Dickie Pride's story is that of an

Dickie Pride's story is that of an unfulfilled talent lost amongst the plethora of aspiring British rock'n'rollers in the late 1950's and early 1960's. Born Richard Charles Knellar in October 1941 at Heathfield Vale, Croydon, south London, he showed early promise as a singer and by the time he was eight he was already singing in charity concerts. Later he won a scholarship to the Royal College of Church Music in Addington Place, Croydon, partly through the prompting of his mother, who was Welsh, and was a mainstay of the local church choir.

At the Royal College his teachers considered his voice so fine that he would sing opera when he grew up. He sang in Canterbury Cathedral before the Archbishop of Canterbury, but also managed to shock his teachers by forming a skiffle group called the Semi-Tones. When he left school he did not at first take up a singing career, but had a series of low paid jobs, including working in a stonemason's yard that specialised in making grave stones, from which he was fired for being too cheerful and singing at work.

Dickie was still only 16 when Russ Conway dropped into the Castle pub in Tooting towards the end of 1958 and changed his life. Russ Conway: "I dropped into a pub in Tooting and there was this incredible singer. I'd no idea who he was, but I was so impressed I talked to Larry Parnes about him. We went to see him the next week and took Lionel Bart with us. We were all so impressed that Larry decided to sign him on the spot."

A few weeks later, complete with the obligatory Parnes name-change, Dickie Pride played his first gig at the Kilburn Gaumont, in north London, then the biggest cinema in the country and now a bingo hall, in a charity show. He was so impressive that Record Mirror wrote: "He ripped it up from the start. His performance shook the theatre to its very foundations". It was two weeks after his 17th birthday and he had never sung on a professional stage before.

Signed up for the Larry Parnes stable of young singers at twenty pounds a week, which was roughly four times the average wage at the time, Dickie quickly made an impact as a dramatic stage performer, becoming known as 'The Sheik Of Shake'.

He was signed to Columbia Records by Norrie Paramour and made his television debut in Jack Good's 'Oh Boy!' on Saturday, February 28, 1959. Unfortunately, the only surviving film of him singing is from 'Oh, Boy!', which has him static in front of the microphone singing 'Slippin' n' Slidin', his debut record on Columbia (DB 4283). Because in those days the cameras were not very manoeuvrable, singers had to keep to one spot or the cameras would lose track of them. In total, Dickie made eight appearances on 'Oh Boy!'. The surviving performance logs show Dickie singing the following:

4 April, 1959: Slippin' n' Slidin' 25 April, 1959: Long Tall Sally, Come Softly To Me, Cool Shake 30 May, 1959 (final broadcast of 'Oh Boy'): TV Hop (with Cliff Richard, Marty Wilde, Billy Fury and Bill Forbes).

Following his run of appearances on "Oh Boy", Columbia released Dickie's cover of Frankie Sal's 'Fabulous Cure' c/w 'Midnight Oil' (DB 4296), but, like his previous record, it failed to reach the charts. Towards the end of 1959, 'Primrose Lane' (Columbia DB 4340), a rather sugary ballad, barely made it into the Top Thirty (number 28 for one week, 30 October, 1959). While Dickie's talents were obvious to anyone who saw him perform live on stage, Parnes and Paramour repeatedly failed to find a song that would propel him into the charts. This was a problem encountered by most of Parnes' singers. Even Billy Fury had trouble getting into the Top Ten and did not really crack it until three years after signing for Parnes.

Jack Good also produced 'Wham!' for ATV in 1960 and Dickie was a regular contributor to the show, along with Billy Fury, Johnny Kidd & The Pirates, Joe Brown, Jess Conrad, Little Tony, Vince Taylor and the Vernons Girls.

Guitar legend Albert Lee made his first professional stage appearance in Maryport, Cumbria, backing Dickie Pride in January 1960.

The contract Dickie signed with Parnes guaranteed him sixty pounds a week by the fourth year, a fortune in those days, but in fact Parnes reneged on almost all the contracts, which were in any case so tightly drawn that Parnes could do almost anything he wanted. Duffy Power, who shared a flat with Dickie Pride, remembers the tours they made together. Duffy said: "Dickie was absolute magic on stage, completely spell-binding. On a tour you get a bit jaded listening to the same people singing the same things every night, but Dickie was the one the other singers went to the wings to watch. You couldn't take your eyes off him. But it was a very funny set up because although he was not that high up the bill, he closed the first half of the show, which is like being second on the bill, and got extra songs to sing. So it was like Parnes recognised that he deserved a top billing, but wouldn't give it to him."

Hal Carter, who was Larry Parnes No 2, recalled: "Dealing with Dickie became more and more difficult. He was a genius in my opinion, but with a couple of flakes missing. The trouble was you never knew when you went in to the room whether you were going to get the genius or the madman. He had a tendency to hit out with his fists rather than talking and the slightest frustration would start him swinging. If he drank he didn't just have a drink he got legless and he was into smoking dope very early on". Georgie Fame, who backed Dickie in the early days, remembered: "If there was anyone in the audience heckling he'd jump off the stage and go and thump them. He was also the man who taught me to sing harmony, when I'd never even heard of it. He'd get three or four of us together on the back of the coach singing and that's how I learnt to do it. He was tremendously talented and his death was a tragedy."

In 1961, Columbia made one last attempt to break Dickie into the market, by recording an album of Tin Pan Alley chestnuts with Eric Jupp's orchestra. Entitled 'Pride Without Prejudice', the album was intended to move Dickie towards the 'all round entertainer' status, but failed to sell in substantial quantities. After he parted company with Larry Parnes, a troubled life followed with sporadic TV appearances and tours. He married in 1962 but work was still hard to come by and so he took a job as a storeman. In 1963, he formed a short-lived group called the Guv'nors with Nelson Keane and Bobby Shafto, but they split up after Shafto was injured in a car accident in June 1963.

