YieldYield has been calculated for

Yield
Yield has been calculated for shrimp waste, chitin and chitosan. Waste from the fresh shrimp was found to be 45%. The yield obtained here found to be within the range reported by Lertsutthiwong et al. (2002) who showed that waste content varied approximately from 45 to 55% of the weight of raw shrimp. Yield of chitin extracted in this study from shrimp waste varied from 13.12% to 17.36% depending on concentration of HCI used during different treatments. This is due to lower concentration of HCI could not remove minerals from shrimp shell and subsequently increased the yield. Chitosan yielded in this study was 15.40% (Table 4), which was higher than that reported by Brzeski (1982) (14% yield of chitosan from krill). On the other hand, the yield was lower than those reported by Alimuniar and Zainuddin (1992) who reported 18.6% yield from prawn waste and No and Meyers (1989) who obtained approximately 23%. Chitosan yield in this research is relatively lower. This might be due to depolymerization of the chitosan polymer, loss of sample mass/weight from excessive removal of acetyl groups from the polymer during deacetylation and loss of chitosan particles during washing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลตอบแทนมีการคำนวณผลผลิตกุ้งเสีย chitin และไคโตซาน พบของเสียจากกุ้งสดจะเป็น 45% ผลผลิตที่ได้รับที่นี่พบจะอยู่ในช่วงรายงานโดย Lertsutthiwong et al. (2002) ที่พบว่าขยะที่เนื้อหาแตกต่างกันจากประมาณ 45 ถึง 55% ของน้ำหนักกุ้ง ผลตอบแทนของ chitin สกัดในการศึกษานี้จากของเสียของกุ้งที่แตกต่างกันจาก 13.12% 17.36% ขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของของ HCI ที่ใช้ในระหว่างการรักษาแตกต่างกัน ทั้งนี้เนื่องจากต่ำกว่าความเข้มข้นของของ HCI ไม่เอาแร่ธาตุจากเปลือกกุ้ง และต่อมาเพิ่มผลผลิต ไคโตซานให้ผลในการศึกษานี้คือ 15.40% (ตารางที่ 4), ซึ่งเป็นสูงกว่าที่รายงาน โดย Brzeski (1982) (ผลตอบแทน 14% ของไคโตซานจาก krill) บนมืออื่น ๆ ผลผลิตได้ต่ำกว่ารายงาน โดย Alimuniar และ Zainuddin (1992) ที่รายงาน 18.6% ผลผลิตกุ้งเสียและไม่มี และริสเมเยอร์ส (1989) รับประมาณ 23% ผลผลิตไคโตซานในการวิจัยครั้งนี้จะค่อนข้างต่ำ ซึ่งอาจเนื่องจากมีการ depolymerization ลิเมอร์ไคโตซาน สูญหายของตัวอย่างมวลและน้ำหนักจากกำจัดกลุ่ม acetyl จากพอลิเมอร์ระหว่าง deacetylation มากเกินไปและการสูญเสียอนุภาคไคโตซานในระหว่างซักผ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัตราผลตอบแทนที่
อัตราผลตอบแทนที่ได้รับการคำนวณเสียกุ้งไคตินและไคโตซาน ของเสียจากกุ้งสดพบว่า 45% อัตราผลตอบแทนที่ได้รับพบว่าที่นี่จะอยู่ในช่วงที่มีการรายงานโดยเลิศสุทธิวง et al, (2002) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเนื้อหาของเสียที่แตกต่างกันประมาณ 45-55% ของน้ำหนักกุ้งดิบ ผลผลิตของไคตินที่สกัดในการศึกษานี้จากของเสียจากการเลี้ยงกุ้งต่าง ๆ จาก 13.12% เป็น 17.36% ขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของ HCI ใช้ในระหว่างการรักษาที่แตกต่างกัน นี่คือสาเหตุที่ความเข้มข้นต่ำกว่าของ HCI ไม่สามารถเอาแร่ธาตุจากเปลือกกุ้งและต่อมาเพิ่มขึ้นของอัตราผลตอบแทน ไคโตซานให้ผลในการศึกษาครั้งนี้คือ 15.40% (ตารางที่ 4) ซึ่งสูงกว่าที่รายงานโดย Brzeski (1982) (14% อัตราผลตอบแทนของไคโตซานจาก krill) บนมืออื่น ๆ , อัตราผลตอบแทนที่ต่ำกว่าผู้ที่รายงานโดย Alimuniar และ Zainuddin (1992) ที่รายงาน 18 6% อัตราผลตอบแทนจากของเสียจากกุ้งและไม่และเมเยอร์ส (1989) ที่ได้รับประมาณ 23% อัตราผลตอบแทนไคโตซานในการวิจัยครั้งนี้มีค่อนข้างต่ำ นี้อาจจะเป็นเพราะ depolymerization ของพอลิเมอไคโตซาน, การสูญเสียมวลตัวอย่าง / น้ำหนักจากการกำจัดที่มากเกินไปของกลุ่ม acetyl จากพอลิเมอในช่วงสิกและการสูญเสียของอนุภาคไคโตซานในระหว่างการซักผ้า