In linguistics, it is considered im

In linguistics, it is considered important to distinguish errors from mistakes. A distinction is always made between errors and mistakes where the former is defined as resulting from a learner's lack of proper grammatical knowledge, whilst the latter as a failure to utilize a known system correctly.[3] Brown terms these mistakes as performance errors. Mistakes of this kind are frequently made by both native speakers and second language learners. However, native speakers are generally able to correct themselves quickly. Such mistakes include slips of the tongue and random ungrammatical formations. On the other hand, errors are systematic in that they occur repeatedly and are not recognizable by the learner. They are a part of the learner's interlanguage, and the learner does not generally consider them as errors. They are errors only from the perspective of teachers' and others who are aware that the learner has deviated from a grammatical norm.[4] That is, mistakes can be self-corrected with or without being pointed out to the speaker but errors cannot be self-corrected.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในภาษาศาสตร์ ว่าต้องแยกข้อผิดพลาดจากความผิดพลาด พิเศษมักจะทำระหว่างข้อผิดพลาดและข้อผิดพลาดที่เดิมกำหนดไว้เป็นผลจากผู้เรียนยังขาดความรู้ไวยากรณ์ที่เหมาะสม ในขณะที่หลังเป็นความล้มเหลวระบบรู้จักใช้อย่างถูกต้อง [3] น้ำตาลข้อผิดพลาดเหล่านี้เป็นข้อผิดพลาดประสิทธิภาพ ข้อผิดพลาดชนิดนี้มักจะ โดยเจ้าของภาษาและเรียนภาษาที่สอง อย่างไรก็ตาม เจ้าของภาษาได้โดยทั่วไปจะแก้ไขตัวเองอย่างรวดเร็ว ข้อผิดพลาดดังกล่าวรวมจัดส่งลิ้นและก่อตัว ungrammatical แบบสุ่ม บนมืออื่น ๆ ข้อผิดพลาดเป็นระบบที่จะเกิดขึ้นซ้ำ ๆ และไม่รู้จักจับใจ เป็นส่วนหนึ่งของผู้เรียน interlanguage และเรียนไม่โดยทั่วไปพิจารณาให้เป็นข้อผิดพลาด พวกเขามีข้อผิดพลาดจากมุมมองของครูและผู้อื่นที่ทราบว่า เรียนได้ deviated จากปกติไวยากรณ์ เท่านั้น [4] คือ ความผิดพลาดด้วยตนเองระหว่างมี หรือไม่ มีการชี้ออกไปที่ลำโพง แต่ข้อผิดพลาดที่ไม่สามารถแก้ไขด้วยตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในภาษาศาสตร์ก็ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญที่จะแยกแยะความแตกต่างข้อผิดพลาดจากความผิดพลาด ความแตกต่างระหว่างทำเสมอข้อผิดพลาดและความผิดพลาดในอดีตที่ถูกกำหนดให้เป็นผลมาจากการขาดเรียนของความรู้ทางไวยากรณ์ที่ถูกต้องในขณะที่หลังเป็นความล้มเหลวที่จะใช้ระบบที่รู้จักกันอย่างถูกต้อง. [3] สีน้ำตาลแง่ความผิดพลาดเหล่านี้เป็นข้อผิดพลาดของผลการดำเนินงาน ข้อผิดพลาดของชนิดนี้จะทำบ่อยโดยลำโพงทั้งพื้นเมืองและเรียนภาษาที่สอง อย่างไรก็ตามเจ้าของภาษาโดยทั่วไปจะมีความสามารถที่จะแก้ไขตัวเองได้อย่างรวดเร็ว ความผิดพลาดดังกล่าวรวมถึงการจัดส่งของลิ้นและการก่อตัวผิดไวยากรณ์แบบสุ่ม บนมืออื่น ๆ ที่มีข้อผิดพลาดอย่างเป็นระบบในการที่พวกเขาเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีกและไม่รู้จักโดยผู้เรียน พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของการข้ามภาษาของผู้เรียนและผู้เรียนโดยทั่วไปไม่ได้พิจารณาว่าเป็นข้อผิดพลาด พวกเขามีข้อผิดพลาดเพียง แต่จากมุมมองของครูและคนอื่น ๆ ที่จะทราบว่าผู้เรียนได้ผิดไปจากบรรทัดฐานไวยากรณ์. [4] นั่นคือความผิดพลาดที่สามารถเป็นตัวเองได้รับการแก้ไขด้วยหรือไม่ถูกชี้ให้ลำโพง แต่ข้อผิดพลาดที่ไม่สามารถ ตัวเองได้รับการแก้ไข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในภาษาศาสตร์ ถือว่าสำคัญมากที่จะแยกแยะผิดจากความผิดพลาด ความแตกต่าง อยู่เสมอ ทำให้ระหว่างข้อบกพร่องและความผิดพลาดที่อดีต หมายถึง ที่เกิดจากผู้เรียนขาดความรู้ทางไวยากรณ์ที่เหมาะสม ในขณะที่อย่างหลังเป็นความล้มเหลวที่จะใช้เรียกว่าระบบอย่างถูกต้อง [ 3 ] สีน้ำตาลเงื่อนไขข้อผิดพลาดเหล่านี้เป็นการแสดงข้อผิดพลาดความผิดพลาดชนิดนี้มักทำโดยเจ้าของภาษาและผู้เรียนภาษาที่สอง อย่างไรก็ตาม เจ้าของภาษาโดยทั่วไปสามารถที่จะแก้ไขตัวเองอย่างรวดเร็ว ความผิดพลาดดังกล่าวรวมถึงลิ้นและการก่อตัวที่ผิดไวยากรณ์แบบสุ่ม บนมืออื่น ๆ , ข้อผิดพลาดระบบที่พวกเขาเกิดขึ้นซ้ำๆ และไม่รู้จัก โดยผู้เรียนพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของภาษาในระหว่างของผู้เรียน และผู้เรียนไม่ได้โดยทั่วไปพิจารณาว่ามันเป็นข้อผิดพลาด พวกเขามีข้อผิดพลาดเพียงจากมุมมองของครูและคนอื่น ๆ ที่ได้ทราบว่า ผู้เรียนมีการเบี่ยงเบนจากบรรทัดฐานทางไวยากรณ์ [ 4 ] นั่นคือความผิดพลาดสามารถแก้ไขได้ด้วยตนเอง หรือ ไม่มีการชี้ถึงข้อผิดพลาดของตนเอง ผู้บรรยาย แต่ไม่สามารถแก้ไขได้