In 1965 his only son was born (now living in the U.S. as Richard Ludt) and the same year Dickie, then lead vocalist with a group called the Sidewinders, got deeper into drugs, leading to heroin addiction. In 1967 he was referred to a mental hospital where doctors decided to give him a lobotomy. Early in 1969 he tried to make a come back as a singer but took heroin again. He was found dead in bed on 26th March, 1969 after an accidental overdose of sleeping tablets. Joe Brown, another of Parnes' protégés who survived the experience, said: "Dickie Pride was the most talented of us all, he was a great singer. Ask any of the boys and they'll all say Dickie Pride." In 1999, playwright Charles Langley wrote the play 'Pride With Prejudice' which told the sad story of Dickie and how his life affected Parnes stablemates Billy Fury and Duffy Power.

In 2002, an article appeared in the Croydon Guardian asking for recollections of Dickie for inclusion in a new book to be written about him by author Stuart Lowes, but I have been unable to find out more about this project.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่อง dickie ไพรด์คือพรสวรรค์การบรรลุหายไปท่ามกลางมาย rock'n อังกฤษธีม ' ลูกกลิ้ง 1950's ปลายและช่วง 1960 เกิดริชาร์ดชาร์ลส์ Knellar ในเดือน 1941 ตุลาคมที่ เวล Heathfield ครอยดอน ลอนดอนใต้ เขาพบสัญญาก่อน เป็นนักร้อง และ ตามเวลาเขาได้แปดแล้วเขาได้ร้องเพลงในคอนเสิร์ตการกุศล ภายหลังเขาได้รับรางวัลทุนการรอยัลวิทยาลัยของคริสตจักรเพลงในแอดดิงตัน ครอยดอน บางส่วนผ่านเพื่อให้แม่ของเขา ผู้ที่ถูกชาวเวลส์ และถูกซ่าของการร้องประสานเสียงคริสตจักรท้องถิ่นที่ราชวิทยาลัย ครูเขาถือว่าเสียงของเขาให้ดีว่า เขาจะร้องเพลงโอเปร่าเมื่อเขาเติบโตขึ้น เขาสร้างในวิหารแคนเทอบิวรี่ก่อนอาร์ชบิชอปแห่งของแคนเทอบิวรี่ แต่ยัง จัดการการช็อคครูของเขา โดยการขึ้นรูป skiffle กลุ่มโทนกึ่ง เมื่อเขาเรียน เขาไม่ใช้อาชีพร้องเพลงแรก แต่มีชุดของงานได้รับค่าจ้างต่ำ รวมถึงการทำงานในบ้านของ stonemason ที่เชี่ยวชาญในการทำหินภัย จากที่เขาถูกยิงในร่าเริงเกินไป และร้องเพลงในงานDickie 16 ยังคงเท่ารัส Conway หลุดเข้าไปในผับปราสาทใน Tooting สิ้น 1958 และเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขา รัส Conway: "ผมหลุดเข้าไปในผับใน Tooting และมีนักร้องคนนี้มากขึ้น ผมมีความคิดที่เขา แต่ผมประทับใจผมพูดคุยกับ Larry Parnes เกี่ยวกับเขา เราไปดูเขาในสัปดาห์ถัดไป และเอา Lionel Bart กับเรา เราได้ทั้งหมดประทับใจว่า Larry ตัดสินใจที่จะลงชื่อเขาในจุด"ไม่กี่สัปดาห์หลังจาก สมบูรณ์ ด้วยการบังคับ Parnes-เปลี่ยนชื่อ ไพรด์ Dickie เล่นกิ๊กของเขาครั้งแรกที่ Kilburn Gaumont นอร์ธลอนดอน แล้วโรงภาพยนตร์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ และขณะนี้ความบิงโก ในรายการกุศล เขาถูกครัยว่า กระจกคอร์ดเขียน: "เขาคัดลอกมันขึ้นจากเริ่มต้น ประสิทธิภาพของเขาสั่นเครือโรงละครเพื่อรากฐานดี" ก็สองสัปดาห์หลังจากวันเกิดของเขา 17 และเขาไม่เคยได้สูงบนเวทีมืออาชีพก่อนลงคอก Parnes แลร์รีของนักร้องหนุ่มที่ยี่สิบปอนด์ต่อสัปดาห์ ซึ่งมีประมาณสี่เท่าตัวเฉลี่ยค่าจ้างเวลา Dickie อย่างรวดเร็วได้ผลกระทบแสดงละครเวที กลายเป็นที่รู้จักกันเป็น 'The Sheik ของจับ'เขาได้ลงนามกับโคลัมเบียเรเคิดส์ โดย Norrie Paramour และทำตัวของเขานี่ในแจ็คดี 'โอ้ เด็ก ' ในวันเสาร์ 28 กุมภาพันธ์ 1959 อับ ฟิล์มรอดตายเพียงเขาร้องเพลงที่จาก 'Oh เด็ก ' ซึ่งมีเขาคงหน้าไมโครโฟนร้องเพลง 'Slippin' n' Slidin' ประวัติของเขาเปิดตัวครั้งแรกในโคลัมเบีย (DB 4283) เนื่องจากในสมัยนั้นกล้องไม่มาก manoeuvrable นักร้องก็ให้ไปจุดหนึ่ง หรือกล้องจะสูญเสียของพวกเขา รวม Dickie ทำนัดที่แปดบน 'โอ้ เด็ก' บันทึกประสิทธิภาพรอดตายแสดง Dickie ร้องเพลงต่อไปนี้:4 เมษายน 1959: Slippin' n' Slidin' 25 เมษายน 1959: Sally สูงยาว มาเบา ๆ ฉัน ปั่นเย็น 30 พฤษภาคม 2502 (สุดท้ายออกอากาศของ 'โอ้ เด็ก'): TV Hop (กับคลิฟริชาร์ด Marty ไวลด์ ความ โกรธบิลลี่ และรายการ Forbes)ต่อไปนี้ของเขาทำงานของนัดบน "โอ้ เด็ก" โคลัมเบียออกปกของ Dickie ของ Frankie แซล 'นิยายแก้' c/w 'เที่ยงคืนน้ำมัน' (DB 