบอร์นของพระเจ้ากรุงสยามไว้ 1 ม้วนใช้เวลาประมาณ 1 นาทีนับว่าเป็นการถ่ายภาพยนตร์ม้วนแรกของ โลกที่บันทึกเกี่ยวกับชนชาติไทย [2]
ภาพยนตร์ในปัจจุบันมีการเผยแพร่อยู่ 4 ทางคือฉายตามโรงภาพยนตร์ภาพยนตร์กลางแปลง และภาพยน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพยนตร์ความภาพนิ่งหลายจะภาพเรียงติดต่อกันอย่างต่อเนื่องใช้หลักการที่เรียกว่าการเห็นภาพติดตาและเมื่อนำเอาภาพนิ่งเหล่านั้นมาฉายดูทีละภาพด้วยอัตราความเร็วในการฉายต่อภาพเท่าไม่มี ' สายตามนุษย์จะยังคงรักษาภาพไว้ที่เรติน่าเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆประมาณ 1 ส่วน 3 ว ินาทีถ้าหากภายในระยะเวลาดังกล่าวมีอีกภาพแทรกเข้ามาแทนที่สมองของคนจะทำการเชื่อมโยงสองภาพเข้าด้วยกันและจะทำหน้าที่ดังกล่าวต่อไปเรื่อยๆหากมีภาพต่อไปปรากฏในเวลาใกล้เคียงกันในกรณีที่ภาพแต่ละภาพที่มองเห็นเป็นภาพที่แสดงให้เห็นถึงความสอดคล้องในลักษณะของกา รเคลื่อนไหวเมื่อนำมาเรียงต่อกันในระยะเวลากระชั้นชิดภาพนิ่งเหล่านั้นจะกลายเป็นภาพเคลื่อนไหวที่ต่อเนื่องกันเป็นธรรมชาติปัจจุบันความเร็วที่ใช้ในการถ่ายทำคือ 24 เฟรมใหม่ให้ 1 วินาทีในยุคต่อมามีการพัฒนาภาพยนตร์สามมิติโดยให้ผู้ชมสวมใส่แว่นตาพิเศษเพื่อให้ได้อรรถรสในการชมโดยภาพที่เห็นมีมิติความลึกสมจริงสามารถพ . ศ . และภาพยนตร์อเมริกันเรื่องบวาน่า ชั่วเป็นภาพยนตร์สามมิติเรื่องแรกและล่าสุดในปี 2010 " อวตาร " เป็นภาพยนตร์ที่มีคนเข้าชมในระบบ 3 มิติเป็นจำนวนมาก [ 1 ]ประวัติ [ แก้ ]ผู้ที่คิดประดิษฐ์ต้นแบบของภาพยนตร์ขึ้นคือโทมัสแอลวาเอดิสัน ( โทมัส เ ิสัน ) และผู้ร่วมงานของเขาชื่อวิลเลียมเคนเนดี้ดิคสัน ( วิลเลียม kenady ดิค ) เมื่อพ . ศ . 2432 ตรงกับสมัยรัชกาลที่ 5 เรียกชื่อว่า " คิเนโตสโคป " ( คิเนโตสโคป ) มีลักษณะเป็นตู้สูงประมาณ 4 ฟุตมักเรียกชื่อว่า " ถ้ำมอง " มีลักษณะการดูผ่านช่องเล็กๆดูได้ที่ละคนภายในมีฟิล์มภาพยนตร์ซึ่งถ่ายด้วยกล้องคิเนโตกราฟ ( คิเนโตกราฟ ) ที่เอดิสันประดิษฐ์ขึ้นเองฟิล์มยาวประมาณ 50 ฟุตวางพาดไปมาเคลื ่อนที่เป็นวงรอบผ่านช่องที่มีแว่นขยายกับหลอดไฟฟ้าด้วยความเร็ว 48 ภาพต่อวินาทีต่อมาลดลงเหลือ 16 ภาพต่อวินาทีต่อมาพี่น้องตระกูลลูมิแอร์ ( ลูเมียร์ ) ชาวฝรั่งเศสได้พัฒนาภาพยนตร์ถ้ำมองของเอดิสันให้สามารถฉายขึ้นจอขนาดใหญ่และดูได้พร้อมกันหลายคนเรียกเครื่องฉายภาพยนตร์แบบนี้ว่าแบบ " ซีเนมาโตกราฟ " ( ซีเนมาโตกราฟ ) 28 ซึ่งถือว่าเกิดขึ้นอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ธันวาคมพ . ศ . ต่อมาได้นำออกมาฉายตา 2438