Polly, second oldest, was ten years

Polly, second oldest, was ten years old. She did
All the baking and cooking, and cleaning up. And, she took care of Joel, Davie, and Phronsie, so that Mamsie could sew.

By evening, the old kitchen in the Little Brown House was finally quiet. Gone was the hustle and bustle of the day. All of the Peppers, expect for Ben, were busy doing small chores.

Life was hard for the Peppers. Mr.Pepper had died when the youngest, Phronsie, was just a baby. Since then, Mrs.Pepper had worked hard to scrape together enough money to busy food and pay rent on the Little House. Day after day, she worked cheerful at her sewing. She made coats and did mending of all kinds.

In spite of if all, the five little Peppers were a happy bunch and filled Mrs.Pepper’s heart with joy, There was only one thing missing: The Peppers had never been to school. There were so many chores and so little money, that the children had to help as best they could, everyday.

I must get schooling for them somehow. I must ,”Mrs.Pepper promised herself as her fingers flew over the coat she was sewing.

“To help Mother’’ was the greatest goal of each and every Pepper. Ben and Polly spent hours making secret plans, whispering to each other about how they would one day surprise Mother with all the kind things they would do for her.

The younger three Peppers, Joel, Davie, and Phronsie, looked up to and loved Polly and Ben with all their hearts. The Peppers felt they were a very lucky family, indeed. They might not have much money, but they had each other, and that was all really mattered.

“Oh my goodness,” said Polly as she burst into the kitchen. “It’s almost dinnertime. Ben will be home from work any minute!”
Polly reached into the potato sack that hung in the mostly empty cupboard. She pulled out six potatoes, one for each of them.

“I’ll help you, dear, just as soon as I’m done with this mending,” Mrs.Pepper said.
I want to help, too” sang out Phronsie, who toddled in on her chubby little legs and clung to Polly. “May I, Polly? May I?”
“Of course you may, my pet,” Polly told her, kissing the top of Phronsie’s golden head. Polly set Phronsie down on a seat at the table and gave her a crust of bread and butter.

“you don’t need to do a thing, Mamsie, Polly said cheerily to her mother.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พอลลี่ที่สองที่เก่าแก่ที่สุดเป็นสิบปี
เธอทำทุกการอบและการปรุงอาหารและการทำความสะอาด และเธอเอาดูแลของโจเอลเดวีและ Phronsie เพื่อให้สามารถเย็บ Mamsie. โดยตอนเย็นห้องครัวเก่าในบ้านหลังเล็ก ๆ สีน้ำตาลเป็นที่เงียบสงบที่สุด ไปเป็นความเร่งรีบและคึกคักของวัน พริกทั้งหมดที่คาดว่าสำหรับเบนกำลังยุ่งทำเหลือเกินขนาดเล็ก. ชีวิตเป็นเรื่องยากสำหรับพริก Mr.Pepper เสียชีวิตเมื่ออายุน้อยที่สุด Phronsie เป็นเพียงเด็กทารก ตั้งแต่นั้นมา Mrs.Pepper ได้ทำงานอย่างหนักเพื่อถูกันเงินเพียงพอที่จะเป็นอาหารที่วุ่นวายและจ่ายค่าเช่าในบ้านเล็ก วันหลังจากวันที่เธอทำงานที่ร่าเริงเย็บผ้าของเธอ . เธอทำเสื้อและไม่แก้ไขทุกชนิดทั้งๆที่ถ้าทุกห้าพริกเล็กๆ น้อย ๆ เป็นพวงมีความสุขและเต็มไปด้วยหัวใจ Mrs.Pepper ด้วยความสุขมีเพียงสิ่งเดียวที่ขาดหายไป: พริกไทยไม่เคยไปโรงเรียน มีจำนวนมากเหลือเกินและเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อที่เด็กจะต้องช่วยให้ดีที่สุดเท่าที่พวกเขาจะได้ในชีวิตประจำวัน. ฉันจะต้องได้รับการศึกษาสำหรับพวกเขาอย่างใด ฉันต้อง "Mrs.Pepper สัญญาว่าตัวเองเป็นนิ้วมือของเธอบินไปเธอเป็นเสื้อเย็บผ้า." เพื่อช่วยให้แม่ '' เป็นเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของแต่ละคนและทุกพริกไทย เบนและพอลลี่ใช้เวลาทำแผนลับกระซิบกับแต่ละอื่น ๆ เกี่ยวกับวิธีการที่พวกเขาจะแปลกใจที่วันหนึ่งแม่กับทุกสิ่งที่ชนิดที่พวกเขาจะทำเพื่อเธอ. น้องสาม Peppers, โจเอลเดวีและ Phronsie มองขึ้นไปและคนที่รักพอลลี่ และเบนด้วยหัวใจของพวกเขาทั้งหมด พริกไทยคนรู้สึกว่าเป็นครอบครัวที่โชคดีมากแน่นอน พวกเขาอาจจะไม่ได้มีเงินมาก แต่พวกเขามีกันและที่สำคัญทุกคนจริงๆ. "โอ้พระเจ้า" พอลลี่ขณะที่เธอบุกเข้ามาในห้องครัวกล่าวว่า "มันเกือบมื้อค่ำ เบนจะเป็นบ้านจากการทำงานใด ๆ นาที! "พอลลี่เอื้อมมือเข้าไปในกระสอบมันฝรั่งที่แขวนอยู่ในตู้ส่วนใหญ่ที่ว่างเปล่า เธอดึงออกมาหกมันฝรั่งหนึ่งสำหรับแต่ละของพวกเขา. "ฉันจะช่วยให้คุณที่รักเช่นเดียวกับที่เร็วที่สุดเท่าที่ฉันทำกับการแก้ไขนี้" Mrs.Pepper กล่าว. ฉันต้องการที่จะช่วยให้มากเกินไป "ร้องเพลงออก Phronsie, ที่ toddled ในขาเล็ก ๆ ของเธออ้วนและยึดติดกับพอลลี่ "ฉันขอพอลลี่? May I? "" แน่นอนคุณอาจสัตว์เลี้ยงของฉัน "พอลลี่บอกเธอจูบด้านบนของหัวทองของ Phronsie พอลลี่ตั้ง Phronsie ลงบนที่นั่งที่โต๊ะและทำให้เธอเปลือกของขนมปังและเนย. "คุณไม่จำเป็นต้องที่จะทำสิ่งที่ Mamsie พอลลี่กล่าวว่าสนุกสนานร่าเริงกับแม่ของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พอลลี่ ที่เก่าแก่ที่สุดที่สอง อายุ 10 ปี เธอ
ทั้งเบเกอรี่ และอาหาร และการทำความสะอาด และ เธอดูแลโจ เดวี่ และ phronsie ดังนั้น mamsie ไม่สามารถเย็บ

ตอนเย็น ห้องครัวเก่าในบ้านหลังเล็ก ๆสีน้ำตาลก็เงียบ หายไปคือความวุ่นวายของวัน ทั้งหมดของพริกหยวก คาดว่าเบน ยุ่งทำงานบ้านเล็ก ชีวิต

ก็ยากสำหรับพริก คุณพริกไทย เสียชีวิตเมื่ออายุ phronsie เป็นแค่เด็กทารก จากนั้น นางพริก ทำงานหนักเพื่อขูดกันเงินเพียงพอที่จะยุ่งอาหารและจ่ายค่าเช่าบ้านหลังน้อย วันแล้ววันเล่า เธอทำงานที่เย็บที่ร่าเริงของเธอ เธอทำเสื้อแล้วซ่อม ทุกชนิด

ทั้งๆที่ถ้าทั้งหมดห้าเล็ก พริก เป็นพวกมีความสุขและเต็มหัวใจ mrs.pepper กับจอยมีเพียงสิ่งเดียวที่ขาดหายไป : พริกไม่เคยไปโรงเรียน มีภารกิจมาก และน้อยมาก เงินที่เด็กต้องช่วยที่ดีที่สุดที่พวกเขาสามารถ ทุกวัน

ผมต้องเรียน สำหรับพวกเขาแล้ว ฉันต้อง " mrs.pepper สัญญากับตัวเองที่นิ้วเธอบินผ่านเสื้อที่เธอตัดเย็บ

" ช่วยแม่ ' ' เป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เป้าหมายของแต่ละคนและทุก พริกไทยเบนและพอลลี่ ใช้เวลาวางแผนลับกระซิบกับแต่ละอื่น ๆเกี่ยวกับวิธีการที่พวกเขาจะประหลาดใจกับแม่วันทั้งหมดเป็นสิ่งที่พวกเขาจะทำเพื่อเธอ

น้องสามพริก , โจ , เดวี่ และ phronsie มองขึ้นไปและรักพอลลี่และเบนกับหัวใจของพวกเขาทั้งหมด และรู้สึกว่าพวกเขาเป็นครอบครัวที่โชคดีมากจริงๆ พวกเขาอาจจะไม่ได้มีเงินมาก แต่พวกเขามีกันและกันและนั่นคือทั้งหมดที่สำคัญจริง ๆ

" โอ้พระเจ้า " พอลลี่ที่เธอบุกเข้ามาในครัว " มันเกือบจะถึงเวลาอาหารเย็น เบนจะกลับบ้านแล้ว "
พอลลี่ถึงเข้าไปในถุงมันฝรั่งที่แขวนในตู้ส่วนใหญ่ว่างเปล่า เธอดึงออกมาหกมันฝรั่งหนึ่งสำหรับแต่ละของพวกเขา .

" ผมจะช่วยคุณ ที่รัก ทันทีที่ฉันทำซ่อมแซมนี้ " คุณนายพริกไทยกล่าว .
ฉันต้องการความช่วยเหลือด้วย " ร้องออกมา phronsie ที่ toddled ในขาของเธอเล็กน้อยอ้วนและยึดติดกับพอลลี่ " ฉัน พอลลี่ ฉันอาจจะ ? "
" แน่นอนคุณอาจสัตว์เลี้ยงของฉัน " พอลลี่บอกเธอ จูบบน phronsie สีทองของหัว พอลลีตั้ง phronsie ลงบนที่นั่งที่โต๊ะและให้เธอเป็นเปลือกของขนมปังและเนย

" คุณไม่ต้องทำอะไรเลย mamsie พอลลี่ กล่าวอย่างร่าเริง กับแม่ของเธอ