4296), แต่ เช่นระเบียนก่อนหน้าของเขา ไม่ถึงแผนภูมิ สิ้น 1959, 'Primrose เลน' (โคลัมเบีย 4340 DB), บทกวีที่ไพเราะมากกว่า แทบไม่ทำให้มันเป็น Top 30 (หมายเลข 28 ในหนึ่งสัปดาห์ 30 ตุลาคม 1959) ขณะที่ความสามารถของ Dickie ชัดเจนกับทุกคนที่เห็นเขาทำสดบนเวที Parnes และ Paramour ซ้ำไม่สามารถหาเพลงที่จะขับเคลื่อนพระองค์ลงในแผนภูมิ นี้เป็นปัญหาที่พบ โดยส่วนใหญ่นักร้อง 'Parnes ความโกรธบิลลี่แม้มีปัญหาเข้าสิบบน และไม่ไม่จริง ๆ แตกมันจนถึง 3 ปีหลังจากการเซ็นชื่อสำหรับ Parnesช่องต่อสัญญาณดียังผลิต "Wham ' สำหรับ ATV ใน 1960 และ Dickie ผู้บริจาคทั่วไปแสดง ความ โกรธบิลลี่ จอห์นนี่คิด และโจร สลัดเดอะ Joe สีน้ำตาล คอนราดชีวิต โทนี่น้อย วินซี่ Taylor และ หญิง Vernonsตำนานกีตาร์ Albert Lee ทำลักษณะมืออาชีพแรกของเขาใน Maryport คัมเบรีย สำรองความภาคภูมิใจ Dickie ใน 1960 มกราคมสัญญา Dickie เซ็นกับ Parnes รับประกันเขา sixty ปอนด์ต่อสัปดาห์ปีสี่ ฟอร์จูน ใน แต่ในความเป็นจริง Parnes ทั้งมวลเกือบทั้งหมดสัญญา ซึ่งได้ในกรณีใด ๆ ดังนั้นแน่นออกที่ Parnes สามารถทำเกือบทุกอย่างที่เขาต้องการ ดัฟฟีพลังงาน ผู้ร่วมแบน ด้วยความภาคภูมิใจ Dickie จดจำทัวร์พวกเขาทำกัน ดัฟฟีกล่าวว่า: " Dickie สัมบูรณ์มายากลบนเวที มนตร์สะกดอย่างสมบูรณ์ ทัวร์คุณได้รับ บิต jaded ฟังคนเดียวกับที่ร้องเพลงในสิ่งเดียวกันทุกคืน แต่ Dickie เป็นหนึ่งนักร้องอื่น ๆ ไปปีกดู คุณไม่สามารถใช้ดวงตาของคุณปิดเขา แต่มันเป็นชุดตลกมากขึ้นเนื่องจากถึงแม้ว่ากำลังที่สูงขึ้นและส่วนประกอบ เขาปิดครึ่งแรกแสดง ซึ่งเหมือนกับการที่สองในรายการ และมีเพลงพิเศษที่ร้อง ดังนั้น ได้เช่น Parnes ยังว่า เขาสมควรได้รับการเรียกเก็บเงินบน แต่จะไม่มอบให้แก่เขา"คาร์เตอร์ Hal ที่ Larry Parnes ทู เรียกคืน: "จัดการกับ Dickie กลายเป็นยากมาก เขาเป็นอัจฉริยะ ในความคิดของฉัน แต่ กับคู่ของ flakes ที่หายไป ปัญหาคุณไม่เคยรู้ว่าเมื่อคุณไปในห้องพักไม่ว่าคุณจะได้รับอัจฉริยะหรือคนบ้า เขามีแนวโน้มที่จะตีออก ด้วยหมัดของเขาแทนที่พูดคุยและเสียงน้อยจะเริ่มเขาควง หากดื่ม ไม่เพียงได้มีเครื่องดื่มเขามี legless แล้วเขาไปสูบบุหรี่ดูดเนื้อมากในช่วงต้น" จดจำชื่อเสียงจอร์จี้ ผู้สนับสนุน Dickie ในสมัยแรกเริ่ม : "ถ้ามีใครในกลุ่มผู้ชม heckling เขาจะกระโดดปิดเวทีไป และ thump เหล่านั้น เขายังเป็นคนที่สอนให้ผมร้องเพลงสามัคคี เมื่อฉันก็ไม่เคยแม้แต่ได้ยิน เขาจะได้รับสามหรือสี่ของเรากันที่ด้านหลังของรถร้องเพลง และก็ว่าผมได้เรียนรู้ได้ เขามีพรสวรรค์อย่าง และสิ้นพระชนม์ก็เป็นโศกนาฏกรรม"ใน 1961 โคลัมเบียได้ครั้งสุดท้ายจะทำลาย Dickie ตลาด โดยบันทึกอัลบั้มของดีบุกปานซอย chestnuts กับ Eric Jupp วงออร์เคสตรา ได้รับ 'ความภาคภูมิใจโดยไม่มีอคติ" อัลบั้มความสู่ Dickie สถานะ 'ทั้งหมดปัดนักร้อง' แต่ล้มเหลวในการขายในปริมาณที่พบ หลังจากที่บริษัทกับ Larry Parnes ศึกษาธิการเขา ชีวิตปัญหาตาม TV มีนัดกับทัวร์ เขาแต่งงานในปี 1962 แต่งานยากยังมา และให้ เขาทำงานเป็นแบบ storeman ใน 1963 เขาจัดกลุ่มช่วงสั้น ๆ ที่เรียกว่า Guv'nors คีนเนลสันและบ๊อบบี้ Shafto แต่พวกเขาแบ่งหลังจาก Shafto ได้รับบาดเจ็บในอุบัติเหตุรถยนต์ในเดือน 1963 มิถุนายนในปี 1965 บุตรเพียงเกิด (ตอนนี้อาศัยอยู่ในสหรัฐฯ เป็นริชาร์ด Ludt) และเป็นยาเสพติด การนำไปสู่การติดยาเสพติดเฮโรอีนได้ลึก Dickie แล้วรอ vocalist กับกลุ่มที่เรียกว่า Sidewinders ปีเดียวกัน ในค.ศ. 1967 เขาได้อ้างอิงถึงโรงพยาบาลโรคจิตที่แพทย์ตัดสินใจที่จะให้เขาเป็น lobotomy ในช่วง 1969 เขาพยายามมากลับไปเป็นนักร้อง แต่เอาเฮโรอีนอีก เขาพบตายในเตียงบน 26 มีนาคม 1969 หลังจากการใช้ยาเกินขนาดโดยไม่ตั้งใจนอนเม็ด โจแดง อีก protégés Parnes' ที่รอดชีวิตประสบการณ์ กล่าวว่า: "ความภาคภูมิใจ Dickie เก่งที่สุดของเราทั้งหมด เขาเป็นนักร้องที่ดี ขอของเด็กผู้ชาย และจะทั้งหมดว่า Dickie ไพรด์" ในปี 1999 คุณลแลงเกลย์ชาร์ลส์เขียนเล่น 'ไพรด์มีอคติ' ซึ่งบอกเรื่องราวเศร้าของ Dickie Parnes stablemates ความโกรธบิลลี่และดัฟฟีพลังกระทบชีวิตของเขาใน 2002 บทความปรากฏในครอยดอนผู้ปกครองขอ recollections ของ Dickie รวมหนังสือใหม่เขียนเกี่ยวกับพระองค์ โดยผู้เขียน Stuart Lowes แต่ฉันได้รับสามารถค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโครงการนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องราวความภาคภูมิใจของริชาร์ดเป็นที่ของความสามารถไม่ได้ผลหายไปในหมู่มากมายเหลือเฟือของที่ต้องการ rock'n'rollers อังกฤษในช่วงปลายปี 1950 และต้นปี 1960 ริชาร์ดชาร์ลส์เกิด Knellar ในตุลาคม 1941 ที่เฮทเวล, ครอยดอนลอนดอนใต้เขาแสดงให้เห็นในช่วงต้นสัญญาเป็นนักร้องและตามเวลาที่เขาอายุได้แปดเขากำลังร้องเพลงอยู่แล้วในการแสดงคอนเสิร์ตการกุศล ต่อมาเขาได้รับรางวัลทุนการศึกษาวิทยาลัยดนตรีในโบสถ์ดิงเพลสครอยดอนบางส่วนผ่านกระตุ้นของแม่ของเขาซึ่งเป็นเวลส์และเป็นแกนนำของคณะนักร้องประสานเสียงคริสตจักรท้องถิ่น. ณ ราชวิทยาลัยครูของเขาถือว่าเป็นเสียงของเขาดังนั้น ดีที่เขาจะร้องเพลงโอเปร่าเมื่อเขาเติบโตขึ้นมา เขาร้องเพลงในมหาวิหารแคนเทอร์ก่อนที่อาร์คบิชอปแห่งแคนเทอร์ แต่ยังมีการจัดการที่จะช็อตครูของเขาโดยการสร้างกลุ่ม skiffle ที่เรียกว่ากึ่งโทน เมื่อเขาออกจากโรงเรียนเขาไม่ได้ในตอนแรกใช้เวลาถึงอาชีพการร้องเพลง แต่มีชุดของงานที่จ่ายต่ำรวมถึงการทำงานในบ้านตึกของที่เชี่ยวชาญในการทำก้อนหินหลุมฝังศพจากการที่เขาถูกไล่ออกจากการเป็นร่าเริงเกินไปและร้องเพลงในที่ทำงาน . ริชาร์ดยังคงเป็นเพียง 16 เมื่อรัสคอนเวย์ลดลงในผับปราสาทใน Tooting ปลายปี 1958 และเปลี่ยนชีวิตของเขา รัสคอนเวย์.. "ผมทรุดตัวลงนั่งในผับปิ้นและมีนักร้องอย่างไม่น่าเชื่อนี้ฉันควรที่จะคิดว่าเขาเป็นใครไม่ได้ แต่ผมก็ประทับใจมาก ๆ เลยผมคุยกับลาร์รีพาร์เกี่ยวกับเขาเราก็จะเห็นเขาในสัปดาห์หน้าและเอา ไลโอเนลบาร์ตกับเรา. เราทุกคนรู้สึกประทับใจที่แลร์รี่ตัดสินใจที่จะเซ็นสัญญาในจุด. " ไม่กี่สัปดาห์ต่อมาที่สมบูรณ์กับเปลี่ยนชื่อพาร์บังคับ, ริชาร์ดภาคภูมิใจเล่นผิดพลาดครั้งแรกของเขาที่เบอร์ Gaumont ในทิศตะวันตกเฉียงเหนือกรุงลอนดอน แล้วโรงภาพยนตร์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศและตอนนี้ห้องโถงบิงโกในการกุศลแสดง เขาจึงน่าประทับใจที่บันทึกกระจกเขียน: ". เขาฉีกมันขึ้นมาจากจุดเริ่มต้นการทำงานของส่ายโรงละครเพื่อรากฐานมาก" มันเป็นสองสัปดาห์หลังจากวันเกิด 17 ของเขาและเขาไม่เคยร้องบนเวทีก่อนที่จะเป็นมืออาชีพ. ลงทะเบียนสำหรับลาร์รีพาร์มั่นคงของนักร้องหนุ่มสาวที่£ 20 สัปดาห์ซึ่งเป็นประมาณสี่เท่าของค่าจ้างโดยเฉลี่ยในขณะที่ริชาร์ดอย่างรวดเร็ว ส่งผลกระทบต่อฐานะนักดนตรีบนเวทีละครกลายเป็นที่รู้จักในฐานะของหัวหน้าเผ่าของ Shake '. เขาได้รับการเซ็นสัญญากับโคลัมเบียประวัติโดย Norrie ชู้รักและเปิดตัวโทรทัศน์ของเขาในแจ็คที่ดีของ 'Oh Boy! ในวันเสาร์ที่ 28 กุมภาพันธ์ 1959 แต่น่าเสียดายที่หนังเรื่องเดียวที่หลงเหลืออยู่ของเขาร้องเพลงมาจาก 'โอ้, บอย!' ซึ่งมีเขาคงที่ในด้านหน้าของไมโครโฟนร้องเพลง 'Slippin' n 'slidin', บันทึกเปิดตัวครั้งแรกของเขาในโคลัมเบีย ( DB 4283) เพราะในวันนั้นกล้องไม่ได้คล่องตัวมากนักร้องเพื่อให้มีการจุดหนึ่งหรือกล้องจะสูญเสียการติดตามของพวกเขา ทั้งหมดดิกกีแปดปรากฏตัวใน 'Oh Boy! บันทึกผลการดำเนินงานยังมีชีวิตรอดดิกกีแสดงร้องเพลงต่อไปนี้: 4 เมษายน 1959: Slippin 'n' slidin '25 เมษายน 1959: สูงยาวแซลลี่มาเบา ๆ กับฉัน, เย็น Shake 30 พฤษภาคม 1959 (ออกอากาศครั้งสุดท้ายของ' Oh Boy ') :. ทีวีพฮอพ (กับคลิฟริชาร์ดมาร์ตี้ไวลด์บิลลี่โกรธและบิลฟอร์บ) ต่อไปนี้การทำงานของเขาที่ปรากฏใน "โอ้บอย" โคลัมเบียปล่อยออกมาปกดิกกีของแฟรงกี้พะยอมของ 'รักษานิยาย' c / w 'มิดไนท์ออยล์' (DB 4296 ) แต่เช่นระเบียนที่แล้วของเขามันไม่ถึงชาร์ต ในช่วงสุดท้ายของปี 1959 'พริมโรสเลน (โคลัมเบีย DB 4340) ซึ่งเป็นเพลงบัลลาดหวานค่อนข้างทำแทบจะไม่ลงในสามสิบสูงสุด (หมายเลข 28 สำหรับหนึ่งสัปดาห์ 30 ตุลาคม 1959) ในขณะที่ความสามารถของริชาร์ดของเขาชัดเจนกับทุกคนที่เห็นเขาแสดงสดบนเวทีพาร์และชู้รักซ้ำล้มเหลวในการหาเพลงที่จะขับเคลื่อนให้เขาเข้ามาในชาร์ต นี่เป็นปัญหาที่พบโดยส่วนใหญ่ของนักร้องพาร์ ' แม้บิลลี่โกรธมีปัญหาในการเข้าสู่ท็อปเท็นและไม่ได้จริงๆจนแตกมันสามปีหลังจากเซ็นสัญญากับพาร์. แจ็คที่ดียังผลิต 'ตี!' สำหรับรถ ATV ในปี 1960 และริชาร์ดเป็นประจำร่วมกับการแสดงพร้อมกับบิลลี่โกรธ, จอห์นนี่ Kidd & โจรสลัดโจบราวน์, เจสคอนราด, ลิตเติ้ลโทนี่เทย์เลอร์และวินซ์ Vernons สาว. ตำนานกีตาร์อัลเบิร์ลีเวทีมืออาชีพครั้งแรกของเขา ปรากฏตัวใน Maryport คัมเบรี, ริชาร์ดสนับสนุนความภาคภูมิใจในมกราคม 1960. สัญญาเซ็นสัญญากับริชาร์ดพาร์รับประกันเขา£ 60 สัปดาห์โดยปีที่สี่, โชคลาภในวันนั้น แต่ในความเป็นจริงพาร์รับปากในเกือบทุกสัญญาซึ่งอยู่ใน กรณีใด ๆ ดึงให้แน่นจนเกินไปพาร์สามารถทำเกือบทุกอย่างที่เขาต้องการ ดัฟฟี่เพาเวอร์ที่ใช้ร่วมกันแบนกับริชาร์ดภูมิใจจำทัวร์ที่พวกเขาทำกัน ดัฟฟี่กล่าวว่า "ริชาร์ดเป็นมายากลที่แน่นอนบนเวทีอย่างสมบูรณ์สะกดผูกพันเกี่ยวกับการท่องเที่ยวให้คุณได้รับฟังบิตน่าเบื่อที่จะเป็นคนเดียวกันกับการร้องเพลงสิ่งเดียวกันทุกคืน แต่ริชาร์ดเป็นหนึ่งในนักร้องคนอื่นไปปีกที่จะดู. . คุณไม่สามารถใช้สายตาจากเขา. แต่มันก็ตั้งตลกมากขึ้นเพราะถึงแม้เขาจะไม่ได้เป็นที่สูงขึ้นไปเรียกเก็บเงินที่เขาปิดในช่วงครึ่งแรกของการแสดงซึ่งเป็นเหมือนการเป็นที่สองในการเรียกเก็บเงินและมี เพลงพิเศษที่จะร้องเพลงดังนั้นมันจึงเป็นเช่นพาร์รับการยอมรับว่าเขาสมควรได้รับการเรียกเก็บเงินด้านบน แต่จะไม่ให้มันกับเขาว่า ".. ฮัลคาร์เตอร์ซึ่งเป็นแลร์รี่พาร์ No 2, เล่าว่า: "การจัดการกับริชาร์ดกลายเป็นเรื่องที่ยากมาก เขาเป็นอัจฉริยะในความคิดของฉัน แต่กับคู่ของเกล็ดหายไป. เป็นปัญหาที่คุณไม่เคยรู้ว่าเมื่อคุณเข้าไปในห้องพักไม่ว่าคุณกำลังจะได้รับอัจฉริยะหรือคนบ้า. เขามีแนวโน้มที่จะตีออกไปกับเขา กำปั้นมากกว่าการพูดคุยและความยุ่งยากน้อยที่สุดเขาจะเริ่มแกว่ง. ถ้าเขาดื่มเขาไม่ได้เพียงแค่มีเครื่องดื่มที่เขาได้เมาและเขาก็เป็นยาเสพติดการสูบบุหรี่มากในช่วงต้น " จอร์จี้เกียรติยศที่ได้รับการสนับสนุนดิกกีในวันแรกจำได้ว่า. "ถ้ามีใครในกลุ่มผู้ชมปอเขาจะกระโดดลงมาจากเวทีและไปและกระหน่ำพวกเขานอกจากนี้เขายังคนที่สอนให้ฉันร้องเพลงสามัคคีเมื่อฉัน ' d ไม่เคยได้ยินแม้แต่ของมัน. เขาจะได้รับสามหรือสี่ของเราเข้าด้วยกันที่ด้านหลังของการร้องเพลงโค้ชและที่ว่าผมได้เรียนรู้ที่จะทำมัน. เขาเป็นคนที่มีความสามารถอย่างมากและการตายของเขาเป็นโศกนาฏกรรม. " ในปี 1961, โคลัมเบียทำ หนึ่งในความพยายามครั้งสุดท้ายที่จะทำลายดิกกีเข้าสู่ตลาดโดยการบันทึกเสียงอัลบั้มของเกาลัดตินแพนตรอกกับวงดนตรีอีริค Jupp ของ สิทธิของความภาคภูมิใจโดยปราศจากอคติ ', อัลบั้มก็ตั้งใจที่จะย้ายไปทางดิกกี' ทุกรอบ 'สถานะ แต่ล้มเหลวที่จะขายในปริมาณมาก หลังจากที่เขาแยกทางกับแลร์รี่พาร์ชีวิตทุกข์ตามมาด้วยปรากฏตัวทางโทรทัศน์เป็นระยะ ๆ และทัวร์ เขาแต่งงานในปี 1962 แต่การทำงานก็ยังคงยากที่จะมาด้วยและดังนั้นเขาจึงทำงานเป็นผู้ดูแลคลังสินค้า ในปี 1963 เขากลายเป็นกลุ่มอายุสั้นที่เรียกว่า Guv'nors กับเนลสันและบ๊อบบี้คีน Shafto แต่พวกเขาแยกทางกันหลังจาก Shafto ได้รับบาดเจ็บในอุบัติเหตุทางรถยนต์ในมิถุนายน 1963. ในปี 1965 บุตรชายคนเดียวของเขาเกิด (ตอนนี้อยู่ใน สหรัฐขณะที่ริชาร์ด Ludt) และในปีเดียวกันดิกกีจากนั้นนักร้องนำกับกลุ่มที่เรียกว่า Sidewinders ได้ลึกลงไปในยาเสพติดนำไปสู่การติดยาเสพติดเฮโรอีน ในปี 1967 เขาได้รับการเรียกว่าโรงพยาบาลโรคจิตที่แพทย์ตัดสินใจที่จะให้เขาผ่าตัด ในช่วงต้นในปี 1969 เขาพยายามที่จะทำให้กลับมาเป็นนักร้อง แต่เอาเฮโรอีนอีกครั้ง เขาพบถูกฆ่าตายอยู่บนเตียงใน 26 มีนาคม 1969 หลังจากอุบัติเหตุยาเกินขนาดของยาเม็ดนอนหลับ โจบราวน์อีกอย่างหนึ่งของพาร์ 'protégésที่รอดชีวิตจากประสบการณ์กล่าวว่า "ริชาร์ดเป็นความภาคภูมิใจที่มีพรสวรรค์มากที่สุดของเราทั้งหมดเขาเป็นนักร้องที่ดีถามใด ๆ ของเด็ก ๆ และพวกเขาทั้งหมดจะบอกว่าริชาร์ดภาคภูมิใจ.." ในปี 1999 นักเขียนบทละครชาร์ลส์แลงก์ลีย์เขียนเล่น 'ความภาคภูมิใจกับความอยุติธรรม' ที่บอกเล่าเรื่องราวที่น่าเศร้าของริชาร์ดและวิธีการที่ชีวิตของเขาได้รับผลกระทบพาร์ stablemates บิลลี่โกรธและดัฟฟี่เพาเวอร์. ในปี 2002 บทความที่ปรากฏในครอยดอนการ์เดียนขอความทรงจำของริชาร์ดสำหรับ รวมอยู่ในหนังสือเล่มใหม่ที่จะเขียนเกี่ยวกับเขาโดยผู้เขียนจวร์ตเวส แต่ผมได้รับไม่สามารถหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโครงการนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวของดิกกี้ภูมิใจที่ความสามารถไม่ได้หายไปในหมู่มากมายเหลือเฟือของธีม rock'n'rollers อังกฤษในปลายทศวรรษ 1950 และต้นปี 1960 . เกิดริชาร์ด ชาร์ล knellar ในตุลาคม 2484 ใน Heathfield หุบเขา ครอยดอน ลอนดอน เขาพบก่อนสัญญาเป็นนักร้อง และตอนนั้นเขาอายุ 8 ขวบ เขาก็ร้องเพลงในคอนเสิร์ตการกุศล .ต่อมาเขาได้รับรางวัลทุนการศึกษาในวิทยาลัยของดนตรีในโบสถ์ แอดดิงตันสถานที่ ครอยดอน ส่วนหนึ่งผ่านการชี้แนะของแม่ของเขา ที่เวลส์ และเป็นแกนนำของคณะประสานเสียงที่โบสถ์ท้องถิ่น .

ที่วิทยาลัยครูของเขาถือว่าเสียงของเขาดี เขาจะร้องโอเปร่า เมื่อเขาโตขึ้น เขาร้องเพลงในมหาวิหารแคนเทอร์เบอรีก่อนที่อาร์ชบิชอปแห่งแคนเทอร์บิวรีแต่ยังจัดการเพื่อทำให้ครูของเขาโดยการสร้างสกิฟเฟิลกลุ่มเรียกว่าเซมิโทน เมื่อเขาออกจากโรงเรียนเขาไม่ได้ในตอนแรก ใช้เป็นนักร้องอาชีพ แต่ได้ชุดต่ำจ่ายงาน รวมถึงการทำงานในนามของการกระชากที่เชี่ยวชาญในการทำหินหลุมศพ ที่เขาถูกไล่ออก ถูกด้วย ร่าเริง ร้องเพลงในงาน

ดิกกี้ ยังแค่ 16 เมื่อรัส Conway หลุดเข้าไปในปราสาทในผับ tooting ปลายปี 1958 และเปลี่ยนชีวิตเขา รัส คอนเวย์ : " ฉันหลุดเข้าไปในผับ tooting และมีนักร้องที่น่าทึ่ง ผมไม่มีความคิด เขาคือใคร แต่ผมประทับใจมาก ผมได้คุยกับ ลาร์รี่ parnes เกี่ยวกับเขา เราก็ไปเจอเขาในสัปดาห์ถัดไป และพาไลโอเนลบาร์ตกับเราเราทุกคนประทับใจว่า ลาร์รี่ เซ็นสัญญากับเขาในจุดที่ "

หลังจากนั้นไม่กี่อาทิตย์ สมบูรณ์ด้วย parnes บังคับเปลี่ยนชื่อ ดิ๊กกี้ ภูมิใจเล่นการแสดงแรกของเขาใน Kilburn โกมองต์ ในลอนดอนเหนือ แล้วหนังที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ และตอนนี้บิงโกฮอลล์ในการแสดงการกุศล . เขาก็น่าประทับใจ ที่กระจกบันทึกเขียน : " เขาฉีกจากการเริ่มต้นการแสดงของเขาสั่นสะเทือนโรงหนังมากพื้นฐาน " มันเป็นสองสัปดาห์หลังจากวันเกิด 17 ของเขา และเขาไม่เคยร้องบนเวทีมืออาชีพก่อน

ลงชื่อสำหรับ Larry parnes ที่มั่นคงของนักร้องหนุ่มที่ 20 ปอนด์ ต่อสัปดาห์ ซึ่งเป็นประมาณสี่เท่าของค่าจ้างเฉลี่ยในเวลา ดิ๊กกี้ อย่างรวดเร็ว ทำให้มีผลกระทบเป็นเวทีละครนักแสดง กลายเป็นที่รู้จักกันเป็น ' ชีคปั่น

' 'เขาเซ็นสัญญากับโคลัมเบียประวัติโดย Norrie ส่วนเกินและทำให้เปิดตัวสถานีโทรทัศน์ของเขาในแจ็คดี ' โอ้ ! ในวันเสาร์ที่ , กุมภาพันธ์ 28 , 2008 . แต่น่าเสียดายที่หลงเหลืออยู่จากภาพยนตร์ของเขาร้อง ' โอ้ ! ซึ่งมีพระองค์สถิตอยู่ในด้านหน้าของไมโครโฟน ร้องเพลง ' ' n ' ' หมดน้ำยาแล้ว slidin บันทึกครั้งแรกของเขาใน โคลัมเบีย ( DB 4283 ) เพราะในสมัยนั้นกล้องไม่ได้กลยุทธ์มาก ,นักร้องต้องเก็บไปหนึ่งจุด หรือ กล้องก็จะสูญเสียการติดตามของพวกเขา รวมดิกกี้ ทำแปดนัด ' ' โอ้ ! . การบันทึกงานให้ดิ๊กกี้ร้องเพลงต่อไปนี้ :

4 เมษายน 1959 : ไถลตัว N ' slidin ' 25 เมษายน 1959 : แซลลี่สูงยาว , ชัยวัฒน์ ทองแสง , เย็นเขย่า 30 พฤษภาคม 1959 ( สุดท้ายออกอากาศ ' โอ้ ' ) : ทีวีฮิปฮอป ( กับคลิฟ ริชาร์ด มาร์ตี้ ไวล์ ,บิลลี่ ความโกรธและบิลฟอร์บ )

ต่อไปนี้เรียกของเขาปรากฏบน " หนุ่มโอ้ " โคลัมเบียปล่อยตัว ดิ๊กกี้ ฝาน้ำมันเที่ยงคืน ' Frankie แซลอสูรรักษา ' C / W ' ' ( DB ผู้ส่ง ) แต่ต้องการบันทึกก่อนหน้านี้ มันล้มเหลวในการเข้าถึงแผนภูมิ ในตอนท้ายของ 1959 , พริมโรสเลน ' ' ( โคลัมเบีย ) 4340 ) เป็นเพลงบัลลาดหวานค่อนข้างเกือบจะทำให้มันเป็น top 30 ( เบอร์ 28 1 อาทิตย์ 30 ตุลาคม 1959 )ขณะที่ ดิ๊กกี้ พรสวรรค์ก็ชัดเจนกับทุกคนที่ได้เห็นเขาแสดงสดบนเวที parnes และคนรักซ้ำล้มเหลวที่จะหาเพลงที่จะขับเคลื่อนเข้าไปในแผนภูมิ นี้เป็นปัญหาที่พบมากที่สุดของ parnes ' นักร้อง แม้บิลลี่โกรธมีปัญหาในการลงในด้านบนสิบและไม่ได้จริงๆแตกจนสามปีหลังจากการ parnes

แจ็คดีผลิต ' ตูม !' สำหรับ ATV ใน 1960 และดิ๊กกี้เป็นผู้สนับสนุนปกติจะแสดงพร้อมกับบิลลี่ เกรี้ยวกราด จอห์นนี่ Kidd &โจรสลัด โจ บราวน์ เจสศรีน้อย , โทนี่ วินซ์ เทย์เลอร์ และ vernons สาวๆ

กีตาร์ตำนานอัลเบิร์ตลีทำอาชีพครั้งแรกของเขาปรากฏตัวในเวที maryport คัมเบรีย , ถือหาง , ดิคกี้ ความภาคภูมิใจ ในเดือนมกราคม 1960 .

สัญญา ดิ๊กกี้ เซ็นสัญญากับ parnes รับประกันเขาหกสิบปอนด์ ต่อสัปดาห์ โดยในปีที่สี่ โชคลาภ ในวันเหล่านั้น แต่ในความเป็นจริง parnes รับปากในเกือบทุกสัญญา ซึ่งในกรณีใด ๆให้แน่นดึงที่ parnes ทำได้เกือบทุกอย่างที่เขาต้องการ ดัฟฟี่ พลังที่ใช้แฟลตกับดิ๊กกี้ ไพรด์ จำทัวร์ เขาทำกัน ดัฟฟี่กล่าวว่า :" ดิ๊กกี้ เป็นเวทมนตร์ที่แน่นอนบนเวที เลยสะกดผูกพัน ในทัวร์คุณได้รับบิตน่าเบื่อ ฟังเหมือนคนร้องเพลงกันทุกคืน แต่ดิ๊กกี้เป็นหนึ่งในนักร้องคนอื่นไปปีกดู คุณไม่สามารถละสายตาไปจากเขา แต่มันเป็นเรื่องตลกมาก เพราะถึงแม้ว่าเขาจะตั้งไม่สูงขึ้นบิล เขาปิดครึ่งแรกของการแสดงซึ่งเป็นสองในรายการ และมีเพลงพิเศษร้องเพลง ดังนั้นมันเป็นเหมือน parnes ยอมรับว่าเขาสมควรได้รับการเรียกเก็บเงินสูงสุด แต่ไม่ให้เขา "

ฮาล คาร์เตอร์ ที่ Larry parnes ไม่มี 2 , เรียกคืน : " การจัดการกับดิ๊กกี้กลายเป็นมากขึ้นยาก เขาเป็นอัจฉริยะในความคิดของผม แต่กับคู่ของเกล็ดที่ขาดหายไปเรื่องที่คุณไม่เคยรู้ว่าเมื่อคุณเดินเข้ามาในห้อง ไม่ว่าคุณจะไป อัจฉริยะหรือคนบ้า เขามีแนวโน้มที่จะตีออกด้วยกำปั้นมากกว่าพูด และเสียงเพียงน้อยนิดก็เริ่มเขาควง ถ้าเขาดื่มเขาไม่ได้ดื่มก็เมา แล้วเขาก็เข้าไปในการสูบบุหรี่ยาเสพติดเร็วจัง " จอร์จี้ชื่อเสียงที่ได้รับการสนับสนุนไม่สบายในวันแรก , จำ :" หากมีใครในกลุ่มผู้ชมตัวป่วนเขาจะกระโดดลงจากเวที และไปตึกนั้น เขาเป็นคนที่สอนให้ผมร้องเพลง เมื่อผมไม่เคยได้ยินเลย เขาจะได้รับสามหรือสี่คนด้านหลังของโค้ชร้องเพลงนั่นคือวิธีที่ผมได้เรียนรู้ที่จะทำมัน เขามีความสามารถอย่างมากและความตายของเขาเป็นโศกนาฏกรรม "

ใน 2504โคลัมเบียได้พยายามครั้งสุดท้ายที่จะแบ่งดิกกี้ เข้าสู่ตลาด โดยบันทึกอัลบั้มดีบุกกระทะเกาลัดกับซอยของ อีริค จุป ออเครสตร้า สิทธิ ศักดิ์ศรี ไม่มีอคติ ' ' อัลบั้มนี้ตั้งใจที่จะย้ายไปยัง ' ทั้งหมดกลมดิ๊กกี้นักร้อง ' สถานะ แต่ล้มเหลวในการขายในปริมาณมาก หลังจากที่เขาแยกทางกับ แลร์รี่ parnes ,ชีวิตทุกข์ตามด้วยโทรทัศน์ปรากฏเป็นระยะ ๆและทัวร์ เขาแต่งงานในปี ค.ศ. 1962 แต่ทำงานยังยากที่จะมาด้วยและเพื่อให้เขาได้งานเป็น storeman . ในปี 1963 เขารูปแบบที่สั้นกลุ่มที่เรียกว่า guv'nors กับเนลสัน คีน และ บ๊อบบี้ shafto แต่พวกเขาเลิกกัน หลังจากที่ shafto ได้รับบาดเจ็บในอุบัติเหตุทางรถยนต์ในเดือนมิถุนายน 1963 .

ในปี 1965 เขาเท่านั้น ลูกชายเกิด ( ตอนนี้อยู่ในสหรัฐอเมริกาขณะที่ ริชาร์ด ludt ) และในปีเดียวกัน ดิกกี้ แล้วนักร้องนำกับกลุ่มที่เรียกว่า sidewinders เข้าใจลึกเข้าไปในยา นำไปสู่การติดเฮโรอีน . ในปี 1967 เขาเรียกโรงพยาบาลที่แพทย์ตัดสินใจที่จะให้โอกาสเขา โลโบโตมี่ ในช่วงต้นปี 1969 เขาพยายามที่จะให้กลับมาเป็นนักร้องแต่เอาเฮโรอีนอีก เขาถูกพบว่าตายในเตียงเมื่อวันที่ 26 มีนาคม1969 หลังจากใช้ยาเกินขนาดโดยไม่ได้ตั้งใจของยานอนหลับ . โจบราวน์ อีก parnes ' เมซุท เอิทซิล s ที่รอดชีวิต จากประสบการณ์ กล่าวว่า " ดิ๊กกี้ ความภาคภูมิใจคือพรสวรรค์ที่สุดของพวกเรา เขาเป็นนักร้องที่ยอดเยี่ยม ถามใด ๆของเด็กผู้ชาย และพวกเขาทั้งหมดจะบอกดิ๊กกี้ ไพรด์ " ในปี 1999ผู้เขียนบท ชาร์ล แลงลีย์เขียนเล่น ' ความภาคภูมิใจที่มีอคติ ' ซึ่งเล่าเรื่องเศร้าของดิ๊กกี้และวิธีชีวิตของเขาได้รับผลกระทบ parnes บิลลี่ดัฟฟี่โกรธคนที่มาจากค่ายเดียวกันและพลังงาน

ใน 2002 บทความปรากฏใน Croydon Guardian ขอความทรงจําของดิ๊กกี้สำหรับการรวมอยู่ในหนังสือเล่มใหม่จะเขียนเกี่ยวกับเขาเขียนโดยสจ๊วต Lowes , แต่ฉันได้รับไม่สามารถที่จะหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโครงการนี้